Quote: Μέσα από το σκοτάδι αναδύθηκε μια ανάμνηση που κατέκλυσε σαν όνειρο τις αισθήσεις του. Ήταν η χρονιά της απατηλής άνοιξης κι ο Νεντ ήταν πάλι δεκαοχτώ. Είχε κατέβει από το Έυρι για τους ιπποτικούς αγώνες του Χάρρενχαλ. Έβλεπε το βαθυπράσινο χορτάρι, μύριζε τη γύρη στον αέρα. Ζεστές μέρες και δροσερές νύχτες κι η γλυκιά γεύση του κρασιού. Θυμήθηκε το γέλιο του Μπράντον και τη φρενιασμένη συμμετοχή του Ρόμπερτ στην ομαδική αναμέτρηση, το γέλιο του όταν γκρέμιζε από τα άλογα τους αντιπάλους του. Θυμήθηκε τον Τζέιμι Λάννιστερ, ένα χρυσαφένιο νεαρό με φολιδωτή, λευκή πανοπλία, που γονάτισε στο χοpτάρι μπροστά στη βασιλική σκηνή κι έδωσε όρκο να προστατεύει τον Βασιλιά Αίρυς. Έπειτα ο Σερ Όσγουελ Γουέντ είχε βοηθήσει τον Τζέιμι να σηκωθεί όρθιος κι ο ίδιος ο Λευκός Ταύρος, ο Σερ Τζέρολντ Χάιταουερ, είχε βάλει το χιονάτο μανδύα της Βασιλικής Φρουράς στους ώμους του Λάννιστερ. Ήταν εκεί και τα έξι Λευκά Σπαθιά για να καλωσορίσουν το νέο τους αδελφό. Όταν όμως ξεκίνησε η κονταρομαχία, τα βλέμματα όλων στράφηκαν στον Ραίγκαρ Ταργκάρυεν. Ο διάδοχος του θρόνου φορούσε την πανοπλία με την οποία αργότερα θα πέθαινε: αστραφτερός μαύρος θώρακας με τον τρικέφαλο δράκο του οίκου του κεντημένο με ρουμπίνια στο στήθος. Όταν ο πρίγκιπας κάλπαζε, ένα λοφίο από πορφυρό μετάξι ανέμιζε πίσω του και καμιά λόγχη δε φαινόταν ικανή να τον αγγίξει. Γκρέμισε από το άλογό του τον Μπράντον, νίκησε τον Μπρούτζινο Γιον Ρόυς, ακόμη και τον ανυπέρβλητο Σερ Άρθουρ Ντέυν, το Σπαθί του Πρωινού.
Ο πρίγκιπας είχε νικήσει τον Σερ Μπάρρισταν στην τελευταία κονταρομαχία και είχε στεφτεί πρωταθλητής. Ο Ρόμπερτ χωράτευε με τον Τζον και το γερο-Άρχοντα Χάντερ όταν ο Ραίγκαρ ξεκίνησε το γύρο του θριάμβου. Ο Νεντ θυμήθηκε τη στιγμή, όταν όλα τα χαμόγελα πάγωσαν. Ο Πρίγκιπας Ραίγκαρ Ταργκάρυεν σπιρούνισε το άλογό του, προσπέρασε τη σύζυγό του, την Ντορνιανή πριγκίπισσα Έλια Μαρτέλ, κι απόθεσε το στεφάνι της βασίλισσας της ομορφιάς στην ποδιά της Λυάννα. Το θυμόταν σαν να το έβλεπε μπροστά του: ένα στεφάνι με ρόδα του χειμώνα, γαλάζια σαν τον πάγο.
Ο Νεντ Σταρκ άπλωσε το χέρι του να πιάσει το λουλουδένιο στεφάνι, αλλά κάτω από τα ανοιχτογάλαζα πέταλα ήταν κρυμμένα τα αγκάθια. Αιχμηρά και άσπλαχνα, του έσκισαν το δέρμα και είδε το αίμα να σταλάζει αργά στα δάχτυλά του. Ξύπνησε τρέμοντας μες στο σκοτάδι.
Υποσχέσου μου, Νεντ, του ψιθύρισε η αδελφή του από το αιματοβαμμένο κρεβάτι της. Λάτρευε το άρωμα των ρόδων του χειμώνα. «Θεοί, βοηθήστε με» είπε κλαίγοντας ο Νεντ. «Χάνω το μυαλό μου.»
Οι θεοί όμως δεν καταδέχτηκαν να απαντήσουν.