Quote:Μέϊστερ Γουάλις ήταν το όνομα του γκρίζου αρουραίου. Και δεν είναι έξυπνο το πως οι μέϊστερ χρησιμοποιούν μόνο ένα όνομα, ακόμα και όσοι είχαν δύο όταν έφτασαν στην Ακρόπολη? Έτσι δεν μπορούμε να ξέρουμε ποιοί πραγματικά είναι ή από που έρχονται ... αλλά εαν επιμείνεις αρκετά, μπορείς να μάθεις. Πριν φτιάξει την αλυσίδα του[size=1em], ο Μέϊστερ Γουάλις ήταν γνωστός ως Γουάλις Φλάουερσ. Φλάουερς, Χιλλ, Ρίβερς, Σνόου...δίνουμε τέτοια ονόματα στα νόθα παιδιά ώστε να τα διακρίνουμε για αυτό που είναι, αλλά εκείνα γρήγορα τα ξεφορτώνονται. Ο Γουάλις Φλάουερς είχε μια κόρη Χαϊτάουερ για μητέρα... και έναν Πρώτο Μέιστερ για πατέρα σύμφωνα με τις φήμες. Οι μέιστερ της Ακρόπολης είναι οι χειρότεροι όλων. Μόλις έφτιαξε την αλυσίδα του, ο κρυφός πατέρας του και οι φίλοι του δεν έχασαν χρόνο και τον έστειλαν στο Γουίντερφελ να γεμίσει τα αυτιά του Άρχοντα Ρίκαρντ με δηλητηριασμένα λόγια, γλυκά σαν μέλι. Ο γάμος με την Τάλλυ ήταν δική του ιδέα, δίχως αμφιβολία, αυτός- [/size]

Quote:"Αυτό ήθελε?" Ο Μάργουην σήκωσε τους ώμους του. "Ίσως είναι καλό που πέθανε προτού φτάσει στην Ακρόπολη. Διαφορετικά τα γκρίζα πρόβατα θα έπρεπε να τον σκοτώσουν και αυτό θα υποχρέωνε τα κακόμοιρα να σφίξουν τα ρυτιδιασμένα χέρια τους"


"Να τον σκοτώσουν?" είπε ο Σαμ σοκαρισμένος. "Γιατί?"

[size=1em]"Ποιός νομίζεις ότι σκότωσε όλους τους δράκους την τελευταία φορά[/size][size=1em]? Γενναίοι δρακοφονίαδες οπλισμένοι με ξίφη? Ο κόσμος που χτίζει η Ακρόπολη δεν έχει χώρο για μαγεία ή προφητεία ή γυάλινα κεριά πόσο μάλλον γοα δράκους. Αναρωτήθηκες για ποιό λόγο επιτράπηκε στον  Αίμον Ταργκάρυεν να χαραμίσει την ζωή του στο Τείχος, όταν δικαιωματικά έπρεπε να έχει το αξίωμα του Πρώτου Μέιστερ.  Το αίμα του είναι ο λόγος. Δεν είναι έμπιστος. Αλλά ούτε και εγώ."[/size]

Quote: Τα γυάλινα κεριά καίνε. Σύντομα θα έρθει ωχρή φοράδα και μετά από αυτήν, οι άλλοι. To Κράκεν και η μαύρη φλόγα, το λιοντάρι και ο γρίφονας, ο υιός του ήλιου και ο μασκαράς των δράκων. Μην εμπιστευτείς κανέναν τους. Θυμήσου τους απέθαντους. Να προσέχεις τον αρωματισμένο αρχιοικονόμο.

Quote:Και φυσικά υπήρχαν ακόμα μικρότερες πιθανότητες να βρει εκείνο τον αποσπασματικό, ανώνυμο, αιματοβαμμένο τόμο που αποκαλούνταν πότε Αίμα και Φωτιά και πότε Ο Θάνατος των Δράκων, το μοναδικό σωζόμενο αντίγραφο του οποίου υποτίθεται πως ήταν κρυμμένο σε μια κλειδωμένη κρύπτη κάτω από την Ακρόπολη.

Quote: «Ο Μέιστερ Μάργουιν πιστεύει σε πολλά πράγματα» είπε «αλλά δεν έχει περισσότερες αποδείξεις για τους δράκους από τον Μολάντερ. Είναι απλώς ιστορίες των ναυτικών.»
«Κάνεις λάθος» είπε ο Λήο. «Ένα γυάλινο κερί καίει στα διαμερίσματα του Μάγου.»
Έπεσε σιωπή ανάμεσα στους πυρσούς της αυλής. Ο Άρμεν αναστέναξε και κούνησε το κεφάλι του. Ο Μολάντερ έβαλε τα γέλια. Η Σφίγγα μελετούσε τον Λήο με τα κατάμαυρα μάτια του. Ο Ρουν φαινόταν χαμένος.
Ο Πέιτ ήξερε για τα γυάλινα κεριά, αν και δεν είχε δει ποτέ του κάποιο να καίει. Ήταν το χειρότερα φυλαγμένο μυστικό της Ακρόπολης. Λεγόταν ότι τα είχαν φέρει από τη Βαλύρια, εκατό χρόνια πριν από τον Όλεθρο. Είχε ακούσει ότι ήταν τέσσερα. Ένα ήταν πράσινο και τρία μαύρα, όλα ψηλά.
«Τι είναι αυτά τα γυάλινα κεριά;» ρώτησε ο Ρουν.
Ο Ακόλουθος Άρμεν καθάρισε το λαιμό του. «Τη νύχτα πριν ένας ακόλουθος πει τους όρκους του πρέπει να κάνει μια ολονυχτία στην κρύπτη. Δεν επιτρέπονται φανάρια, ούτε πυρσοί, λυχνάρι ή λιανοκέρι ... μόνο ένα κερί από οψιδιανό. Πρέπει να περάσει τη νύχτα στο σκοτάδι, εκτός αν μπορέσει ν' ανάψει αυτό το κερί. Κάποιοι προσπαθούν. Οι ανόητοι και οι πεισματάρηδες, αυτοί που έχουν σπουδάσει αυτά τα υποτιθέμενα υψηλά μυστήρια, συχνά κόβουν τα δάχτυλά τους, γιατί οι άκρες των κεριών λέγεται πως είναι κοφτερές σαν ξυράφια. Κι ύστερα, με ματωμένα χέρια, περιμένουν μέχρι την αυγή, μελαγχολώντας με την αποτυχία τους. Οι σοφότεροι απλώς πέφτουν για ύπνο ή περνούν το βράδυ με προσευχή, αλλά κάθε χρόνο υπάρχουν πάντα μερικοί που πρέπει να προσπαθήσουν.»
«Ναι.» Ο Πέιτ είχε ακούσει τις ίδιες ιστορίες. «Αλλά ποιο το νόημα ενός κεριού που δεν ανάβει;»
«Είναι ένα μάθημα» είπε ο Άρμεν «το τελευταίο μάθημα που πρέπει να πάρουμε πριν φορέσουμε την αλυσίδα του μέιστερ. Το γυάλινο κερί συμβολίζει την αλήθεια και τη γνώση, σπάνια, όμορφα και εύθραυστα πράγματα. Έχει το σχήμα κεριού για να μας θυμίζει ότι ένας μέιmερ πρέπει να διαλύει τα σκοτάδια όπου υπηρετεί, και είναι κοφτερό για να μας θυμίζει ότι η γνώση μπορεί να είναι επικίνδυνη. Οι σοφοί άντρες γίνονται υπερόπτες με τις γνώσεις τους, αλλά ένας μέιστερ πρέπει να παραμένει πάντα ταπεινός. Το γυάλινο κερί μάς το θυμίζει αυτό. Ακόμα κι αφού δώσει τους όρκους του, φορέσει την αλυσίδα και φύγει για να υπηρετήσει, ο μέιστερ θα θυμάται το σκοτάδι στην ολονυχτία του, θα θυμάται ότι δεν μπορούσε με τίποτα ν' ανάψει αυτό το κερί. .. Γιατί ακόμα και με τη γνώση, κάποια πράγματα είναι αδύνατα.» Ο Τεμπέλης Λήο έβαλε τα γέλια. «Αδύνατα για σένα, εννοείς. Είδα αυτό το κερί να καίει με τα ίδια μου τα μάτια.»
«Είδες κάποιο κερί να καίει, δεν αμφιβάλλω» είπε ο Άρμεν. «Κάποιο φτιαγμένο από μαύρο κερί, ίσως.»
«Ξέρω τι είδα. Το φως ήταν περίεργο και έντονο, πολύ πιο έντονο απ' οποιοδήποτε κερί από κερήθρα ή ζωικό λίπος. Έριχνε περίεργες σκιές και η φλόγα δεν τρεμόπαιζε καθόλου, ούτε καν όταν ήρθε ένα ρεύμα απ' την ανοιχτή πόρτα πίσω μου.»
Ο Άρμεν σταύρωσε τα χέρια του. «Ο οψιδιανός δεν καίγεται.»
«Δρακόγυαλο .. είπε ο Πέιτ. «Ο κόσμος το λέει δρακόγυαλο.» Κατά κάποιο τρόπο, αυτό φαινόταν σημαντικό.
«'Οντως» αναλογίστηκε ο Αλλέρας η Σφίγγα «Κι αν υπάρχουν πάλι δράκοι στον κόσμο ... »
«Δράκοι και σκοτεινότερα όντα» είπε ο Λήο. «Τα γκρίζα πρόβατα έχουν κλείσει τα μάτια τους, αλλά το μαντρόσκυλο βλέπει την αλήθεια. Ξυπνάνε παλιές δυνάμεις. Οι σκιές αναδεύονται. Μια εποχή θαυμάτων και τρόμου πλησιάζει, μια εποχή θεών και ηρώων.»

• Τον Οίκο Ταργκάρυεν να δημιουργεί δεσμό χάρη στον γάμο Ραίγκαρ-Έλια με τον Οίκο Μαρτέλ
  
• Την αποτυχημένη προσπάθεια του Τάηγουην να παντρέψει τον Τζέιμυ με την Λάισα
  
• Το προξενιό Μπράντον--Κάτλυν