01) Κεφάλαια 01 - 07 [24/08/15 - 31/08/15] - [1ο βιβλίο]

[marialulu]

Νταινέρυς |

Ο αδελφός της ο Ραίγκαρ να μονομαχεί με το Σφετεριστή στα ματωμένα νερά της Τρίαινας και να πεθαίνει για χάρη της γυναίκας που αγαπούσε.

Αυτό αξίζει να συζητηθεί. Είναι ξεκάθαρο ότι κάτι κρύβει. Ποια ήταν αυτή η γυναίκα; (Λογικά η Λυάννα); Κρύβει ένα μυστήριο η επανάσταση του Ρόμπερτ, γιατί δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς συνέβη μεταξύ του Ραίγκαρ και της Λυάννας.

[arwyn]

Νταινέρυς |

Ο αδελφός της ο Ραίγκαρ να μονομαχεί με το Σφετεριστή στα ματωμένα νερά της Τρίαινας και να πεθαίνει για χάρη της γυναίκας που αγαπούσε.

Αυτό αξίζει να συζητηθεί. Είναι ξεκάθαρο ότι κάτι κρύβει. Ποια ήταν αυτή η γυναίκα; (Λογικά η Λυάννα); Κρύβει ένα μυστήριο η επανάσταση του Ρόμπερτ, γιατί δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς συνέβη μεταξύ του Ραίγκαρ και της Λυάννας.

Οντως είναι περίεργη φραση σε εκεινο το σημειο των βιβλιων γενικά. Η γυναίκα που αγαπούσε, όχι η συζυγος του η Ελια.


Η ταργκ πλευρά, Βισέρυς, Μπάρισταν, πάντα αναφέρεται στη Λυάννα ως αγαπημένη του Ραίγκαρ. Η πλάκα είναι ότι ο Βισέρυς ήτανε παιδάκι όταν πέθανε ο Ραίγκαρ, δεν έχει προσωπική άποψη/μαρτυρία. Ο δε Μπάρισταν... δεν ξέρω κατά πόσον ήτανε τόσο έμπιστος του Ραίγκαρ ώστε ο Ραίγκαρ να του μίλησε για τη Λυάννα λίγο παραπάνω. Ισως πριν τη μάχη της Τρίαινας.


Η Σταρκ πλευρά... είναι σχεδόν ουδέτερη. Ο Νεντ περίεργα μάλιστα.


Η δε Μπαράθεον πλευρά, βλέπε Ρομπερτ, είναι μέσα στο μίσος.


Μόνο ο Μάρτιν ξέρει την αλήθεια και εμεις θα τη μάθουμε όταν ολοκληρωθούν τα βιβλία.

[odykal]

Ένταρντ I

Είναι προφανές πως το βασικό θέμα του κεφαλαίου είναι ο ερχομός του Ρόμπερτ στο Γουίντερφελ. Στόχος της επίσκεψης είναι φυσικά η πρόταση του Βασιλιά για το αξίωμα του Χεριού στον Νεντ, ενώ στο πλαίσιο της πρότασης αυτής ο Ρόμπερτ προτείνει τον γάμο Τζόφρυ-Σάνσα.

Ένα από τα πρώτα πράγματα που μπορεί κάποιος να παρατηρήσει με ευκολία στο κεφάλαιο είναι η έκπληξη του Νεντ για την εμφάνιση του Βασιλιά:

Ο μεγαλόσωμος άντρας που ήταν επικεφαλής της πομπής, με τους δυο ιππότες δεξιά κι αριστερά του ντυμένους με τους χιονόλευκους μανδύες της Βασιλικής Φρουράς, φάνταξε σχεδόν ξένος στον Νεντ ... μέχρι που πήδηξε από το πολεμικό του άτι με ένα γνώριμο μουγκρητό και τον σφιχταγκάλιασε. «Νεντ! Α, μα την αλήθεια, πολύ χαίρομαι που ξαναβλέπω το παγωμένο το μούτρο σου.» Ο βασιλιάς τον κοίταξε από πάνω ως κάτω και γέλασε. «Δεν άλλαξες καθόλου.» Μακάρι να μπορούσε κι ο Νεντ να πει το ίδιο. Δεκαπέντε χρόνια πριν, όταν είχαν ξεκινήσει καβαλάρηδες για να κατακτήσουν το θρόνο, ο Άρχοντας του Στορμς Εντ είχε πάντα πρόσωπο καλοξυρισμένο, μάτια καθάρια και μούσκουλα που κάθε κοπελιά θα ονειρευόταν. Δυο μέτρα σχεδόν, δέσποζε πάνω από τους περισσότερους ανθρώπους, ενώ όταν φορούσε την πανοπλία του και τη μεγάλη περικεφαλαία με τα ελαφίσια κέρατα του οίκου του φάνταζε γίγαντας σωστός. Επιπλέον είχε τη δύναμη γίγαντα και το αγαπημένο του όπλο ήταν ένα σιδερένιο πολεμικό σφυρί με καρφιά, που ο Νεντ δεν μπορούσε καλά καλά να σηκώσει. Εκείνη την εποχή, η μυρωδιά του δέρματος και του αίματος τον τύλιγε σαν άρωμα.
Τώρα όμως τον τύλιγε αληθινό άρωμα και η περιφέρεια της κοιλιάς του ήταν αντάξια του ύψους του. Ο Νεντ είχε δει τελευταία φορά το βασιλιά εννέα χρόνια πριν, στη διάρκεια της εξέγερσης του Μπέιλον Γκρέιτζοϋ, όταν το ελάφι και ο ανταρόλυκος είχαν ενώσει τις δυνάμεις τους για να βάλουν τέρμα στις βλέψεις του άντρα που είχε αυτοανακηρυχθεί Βασιλιάς των Σιδερένιων Νησιών. Από εκείνη τη νύχτα που είχαν σταθεί πλάι πλάι στο αλωμένο οχυρό του Γκρέιτζοϋ, όπου ο Ρόμπερτ δέχτηκε την παράδοση του αποστάτη άρχοντα κι ο Νεντ κράτησε κοντά του το γιο του Θήον ως όμηρο και κηδεμονευόμενό του, ο βασιλιάς είχε πάρει τουλάχιστον πενήντα κιλά. Μια γενειάδα μαύρη και τραχιά σαν σύρμα φύτρωνε στο πρόσωπό του για να καλύψει το τεράστιο βασιλικό προγούλι. Τίποτε όμως δεν μπορούσε να κρύψει το στομάχι και τους μαύρους κύκλους γύρω από τα μάτια του.

Οι εξωτερικές διαφορές ανάμεσα στον Ρόμπερτ του παρελθόντος και του παρόντος είναι ξεκάθαρες. Ο Νεντ μετά βίας τον αναγνωρίζει ύστερα από τόσο χρόνια και δυσκολεύεται να πιστέψει ότι έχει καταντήσει έτσι. Αναμφίβολα δεν είναι ο ίδιος άνθρωπος που ήταν και στο παρελθόν. Για να υπάρξει βέβαια τέτοιου είδους εξωτερική αλλαγή, θα πρέπει να υπάρχει σίγουρα και κάποια εσωτερική αλλαγή στον χαρακτήρα του ατόμου.


Κρύπτες του Γουίντεφελ: Κατά τη διάρκεια της παρουσίας των δύο ανδρών στις κρύπτες μαθαίνουμε περισσότερες λεπτομέρειες για την Επανάσταση του Ρόμπερτ και τα γεγονότα που οδήγησαν σε αυτή, ενώ ο Ρόμπερτ προτείνει εν τέλει το αξίωμα του Χεριού στον Νεντ (μαζί με τον γάμο Τζόφρυ-Σάνσα).

Πριν την πρόταση, ωστόσο, έχει προηγηθεί μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση αναφορικά με τον θάνατο του Τζον Άρρυν , το fostering του Ρόμπιν και το θέμα του Φύλακα της Ανατολής.

«Δεν έχω δει άνθρωπο ν' αρρωσταίνει τόσο γρήγορα. Είχαμε διοργανώσει αγώνες κονταρομαχίας για τη γιορτή του ονόματος του γιου μου. Έτσι και τον έβλεπες εκείνη τη μέρα τον Τζον, θα ορκιζόσουν πως θα ζήσει για πάντα. Και δεκαπέντε μερόνυχτα αργότερα ήταν νεκρός. Η αρρώστια θέριεψε σα φωτιά στα σωθικά του. Τον έκαψε ολόκληρο.» Κοντοστάθηκε δίπλα σε ένα στύλο, μπροστά από τον τάφο ενός Σταρκ που είχε πεθάνει πριν από αμέτρητα χρόνια. «Τον αγαπούσα το γέρο.»
«Και οι δυο τον αγαπούσαμε.» Ο Νεντ κοντοστάθηκε μια στιγμή. «Η Κάτλυν ανησυχεί για την αδελφή της. Πώς το 'χει πάρει η Λάισα;» Τα χείλη του Ρόμπερτ στράβωσαν σε ένα πικρό χαμόγελο. «Όχι και πολύ καλά, για να λέμε την αλήθεια» είπε. «Νομίζω πως με το χαμό του Τζον έχασε τα μυαλά της αυτή η γυναίκα, Νεντ. Πήρε το αγόρι πίσω στο Έυρι. Ενάντια στη θέλησή μου. Έλπιζα να τον παραδώσω στον Τάιγουιν Λάννιστερ στο Κάστερλυ Ροκ να τον αναθρέψει. Ο Τζον δεν είχε αδελφούς ούτε άλλους γιους. Τι να κάνω, να αφήσω το παιδί να το μεγαλώσουν γυναίκες;»
Ο Νεντ θα προτιμούσε να εμπιστευτεί το παιδί σε φιδοφωλιά παρά να το παραδώσει στον Άρχοντα Τάιγουιν, αλλά δε μίλησε. Μερικές παλιές πληγές δεν επουλώνονται ποτέ στ' αλήθεια και αρκεί μια λέξη για να ξαναματώσουν. «Η γυναίκα έχασε το σύζυγό της» είπε προσεκτικά. «'lσως η μητέρα να φοβάται μήπως χάσει το γιο της. Είναι πολύ μικρό το αγόρι.»
«'Εξι χρονών, φιλάσθενο και Άρχοντας του Έυρι - οι θεοί να μας λυπηθούν» είπε ο βασιλιάς. «Ο Άρχοντας Τάιγουιν δεν είχε ποτέ μέχρι τώρα δεχτεί κάποιον υπό την κηδεμονία του. Η Λάισα θα έπρεπε να το θεωρήσει μεγάλη τιμή. Οι Λάννιστερ είναι πανίσχυρος οίκος. Ούτε να το ακούσει δεν ήθελε. Κι έφυγε έπειτα μες στη μαύρη νύχτα χωρίς να πει ούτε ένα με την άδειά σας», έστω για τους τύπους. Η Σέρσεϊ είναι έξω φρενών.» Αναστέναξε βαθιά. «Το αγόρι έχει πάρει το όνομά μου, το 'ξερες αυτό; Ρόμπερτ Άρρυν. Έχω ορκιστεί να τον προστατεύσω. Πώς, όμως, όταν η μητέρα του τον αρπάζει και τον πάει μακριά;»
«Θα τον δεχτώ εγώ ως κηδεμονευόμενό μου, αν το θες» είπε ο Νεντ. «Η Λάισα θα δώσει τη συγκατάθεσή της. Ήταν πολύ δεμένες με την Κάτλυν, και θα 'ναι κι αυτή ευπρόσδεκτη εδώ.»
«Γενναιόδωρη η προσφορά σου, φίλε μου» είπε ο βασιλιάς «αλλά ήρθες δεύτερος. Ο Άρχοντας Τάιγουιν δέχτηκε ήδη. Αν δώσω σε άλλον το παιδί, θα ήταν μεγάλη προσβολή στο πρόσωπό του.»

Εδώ καταλαβαίνουμε πώς ο Ρόμπερτ σχεδίαζε να στείλει τον Ρόμπιν Άρρυν στο Κάστερλυ Ροκ για να μεγαλώσει υπό την κηδεμονία του Τάιγουιν (ιδέα της Σέρσεϊ το πιθανότερο, ώστε ο Ρόμπιν βρισκόμενος στο Κάστερλυ Ροκ ως κηδεμονευόμενος [όμηρος] να «δένει τα χέρια» του πατέρα του για να μην κάνει κάποια κίνηση εναντίον των Λάννιστερ). Παρόλα αυτά, όπως μαθαίνουμε αργότερα, ο ίδιος ο Τζον Άρρυν σχεδίαζε να στείλει τον γιο του στο Ντράγκονστοουν, στον Στάννις. Αυτό που φαντάζει, επομένως, ως το πιθανότερο σενάριο είναι ότι ο Τζον, έχοντας πληροφορηθεί από τον Στάννις για την πιθανότητα τα παιδιά της Σέρσεϊ να μην είναι του Ρόμπερτ και έχοντας ερευνήσει και πειστεί για αυτό το γεγονός, προσπάθησε να μεταφέρει πρώτα τον γιο του στο Ντράγκονστοουν όπου και θα ήταν ασφαλής, προτού βρει τρόπο να αντιμετωπίσει τους Λάννιστερ (χωρίς εμείς βέβαια να μαθαίνουμε αυτόν τον τρόπο). Πριν καταφέρει, ωστόσο, να υλοποιήσει το σχέδιο του, δέχεται ένα …. «χτύπημα κάτω από τη ζώνη» που σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να είχε προβλέψει.

Υπηρέτησε ως Άρχοντας του Έυρι, Φύλακας της Ανατολής και Χέρι του Βασιλιά. Δε θα 'ναι εύκολο να τον αντικαταστήσω.»
«Ο γιος του ... » έκανε να πει ο Νεντ.
«Ο γιος του θα τον διαδεχτεί στο Έυρι και θα κληρονομήσει την περιουσία και τα εισοδήματά του» αποκρίθηκε τραχιά ο Ρόμπερτ. «Τίποτε άλλο πέρα απ' αυτό.»
Ο Νεντ αιφνιδιάστηκε. Σταμάτησε σαστισμένος και γύρισε να κοιτάξει το βασιλιά του. Μίλησε αυθόρμητα, χωρίς να το σκεφτεί. «Οι Άρρυν ήταν ανέκαθεν Φύλακες της Ανατολής. Ο τίτλος αυτός ανήκει στο Έυρι.»
«'Ισως όταν το αγόρι ενηλικιωθεί να του επιστραφεί ο τίτλος» είπε ο Ρόμπερτ. «Εγώ όμως έχω να σκεφτώ το παρόν, Νεντ, τούτη τη χρονιά και την επόμενη. Κι ένα εξάχρονο αγόρι δεν είναι στρατηλάτης.»

Είναι αρκετά ξεκάθαρο από τα παραπάνω πως ο Ρόμπερτ δεν έχει καμία απολύτως πρόθεση να ορίσει τον γιο του Τζον ως νέο Φύλακα της Ανατολής. Ο Νεντ αντιδρά, αλλά ο Ρόμπερτ δεν του δίνει σαφή απάντηση περί του ποιος θα αντικαταστήσει τον Τζον. Στην πραγματικότητα, όπως μαθαίνουμε αργότερα, ο Ρόμπερτ έχει κάνει ήδη πρόταση στον Τζέιμι (πράγμα που φανερώνει την υπερβολική εξάρτησή του από τους Λάννιστερ) να πάρει εκείνος αυτόν τον τίτλο, γεγονός που αποτελεί μια κάκιστη πολιτική κίνηση, καθώς με τον Τάιγουιν Φύλακα της Δύσης (τίτλος που επίσης θα κληρονομήσει ο Τζέιμι) και τον Τζέιμι Φύλακα της Ανατολής, οι Λάννιστερ θα έπερναν στα χέρια τους πολύ μεγάλη εξουσία με κίνδυνο την αποσταθεροποίηση της ισορροπίας ανάμεσα στους Μεγάλους Οίκους του Γουέστερος (και σίγουρα θα είχε δημιουργηθεί αρκετά μεγάλη αναταραχή στην Κοιλάδα του Άρρυν).

Και μια λεπτομέρεια (άσχετη με τα παραπάνω) αναφορικά με το τι συνέβη στον Πύργο της Χαράς:

«'Ηθελε να γυρίσει σπίτι, να αναπαυτεί δίπλα στον Μπράντον και τον πατέρα.» Μερικές φορές σαν ν' άκουγε ακόμη τη φωνή της. Υποσχέσου μου, είχε φωνάξει μέσα σ' ένα δωμάτιο που μύριζε αίμα και ρόδα. Υποσχέσου μου, Νεντ. Ο πυρετός τής είχε κλέψει όλη της τη δύναμη και η φωνή της έβγαινε σαν ψίθυρος, όταν όμως εκείνος της έδωσε το λόγο του, ο φόβος είχε χαθεί από τα μάτια της. Ο Νεντ θυμήθηκε πως του είχε χαμογελάσει τότε, πως τα δάχτυλά της είχαν σφίξει τα δικά του, καθώς παραδινόταν στο θάνατο, θυμήθηκε τα ροδοπέταλα που σκορπίστηκαν απ' την παλάμη της, νεκρά και μαυρισμένα. Τον είχαν βρει να την κρατά στην αγκαλιά του, άλαλος από τη θλίψη. Εκείνος ο ανθρωπάκος που ζούσε στην όχθη της λίμνης, ο Χάουλαντ Ρηντ, είχε τραβήξει το χέρι της απ' το δικό του. Ο Νεντ όμως δε θυμόταν τίποτα απ' όλα αυτά. «Της φέρνω λουλούδια όποτε μπορώ» είπε. «Η Λυάννα ... τα αγαπούσε τα λουλούδια.»

Προσωπικά το βρίσκω κάπως περίεργο που ο Νεντ αναφέρει "τον είχαν βρει". Υποτίθεται ότι το μόνο άτομο που επιβίωσε από τη μονομαχία στον Πύργο της Χαράς εκτός από τον Νεντ ήταν Χάουλαντ Ρηντ. Είναι, βέβαια, αρκετά πιθανό ο Νεντ να αναφέρεται σε υπηρέτες που λογικά θα υπήρχαν στο Πύργο. Ακόμα και έτσι, όμως, αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν και άλλοι μάρτυρες του γεγονότος πέρα από τον Χάουλαντ Ρηντ.

[atropos]

Δεν μου αρέσει να μακρυγορώ πολύ οπότε ειπα να συνοψίσω τα SOS όσων διάβασα απο τα πρώτα 7 κεφάλαια μαζί. Τα διαβάζω στα Αγγλικά αλλα θα εξηγώ απο κάτω το καθένα, sorry αλλα δεν έχω το Ελληνικό κείμενο εύκαιρο.

Ο Μπραν συλλογίστηκε πως ήταν περίεργο που μονάχα ετούτο το κουτάβι είχε ανοίξει τα μάτια του, ενώ τα υπόλοιπα ήταν ακόμη τυφλά.

Εδώ μαθαίνουμε ότι ο Γκόουστ ήταν το μόνο απο τα κουτάβια που είχε ανοιχτά τα μάτια του όταν τα βρήκαν. Μάλιστα τονίζεται ότι τα υπόλοιπα ήταν ακόμη τυφλά. Η σύνδεση με τα επόμενα γεγονότα ειναι ΤΕΡΑΣΤΙΑ στο όλο σκηνικό, αφού ο νεκρός ανταρόλυκος (Νεντ) απο το κέρας ενος ελαφιού (τον Ρόμπερτ που τον έχρησε χέρι), άφησε πίσω του τα κουτάβια (νεαρά παιδιά του) και το μονο με ανοιχτά τα μάτια απο την αρχή ήταν του Τζον..

Η Ντάνυ είχε γεννηθεί στο Ντράγκονστοουν εννέα φεγγάρια μετά τη φυγή τους, την ώρα που μια καλοκαιρινή καταιγίδα απειλούσε να γκρεμίσει το φρούριο του νησιού. Λένε πως ήταν τρομερή η καταιγίδα εκείνη. Ο στόλος των Ταργκάρυεν καταστράφηκε ενώ ήταν αγκυροβολημένος στο λιμάνι και τεράστιοι ογκόλιθοι ξεκόλλησαν από τα στηθαία των κτιρίων και κατρακύλησαν με τρομερό πάταγο στα μανιασμένα νερά της στενής θάλασσας. Η μητέρα τους είχε πεθάνει στη γέννα και ο αδελφός της δεν την είχε συγχωρέσει ποτέ γι' αυτό.

Δηλαδή ειχε ΧΑΛΙΑ καιρό όταν γεννιόταν και αυτή το έβαλε στον τίτλο της το Θυελλογέννητη!  (hug)

«Κάθε βράδυ ονειρεύομαι ότι τον σκοτώνω» είπε ο Ρόμπερτ. «Χίλιες φορές να πέθαινε, και πάλι, κι άλλες ακόμη θα του άξιζαν.»

Λέει ότι στα όνειρα του σκοτώνει τον Ρέιγκαρ κάθε βράδυ και ότι 1000 θανατοι θα ειναι και πάλι λιγότερο απότι του αξίζει. Η 1η φορά που μας γίνεται ξεκάθαρο το γιατί η σχέση του με τη Σέρσει ειναι όπως ειναι. Ακομα δεν έχει ξεχάσει και κάθε βράδυ ξαναζει το χαμό της αγαπημένης του και την εκδίκηση του, που ποτέ δε θα ειναι αρκετή...

«Λένε πως το χειμώνα κάνει εδώ τέτοιο κρύο, που το γέλιο των ανθρώπων παγώνει στο λαιμό τους και τους πνίγει» είπε ανέκφραστα ο Νεντ. «Ίσως γι' αυτό οι Σταρκ να μοιάζουν πάντα τόσο σκυθρωποί.»

Τρομερή ατάκα του Νεντ για τους βόρειους που έχουν το εξής ρητό: "Κάνει τόσο κρύο εδώ πάνω το χειμώνα, που το γέλιο ενός άνδρα παγώνει στο λαιμό του και τον πνίγει μέχρι θανάτου". Μάλιστα συμπληρώνει ότι ίσως γι'αυτό οι Στάρκς δεν έχουν πολύ χιούμορ. Brutal...

Όταν άνοιξε την πόρτα, το φως από μέσα έριξε τη σκιά του στo προαύλιο και για μια στιγμή ο Τύριον Λάννιστερ στάθηκε ψηλός και περήφανος σαν βασιλιάς.

Μετά την 1η συνάντηση Τζον και Τύριον, όταν ο 2ος πήγε να επιστρέψει στη δεξίωση προς τιμήν του Ρόμπερτ, άνοιξε την πόρτα και ο Τζον πρόσεξε τη μεγάλη σκιά του να πέφτει στην αυλή και προς στιγμήν ειδε τον Τύριον να στέκεται ψηλός σαν βασιλιάς. Ατάκα που χρησιμοποιήθηκε και στη σειρά, στη 2η σαιζον απο τον Βάρυς. Ίσως προοικονομούσε την άνοδο του Τύριον μέχρι τον τίτλο του Χεριού, ίσως και κάτι περισσότερο για το μέλλον!

Ο Μπέντζεν Σταρκ υπηpετούσε στη Νυχτερινή Φρουρά. Ο Τζον θα ήταν σαν γιος γι' αυτόν, το παιδί που δεν απέκτησε ποτέ. Και με τον καιρό θα έδινε και το αγόρι τον όρκο. Δε θα έκανε γιους, που ίσως κάποια μέρα να διεκδικούσαν το Γουίντερφελ από τα εγγόνια της Κάτλυν.

Στο κεφάλαιο της, η Κέιτλιν προσπαθεί να πείσει τον Νέντ να αφήσει το Τζον να βάλει τα μαυρα, σκεπτόμενη ότι ο αδερφός του θα τον είχε σα το γιο που δε θα μπορούσε να αποκτήσει και όταν ο Τζον θα μεγάλωνε, θα ορκιζόταν και ο ίδιος. Το περίεργο ειναι ότι αναφέρει σαν έξτρα πλεονέκτημα το ότι έτσι, ο Τζον δε θα έκανε ποτέ παιδιά τα οποία θα μπορούσαν να διακδικήσουν το Γουίντερφελ απο τα δικά της εγγόνια!

Δηλαδή οι απόγονοι ενός μπάσταρδου έχουν δικαίωμα στην κληρονομιά και μάλιστα τέτοιο ώστε να μπορούν να διεκδικήσουν το κάστρο απο τα κανονικά του παιδιά; Αυτο δε το καταλαβαίνω και δε ξέρω αν ειναι τοπικό του βορρά ή γενικότερο.. Εκτός αν φοβόταν ότι ο Νεντ ίσως τον ονομαζε Σταρκ στο μέλλον, αντίστοιχα όπως έκανε ο Ρους Μπόλτον τον Ράμσευ.





[size=1em]Τα χωρία από τα αγγλικά βιβλία αντικαταστάθηκαν από τα αντίστοιχα ελληνικά - mod[/size]

[nirne]

Δηλαδή οι απόγονοι ενός μπάσταρδου έχουν δικαίωμα στην κληρονομιά και μάλιστα τέτοιο ώστε να μπορούν να διεκδικήσουν το κάστρο απο τα κανονικά του παιδιά; Αυτο δε το καταλαβαίνω και δε ξέρω αν ειναι τοπικό του βορρά ή γενικότερο.. Εκτός αν φοβόταν ότι ο Νεντ ίσως τον ονομαζε Σταρκ στο μέλλον, αντίστοιχα όπως έκανε ο Ρους Μπόλτον τον Ράμσευ.

Νομίζω ότι εννοεί πως θα υπάρχει πάντα ο κίνδυνος οι απόγονοι του μπάσταρδου να διεκδικήσουν με τα όπλα το δικαίωμά τους στο Γουίντερφελ, όπως έκαναν οι Μπλάκφαϊρ για να κατακτήσουν τον Σιδερένιο Θρόνο. Στην ουσία δηλαδή λέει ότι βάζοντας τον Τζον στη Νυχτερινή Φρουρά και εξασφαλίζοντας ότι θα μείνει άτεκνος, εξασφαλίζει ότι δεν θα αντιμετωπίσουν συγκρούσεις και επαναστάσεις τα παιδιά τους και οι απόγονοι των παιδιών τους. Τουλάχιστον έτσι το αντιλαμβάνομαι εγώ. Και υπάρχει πάντα η περίπτωση κάποιος από τους νόθους να αναγνωριστεί ως Σταρκ, από τον Νεντ είτε από μεταγενέστερο άρχοντα του Γουίντερφελ δεν έχει σημασία, πράγμα που θα ήταν ακόμη χειρότερο.

[nirne]

ΝΤΑΙΝΕΡΥΣ Ι


Νομίζω ότι τα περισσότερα πράγματα που αξίζει να σημειωθούν, έχουν ήδη επισημανθεί παραπάνω, να συμπληρώσω μόνο ότι σ’ αυτό το κεφάλαιο έχουμε την πρώτη αναφορά, αν δεν κάνω λάθος, στη συνήθεια των Ταργκάρυεν να παντρεύονται τα αδέρφια τους για να διατηρήσουν το αίμα τους καθαρό.

[size=1em]Η Νταινέρυς δε μιλούσε. Πάντοτε πίστευε πως όταν ενηλικιωνόταν θα παντρευόταν τον Βισέρυς. Επί αιώνες στους Ταργκάρυεν γίνονταν γάμοι μεταξύ αδελφών, από τότε που ο Αίγκον ο Κατακτητής είχε πάρει για γυναίκα την αδελφή του. Η γενιά πρέπει να κρατηθεί καθαρή, της είχε πει χιλιάδες φορές ο Βισέρυς. Το αίμα τους ήταν βασιλικό, το χρυσό αίμα της αρχαίας Βαλύρια, το αίμα του δράκου. Οι δράκοι δε ζευγάρωναν με τα ζωντανά του αγρού, ούτε οι Ταργκάρυεν ανακάτευαν το αίμα τους με ανθρώπους κατώτερους. Κι όμως, τώρα ο Βισέρυς ήθελε να την πουλήσει σε έναν ξένο, έναν βάρβαρο.[/size]

ΕΝΤΑΡΝΤ  Ι


Εδώ έχουμε μια περιγραφή του Ρόμπερτ όπως ήταν στο παρελθόν και επίσης του χαρακτήρα και της προσωπικότητάς του.

[size=1em]Δυο μέτρα σχεδόν, δέσποζε πάνω από τους περισσότερους ανθρώπους, ενώ όταν φορούσε την πανοπλία του και τη μεγάλη περικεφαλαία με τα ελαφίσια κέρατα του οίκου του φάνταζε γίγαντας σωστός. Επιπλέον είχε τη δύναμη γίγαντα και το αγαπημένο του όπλο ήταν ένα σιδερένιο πολεμικό σφυρί με καρφιά, που ο Νεντ δεν μπορούσε καλά καλά να σηκώσει. Εκείνη την εποχή, η μυρωδιά του δέρματος και του αίματος τον τύλιγε σαν άρωμα.[/size]

[size=1em]Ο Ρόμπερτ Μπαράθηον ήταν ανέκαθεν άντρας με μεγάλες ορέξεις, άνθρωπος που ήξερε να γλεντά, κυριολεκτικά να ξασαλώνει. Κανείς δεν μπορούσε να κατηγορήσει για κάτι τέτοιο τον Ένταρντ Σταρκ. Ο Νεντ όμως δεν μπορούσε να μην παραδεχτεί πως για αυτές τις απολαύσεις ο βασιλιάς πλήρωνε ένα τίμημα. Ο Ρόμπερτ φυσούσε και ξεφυσούσε όταν κατέβηκαν πια τη σκάλα, ενώ το πρόσωπό του φάνταζε κατακόκκινο κάτω από το φως του λύχνου, καθώς χώθηκαν στο σκοτάδι της κρύπτης.[/size]

Υπάρχει ένα σημείο σ’ αυτό το κεφάλαιο που από κάποιους αναγνώστες θεωρείται ότι συνιστά προοικονομία ή έχει κρυμμένο νόημα:

«Δεν έχω αντικρίσει ποτέ μου τέτοια ερημιά. Μα πού είναι οι άνθρωποί σου;» (είπε ο Ρόμπερτ)
«Μάλλον ντρέπονταν να εμφανιστούν» αστειεύτηκε ο Νεντ. (…) «Οι βασιλιάδες είναι σπάνιο θέαμα στο βορρά.»
Ο Ρόμπερτ ξεφύσησε ξανά. «Μάλλον κρύβονταν μέσα στο χιόνι. Χιόνι, Νεντ!»

Η συζήτηση αυτή αφορά το πόσο αραιοκατοικημένος είναι ο Βορράς. Ο Ρόμπερτ αναρωτιέται γιατί δεν είδε ανθρώπους σ’ όλο το ταξίδι του κατά μήκος του Βορρά και ο Νεντ αστειεύεται και λέει ότι μάλλον οι άνθρωποι ντρέπονταν να εμφανιστούν γιατί δεν έβλεπαν συχνά βασιλιάδες εκεί. Αμέσως μετά ο Ρόμπερτ λέει ότι κρύβονταν μέσα στο χιόνι. Ο Ρόμπερτ φυσικά εννοεί ότι οι άνθρωποι του Βορρά κρύβονταν μέσα στο χιόνι και γι’ αυτό δεν τους έβλεπε, αλλά το γεγονός ότι ο Μάρτιν έχει βάλει τις δύο φράσεις των δύο αντρών τόσο κοντά, κάνει το νόημα της συζήτησης διφορούμενο.


«Οι βασιλιάδες είναι σπάνιο θέαμα στο Βορρά.»
«Μάλλον κρύβονταν μέσα στο χιόνι.Χιόνι, Νεντ!»


Είναι πράγματι σαν να λέει ότι οι βασιλιάδες κρύβονταν μέσα στο χιόνι. Το χιόνι στα αγγλικά είναι snow. Οι βασιλιάδες κρύβονταν πίσω από το Snow (το όνομα);
Δεν είμαι σίγουρη ότι ο Μάρτιν είχε την πρόθεση να δημιουργήσει τη συγκεκριμένη εντύπωση, αλλά θεωρώ ότι είναι ενδιαφέρον το συγκεκριμένο σημείο και γι’ αυτό το αναφέρω.


Σ’ αυτό το κεφάλαιο έχουμε επίσης αναφορά στους Άρχοντες του Βορρά, έναν γενικό χαρακτηρισμό για το πώς ήταν αυτοί και το έθιμο του να τοποθετείται ένα σιδερένιο σπαθί στα γόνατα των αγαλμάτων τους που κοσμούσαν τους τύμβους τους.

Το αρχαίο έθιμο όριζε ένα σιδερένιο σπαθί να τοποθετείται στα γόνατα όσων είχαν υπάρξει Άρχοντες του Γουίντερφελ, ώστε τα εκδικητικά πνεύματα να παραμένουν στις κρύπτες τους. Το παλαιότερο είχε σαπίσει εδώ και καιρό από τη σκουριά και μόνο μερικές κόκκινες κηλίδες απόμεναν πλέον εκεί όπου κάποτε το μέταλλο ακουμπούσε στην πέτρα. Ο Νεντ αναρωτήθηκε αν αυτό σήμαινε πως τα φαντάσματα ήταν τώρα ελεύθερα να περιδιαβαίνουν στο κάστρο. Έλπιζε πως δε συνέβαινε κάτι τέτοιο. Οι πρώτοι Άρχοντες του Γουίντερφελ ήταν άντρες σκληροί σαν τη γη που όριζαν. Για αιώνες πριν τον ερχομό των Αρχόντων των Δράκων, δεν είχαν ορκιστεί υποταγή σε κανέναν και ονομάζονταν Βασιλείς του Βορρά.

Επίσης, μαθαίνουμε πώς πέθανε ο Μπράντον Σταρκ, ότι αυτός ήταν που επρόκειτο να παντρευτεί αρχικά η Κατ και ότι αυτός ήταν ο κανονικός διάδοχος του Γουίντερφελ. Μας δίνεται επιπλέον η πληροφορία ότι η Λυάννα Σταρκ ήταν δεκαέξι χρονών όταν πέθανε, ήταν αγαπητή και στους δύο άντρες, Νεντ και Ρόμπερτ, κι ότι ήταν αρραβωνιασμένη με τον δεύτερο.

Ο Μπράντον ήταν στα είκοσι όταν πέθανε - στραγγαλίστηκε με διαταγή του Παράφρονα Βασιλιά Αίρυς Ταργκάρυεν λίγες μέρες προτού παντρευτεί την Κάτλυν Τάλλυ του Ρίβερραν. Ο πατέρας του είχε υποχρεωθεί να τον κοιτά καθώς ξεψυχούσε. Εκείνος ήταν ο αληθινός διάδοχος, ο πρωτότοκος, γεννημένος για να κυβερνήσει.
Η Λυάννα ήταν δεκάξι μονάχα, μια παιδούλα απερίγραπτα γλυκιά. Ο Νεντ την αγαπούσε με όλη του την καρδιά. Περισσότερο ακόμη την είχε αγαπήσει ο Ρόμπερτ. Επρόκειτο να την παντρευτεί.

Δεν μαθαίνουμε εδώ πώς πέθανε η Λυάννα και ούτε τι συνέβη ανάμεσα σ’ αυτήν και τον Ραίγκαρ. Το μόνο που έχουμε είναι η φράση του Ρόμπερτ που δηλώνει ότι κάτι κακό θα πρέπει να της έχει κάνει ο δρακοπρίγκιπας.

«Είχα ορκιστεί να σκοτώσω τον Ραίγκαρ γι' αυτό που της έκανε.»

Έχουμε μια πρώτη σύντομη περιγραφή της μονομαχίας στην Τρίαινα.

Οι δυο τους είχαν συναντηθεί στο διαβατό κομμάτι της Τρίαινας, ενώ γύρω τους λυσσομανούσε η μάχη. Ο Ρόμπερτ με το πολεμικό σφυρί και την τρομερή περικεφαλαία του και ο πρίγκιπας των Ταργκάρυεν αρματωμένος με τη μαύρη πανοπλία του. Στο θώρακά του, ο τρικέφαλος δράκος του οίκου του ήταν καμωμένος όλος με ρουμπίνια, που άστραφταν σαν τη φωτιά κάτω από το ηλιόφωτο. Τα νερά της Τρίαινας κυλούσαν κόκκινα γύρω από τις οπλές των αλόγων, καθώς οι δυο μονομάχοι κινούνταν κυκλικά και χτυπούσαν με μανία ο ένας τον άλλο ξανά και ξανά, μέχρι που τέλος το σφυρί του Ρόμπερτ έλιωσε το δράκο και το στέρνο που εκείνος στόλιζε. Όταν έφτασε τελικά στο σημείο ο Νεντ, ο Ραίγκαρ κειτόταν νεκρός στο ρέμα, ενώ άντρες και των δύο στρατών ανασκάλευαν το νερό ψάχνοντας τα ρουμπίνια που είχαν ξεκολλήσει από την πανοπλία του.

Τέλος σ’ αυτό το κεφάλαιο μαθαίνουμε τι είναι το Χέρι του Βασιλιά, ποιες είναι οι υποχρεώσεις του και ποιες εξουσίες συγκεντρώνει.

Εκείνος που κατείχε τον τίτλο του Χεριού του Βασιλιά ήταν ο δεύτερος πιο ισχυρός άντρας στα Επτά Βασίλεια. Μιλούσε εν ονόματι του βασιλιά, διέταζε τις στρατιές του βασιλιά, ετοίμαζε τα προσχέδια για τους νόμους του. Κάποιες φορές, μάλιστα, καθόταν ο ίδιος στο Σιδερένιο Θρόνο για να απονείμει δικαιοσύνη εν ονόματι του βασιλιά, όταν εκείνος έλειπε, ήταν άρρωστος ή για άλλο λόγο αδυνατούσε να παρευρεθεί. Ο Ρόμπερτ του πρόσφερε μια ευθύνη τόσο μεγάλη όσο και το ίδιο το βασίλειο.

Ο Νεντ ήξερε το γνωμικό. «Αυτό που ονειρεύεται ο Βασιλιάς» είπε «το χτίζει το Χέρι.»


«Πλάγιασα κάποτε με μια κοπέλα που πουλούσε ψάρια και μου είπε πως ο λαός το λέει πιο πετυχημένα. Ο Βασιλιάς τρώει, λένε, και το Χέρι χέζει.»

[odykal]

Τζον I

Συμπόσιο: Βλέπουμε πώς από τα άτομα που είναι καλεσμένοι στο συμπόσιο, ο μόνος που δίνει ιδιαίτερη σημασία στον Τζον είναι ο θείος του, Μπέντζεν Σταρκ. Πάνω στο συζήτηση τους, ωστόσο, ο Τζον αιφνιδιάζει τον θείο του προτείνοντας του να καταταγεί στη ΝΦ. Όπως ομολογεί ο ίδιος ο Τζον, πρόκειται για κάτι που έχει σκεφτεί εδώ και πολύ καιρό και σχετίζεται άμεσα με την καταγωγή του ως μπάσταρδος. Έχοντας γνώση αυτού, καταλαβαίνει ότι δεν θα έχει τη δυνατότητα να αναδειχθεί σε κάποιο αξίωμα, οπότε η μόνη λύση για αυτό (στα μάτια του ίδιου) είναι η ΝΦ.

Το είχε σκεφτεί πολύ καιρό και το 'χε βασανίσει στο μυαλό του, ξαπλωμένος τα βράδια στο κρεβάτι του ενώ γύρω του οι αδελφοί του κοιμούνταν. Ο Ρομπ θα κληρονομούσε κάποια μέρα το Γουίντερφελ, θα πρόσταζε μεγάλους στρατούς ως Φύλακας του Βορρά. Ο Μπραν και ο Ρίκον θα ήταν οι πρόμαχοί του και θα διαφέντευαν φρούρια και οχυρά στο όνομά του. Οι αδελφές του, η Άρυα και η Σάνσα, θα παντρεύονταν τους διαδόχους άλλων μεγάλων οίκων και θα πήγαιναν στο νότο, αρχόντισσες σε κάστρα που θα τους ανήκαν. Σε ποιο αξίωμα όμως μπορούσε να ελπίζει ένας νόθος γιος;

Η έξοχη παρατηρητικότητα του Τζον στο ίδιο κεφάλαιο μας δίνει την δυνατότητα να καταλάβουμε τα συναίσθηματα πολλών βασικών χαρακτήρων και τι ακριβώς συμβαίνει κατά τη διάρκεια της γιορτής.

Σέρσεϊ

Ο άρχοντας πατέρας του είχε μπει πρώτος συνοδεύοντας τη βασίλισσα. Ήταν αλήθεια όσα έλεγαν οι άντρες για την ομορφιά της. Μια τιάρα στολισμένη με πετράδια άστραφτε πάνω στα χρυσαφένια της μαλλιά και τα σμαράγδια ταίριαζαν απόλυτα με το πράσινο των ματιών της. Ο πατέρας του τη βοήθησε να ανέβει τα σκαλιά της εξέδρας και την οδήγησε στη θέση της, αλλά η βασίλισσα δεν του έριξε ούτε ένα βλέμμα. Παρά τα δεκατέσσερά του χρόνια, ο Τζον μπορούσε να δει πίσω από το χαμόγελό της.

Δίπλα του όμως η βασίλισσα ήταν ψυχρή σαν γλυπτό από πάγο. «Είναι και η βασίλισσα θυμωμένη» είπε χαμηλόφωνα ο Τζον. «Ο πατέρας πήγε με το βασιλιά κάτω στις κρύπτες σήμερα το απόγευμα. Η βασίλισσα είχε αντίρρηση.»

Ρόμπερτ

Δυο καθίσματα πιο μακριά, ο βασιλιάς έπινε με την καρδιά του. Το πλατύ του πρόσωπο ήταν αναψοκοκκινισμένο πίσω από την πυκνή, μαύρη γενειάδα του. Έκανε ατελείωτες προπόσεις, γελούσε δυνατά με κάθε αστείο και ορμούσε σε κάθε πιάτο σαν άνθρωπος που είχε μείνει νηστικός για μέρες.

Νεντ

Ο πατέρας του ακολουθούσε πιστά το πρωτόκολλο, αλλά ήταν τόσο σφιγμένος όσο δεν τον είχε ξαναδεί ποτέ ο Τζον. Δεν έλεγε πολλά, κοιτούσε έξω από την αίθουσα με βλέμμα βαρύ, χωρίς να βλέπει τίποτε συγκεκριμένο.

Σάνσα και Τζόφρυ

Η Σάνσα, δυο χρόνια μεγαλύτερη από την αδελφή της, συντροφιά με τον Τζόφρυ Μπαράθηον, το διάδοχο του θρόνου. Ο πρίγκιπας ήταν μόλις δώδεκα χρονών, μικρότερος κι από τον Τζον κι από τον Ρομπ, ψηλότερος όμως κι από τους δύο, προς μεγάλη δυσαρέσκεια του Τζον. Ο Πρίγκιπας Τζόφρυ είχε μαλλιά σαν της αδελφής του και τα μάτια της μητέρας του. Μια πυκνή χαίτη από ξανθές μπούκλες χυνόταν χαμηλότερα από το χρυσαφένιο του κολάρο και τον ψηλό βελούδινο γιακά του. Η Σάνσα έλαμπε καθώς περπατούσε στο πλάι του, αλλά του Τζον δεν του άρεσαν ούτε τα σουφρωμένα χείλη του Τζόφρυ ούτε το βαριεστημένο, υπεροπτικό ύφος με το οποίο αναμετρούσε τη Μεγάλη Αίθουσα του Γουίντερφελ.

Ένα άλλο, πολύ σημαντικό σημείο του κεφαλαίου, είναι η πρώτη συνάντηση και αλληλεπίδραση του Τζον με τον Τύριον. Ο Τύριον, όντας νάνος, γνωρίζει καλύτερα από κάθε άλλον το πώς είναι να είσαι παραγκωνισμένος καθώς βιώνει την περιφρόνηση σχεδόν από όλους. Τα ίδια ακριβώς συναισθήματα βιώνει και ο Τζον καθώς είναι νόθος.

«Και πού ξέρεις εσύ τι σημαίνει να είσαι νόθος;»
«'Ολοι οι νάνοι είναι νόθα στα μάτια των πατεράδων τους.»

Επομένως, ο Τύριον προσπαθεί να συμβουλέψει τον Τζον να κατανοήσει και να συνειδητοποιήσει το ποιος είναι, την ταυτότητα του (ότι δηλαδή είναι νόθος), ώστε κανείς να μην μπορεί να τον προσβάλλει. Πρόκειται για κάτι που ο Τζον στο πέρας των βιβλίων το καταφέρνει, σε πλήρη αντίθεση με τον Ράμσεϋ, οποίος αντιδρά έντονα όταν κάποιος τον αποκαλεί μπάσταρδο.

«Θα σου δώσω μια συμβουλή, μπάσταρδε» είπε ο Λάννιστερ. «Μην ξεχάσεις ποτέ ποιος είσαι, γιατί ο κόσμος αποκλείεται να το ξεχάσει. Κάνε το δύναμή σου. Έτσι δε θα μπορέσει ποτέ να γίνει η αδυναμία σου. Θωρακίσου πίσω από αυτή τη γνώση και κανείς δε θα τη χρησιμοποιήσει ποτέ για να σε πληγώσει.»

[Tywin Lannister]

[color=rgb(51, 51, 51)]3ο Κεφάλαιο: Νταινέρυς[/color]
[color=rgb(51, 51, 51)]

Τότε έμεναν στο Μπράαβος, στο μεγάλο σπίτι με την κόκκινη πόρτα. Η Ντάνυ είχε το δικό της δωμάτιο εκεί, κι έξω από το παράθυρό της φύτρωνε μια λεμονιά. Μετά το θάνατο του Σερ Γουίλλεμ, οι υπηρέτες έκλεψαν τα λίγα χρήματα που τους είχαν απομείνει και σύντομα τους έδιωξαν από το μεγάλο σπίτι. Η Ντάνυ είχε βάλει τα κλάματα όταν η κόκκινη πόρτα έκλεισε πίσω τους για πάντα.

Ποιανού ήταν αυτό το σπίτι; Αν ήταν κάποιου κρυφού υποστηρικτή των Ταργκάρυεν, δεν υπάρχει καμία εξήγηση για το πως εκδιώχθηκαν από απλούς υπηρέτες. Το σπίτι λοιπόν ήταν απλά του Σερ Γουίλλεμ;

«Είθε ο Κύριος του Φωτός να σε πλημμυρίζει με ευλογίες ετούτη την ευτυχισμένη μέρα, Πριγκίπισσα Νταινέρυς» είπε ο μάγιστρος και την έπιασε από το χέρι.

Ο Ιλλύριο λοιπόν πιστεύει στον Ρ'λορ;

Ο Ντάνυ κοίταξε περίεργη τον ιππότη.

Μερικές φορές της Ντάνυ της αρέσει να την αποκαλούν  "ο Ντάνυ" ή "ο Ντάνυς". Μυστήριο παραμένουν οι σεξουαλικές της προτιμήσεις (sorry, δεν κρατήθηκα  (wasntme) )

[odykal]

Κάτλυν II

Κατά τη διάρκεια της συζήτησης Νεντ-Κάτλυν-Μέιστερ Λούιν θίγονται διάφορα θέματα:

Καταρχάς, αυτό που είναι ξεκάθαρο είναι το γεγονός ότι η Κάτλυν είναι εκείνη που προσπαθεί να πείσει τον Νεντ να δεχτεί την πρόταση του Ρόμπερτ και να πάει στο Κινγκς Λάντινγκ
Για ποιον λόγο όμως το κάνει αυτό;

α) Λόγω φιλοδοξίας για τα παιδιά της (κάτι που φαίνεται από τις σκέψεις της και είναι απολύτως λογικό)

Πρώτα έπρεπε να εξασφαλιστεί η νίκη, για το καλό των παιδιών της.

β) Με τον γάμο της Σάνσα με τον Τζόφρυ θα ισχυροποιηθεί η θέση του Οίκου Σταρκ καθώς θα έχει βασιλικούς απογόνους

γ) Λόγω της σκέψης μήπως ο βασιλιάς προσβληθεί από την άπορριψη της πρότασής του (σε συνδυασμό πάντα με την εικόνα του σκοτωμένου ανταρόλυκου από το ελάφι)

«Δεν πρόκειται να σε καταλάβει. Είναι βασιλιάς τώρα, και οι βασιλιάδες δεν είναι σαν τους άλλους ανθρώπους. Αν του αρνηθείς τις υπηρεσίες σου, θα αναρωτηθεί γιατί και αργά ή γρήγορα θ' αρχίσει να υποπτεύεται πως του εναντιώνεσαι. Δε βλέπεις σε τι κίνδυνο θα μας έβαζε αυτό;»

«Η περηφάνια είναι το παν για ένα βασιλιά, άρχοντά μου. Ο Ρόμπερτ έκανε όλον αυτό το δρόμο για να σε δει και να σου κάνει μια τόσο μεγάλη τιμή - δεν μπορείς να του την πετάξεις κατάμουτρα.

Παρόλα αυτά, ο Νεντ διστάζει ακόμη να δεχτεί την πρόταση του Ρόμπερτ. Ώσπου φτάνει το γράμμα της Λάισα Άρρυν.

Η Κάτλυν κοκάλωσε μες στα μπράτσα του. «Μια προειδοποίηση είναι» είπε απαλά. «Αν έχουμε τη σύνεση να την ακούσουμε.»
Τα μάτια του έψαξαν το πρόσωπό της. «Συνέχισε.»
«Η Λάισα πιστεύει πως ο Τζον Άρρυν δολοφονήθηκε.»
Τα δάχτυλά του έσφιξαν κι άλλο το μπράτσο της. «Από ποιον;»
«Από τους Λάννιστερ» είπε εκείνη. «Από τη βασίλισσα.»
Ο Νεντ κατέβασε τα χέρια του. Πάνω στα μπράτσα της είχαν μείνει κατακόκκινα σημάδια. «Μα τους θεούς» ψιθύρισε. Η φωνή του ήταν τραχιά. «Η αδελφή σου έχει αρρωστήσει από τη θλίψη. Δεν ξέρει τι λέει.»

Φυσικά, το ζουμί του μηνύματος είναι ότι η Λάισα ισχυρίζεται πώς οι Λάννιστερ (η Σέρσεϊ συγκεκριμένα) δολοφόνησαν τον Τζον. Η Κάτλυν το χρησιμοποιεί ως επιχείρημα και το νέο αυτό κάμπτει την τελευταία αντίσταση του Νεντ (έπειτα από παρέμβαση του Μέιστερ Λούιν).

«Ξέρει πολύ καλά τι λέει» είπε η Κάτλυν. «Η Λάισα είναι παρορμητική, ναι, το παραδέχομαι, αλλά αυτό το μήνυμα είναι προσεκτικά οργανωμένο κι έξυπνα κρυμμένο. Ήξερε πως την περίμενε ο θάνατος, αν τυχόν το γράμμα της έπεφτε σε λάθος χέρια. Για να ρισκάρει τόσο πολλά σημαίνει πως είχε κάτι παραπάνω από απλές υποψίες.» Η Κάτλυν κοίταξε τον άντρα της. «Τώρα πλέον δεν έχουμε στ' αλήθεια καμιά επιλογή. Πρέπει να γίνεις το Χέρι του Ρόμπερτ. Πρέπει
να πας στο νότο μαζί του και να μάθεις την αλήθεια.»
Διέκρινε αμέσως πως ο Νεντ είχε φτάσει σε πολύ διαφορετικό συμπέρασμα.«Οι μόνες αλήθειες που ξέρω βρίσκονται εδώ. Ο νότος είναι μια φωλιά ερπετών που θα προτιμούσα να αποφύγω.»
Ο Λούιν τράβηξε ελαφρά τη βαριά αλυσίδα στο λαιμό του, στο σημείο εκείνο όπου του είχε ερεθίσει το απαλό δέρμα. «Το Χέρι του Βασιλιά έχει μεγάλη δύναμη, άρχοντά μου. Δύναμη να ανακαλύψει την αλήθεια για το θάνατο του Άρχοντα Άρρυν, δύναμη να φέρει τους δολοφόνους του ενώπιον της δικαιοσύνης. Δύναμη να προστατεύσει τη Αρχόντισσα Άρρυν και το γιο της, αν αληθεύει το χειρότερο.»
Ο Νεντ κοίταξε ανήμπορος ολόγυρα. Η καρδιά της Κάτλυν ράγισε βλέποντάς τον, αλλά ήξερε πως δεν έπρεπε να τον αγκαλιάσει εκείνη τη στιγμή. Πρώτα έπρεπε να εξασφαλιστεί η νίκη, για το καλό των παιδιών της. «Αες πως αγαπάς το Ρόμπερτ σαν αδελφό. Πώς θα τον αφήσεις λοιπόν κυκλωμένο από τους Λάννιστερ;»
«Που να σας πάρουν και τους δυο οι Άλλοι!» μουρμούρισε ο Νεντ. Απόστρεψε το πρόσωπό του από αυτούς και πλησίασε στο παράθυρο. Η Κάτλυν δε μίλησε, ούτε κι ο Μέιστερ. Οι δυο τους στάθηκαν αμίλητοι όσο ο Ένταρντ Σταρκ αποχαιρετούσε σιωπηλά το σπίτι που αγαπούσε.

Από τα παραπάνω γίνεται ξεκάθαρο ότι ο πραγματικός λόγος που ο Νεντ πηγαίνει στο Κινγκς Λάντινγκ είναι για να ανακαλύψει τους πραγματικούς δολοφόνους του Τζον Άρρυν. Τίποτα άλλο.

[Δυο λόγια τώρα για την Λάισα και τον Μικροδάχτυλο: νομίζω πώς είναι εντυπωσιακό το πόση μεγάλη επιρροή έχει ο Μικροδάχτυλος πάνω στη Λάισα. Όχι μόνο την πείθει να δολοφονήσει τον ίδιο τον άντρα της για χάρη εκείνου, αλλά και την βάζει να στείλει το γράμμα με κίνδυνο την ασφάλεια όλου του Οίκου της. Πραγματικά εντυπωσιακό.

Στο σημείο αυτό μπορεί κανείς επίσης να διαπιστώσει ένα από τα πρώτα βήματα του σχεδίου του Μικροδάχτυλου: να δημιουργήσει γόνιμο έδαφος για μια σύρραξη ανάμεσα στους Σταρκ και τους Λάννιστερ, η οποία θα προξενήσει το χάος στο Βασίλειο.]

Ο Νεντ αποδέχεται εν τέλει την πρόταση του Ρόμπερτ αλλά υπό όρους:
1.Η Κάτλυν θα παραμείνει στο Γουίντερφελ μαζί με τους Ρομπ και Ρίκον
2.Η Σάνσα, η Άρυα και ο Μπραν θα συνοδεύσουν τον Νεντ στο Κινγκς Λάντινγκ

Οι δύο γονείς συμφωνούν προς στιγμή στα παραπάνω και όλα δείχνουν να βαίνουν καλώς, μέχρι που πέφτει στο τραπέζι το θέμα του Τζον. Εδώ είναι που μαθαίνουμε για πρώτη φορά από πρώτο χέρι τα συναισθήματα και τις σκέψεις της Κάτλυν για εκείνον.

Πολλοί άντρες είχαν νόθα παιδιά. Η Κάτλυν το ήξερε από τότε που γεννήθηκε. Δεν ένιωσε καμία έκπληξη τον πρώτο χρόνο του γάμου της, όταν έμαθε πως ο Νεντ είχε κάνει παιδί με μια κοπέλα που είχε γνωρίσει τυχαία σε μια εκστρατεία. Στο κάτω κάτω, ένας άντρας έχει τις ανάγκες του, κι εκείνοι είχαν μείνει ένα χρόνο χωρισιά, ο Νεντ στον πόλεμο σιο νότο κι εκείνη ασφαλής σιο κάσιρο του πατέρα της στο Ρίβερραν. Σκεφτόταν περισσότερο τον Ρομπ, το βρέφος που θήλαζε, παρά το σύζυγο που ελάχιστα γνώριζε. Αυτός ας έβρισκε όποια παρηγοριά ήθελε ανάμεσα στις μάχες. Κι αν ο σπόρος του βλάσταινε, η ίδια πίστευε πως ο Νεντ θα φρόντιζε τις ανάγκες εκείνου του παιδιού.
Εκείνος όμως έκανε κάτι παραπάνω. Οι Σταρκ δε μοιάζουν με τους άλλους άντρες. Ο Νεντ έφερε μαζί του το παιδί και το αποκαλούσε «γιε μου» μπροστά στα μάτια όλου του βορρά. Όταν κάποτε ο πόλεμος τελείωσε και η Κάτλυν ανέβηκε στο Γουίντερφελ, ο Τζον και η παραμάνα του είχαν εγκατασταθεί ήδη εκεί.
Αυτό την πλήγωσε βαθιά. Ο Νεντ δεν έλεγε τίποτε για τη μητέρα του Τζον, ούτε λέξη, αλλά τα κάστρα δεν κρατούν μυστικά και η Κάτλυν έπιασε τις υπηρέτριές της να διηγούνται ιστορίες που είχαν ακούσει από τα χείλη των στρατιωτών του συζύγου της. Έλεγαν για τον Σερ Άρθουρ Ντέυν, το Σπαθί του Πρωινού, τον πιο άγριο από τους επτά ιππότες της Βασιλικής Φρουράς του Αίρυς, και πώς ο νεαρός άρχοντας τον είχε σκοτώσει σε μονομαχία. Κι έλεγαν πως έπειτα ο Νεντ είχε παραδώσει το σπαθί του Σερ Άρθουρ στην πανέμορφη αδελφή του ιππότη, που τον περίμενε σε ένα κάστρο με το όνομα Στάρφωλ στις ακτές της Θάλασσας του Θέρους. Η Αρχόντισσα Ασάρα Ντέυν ήταν ψηλή και ξανθή, με βιολετιά μάτια που στοίχειωναν το μυαλό ενός άντρα. Της είχε πάρει ένα δεκαπενθήμερο να επιστρατεύσει το κουράγιο της, αλλά τελικά ένα βράδυ, ενώ ήταν ξαπλωμένοι στο κρεβάτι, η Κάτλυν τον ρώτησε χωρίς περιστροφές ζητώντας από το σύζυγό της την αλήθεια.
Ήταν η μοναδική φορά σε όλα τα χρόνια που πέρασαν μαζί που ο Νεντ την έκανε να τρομάξει. «Μη με ξαναρωτήσεις ποτέ για τον Τζον» της είπε με φωνή που έκοβε σαν παγοκρύσταλλος. «Είναι αίμα μου, μόνο αυτό σου χρειάζεται να ξέρεις. Και τώρα θέλω να μάθω πού το άκουσες αυτό το όνομα, αρχόντισσά μου.» Είχε ορκιστεί να τον υπακούει, κι έτσι, του είπε. Κι από εκείνη την ημέρα οι ψίθυροι είχαν σταματήσει και το όνομα της Ασάρα Ντέυν δεν ξανακούστηκε πια στο Γουίντερφελ.
Όποια κι αν ήταν η μάνα του Τζον, ο Νεντ πρέπει στ' αλήθεια να την αγαπούσε με πάθος, αφού ό,τι κι αν έλεγε η Κάτλυν ο Νεντ δεν πειθόταν να στείλει μακριά το παιδί. Ήταν το μοναδικό πράγμα που δεν του συγχωρούσε. Αγαπούσε ολόψυχα τον άντρα της, αλλά δεν είχε καταφέρει να αγαπήσει τον Τζον. Για χάρη του Νεντ ίσως να έκανε τα στραβά μάτια και για δέκα μπάσταρδους, αρκεί να μην τους είχε μπροστά της. Ο Τζον όμως ήταν συνέχεια μες στα πόδια της, κι όσο μεγάλωνε έμοιαζε με τον Νεντ περισσότερο από τους νόμιμους γιους που του είχε χαρίσει εκείνη. Κι αυτό έκανε τα πράγματα χειρότερα. «Ο Τζον πρέπει να φύγει» είπε τώρα η Κάτλυν.

Με αυτή την όχι και τόσο μικρή αναδρομή στο παρελθόν (η οποία είναι άκρως ενδιαφέρουσα καθώς μας γυρίζει πίσω στην Επανάσταση του Ρόμπερτ εμπλέκοντας τους Ντέυν) μαθαίνουμε πώς η Κάτλυν είναι ξεκάθαρα ενοχλημένη από την παρουσία του Τζον. Όπως λέει και η ίδια, είναι το μόνο πράγμα για το οποίο δεν συγχώρεσε τον άντρα της, αν και το ακριβές πρόβλημά της είναι ότι το παιδί βρίσκεται συνεχώς μπροστά της και όχι ότι υπάρχει. Έμμεσα, μάλιστα, μπορούμε να καταλάβουμε ότι στο παρελθόν είχε προσπαθήσει να τον διώξει, αλλά ο Νεντ αρνήθηκε.

«Είναι πολύ δεμένοι αυτός κι ο Ρομπ» είπε ο Νεντ. «'Ελπιζα ... »
«Δε γίνεται να μείνει εδώ» είπε η Κάτλυν διακόπτοντάς τον. «Είναι δικός σου γιος, όχι δικός μου. Δεν πρόκειται να τον δεχτώ εδώ.» Ήταν σκληρό, το ήξερε, αλλά δεν έπαυε να είναι η αλήθεια. Ο Νεντ δεν έκανε καμιά χάρη στο αγόρι, αν το άφηνε στο Γουίντερφελ.
Ο Νεντ τής έριξε ένα βλέμμα όλο αγωνία. «Το ξέρεις πως δεν μπορώ να τον πάρω στο νότο. Δεν υπάρχει θέση γι' αυτόν στην αυλή. Ένα αγόρι με όνομα που να προδίδει την καταγωγή του ... ξέρεις τι θα λένε. Θα τον αποφεύγουν όλοι.»
Η Κάτλυν ατσάλωσε την καρδιά της απέναντι στη βουβή ικεσία που εξέπεμπαν τα μάτια του άντρα της. «Λένε πως ο φίλος σου ο Ρόμπερτ έχει κάνει κι ο ίδιος καμιά δεκαριά μπασταρδάκια.»
«Και κανένα τους δεν έχει εμφανιστεί ποτέ στην αυλή!» αποκρίθηκε ο Νεντ. «Η Λάννιστερ το 'χει φροντίσει αυτό. Ανάθεμά σε, Κάτλυν, πώς μπορείς να είσαι τόσο σκληρή; Ένα αγόρι είναι μονάχα. Ένα ... »

Η Κάτλυν επιμένει ότι ο Τζον πρέπει να φύγει, ενώ ο Νεντ προσπαθεί να την κάνει να αλλάξει γνώμη ώστε το παιδί να παραμείνει στο Γουίντερφελ μαζί με τον Ρομπ. Τα πράγματα οδηγούνται σε αδιεξόδο, με τον Λούιν να είναι εκείνος που δίνει εν τέλει την λύση.

Ο Νεντ είχε κυριευτεί από οργή. Θα έλεγε κι άλλα, και μάλιστα χειρότερα, αλλά ο Μέιστερ Λούιν τον έκοψε. «Υπάρχει κι άλλη λύση είπε με ήρεμη φωνή. «Ο αδελφός σου ο Μπέντζεν ήρθε να με δει σχετικά με τον Τζον πριν από λίγες μέρες. Φαίνεται πως το αγόρι επιθυμεί να ντυθεί στα μαύρα.»

Η Κάτλυν αισθάνεται η λύση αυτή είναι ιδανική καθώς κατά αυτόν τον τρόπο (όπως έχει επισημάνει η nirne και ο Atropos παραπάνω) ο Τζον δεν θα μπορέσει να διεκδικήσει το Γουίντερφελ από τους γιους της:

Η Κάτλυν δε μίλησε. Ας το σκεφτόταν ο Νεντ μονάχος του, η γνώμη της δε θα ήταν καλοδεχούμενη τούτη τη στιγμή. Ευχαρίστως όμως θα τον φιλούσε τον Μέιστερ. Η λύση του ήταν τέλεια. Ο Μπέντζεν Σταρκ υπηpετούσε στη Νυχτερινή Φρουρά. Ο Τζον θα ήταν σαν γιος γι' αυτόν, το παιδί που δεν απέκτησε ποτέ. Και με τον καιρό θα έδινε και το αγόρι τον όρκο. Δε θα έκανε γιους, που ίσως κάποια μέρα να διεκδικούσαν το Γουίντερφελ από τα εγγόνια της Κάτλυν.

[summer]

Δεν ένιωσε καμία έκπληξη τον πρώτο χρόνο του γάμου της, όταν έμαθε πως ο Νεντ είχε κάνει παιδί με μια κοπέλα που είχε γνωρίσει τυχαία σε μια εκστρατεία. Κι αν ο σπόρος του βλάσταινε, η ίδια πίστευε πως ο Νεντ θα φρόντιζε τις ανάγκες εκείνου του παιδιού.Εκείνος όμως έκανε κάτι παραπάνω. Οι Σταρκ δε μοιάζουν με τους άλλους άντρες. Ο Νεντ έφερε μαζί του το παιδί και το αποκαλούσε «γιε μου» μπροστά στα μάτια όλου του βορρά. Όταν κάποτε ο πόλεμος τελείωσε και η Κάτλυν ανέβηκε στο Γουίντερφελ, ο Τζον και η παραμάνα του είχαν εγκατασταθεί ήδη εκεί.

Να σταθώ μόνο στην ανάγκη του Νεντ να διαβεβαιώσει τους πάντες για την πατρότητα του Τζον, πολύ πιο έντονα από ότι συνηθίζεται, κάτι που προφανώς εκπλήσσει την Κατλίν γιατί η συμπερριφορά του Νεντ αποκλίνει από το comme if faut πρωτόκολλο της εποχής.


Φυσικά το αποδίδει στην ιδιαίτερη προσωπικότητα του άντρα της.


Από συγγραφικής απόψεως αρχίζει να σπέρνει τους σπόρους της αμφιβολίας ο συγγραφέας. Οκ what is going on? Γιατί είναι ανάγκη ο Νεντ να έχει μάρτυρες όλο το Βορρά πως είναι πατέρας του Τζον. Πατρική περηφάνια; Ανάγκη; και food for thought από τον κύριο Μάρτιν για τους αναγνώστες του.