Rikon, μυστήριο και Warging

[atropos]

Ξαναδιαβάζοντας το 1ο βιβλίο, έφτασα στη σκηνή ενός κεφαλαίου του Μπράν, αμέσως μετά το θάνατο του Ένταρντ. Είναι η σκηνή όπου επειδή ο μπράν "ονειρεύτηκε" το θάνατο του πατέρα του με την κουρουνα με τα 3 μάτια στις κρύπτες του Γουίντερφελ. Ο Μέιστερ τον κατεβάζει με τη βοήθεια της Όσσα στις κρύπτες για να του δειξει ότι δεν υπάρχει τίποτα εκεί, όπου και βρίσκουν τον Ρίκον να κάθεται στον άδειο τάφο του Ένταρντ και τον ανταρόλυκο του να επιτίθεται και να δαγκώνει τον Μέιστερ. Ο Ρίκον ειχε δει περίπου το ίδιο όνειρο...

Έχω απρόσμενα -για μενα όταν το ξαναδιάβασα έστω- ερωτήματα εδώ!

Κατ αρχάς, ο Ρικον "συνομιλεί" και εκείνος (ή έχει επαφή) με την κουρουνα..; Γιατι εδώ δε μιλάμε (απότι καταλαβαίνω) για warging, αλλα για μια σύνδεση μεταξύ τους όπως την είχε στο όνειρο του και ο Μπράν και όπως και συνέβη αφου έπεσε. Αν ναι, γιατι; Με ποιο σκοπο; Αφου απότι μαθαίνουμε μετά, η κουρούνα τον Μπράν περίμενε... Μήπως έχει κάποιο παράλληλο σχέδιο και για τον Ρίκον;!

Επίσης, ο Ρικον χαιδεύει τη ματωμένη απτο αίμα του Μέιστερ μουσούδα του ανταρόλυκου του, και έπειτα γλύφει τα δάχτυλα του. Το έκανε ασυναίσθητα, το έκανε επειδή έχει υποστεί ένα σοκ και δεν ειναι καλά, ή μήπως το έκανε για να γευτεί το αίμα, όπως το έχει ξαναγευτεί μέσα απο τον Shaggydog όταν τον έκανε warg...;;

(wasntme)

[Muaddib]

Ο Μαρτιν μας εχει περάσει οτι η σχέση των Σταρκόπαιδων με τους ανταρόλυκους τους ειναι σημαντική σε τέτοιο βαθμό που να επηρεάζει το ένα το άλλο και να δανείζονται τα χαρακτηριστικά του χαρακτήρα τους.
Ετσι η Λαίδη ήταν καλόβολο, πειθήνιο  και ήμερο σαν τη Σάνσα, ο Γκοστ αθόρυβος αλλά αποτελεσματικός όσο μεταφορικά είναι ο Τζον (ανήκει στο βορά) .
Η Ναιμύρια ατρόμητη και ανεξάρτητη όσο η Αρυα κλπ.
Ο Μαλλιαρός είναι ευέξαπτος, ευερέθιστος και επιθετικός.
Ο χαρακτήρας του Ρίκον δεν έχει σκιαγραφηθεί πλήρως λογω της μικρής του ηλικίας και λογω της μικρής του εμπλοκής στο δράμα.
Αν εχει τα ίδια χαρακτηριστικά με τον Μαλλιαρό πιθανότατα να είναι και αυτός ευερέθιστος και επιθετικός ίσως ακόμα και αιμοβόρος.
Το ότι είδε το ίδιο όνειρο με τον Μπραν δεν τον κάνει αυτόματα γουαργκ ούτε βέβαια πρασινομάντη.
Ισως ο Μρυντεν Ρίβερς που τους παρακολουθεί όλους  να μπορούσε να "στείλει" μηνύματα και στον Ρικον για να πιέσει περισσότερο τον Μπραν
Λέω 'γω τώρα. |(

[silvester]

Επίσης δείχνει κ που θα καταλήξει ο Ρικον στο μέλλον, (γιατι τώρα φημολογηται οτι βρίσκεται σε ενα νησί με συγκεκριμένη φήμη)...

[atropos]

OH SHIT!

Αυτο δε το είχα σκεφτεί, +1 για την creepy αλλά πολύ καλή συλλογιστική σου [member=2137]silvester[/member]

[K.]

Ο ΜΑλλιαρός είναι ευέξαπτος και απρόβλεπτος όπως ακριβώς είναι και ο χαρακτήρας του Ρίκον.

Ο Ρίκον είναι παιδί, με ότι αυτό συνεπάγεται. Δεν κλαίει απλά ζητώντας τον Ρομπ, την μητέρα του ή τον πατέρα του. "Θυμώνει" όσο θυμώναμε κι εμείς σαν "κακομαθημένα" (προσέξτε τα εισαγωγικά, δεν τα βάζω τυχαία) όταν πηγαίναμε στο περίπτερο και ζητούσαμε μια σοκολάτα ξέρω 'γω και δεν μας την έπαιρναν... προσθέστε τα παιδικά τραύματα του πιτσιρικά από την σημαντική και σπουδαία απώλεια των δικών του προσώπων σε αυτήν την τρυφερή ηλικία, και έχετε το μίγμα της ψυχολογίας του.

Κι αυτό περνάει στον ανταρόλυκο, με τον τρόπο που περνάνε στους υπόλοιπους τα χαρακτηριστικά των άλλων Σταρκ. Τέλος μπορεί η Κουρούνα να επέλεξε τον Μπραν, ίσως όμως το νεαρό της ηλικίας να κάνει πιο ανοικτό στην μάθηση, τον Ρίκον. Το πλεονέκτημα του Μπραν εδώ έγκειτε στην αναπηρία του, που του επιτρέπει να έχει την θέληση σε μεγαλύτερο βαθμό, για να μάθει να μπαίνει πχ. στον Χόντορ και να χαίρεται που στέκει όρθιος μέσα του...

Αν τελικά ο Ρίκον μεγαλώνει στο Σκάγκος, μην το 'χετε παράξενο να τον δούμε λίγο πιο "βάρβαρο γουάργκ" όπως εκείνος ο άγριος που είχε γύρω του λύκο, σκιερόγατα, αετό και αρκούδα... και τι εννοώ: ως πιο νέος σε ηλικία είναι πιθανόν να είναι πιο ανοιχτός το τρίτο του μάτι στο να κάνει γουάργκ... οπότε πώς θα σας φαινόταν να περικλείεται από μια ομάδα βάρβαρων κανίβαλων του Σκάγκος, στους  οποίους να κάνει γουάργκ;!

[silvester]

Η επιτυχία ενός συγγραφέα και του έργο του δεν φαίνεται μονο απο τις πωλήσεις η την συγγραφική του δεινότητα. Φαίνεται απο το κοινό που τον ακολουθεί...
Θα πάρω δυο παραδείγματα, ενα του Μαρτιν ενα του Νταν Μπραουν...
Κ οι οι δυο γνώρισαν ενα πολύ μεγάλο χαηπ το οποιο τους οδήγησε να θεωρούνται πολύ μεγάλοι συγγραφείς. ομως ποια ειναι η μεγάλη διάφορα τους? γιατι ο Μαρτιν φαίνεται να εχει μεγαλύτερη αντοχή στον χρονο?
Ας παρουμε πρώτα την μεγάλη τους ομοιότητα. Κ οι δυο χρησιμοποιούν την φαντασία μεσα σε έναν κόσμο απόλυτα κατανοητό κ συμβατό με τον κόσμο μας. Οπως πολύ σωστα λέτε ο χαρακτήρας τον παιδιών περνάει στους λύκους. ομως αυτο δεν ειναι αντίστοιχο του δικού μας κόσμου? μηπως ο χαρακτήρας του ιδιοκτήτη δεν περνάει στο πετ του? ειτε ειναι ακιτα ειτε χάμστερ? Αυτο το αντιλαμβάνονται οι συγγραφείς αυτοι κ το χρησιμοποιούν συνέχεια, ο αναγνώστης δεν νιώθει οτι δεν μπορει να φανταστεί τον κόσμο του βιβλίου αλλα αντίθετα μπορει να το συζητήσει κιόλας με έναν άλλον, (αντίθετο ως προς αυτο ειναι ο σαλβατορε)...
Η διάφορα τώρα. Ο μαρτιν χρεισιμοποιει ιστερ εγκς στα βιβλία του, ενώ μπραουν οχι.
Κ χρησιμοποιεί ειτε τριων ειδών.
1. Ιστορικά, υπάρχουν γεγονότα που θυμίζουν πραγματικά ιστορικά γεγονότα, πχ η αλυσίδα του τυριον εχει χρεισιμοποιηθει σε πολύ γνωστή ιστορική πολιορκία.
2. Άλλων συμαντικων συγγραφέων, πχ η εξέλιξη της Αρυας θυμίζεις την εξέλιξη του ήρωα σε έργο του Χαλντεμαν.
3. Κ πιο γνωστό ειναι οι οιωνοί. Κατι δηλαδη που σου φανερώνει την εξέλιξη της ιστορίας. ειτε φανεροί πχ ο γελωτοποιός του Στανις, ειτε κατι κρυφό, πχ τα οράματα της Ντανυ, ειτε κρυμμένο στο τροπο παρουσίασης του χαρακτήρα. Πχ στον Ρικον.


Ο Ρικον παει στο Σκαγκος. Υπάρχουν φήμες κανίβαλων. Τότε γιατι ο αναγνώστης δεν ανησυχεί για την τύχη του? Επειδη εχει σκληρό χαρακτήρα? Η Αρυα δεν εχει? εαν είχε παει αυτή προς τα εκεί δεν θα ειχαμε την περιέργεια το πως θα επιζήσει σε αντίθεση με τον Ρικον το οποιο το θεωρούμε δεδομένο? μα ο Ρικον εχει γλύψει αίμα, δεν τον απαστεφει ο πόνος του θύματος, γι αυτο θεωρούμε ντε φακτο οτι στο Σκαγκος θα γινει αποδεκτός απο την κοινωνία του.


Ο Μπραν. Ο μαρτιν απο την αρχή αφήνει υπόνιες για το βλεδυρο του γουαργκ σε άνθρωπο, ομως εαν το παρουμε λογικά αυτο δίνει απίστευτη δύναμη καθως θα δίνει σε αυτόν που το εκτελεί απίστευτες πληροφορίες, ειτε σαν ιδανικός κατάσκοπος, ειτε σαν δολοφόνος, ειτε σαν ηγέτης ειτε ειτε ειτε... τότε γιατι το δεχόμαστε με τον Μπραν? μηπως επειδη εςτω κ ελάχιστα καταλαβαίνει τον λύκο του Ρικον? δεν κάνει γουαργκ αλλα ακουμπάει το μυαλό του λύκου? μα τότε στην ουσια δεν κάνει το ιδιο στον αδερφό του?...


αυτο που θελω να πω ειναι οτι μεσω τέτοιον αποριών ειτε λαθος ειτε οχι, ο μαρτιν σε αναγκάζει να ξαναδιαβασεις ξανά κ ξανά τα βιβλία του, γιατι βρίσκεις συνέχεια καινουρια πράγματα, απαντάς σε καινουρια ερωτήματα, άρα συνεχίζεις να αντλείς ευχαρίστηση... Ο μαρτιν εχει λοιπον μικρότερο κοινό απο τον μπραουν αλλα πιο φανατικό με το έργο του. Κοιτάτε πως περιμένουμε το καινουριο του βιβλίο την ωρα που εχει δώσει ηδη αρκετά κεφαλαία στον κόσμο...


Κατι το οποιο δεν ισχύει με τον μπραουν. Το κοινό του ανυπομονεί για καινουριο βιβλίο καθε φορά κ οχι για την ανάλυση του απο το ξανά διαβασμα του...