Σήμερα άργησα να γράψω για το νέο επεισόδιο. Συνήθως γράφω νωρίτερα μέσα στη μέρα. Ο λόγος είναι ότι πραγματικά μ' επηρρέασε πολύ αυτή τη φορά το Game of Thrones. Μολονότι έχω διαβάσει όλα τα βιβλία, μολονότι γνωρίζω τι θα συμβεί, μολονότι δε συνέβη τίποτα αυτή τη φορά που να μην το περιμένω, δε σας κρύβω ότι η μάχη Όμπερυν-Γκρέγκορ έμεινε κολλημένη στο μυαλό μου από το πρωί που την είδα και η τελευταία σκηνή με τους δύο αντίπαλους πεσμένους τον έναν δίπλα στον άλλον με το κεφάλι του αγαπημένου Όμπερυν πολτοποιημένο ήταν πολύ δυνατή για μένα. Υπόψιν ότι αυτή καθ' αυτή τη σύνθλιψη του κεφαλιού από τον Γκρέγκορ δεν την είδα, είχα γυρίσει τα μάτια μου αλλού και είχα βάλει και το χέρι μπροστά, μα παρ' όλα αυτά το στομάχι μου είναι σφιγμένο από το πρωί. Αυτό - πέρα και έξω από το gore που δε μου αρέσει και εδώ απ' ό, τι μου είπαν το παράκαναν - για μένα σημαίνει εξαιρετική σκηνοθεσία. Νομίζω ότι ο Alex Graves σκηνοθέτησε το επεισόδιο, ο οποίος μας αποζημίωσε τουλάχιστον για την αποτυχημένη σκηνή της ερωτικής συνεύρεσης Σέρσεϊ-Τζέιμι.
Επίσης, αυτό που μου φέρνει κατάθλιψη είναι ότι δε θα ξαναδώ τον Πέδρο Πασκάλ σαν Όμπερυν Μαρτέλ. Θυμάμαι όταν τον πρωτοείδα σε φωτογραφίες όταν τον είχαν προσλάβει για το ρόλο, με το γλυκούλικο χαμόγελο και το σχεδόν μπέιμπι-φέις είχα κάποιες αμφιβολίες ότι θα μπορούσε να αντεπεξέλθει ως Κόκκινη Έχιδνα. Χαίρομαι τόσο πολύ που με διέψευσε, όσο πολύ λυπάμαι που σήμερα ήταν η τελευταία φορά που τον είδα. Κατά την άποψή μου δε θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερος Όμπερυν απ' αυτόν.
Κατά τα άλλα το επεισόδιο ήταν μέτριο κατά τη γνώμη μου. Σημαντικά σημεία ήταν η Τάφρος Κέιλιν όπου ο Θήον την παίρνει για τους Μπόλτον, η αναγνώριση του Ράμσεϊ ως νόμιμου γιου του Ρους, όπως επίσης και το σύντομο αλλά σημαντικό "δικαστήριο" του Μπέιλις όπου η Σάνσα αποκαλύπτει ότι δεν είναι τόσο "φυτό" όσο νομίζουν οι τηλεθεατές. Επίσης, η αποπομπή του Τζόρα από το Μηρήν λόγω της αποκάλυψης του διπλού παιχνιδιού που έπαιξε κάποτε.
Να σημειώσω όμως ότι έπαιξαν εξαιρετικά ο Πίτερ Ντίνκλειτζ (Τύριον), ο Νικολάι Κόστερ- Γουάλνταου (Τζέιμι), ο Άλφι Άλλεν (Θήον) και η Ίντιρα Βάρμα (Ελλάρια).
Περιμένω το επόμενο επεισόδιο, το οποίο ελπίζω πως θα είναι φοβερό, μήπως και βοηθήσει να ξεθωριάσει η ανάμνηση του τρομερού τέλους του αγαπημένου Όμπερυν Νύμερος Μαρτέλ.
Επίσης, αυτό που μου φέρνει κατάθλιψη είναι ότι δε θα ξαναδώ τον Πέδρο Πασκάλ σαν Όμπερυν Μαρτέλ. Θυμάμαι όταν τον πρωτοείδα σε φωτογραφίες όταν τον είχαν προσλάβει για το ρόλο, με το γλυκούλικο χαμόγελο και το σχεδόν μπέιμπι-φέις είχα κάποιες αμφιβολίες ότι θα μπορούσε να αντεπεξέλθει ως Κόκκινη Έχιδνα. Χαίρομαι τόσο πολύ που με διέψευσε, όσο πολύ λυπάμαι που σήμερα ήταν η τελευταία φορά που τον είδα. Κατά την άποψή μου δε θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερος Όμπερυν απ' αυτόν.
Κατά τα άλλα το επεισόδιο ήταν μέτριο κατά τη γνώμη μου. Σημαντικά σημεία ήταν η Τάφρος Κέιλιν όπου ο Θήον την παίρνει για τους Μπόλτον, η αναγνώριση του Ράμσεϊ ως νόμιμου γιου του Ρους, όπως επίσης και το σύντομο αλλά σημαντικό "δικαστήριο" του Μπέιλις όπου η Σάνσα αποκαλύπτει ότι δεν είναι τόσο "φυτό" όσο νομίζουν οι τηλεθεατές. Επίσης, η αποπομπή του Τζόρα από το Μηρήν λόγω της αποκάλυψης του διπλού παιχνιδιού που έπαιξε κάποτε.
Να σημειώσω όμως ότι έπαιξαν εξαιρετικά ο Πίτερ Ντίνκλειτζ (Τύριον), ο Νικολάι Κόστερ- Γουάλνταου (Τζέιμι), ο Άλφι Άλλεν (Θήον) και η Ίντιρα Βάρμα (Ελλάρια).
Περιμένω το επόμενο επεισόδιο, το οποίο ελπίζω πως θα είναι φοβερό, μήπως και βοηθήσει να ξεθωριάσει η ανάμνηση του τρομερού τέλους του αγαπημένου Όμπερυν Νύμερος Μαρτέλ.
![[Image: tumblr_o93djqxP231rg4myfo1_500.gif]](https://66.media.tumblr.com/64402678c24ba3ae33eef7e2f4cec9a7/tumblr_o93djqxP231rg4myfo1_500.gif)