Πολύ ωραίο επεισόδιο, όπως αναμενόταν. Θεαματικό, υποβλητικό, αλλά πολύ σύντομο. Τουλάχιστον έτσι φάνηκε σ' εμένα. Θεωρώ πως λόγω του ότι έβαλαν τις δύο επιθέσεις μαζί, δεν μπόρεσαν να δείξουν αρκετά πράγματα. Για παράδειγμα συρρίκνωσαν την πιο συγκινητική στιγμή της μάχης, τη φάση με την Ύγκριτ στην αγκαλιά του Τζον. Ο διάλογός τους κανονικά σπάει καρδιές στο βιβλίο, εδώ ήταν όλες κι όλες δύο φράσεις. Επίσης, δεν εστίασαν καθόλου στις δυσκολίες λόγω ελλείψεων πυρομαχικών κλπ. Αναμενόμενα όλα αυτά βέβαια, δεδομένου ότι δεν είχαν χρόνο έτσι όπως το έκαναν. Το ότι ο Άλισερ Θορν έγινε badass το αφήνω απλά ασχολίαστο.
Κατά τα άλλα, τα εφέ ήταν καταπληκτικά, η σκηνοθεσία εξαιρετική, οι γίγαντες και τα μαμούθ επικά, και η σκηνή όπου οι άντρες της ΝΦ λένε τον όρκο τους, αντιμετωπίζοντας το γίγαντα που τους επιτίθονταν, έφερε δάκρυα στα μάτια μου.
ΥΓ. Υπήρχε το δρεπάνι στα βιβλία; Ας μου θυμίσει κάποιος. Αν όχι, ήταν πολύ καλό και θεαματικό εύρημα.
ΥΓ2. Ξέρω πως θα πετροβοληθώ γι' αυτό που θα πω, αλλά αυτό το επεισόδιο μου άρεσε χίλιες φορές περισσότερο από εκείνο με τη μάχη του Μαυροποτάμου, που προσωπικά δε μ' εντυπωσίασε όσο τους περισσότερους.
Κατά τα άλλα, τα εφέ ήταν καταπληκτικά, η σκηνοθεσία εξαιρετική, οι γίγαντες και τα μαμούθ επικά, και η σκηνή όπου οι άντρες της ΝΦ λένε τον όρκο τους, αντιμετωπίζοντας το γίγαντα που τους επιτίθονταν, έφερε δάκρυα στα μάτια μου.
ΥΓ. Υπήρχε το δρεπάνι στα βιβλία; Ας μου θυμίσει κάποιος. Αν όχι, ήταν πολύ καλό και θεαματικό εύρημα.
ΥΓ2. Ξέρω πως θα πετροβοληθώ γι' αυτό που θα πω, αλλά αυτό το επεισόδιο μου άρεσε χίλιες φορές περισσότερο από εκείνο με τη μάχη του Μαυροποτάμου, που προσωπικά δε μ' εντυπωσίασε όσο τους περισσότερους.