[Spoilers] 10ο-Επεισόδιο-Preview

[atropos]

...

To σενάριο της σειράς δυστυχώς δεν το γράφει ο Μάρτιν, απ' ό, τι έχω καταλάβει έχει ένα ρόλο μάλλον και απλά συμβουλευτικό κι όταν τον ρωτούν γιατί γίνεται η μια αλλαγή και η άλλη, συνήθως δικαιολογεί την όλη κατάσταση με τη φράση: "Είναι το φαινόμενο της πεταλούδας", επειδή άλλαξαν κάποια πράγματα στην αρχή στις ιστορίες, τώρα αναγκαστικά πρέπει να αλλάξουν και τη συνέχεια για να δέσει. Όταν τον ρώτησαν για το βιασμό της Σέρσεϊ από το Τζέιμι είπε για την πεταλούδα όπως επίσης είπε ότι αυτή είναι η δική του υπόθεση μιας και δε συζήτησε ποτέ γι' αυτή την αλλαγή με τους παραγωγούς.
Όμως και σαν απλός θεατής-αναγνώστης καταλαβαίνεις πότε μια αλλαγή γίνεται για να "ανεβάσει" μια ήδη υπάρχουσα σκηνή στο βιβλίο (πχ. λεηλασία του Ασταπόρ, το δρεπάνι στο Τείχος) και πότε είναι φίλλερ, είτε για να κερδηθεί χρόνος, είτε για να κάνουν οικονομία, είτε επειδή θα είναι απλά πιασάρικη μια σκηνή (αμερικανιά).
Αυτές οι παρά τρίχα συναντήσεις αδερφών, θειάδων, μπατζανάκηδων κλπ κλπ ή και οι συναντήσεις χαρακτήρων με διαφορετικές ιστορίες που δεν έχουν κανένα σκοπό και δεν προάγουν την ιστορία (Μπριέν-Άρυα), ή οι ανώφελες επιθέσεις στο κουτουρού και το βάζω στα πόδια (Γιάρα στο κάστρο των Μπόλτον) ή οι αλλαγές ενός ολόκληρου κύριου χαρακτήρα δεν είναι στο πνεύμα των βιβλίων του Μάρτιν και δεν είναι ευχάριστο για πολλούς αναγνώστες να τις παρακολουθούν.
Το αν πρέπει ή δεν πρέπει να μας αρέσουν οι αλλαγές πιστεύω ότι είναι προσωπικό ζήτημα του καθενός κι έχει να κάνει με τα γούστα και την αισθητική του. Δεν ισχύουν όλα για όλους.

οφ τοπικ δι εντ  ;D

Θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω κάπως με την οπτική σου. Το θέμα είναι ότι η σειρά είναι αναγκασμένη να προσπαθεί να ικανοποιήσει 2 ομάδες ανθρώπων που δεν αλληλοκαλύπτονται ΚΑΘΟΛΟΥ. Αυτούς που έχουν διαβάσει τα βιβλία και αυτούς που δεν τα έχουν διαβάσει. Και να τονίσω ότι οι 2 αυτές ομάδες έχουν εντελώς διαφορετική νοοτροπία και οπτική.

Πχ η σκηνή του "βιασμού" που μπορεί εσένα μπορεί να σου φάνηκε χαζή, ίσως εξυπηρετεί το να "θυμίσει" στους θεατές που δεν έχουν διαβάσει τα βιβλία για το πόσο ιδιαίτερα "άρρωστη" είναι η σχέση των δύο. Εγώ και εσύ το θυμόμαστε καλά, αλλά οι θεατές; Ειδικά εφόσον στο επόμενο επεισόδιο τα αδέρφια ήταν σαν να μην εγινε και τίποτα, και να μη θυμόταν κάποιος τίποτα, τώρα..

Επίσης για τις άκυρες συναντήσεις όπως του Μπραν με τον Τζον, και εμένα μου φάνηκε ψιλοχαζομάρα. Αλλά όταν βλέπω κάποιο επόμενο επεισόδιο με φίλους που δεν τάχουν διαβάσει, και τους βλέπω να μπερδεύουν βασικά πράγματα (πχ απο ποια μεριά του τοίχους είναι η παρέα του Τόρμουντ, ή που είναι το Molestown κλπ κλπ....) βλέπω ότι τέτοια "τρικ" βοηθάνε τέτοια άτομα να πάρουν μπρος .

Αντίθετα, μπορεί κάποιος που δεν έχει διαβάσει τα βιβλία, να μη τον ένοιαξε και καθόλου όταν ο Μέιστερ Αίμον είπε ότι είναι Ταργκάρυεν και μιλούσε για την παλιά του αγάπη, ενώ εγώ το βρήκα συναρπαστικό. Μπορεί και να μη παίξει ΚΑΝΕΝΑ ΜΑ ΚΑΝΕΝΑ ρόλο στη σειρά, παρόλα αυτά η σκηνή να μπήκε για "χάρη" των αναγνωστών.

Τέλος πάντων, για να μη το κουράζω, πιστεύω ότι ΚΑΘΕ σκηνή εξυπηρετεί ένα σκοπό. Τα βιβλία έχουν ΧΙΛΙΑΔΕΣ πράγματα, οπότε το να χρησιμοποιούν απλά φίλερς, μου ακούγεται πολύ πεζό για να ισχύει. Απλά κάποιες σκηνές είναι στοχευμένες σε άτομα όπως εγώ ή εσύ, άλλες για τον φίλο μου που δεν έχει διαβάσει αλλά έχει ψάξει όλα τα spoilers και άλλες για τον απλό θεατή που θέλει να δει μια ωραία σειρά και να μη χάνεται στον τεράστιο αυτό κόσμο που μόλις γνώρισε.

Μπορεί φυσικά και να κάνω και λάθος