19-06-2014, 10:08 PM
Άρχισα να τα διαβάζω Οκτώβρη ή Νοέμβρη του 2012 και τα τελείωσα 28 Μαρτίου το 2013.
Μ' αρέσει να διαβάζω αργά γενικά τα βιβλία και να προβλέπω πως θα εξελιχθεί η ιστορία πριν την τελειώσω. Και να απολαμβάνω τον τρόπο γραφής τους.
Η αλήθεια όμως είναι ότι ο Μάρτιν ενώ γράφει καλά έχει το εξής χαρακτηριστικό που προσωπικά το βρίσκω ενοχλητικό:
Γενικά αφηγείται την ιστορία μέσω κεφάλαια pov (point of view). Δηλαδή κάθε κεφάλαιο το βλέπουμε από τη σκοπιά διάφορων χαρακτήρων, του Νεντ Σταρκ, της Νταινέρυς, της Σάνσας κτλ. Αυτό από μόνο του δεν είναι κακό, αντιθέτως όταν το πρωτοείδα μου άρεσε πάρα πολύ σαν τεχνική.
Το αρνητικό είναι το εξής φαινόμενο:
Κάθε κεφάλαιο ξεκινάει με μέσο όρο 6-7 σελίδων στο πρώτο βιβλίο και 8 χαρακτήρες με pov, ενώ στα επόμενα βιβλία οι σελίδες του κάθε κεφαλαίου αυξάνονται και καταλήγουν κοντά στις 12-13, ενώ οι χαρακτήρες που έχουν pov είναι πλέον 18.
Επίσης κάθε κεφάλαιο ο Μάρτιν το αναπτύσσει σιγά σιγά, με πολλές αναδρομές, πολλές λεπτομέρειες, και μόλις φτάσει στο πιο ενδιαφέρον σημείο του κεφαλαίου το κόβει και σε αφήνει σε cliffhanger.
Και αυτό είναι ιδιαίτερα κουραστικό μιας και κάθε χαρακτήρα τον βλέπεις κάθε 80 (ή και περισσότερες) σελίδες περίπου, και έχεις βγει τελείως από το κλίμα της ιστορίας του, και ακόμα και το πώς λύνεται το cliffhanger δεν έχει πλέον ιδιαίτερη σημασία.
Αυτό για εμένα είναι το μεγαλύτερο μειονέκτημα, αν και στα πρώτα 3 βιβλία δεν υπάρχει τόσο έντονα. Το 4ο το βρήκα ιδιαίτερα βαρετό, το 5ο είχε κάποιες από τις πιο εντυπωσιακές σκηνές που έχω διαβάσει, αλλά κι αυτό γενικά ήταν αργό.
Όλες αυτές οι παρατηρήσεις βέβαια δε σημαίνουν ότι δε μου άρεσαν τα βιβλία, αντιθέτως θεωρώ την ιστορία ιδιαίτερα καλοφτιαγμένη και οι χαρακτήρες έχουν πολύ καλή ανάπτυξη. Είναι από τα βιβλία που δεν μπορείς να σταματήσεις να τα διαβάζεις και πολλά πράματα τα παρουσιάζει από σκοπιά που δεν είχες ξανασκεφτεί.
Προσφέρουν δράση, συγκίνηση, ίντριγκα, πολλών ειδών χαρακτήρες για να ταυτιστείς ή να αντιπαθήσεις, χτίζουν έναν τελείως καινούριο κόσμο και έχουν επική ιστορία.
Οπότε τα συνιστώ σε όποιον σκέφτεται να τα διαβάσει.
Μ' αρέσει να διαβάζω αργά γενικά τα βιβλία και να προβλέπω πως θα εξελιχθεί η ιστορία πριν την τελειώσω. Και να απολαμβάνω τον τρόπο γραφής τους.
Η αλήθεια όμως είναι ότι ο Μάρτιν ενώ γράφει καλά έχει το εξής χαρακτηριστικό που προσωπικά το βρίσκω ενοχλητικό:
Γενικά αφηγείται την ιστορία μέσω κεφάλαια pov (point of view). Δηλαδή κάθε κεφάλαιο το βλέπουμε από τη σκοπιά διάφορων χαρακτήρων, του Νεντ Σταρκ, της Νταινέρυς, της Σάνσας κτλ. Αυτό από μόνο του δεν είναι κακό, αντιθέτως όταν το πρωτοείδα μου άρεσε πάρα πολύ σαν τεχνική.
Το αρνητικό είναι το εξής φαινόμενο:
Κάθε κεφάλαιο ξεκινάει με μέσο όρο 6-7 σελίδων στο πρώτο βιβλίο και 8 χαρακτήρες με pov, ενώ στα επόμενα βιβλία οι σελίδες του κάθε κεφαλαίου αυξάνονται και καταλήγουν κοντά στις 12-13, ενώ οι χαρακτήρες που έχουν pov είναι πλέον 18.
Επίσης κάθε κεφάλαιο ο Μάρτιν το αναπτύσσει σιγά σιγά, με πολλές αναδρομές, πολλές λεπτομέρειες, και μόλις φτάσει στο πιο ενδιαφέρον σημείο του κεφαλαίου το κόβει και σε αφήνει σε cliffhanger.
Και αυτό είναι ιδιαίτερα κουραστικό μιας και κάθε χαρακτήρα τον βλέπεις κάθε 80 (ή και περισσότερες) σελίδες περίπου, και έχεις βγει τελείως από το κλίμα της ιστορίας του, και ακόμα και το πώς λύνεται το cliffhanger δεν έχει πλέον ιδιαίτερη σημασία.
Αυτό για εμένα είναι το μεγαλύτερο μειονέκτημα, αν και στα πρώτα 3 βιβλία δεν υπάρχει τόσο έντονα. Το 4ο το βρήκα ιδιαίτερα βαρετό, το 5ο είχε κάποιες από τις πιο εντυπωσιακές σκηνές που έχω διαβάσει, αλλά κι αυτό γενικά ήταν αργό.
Όλες αυτές οι παρατηρήσεις βέβαια δε σημαίνουν ότι δε μου άρεσαν τα βιβλία, αντιθέτως θεωρώ την ιστορία ιδιαίτερα καλοφτιαγμένη και οι χαρακτήρες έχουν πολύ καλή ανάπτυξη. Είναι από τα βιβλία που δεν μπορείς να σταματήσεις να τα διαβάζεις και πολλά πράματα τα παρουσιάζει από σκοπιά που δεν είχες ξανασκεφτεί.
Προσφέρουν δράση, συγκίνηση, ίντριγκα, πολλών ειδών χαρακτήρες για να ταυτιστείς ή να αντιπαθήσεις, χτίζουν έναν τελείως καινούριο κόσμο και έχουν επική ιστορία.
Οπότε τα συνιστώ σε όποιον σκέφτεται να τα διαβάσει.
"Who are you, child?"
"No one."
"No one."