01-07-2014, 02:54 PM
να πεταχτώ κ εγώ η άσχετη (ως προς τα βιβλία) 
Πρώτα πρώτα κάποιος είπε ότι ο "φεουδαρχικός Μεσαίωνας" είναι πολίτευμα.
Αυτό φυσικά είναι μέγα λάθος, ο "Μεσαίωνας" καθορίζει τη χρονική περίοδο και το "φεουδαρχικός" την κοινωνική οργάνωση. Το πολίτευμα του Μεσαίωνα, κ κατ'επέκταση αυτό που βλέπουμε στο ASOIAF/GoT, είναι η μοναρχία. Και, όπως είπε η Jon's Spearwife (αν δεν κάνω λάθος), ισχύει ότι ο θρόνος ανήκει στον πιο δυνατό.
Ως προς το ποιον βασιλιά θα προτιμούσα...
μάλλον τον Μανς διότι απέδειξε ότι έχει τρομερή γκέλα στους Άγριους, μπορεί να κερδίσει την αποδοχή του κόσμου, συν το ότι κατάφερε να τους ενώσει και φαίνεται ότι έχει στόχους και στρατηγική. Επιπλέον αναγνωρίζει τη σοβαρότητα των Άλλων.
Ιδανικά βέβαια θα ήθελα τον Ned!!!!
Κ ο Jon μου αρέσει, κυρίως γιατί στη σειρά είναι σαν λαχταριστό μπριζολάκι και έχει στρατηγικές ικανότητες, βλέπει μακριά, αλλά δεν έχει εμπειρία, νομίζω έχει δρόμο ακόμα για να αποκτήσει όλα τα εχέγγυα που πρέπει να έχει ένας βασιλιάς.
Η Daenerys έχει δείξει ότι δεν καταλαβαίνει κ πολλά, δεν έχει ιδέα τι γίνεται στο Westeros, οι κατακτήσεις της βασίζονται κυρίως στο ότι έχει δράκους και οι Ντοθράκι που την ακολούθησαν στην αρχή, δεν το έκαναν για τις στρατηγικές της ικανότητες (που δε θεωρώ ότι έχει) αλλά μάλλον για συναισθηματικούς λόγους. Σίγουρα έδειξε αντοχή σε όλο αυτό το ταξίδι, αγωνίστηκε για να την εμπιστευτούν αλλά κάπου χάνει την μπάλα κατακτώντας πόλεις αβέρτα νομίζοντας ότι τις ελευθερώνει.
Ο Τόμμεν είναι καλούλης, γλυκούλης αλλά μόνο επειδή είναι μικρός. Με Χέρι τον παππού του και με τη μάνα που έχει... πόσο καλά θα μπορούσε/μπορεί να εξελιχθεί; Δε Νομίζω Τάκη.
Ο Τύριον έχει ηγετικές ικανότητες, έχει μυαλό, στρατηγική αλλά δεν έχει την αγάπη του κόσμου... και δε νομίζω να την έχει από εδώ κ πέρα για κανένα λόγο.
Ο Στάννις με απωθούσε απ΄την αρχή αλλά διάβασα κάποια ποστ εδώ (όχι μόνο σε αυτό το τόπικ) που με έκαναν κάπως πιο διαλλακτική. Παρ'όλα αυτά δε μου αρέσει το ότι έχει τη Μελισσάνδρα δίπλα του.
Ο Ρένλυ ήταν μόνο για χαρές και πανηγύρια.
Αν σκεφτώ κάτι άλλο, θα επανέλθω.
Πρώτα πρώτα κάποιος είπε ότι ο "φεουδαρχικός Μεσαίωνας" είναι πολίτευμα.
Αυτό φυσικά είναι μέγα λάθος, ο "Μεσαίωνας" καθορίζει τη χρονική περίοδο και το "φεουδαρχικός" την κοινωνική οργάνωση. Το πολίτευμα του Μεσαίωνα, κ κατ'επέκταση αυτό που βλέπουμε στο ASOIAF/GoT, είναι η μοναρχία. Και, όπως είπε η Jon's Spearwife (αν δεν κάνω λάθος), ισχύει ότι ο θρόνος ανήκει στον πιο δυνατό.
Ως προς το ποιον βασιλιά θα προτιμούσα...
μάλλον τον Μανς διότι απέδειξε ότι έχει τρομερή γκέλα στους Άγριους, μπορεί να κερδίσει την αποδοχή του κόσμου, συν το ότι κατάφερε να τους ενώσει και φαίνεται ότι έχει στόχους και στρατηγική. Επιπλέον αναγνωρίζει τη σοβαρότητα των Άλλων.
Ιδανικά βέβαια θα ήθελα τον Ned!!!!
Κ ο Jon μου αρέσει, κυρίως γιατί στη σειρά είναι σαν λαχταριστό μπριζολάκι
και έχει στρατηγικές ικανότητες, βλέπει μακριά, αλλά δεν έχει εμπειρία, νομίζω έχει δρόμο ακόμα για να αποκτήσει όλα τα εχέγγυα που πρέπει να έχει ένας βασιλιάς.Η Daenerys έχει δείξει ότι δεν καταλαβαίνει κ πολλά, δεν έχει ιδέα τι γίνεται στο Westeros, οι κατακτήσεις της βασίζονται κυρίως στο ότι έχει δράκους και οι Ντοθράκι που την ακολούθησαν στην αρχή, δεν το έκαναν για τις στρατηγικές της ικανότητες (που δε θεωρώ ότι έχει) αλλά μάλλον για συναισθηματικούς λόγους. Σίγουρα έδειξε αντοχή σε όλο αυτό το ταξίδι, αγωνίστηκε για να την εμπιστευτούν αλλά κάπου χάνει την μπάλα κατακτώντας πόλεις αβέρτα νομίζοντας ότι τις ελευθερώνει.
Ο Τόμμεν είναι καλούλης, γλυκούλης αλλά μόνο επειδή είναι μικρός. Με Χέρι τον παππού του και με τη μάνα που έχει... πόσο καλά θα μπορούσε/μπορεί να εξελιχθεί; Δε Νομίζω Τάκη.
Ο Τύριον έχει ηγετικές ικανότητες, έχει μυαλό, στρατηγική αλλά δεν έχει την αγάπη του κόσμου... και δε νομίζω να την έχει από εδώ κ πέρα για κανένα λόγο.
Ο Στάννις με απωθούσε απ΄την αρχή αλλά διάβασα κάποια ποστ εδώ (όχι μόνο σε αυτό το τόπικ) που με έκαναν κάπως πιο διαλλακτική. Παρ'όλα αυτά δε μου αρέσει το ότι έχει τη Μελισσάνδρα δίπλα του.
Ο Ρένλυ ήταν μόνο για χαρές και πανηγύρια.
Αν σκεφτώ κάτι άλλο, θα επανέλθω.
"Μόνοι γεννιόμαστε και μόνοι πεθαίνουμε,αλλά καθώς περπατούμε μέσα σε αυτό το μαύρο πέπλο παίρνουμε δύναμη ο ένας από τον άλλο." - Μελισάντρα