Λυπητερές Φράσεις

[nirne]

Χωρίς αμφιβολία το Τραγούδι της Φωτιάς και του Πάγου είναι γεμάτο αίμα, βία, απονιά, θάνατο. Αλλά κατά την άποψή μου περιέχει επίσης σκηνές ανθρωπιάς, θλίψης, μεγαλείου, αγάπης. Αποφάσισα λοιπόν να σταχυολογήσω μερικές από τις πιο λυπητερές φράσεις-σκηνές, που με έκαναν να πονέσω ή να βουρκώσω και τις παραθέτω παρακάτω.

Τα τυφλά μάτια του Αίμον άνοιξαν. «Εγκ;» είπε καθώς η βροχή έτρεχε στα μάγουλά του. «Εγκ, ονειρεύτηκα ότι ήμουν γέρος.» - Μέιστερ Αίμον

«Όταν ο ήλιος δύσει, κανένα κερί δεν μπορεί να πάρει τη θέση του.» - Λόρας Ταϊρέλ

«ΈΛΛΙΙΙΙΙΙΙΙΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!» - Όμπερυν Μαρτέλ

«Ανέβηκα πολύ ψηλά, αγάπησα πολύ δυνατά, τόλμησα πάρα πολλά. Προσπάθησα να αδράξω ένα αστέρι, υπερεκτίμησα, και έπεσα.» - Τζον Κόννινγκτον

Οι καμπάνες σήμαναν για όλους μας εκείνη την ημέρα. Για τον Αίρυς και τη βασίλισσά του, για την Έλια του Ντορν και τη μικρή της κόρη, για κάθε άντρα και έντιμη γυναίκα στα Επτά Βασίλεια. Και για τον ασημένιο πρίγκιπά μου. - Τζον Κόννινγκτον

Η Βελόνα ήταν το χαμόγελο του Τζον Σνόου. - Άρυα Σταρκ

«Θα μπορούσες να φέρεις πίσω έναν άντρα χωρίς κεφάλι;» η Άρυα ρώτησε. «Μόνο μια φορά, όχι έξι. Θα μπορούσες;» - Άρυα Σταρκ στον Θόρρος του Μυρ

«Τζον Σνόου.» είπε, πολύ απαλά. Ακουγόταν λες και το βέλος είχε βρει έναν πνεύμονα. «Είναι αυτό κανονικό κάστρο; Όχι ένας απλός  πύργος;»
«Είναι.» Ο Τζον έπιασε το χέρι της.
«Ωραία,» ψιθύρισε. «Ήθελα να δω ένα κανονικό κάστρο, πριν… πριν εγώ…»
«Θα δεις εκατό κάστρα,» της υποσχέθηκε. «Η μάχη τελείωσε. Ο Μέιστερ Αίμον θα σε φροντίσει.» Άγγιξε τα μαλλιά της. «Είσαι φιλημένη από τη φωτιά, θυμάσαι; Τυχερή. Θα χρειαστεί κάτι παραπάνω από ένα βέλος για να πεθάνεις. Ο Αίμον θα το αφαιρέσει και θα σε επιδέσει και θα πιεις λίγο γάλα της παπαρούνας για τον πόνο.»
Εκείνη απλά χαμογέλασε στα λόγια του. «Θυμάσαι εκείνη τη σπηλιά; Έπρεπε να είχαμε μείνει σ’ εκείνη τη σπηλιά. Σου το είπα.»
«Θα ξαναγυρίσουμε στη σπηλιά,» είπε εκείνος. «Δεν θα πεθάνεις, Ύγκριτ. Δεν θα πεθάνεις.»
«Ω.» Η Ύγκριτ έπιασε το μάγουλό του με το χέρι της. «Δεν ξέρεις τίποτα, Τζον Σνόου,» αναστέναξε, πεθαίνοντας. - Τζον-Ύγκριτ

«Πονάει τόσο πολύ, σκέφτηκε. Τα παιδιά μας, Νεντ, τα γλυκά μας τα μωρά. Ο Ρίκον, ο Μπραν, η Άρυα, η Σάνσα, ο Ρομπ… Ρομπ… σε παρακαλώ, Νεντ, σε παρακαλώ, καν’ το να σταματήσει, καν' το να σταματήσει να πονάει…» - Κάτλυν Σταρκ

«Όχι, μη, μην κόβεις τα μαλλιά μου, ο Νεντ λατρεύει τα μαλλιά μου.» - Κάτλυν Σταρκ

Στο όνειρο, [ο Τύριον] είχε δύο κεφάλια, και τα δύο χωρίς μύτη. Ο πατέρας του ήταν επικεφαλής του εχθρού, κι έτσι τον σκότωσε άλλη μια φορά. Έπειτα, σκότωσε τον αδερφό του, τον Τζέιμι, κομματιάζοντας το πρόσωπό του μέχρι που έγινε ένα κόκκινο συντρίμμι, γελώντας σε κάθε χτύπημα. Μόνο όταν η μάχη τελείωσε, συνειδητοποίησε ότι το δεύτερο κεφάλι του έκλαιγε. - Τύριον

«Τι είπε;» ο άντρας που υπήρξε αδερφός της κοντοστάθηκε και την ρώτησε.
Επικρατούσε τέτοια ησυχία στην αίθουσα που μπορούσε να ακούσει τα καμπανάκια στα μαλλιά του Καλ Ντρόγκο, να ηχούν απαλά με κάθε βήμα που έκανε. Οι καβαλάρηδες του αίματός του τον ακολουθούσαν, σαν τρεις χάλκινες σκιές. Η Νταινέρυς είχε παγώσει ολόκληρη. «Λέει ότι θα έχεις ένα έξοχο χρυσό στέμμα που οι άνθρωποι θα τρέμουν να κοιτάξουν.»
Ο Βισέρυς χαμογέλασε και κατέβασε το σπαθί του. Αυτό  ήταν το πιο λυπητερό απ’ όλα, αυτό που την διέλυε αργότερα… ο τρόπος που εκείνος χαμογέλασε. «Μόνο αυτό ήθελα,» είπε. «Αυτό που μου υποσχέθηκαν.» - Νταινέρυς- Βισέρυς

«Πρέπει να βρούμε έναν λιθοξόο που ήξερε καλά τη μορφή του…» Μέιστερ Λούιν

«Όχι. Αυτό είναι κάποια παγίδα. Είναι αυτός, είναι ο… ο άρχοντάς μου, ο γλυκός μου άρχοντας, αυτός σε στέλνει, αυτό είναι απλά κάποια δοκιμασία για να σιγουρευτεί ότι τον αγαπώ. Τον αγαπώ, αλήθεια, τον αγαπώ πιο πολύ απ’ οτιδήποτε άλλο.» Ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλό της. «Πες του, πες του. Θα κάνω ό, τι θέλει… οτιδήποτε θέλει… μαζί του ή… ή με το σκυλί ή… σε παρακαλώ… δεν είναι ανάγκη να μου κόψει τα πόδια, δεν θα προσπαθήσω να το σκάσω, ποτέ, θα του δώσω γιους, το ορκίζομαι, το ορκίζομαι…» - Τζέυν Πουλ

Ρουμπίνια έπεφταν σαν σταγόνες αίματος από το στήθος του ετοιμοθάνατου πρίγκιπα κι εκείνος σωριάστηκε στα γόνατα μέσα στο νερό και με την τελευταία του ανάσα ψιθύρισε το όνομα μιας γυναίκας... - Ραίγκαρ Ταργκάρυεν

«Ήμουν ο μεγαλύτερος,» είπε ο πρίγκιπας, «κι όμως είμαι ο τελευταίος. Αφού ο Μορς και ο Όλυβαρ πέθαναν στις κούνιες τους, έχασα κάθε ελπίδα ότι θα είχα αδέρφια. Ήμουν εννέα όταν η Έλια έφτασε(…). Όταν το κοράκι έφτασε με την είδηση ότι την μητέρα μου την έπιασαν οι πόνοι ένα μήνα νωρίτερα, ήμουν αρκετά μεγάλος για να καταλάβω ότι αυτό σήμαινε πως το παιδί δεν θα ζούσε. Ακόμη κι όταν ο Άρχοντας Γκαργκάλεν μου είπε ότι είχα μια αδερφή, τον διαβεβαίωσα ότι αυτή μάλλον θα πεθάνει σύντομα. Κι όμως έζησε, με τη χάρη της Μητέρας. Κι ένα χρόνο αργότερα ο Όμπερυν έφτασε, στριγγλίζοντας και κλωτσώντας. Ήμουν ολόκληρος άντρας όταν αυτά έπαιζαν σ’ αυτές τις πισίνες. Κι όμως να ‘μαι εγώ εδώ  κι αυτοί έχουν φύγει.» - Ντόραν Μαρτέλ

;( ;( ;(

Εσάς ποια σημεία σας συγκίνησαν;