[Σπόιλερς]- Επεισόδιο 1ο - The Wars to Come

[nirne]

    Γενικά, το επεισόδιο το είδα πολύ ευχάριστα χωρίς να χαλαστώ, αλλά βέβαια υπήρξαν αρκετές στιγμές που κούνησα το κεφάλι, και σε πολλές από αυτές ο λόγος δεν είχε να κάνει με το ότι οι σκηνές δεν υπήρχαν στα βιβλία, αλλά στο ότι οι αλλαγές δεν στήθηκαν σε γερές βάσεις. Θα εξηγήσω παρακάτω τι εννοώ.
Και σημειώνω ότι όλα τα παρακάτω είναι καθαρά η προσωπική μου άποψη και δεν είναι θέσφατα. 

Τι μου άρεσε:
- Η επιστροφή του Κήβαν και του Λάνσελ. Όταν τόσοι χαρακτήρες εξαφανίζονται από τη σειρά ή δεν εμφανίζονται καν, μια τέτοια έκπληξη είναι πάντα ευχάριστη.
- Οι δράκοι της Ντάνυ. Εντυπωσιακοί, τρομακτικοί και τεράστιοι.
-    Η Ντάνυ μας δίνει επιτέλους τα ονόματα των τριών δράκων της: Βισέρυον, Ραίγκαλ, Ντρόγκον.
- Η σκηνή του Άσπιλου στο πορνείο. Συγκινητική και τραγική.
- Η υποκριτική απόδοση του Κίαραν Χιντς, του ηθοποιού που υποδύεται τον Μανς .
- Η υποκριτική απόδοση της Εμίλια Κλαρκ στη σκηνή με τον Νταάριο στο κρεβάτι. Θεωρώ ότι παίζει πολύ καλύτερα όταν δεν είναι υποχρεωμένη να κάνει την μεγάλη και σπουδαία βασίλισσα, που δεν της βγαίνει καθόλου καλά (κατά τη γνώμη μου πάντα)
-    Η έπαυλη του Ιλλύριο. Ειδυλλιακή. Θα ήθελα να ζω εκεί!!!
- Όταν η Μελισάντρα συστήνει τον Τζον ως Μπάσταρδο του Γουίντερφελ.
-  Το γκρέμισμα της Άρπυιας από την κορυφή της πυραμίδας. Ουάου!


Τι δεν μου άρεσε:
- Η έλλειψη δυσωδίας στην κηδεία του Τάιγουιν. Άφησαν απ’ έξω το καλύτερο και κράτησαν κάτι που δεν είχε κανένα ενδιαφέρον πέρα από τις πέτρες στα μάτια του Τάιγουιν (μου φάνηκε αστείος για κάποιο λόγο!) και μια σχεδόν βαρετή κουβέντα ανάμεσα στα δυο αδέρφια που μάλλον προετοιμάζει για τα επόμενα επεισόδια.
- Ο Βάρυς αποκαλύπτει με άνεση τα κίνητρά του στον Τύριον, κίνητρα τα οποία είναι απλοϊκά και γεμάτα αλτρουισμό. Δεν είναι δυνατόν να περιμένουν να πιστέψουμε ότι ο επί τόσα πολλά χρόνια Άρχοντας των Ψιθυριστών έχει ως μοναδικό του σκοπό το καλό του βασιλείου ή το καλό των καταπιεζομένων μαζών. Και βέβαια μας λένε ότι εξ’ αρχής ήταν υποστηρικτής της Ντάνυ; Χμ, εγώ άλλα θυμάμαι στις πρώτες σεζόν. Μάλλον ξέμειναν από ιδέες οι παραγωγοί μας.
- Το ρομάντζο της  Μίσσαντεϊ και του Γκριζοσκώληκα καλά κρατεί. Και ενώ κόβουν χαρακτήρες όπως ο Έουρον, ο Βικτάριον, ο Αίγκον, ο Κόννινγκτον, η Αριάν, ο Κουέντυν,  επειδή λένε ότι δεν έχουν χρόνο, επιλέγουν να συμπεριλάβουν τις  ανούσιες περιπτύξεις και  κουβέντες του Γκριζοσκώληκα και της Μίσσαντεϊ και να τους φτιάξουν ολόκληρη ιστορία γεμάτη… αγάπες και λουλούδια. Ασυγχώρητοι.
- Ο Στρατός της Πίστης. Νιώθω ότι ήταν κάπως απότομη και χωρίς ικανή δικαιολόγηση η εισαγωγή του στην υπόθεση. Δεν εξήγησαν καν κάτω από ποιες συνθήκες δημιουργήθηκε όλος αυτός ο θρησκευτικός φανατισμός. Ξέρω ξέρω, δεν έχουν χρόνο…
- Ο Λόρας. Έλεος, δηλαδή. Δεν είναι ανάγκη να μας τον δείχνουν κάθε φορά στο κρεβάτι με άντρα τον άνθρωπο για να συγκρατήσουμε ότι είναι γκέι. Το ξέρουμε. Μας το θυμίζουν σε κάθε σεζόν συχνά πυκνά. Δεν πρόκειται να το ξεχάσουμε, υποσχόμαστε. Θα το θυμόμαστε όταν θα έρθει η ώρα. Ο Λόρας έχει και προσωπικότητα και χαρακτήρα εκτός από λίμπιντο, D&D.
- Η Μπριέν πέφτει πάνω ΚΑΙ στη δεύτερη Σταρκοπούλα (έστω και ξυστά, αλλά και πάλι!) από καθαρή σύμπτωση.  Καμιά πιο πρωτότυπη ιδέα, ρε παιδιά;
- Τα κίνητρα του Μανς για να αρνηθεί την προσφορά του Στάννις. Ή μάλλον για να το πω καλύτερα, η έλλειψη των κινήτρων του. Υποτίθεται ότι ο Μανς οδήγησε τον λαό του σε έναν απελπισμένο και στην πραγματικότητα χαμένο εκ των προτέρων πόλεμο ενάντια στο Γουέστερος ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΓΛΥΤΩΣΕΙ ΟΠΩΣ ΟΠΩΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ. Και τώρα του παρουσιάζεται Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ να τους σώσει κι αντί γι’ αυτό, τους αφήνει στην άλλη πλευρά του Τείχους, στο έλεος των Άλλων, επειδή… επειδή; Δεν θέλει να γονατίσει; Τότε τι “δεν το κάνω λόγω περηφάνιας/εγωισμού» ήταν αυτό που είπε; Ακριβώς αυτό παρουσιάζεται να κάνει. Character assassination big time.
- Και μιας και μιλάμε για character assassination, ας μην αφήσουμε απ’ έξω τον Τζέιμι που είναι πιο θλιβερός ακόμη κι απ’ όταν ήταν όταν τον συναντήσαμε για πρώτη φορά (μόνο που δεν σκοτώνει παιδιά τώρα). Δεν άλλαξε τίποτα και είναι ακόμη στο έλεος της αδερφής του. Κρίμα όλο το χρόνο που έχασε η σειρά για να μας δείχνει το ταξίδι με την Μπριέν. Θα μπορούσε να το παραλείψει εντελώς, δεν πρόσφερε τίποτα, πέρα από το ότι της έδωσε τον Ορκοτηρητή.
- Η σχέση που πάει να διαφανεί ανάμεσα σε Τζον και Μελισάντρα. Για κάποιο λόγο έτσι όπως τους έστησαν, με ξενέρωσε εντελώς. Ελπίζω να μην υπάρξει σχέση...
- Τέλος, η Ντάνυ κατεβαίνει στους δράκους της και τους βρίσκει να έχουν γίνει άγρια θεριά. Υπονοείται φυσικά ότι δεν τους επισκεπτόταν καθόλου όλο αυτόν τον καιρό…