Επειδή πολλά λέγονται σήμερα για την αδιάκοπη προβολή σκηνών στη σειρά, που στόχο έχουν να πλασάρουν το sex-position ως το πλέον επιβεβλημένο αισθητικό προϊόν του 21ου αιώνα στα τηλεοπτικά δρώμενα, αυτό που θέλω εγώ να προσθέσω στη συζήτηση είναι ότι αποτελεί επιλογή του τηλεθεατή σε κάθε περίπτωση η επίδειξη ανοχής ή η άρνηση αυτής στο συγκεκριμένο ζήτημα. Είναι δεδομένο νομίζω ότι δεν έχουμε όλοι τις ίδιες απόψεις ούτε τα ίδια αισθητικά κριτήρια σε προσωπικό ή καλλιτεχνικό επίπεδο.
Ο προβληματισμός που γεννάται κατά τη γνώμη μου στο σημείο αυτό, και με οδηγεί σε μια κατάσταση επιφυλακτικότητας όσον αφορά την πρακτική του HBO, υπερβαίνει κατά πολύ τη συζήτηση περί πολιτιστικής αξιολόγησης του sex-position και έχει να κάνει κατά κύριο λόγο, καθώς εδώ πρόκειται για την αναπαράσταση συγγραφικού υλικού στην οθόνη, με μια άποψη που κυκλοφορεί προς υπεράσπιση τέτοιων σκηνών, ότι επειδή τα βιβλία περιέχουν σε πολύ μεγάλο βαθμό σεξ και βία, στην ουσία και το σεξ που προβάλλεται στη σειρά είναι λογικό επακόλουθο της τηλεοπτικής μεταφοράς, και τέλος πάντων έτσι έχουν τα πράγματα, γεγονός το οποίο κατά την άποψη μου αγγίζει τα όρια της υποκρισίας.
Ένα από τα πρώτα παραδείγματα αυτής της πρακτικής στη σειρά είναι και η σχέση του Renly με το Loras, η οποία πιστεύω ότι χρησιμοποιήθηκε περισσότερο από τους παραγωγούς ως ένας τρόπος να κατευνάσουν προκαταβολικά τα πάθη, καθώς ήδη υπήρχε έντονη δυσφορία στο τηλεοπτικό κοινό αναφορικά με τις σκηνές του LF στο KL με τη Ros και τις άλλες κοπέλες που είχαν τον ίδιο ρόλο. Ήταν δηλαδή περισσότερο θέμα ισότητας των φύλων, αλλά κι αυτό εμένα προσωπικά δε με καλύπτει. Γιατί δε νομίζω ότι όποιος έχει διαβάσει τα βιβλία μπορεί να αρκεστεί σε μια επιφανειακή και σχηματική απεικόνιση της σχέσης τους στη σειρά, εφόσον στα βιβλία είναι περισσότερο μια ευκαιρία για εξερεύνηση του ιπποτικού ιδεώδους με ένα plot twist βέβαια, καθώς ο Loras αντιπροσωπεύει τον ερωμένο κατά το αρχαιοελληνικό πρότυπο στην περίπτωση αυτή. Δεν ισχυρίζομαι ότι συμφωνώ σε όλα με το Martin όσον αφορά το χαρακτήρα του Renly σε σχέση με το σεξουαλικό του προσανατολισμό, αλλά οπωσδήποτε η σειρά επιλέγοντας να τονίσει τη σχέση-ταμπού για τα μεσαιωνικά δεδομένα και να φέρει στο προσκήνιο το στοιχείο της ίντριγκας - άλλωστε, ο Renly είναι παντρεμένος με την αδελφή του Loras - κατέληξε να περιορίσει τόσο πολύ το χαρακτήρα του Loras, που από το "when the sun has set, no candle can replace it" στα βιβλία, καταλήξαμε να θαυμάζουμε το σημάδι στο σχήμα του Dorne που έχει στον μηρό του. Και σα να μην έφτανε αυτό, έπρεπε να χρησιμοποιήσουμε και την ενοχοποιητική μαρτυρία του εραστή Olyvar σε αντικατάσταση των κατηγοριών που πασχίζει η Cersei να προσάψει στη Margaery στα βιβλία. Τελικά βέβαια η Margaery συνελήφθη για ψευδορκία, οπότε εκτός από την καταστροφή του Loras, έχουμε πλέον και την πλήρη αποσύνθεση της πλοκής Cersei-Margaery. Butterfly effect, anyone?
Πάντως νομίζω ότι ο Oberyn είναι μια διαφορετική περίπτωση στη σειρά, κυρίως γιατί εκεί εκτός από το sex-position προσπάθησαν νομίζω να εκμεταλλευτούν και τη φήμη που απέκτησε η σειρά ως προς το βίαιο-δραματικό εκτοπισμό αγαπημένων χαρακτήρων, εκεί δηλαδή που επιχειρούν να σε ξεγελάσουν ότι αυτός ο τύπος ήρθε για να μείνει, ακολουθούν αίμα και κακό. Γενικά δε με ενόχλησε τόσο πολύ το ζήτημα αυτό σε σχέση με τον Oberyn, γιατί σαν χαρακτήρας επινοήθηκε νομίζω για να επιτελέσει ένα πολύ συγκεκριμένο σκοπό, να γνωρίσουμε σταδιακά τους Martell, και έτσι οι σκηνές αυτές και ήταν συμβατές με το χαρακτήρα του στα βιβλία, αλλά και χρησιμοποιήθηκαν για να καταστήσουν τον Oberyn αναγνωρίσιμο στο ευρύ κοινό μέσα από τα γνωστά τεχνάσματα που επιστρατεύει η σειρά για να επιτύχει το αγαπημένο της shock value. Το γεγονός ότι ο θάνατος του σήμανε και το "θάνατο" της Ellaria όπως παρουσιάζεται στα βιβλία δεν έχει νομίζω να κάνει με αυτό, ήταν ξεκάθαρα επιλογή των παραγωγών για άγνωστους λόγους.
Για τις Sand Snakes τέλος έχω να πω τα χειρότερα στη σειρά και στα βιβλία, αλλά τουλάχιστον στα τελευταία, ενώ συχνά θυμίζουν κάτι από Άγγελους του Τσάρλι, έχουν διαφορετική προσωπικότητα η καθεμία, και σίγουρα δεν είναι κακέκτυπα του πατέρα τους. Ειλικρινά όμως δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο έπρεπε να κάνουν διπλή χρήση της επιθυμίας για εκδίκηση, όταν η Arianne ήθελε να κάνει κάτι τελείως διαφορετικό, απλά και μόνο για να βάλουν την Ellaria να τις καθοδηγεί και να καταστρέψουν και το δικό της χαρακτήρα? Τι να πω, το σχόλιο του Bronn πάντως - "all the Dornish want to do is fight and f***" μου ακούστηκε κάπως ρατσιστικό, οπότε η σκηνή με την Tyene δεν είναι απορίας άξια...
Ο προβληματισμός που γεννάται κατά τη γνώμη μου στο σημείο αυτό, και με οδηγεί σε μια κατάσταση επιφυλακτικότητας όσον αφορά την πρακτική του HBO, υπερβαίνει κατά πολύ τη συζήτηση περί πολιτιστικής αξιολόγησης του sex-position και έχει να κάνει κατά κύριο λόγο, καθώς εδώ πρόκειται για την αναπαράσταση συγγραφικού υλικού στην οθόνη, με μια άποψη που κυκλοφορεί προς υπεράσπιση τέτοιων σκηνών, ότι επειδή τα βιβλία περιέχουν σε πολύ μεγάλο βαθμό σεξ και βία, στην ουσία και το σεξ που προβάλλεται στη σειρά είναι λογικό επακόλουθο της τηλεοπτικής μεταφοράς, και τέλος πάντων έτσι έχουν τα πράγματα, γεγονός το οποίο κατά την άποψη μου αγγίζει τα όρια της υποκρισίας.
Ένα από τα πρώτα παραδείγματα αυτής της πρακτικής στη σειρά είναι και η σχέση του Renly με το Loras, η οποία πιστεύω ότι χρησιμοποιήθηκε περισσότερο από τους παραγωγούς ως ένας τρόπος να κατευνάσουν προκαταβολικά τα πάθη, καθώς ήδη υπήρχε έντονη δυσφορία στο τηλεοπτικό κοινό αναφορικά με τις σκηνές του LF στο KL με τη Ros και τις άλλες κοπέλες που είχαν τον ίδιο ρόλο. Ήταν δηλαδή περισσότερο θέμα ισότητας των φύλων, αλλά κι αυτό εμένα προσωπικά δε με καλύπτει. Γιατί δε νομίζω ότι όποιος έχει διαβάσει τα βιβλία μπορεί να αρκεστεί σε μια επιφανειακή και σχηματική απεικόνιση της σχέσης τους στη σειρά, εφόσον στα βιβλία είναι περισσότερο μια ευκαιρία για εξερεύνηση του ιπποτικού ιδεώδους με ένα plot twist βέβαια, καθώς ο Loras αντιπροσωπεύει τον ερωμένο κατά το αρχαιοελληνικό πρότυπο στην περίπτωση αυτή. Δεν ισχυρίζομαι ότι συμφωνώ σε όλα με το Martin όσον αφορά το χαρακτήρα του Renly σε σχέση με το σεξουαλικό του προσανατολισμό, αλλά οπωσδήποτε η σειρά επιλέγοντας να τονίσει τη σχέση-ταμπού για τα μεσαιωνικά δεδομένα και να φέρει στο προσκήνιο το στοιχείο της ίντριγκας - άλλωστε, ο Renly είναι παντρεμένος με την αδελφή του Loras - κατέληξε να περιορίσει τόσο πολύ το χαρακτήρα του Loras, που από το "when the sun has set, no candle can replace it" στα βιβλία, καταλήξαμε να θαυμάζουμε το σημάδι στο σχήμα του Dorne που έχει στον μηρό του. Και σα να μην έφτανε αυτό, έπρεπε να χρησιμοποιήσουμε και την ενοχοποιητική μαρτυρία του εραστή Olyvar σε αντικατάσταση των κατηγοριών που πασχίζει η Cersei να προσάψει στη Margaery στα βιβλία. Τελικά βέβαια η Margaery συνελήφθη για ψευδορκία, οπότε εκτός από την καταστροφή του Loras, έχουμε πλέον και την πλήρη αποσύνθεση της πλοκής Cersei-Margaery. Butterfly effect, anyone?
Πάντως νομίζω ότι ο Oberyn είναι μια διαφορετική περίπτωση στη σειρά, κυρίως γιατί εκεί εκτός από το sex-position προσπάθησαν νομίζω να εκμεταλλευτούν και τη φήμη που απέκτησε η σειρά ως προς το βίαιο-δραματικό εκτοπισμό αγαπημένων χαρακτήρων, εκεί δηλαδή που επιχειρούν να σε ξεγελάσουν ότι αυτός ο τύπος ήρθε για να μείνει, ακολουθούν αίμα και κακό. Γενικά δε με ενόχλησε τόσο πολύ το ζήτημα αυτό σε σχέση με τον Oberyn, γιατί σαν χαρακτήρας επινοήθηκε νομίζω για να επιτελέσει ένα πολύ συγκεκριμένο σκοπό, να γνωρίσουμε σταδιακά τους Martell, και έτσι οι σκηνές αυτές και ήταν συμβατές με το χαρακτήρα του στα βιβλία, αλλά και χρησιμοποιήθηκαν για να καταστήσουν τον Oberyn αναγνωρίσιμο στο ευρύ κοινό μέσα από τα γνωστά τεχνάσματα που επιστρατεύει η σειρά για να επιτύχει το αγαπημένο της shock value. Το γεγονός ότι ο θάνατος του σήμανε και το "θάνατο" της Ellaria όπως παρουσιάζεται στα βιβλία δεν έχει νομίζω να κάνει με αυτό, ήταν ξεκάθαρα επιλογή των παραγωγών για άγνωστους λόγους.
Για τις Sand Snakes τέλος έχω να πω τα χειρότερα στη σειρά και στα βιβλία, αλλά τουλάχιστον στα τελευταία, ενώ συχνά θυμίζουν κάτι από Άγγελους του Τσάρλι, έχουν διαφορετική προσωπικότητα η καθεμία, και σίγουρα δεν είναι κακέκτυπα του πατέρα τους. Ειλικρινά όμως δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο έπρεπε να κάνουν διπλή χρήση της επιθυμίας για εκδίκηση, όταν η Arianne ήθελε να κάνει κάτι τελείως διαφορετικό, απλά και μόνο για να βάλουν την Ellaria να τις καθοδηγεί και να καταστρέψουν και το δικό της χαρακτήρα? Τι να πω, το σχόλιο του Bronn πάντως - "all the Dornish want to do is fight and f***" μου ακούστηκε κάπως ρατσιστικό, οπότε η σκηνή με την Tyene δεν είναι απορίας άξια...
"Most have been forgotten. Most deserve to be forgotten. The heroes will always be remembered. The best. The best and the worst. And a few who were a bit of both. Like him."