Πολύ ενδιαφέρον θέμα, που προσφέρεται για εκτενή ανάλυση!
Αρχικά να σημειώσω ότι η εισαγωγή του μύθου του Azor Ahai στο δεύτερο βιβλίο της σειράς είναι αριστοτεχνικά δοσμένη κατά τη γνώμη μου από την οπτική γωνία του Davos, γιατί ήδη από την πρώτη αναφορά του Salladhor Saan στο θρύλο, αυτό που φαίνεται να τονίζει ο Martin δεν είναι τόσο το ηρωικό μοτίβο και η παραμυθική διάσταση της ιστορίας, αλλά σε απόλυτη σύμπνοια με το "γκρίζο" κόσμο που επιχειρεί να δομήσει ο συγγραφέας, οι θυσίες που απαιτούνται για την επίτευξη του στόχου, και φυσικά το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι το πρόσωπο που πρωτοστατεί στην προσπάθεια αυτή είναι και αυτό που επωμίζεται και τη μεγαλύτερη ευθύνη. Πραγματικά, δεν πρόκειται για μια απλοϊκή εκδοχή της αιώνιας μάχης ανάμεσα στο καλό και το κακό, αλλά το κείμενο επιχειρεί να μας κάνει να προβληματιστούμε αναφορικά με το τι σημαίνει τελικά να είναι κανείς ήρωας, το οποίο σε ελάχιστα σημεία διαφοροποιείται από το ερώτημα για την ίδια την ανθρώπινη φύση και τις αμφιλεγόμενες πράξεις στις οποίες μπορούμε να προβούμε για τη διαφύλαξη μιας αξίας/ενός αγαθού που κρίνεται κατά περίπτωση υπέρτερο.
Δεν είναι άλλωστε τυχαία η σκέψη του Davos - και respect στον Ιππότη των Κρεμμυδιών γι αυτό - σε σχέση με το συγκεκριμένο ζήτημα:
Τέλος, και η σκηνή στο ίδιο κεφάλαιο που αποτελεί πηγή προέλευσης της παρατήρησης αυτής, η καύση στην πυρά από τη Melisandre των ομοιωμάτων των επτά, είναι ιδιαίτερα πλούσια σε συμβολισμούς:
Αλλά αυτό είναι αντικείμενο συζήτησης για κάποια άλλη στιγμή.
Όσον αφορά τώρα την αρχική σύλληψη του μύθου, η άποψη μου είναι ότι πρόκειται για ένα πρόσωπο με διαφορετικές ονομασίες ανάλογα με τα πολιτισμικά στοιχεία κάθε λαού που ενσωματώνει το μύθο στην παράδοσή του. Στην αρχή μου είχε φανεί παράξενος ο περιορισμός του μύθου μόνο σε μια περιοχή του κόσμου του Martin, τη Westeros, αλλά μετά θυμήθηκα το μύθο των Dothraki για το γρασίδι στo Asshai, το οποίο θεωρείται από τη δική τους πλευρά καταραμένο και προάγγελος κακού. To Asshai είναι ακόμη η περιοχή από την οποία προέρχεται και ο θρύλος, και σκέφτηκα ότι τελικά η Μεγάλη Νύχτα αποτελεί σημείο αναφοράς για την ανθρωπότητα σε όλη την Planetos.
Επίσης, οι δηλώσεις του Martin με κάνουν να πιστεύω ότι όντως ισχύει πως Last Hero = Azor Ahai = The Prince that was Promised. Συγκεκριμένα:
https://www.youtube.com/watch?v=DIe0Q3PgcOw
Όσον αφορά τώρα το πρόσωπο του ήρωα, υπάρχουν πολλές θεωρίες, και συχνά λέγεται ότι ο Martin θα αφήσει τελικά αρκετά περιθώρια αμφισημίας ώστε να πληρούν τα κριτήρια της προφητείας περισσότερα πρόσωπα (π.χ. Dany και Jon.)
Προσωπική μου άποψη είναι ότι πρόκειται μάλλον για το Jon, καθώς είναι το άτομο που βρίσκεται στην καρδιά των γεγονότων όσον αφορά τους Others και για το λόγο αυτό γνωρίζει τι πρέπει να γίνει, ποια είναι δηλαδή η απειλή, ενώ ταυτόχρονα έχει και προσωπική εμπειρία στο θέμα της δυσκολίας να συνενωθούν άνθρωποι με διαφορετική κοσμοθεωρία και στόχους - η διαμάχη ανάμεσα στους Wildlings και το Watch - για την εξυπηρέτηση του κοινού καλού. Επίσης, φίλος του καλός είναι ο Sam, που έχει μαζί του το κέρας του Joramun και εκπαιδεύεται στη Citadel να γίνει maester, κι εκεί φυσικά υπάρχει κι ο Marwyn.
Η Dany έχει το πλεονέκτημα ότι εκ πρώτης όψεως φαίνεται να έχει την προφητεία με το μέρος της, όμως ο Jon,
έχει περισσότερες πιθανότητες να ικανοποιεί την προφητεία της Mάγισσας του Δάσους, και για τον επιπλέον λόγο ότι παρουσιάζει πολλές ομοιότητες με το βασιλιά Αρθούρο. Γενικά, ο Jon εκπληρώνει νομίζω το κλασικό στη λογοτεχνία πρότυπο του ήρωα με την κρυφή καταγωγή και το σημαντικό προορισμό στον κόσμο.
Μια ενδιαφέρουσα θεωρία υποστηρίζει ότι ο Jon είναι
Πολύ κυριολεκτική διατύπωση από την πλευρά του Martin.
Αν και δεν τρέφω ιδιαίτερη συμπάθεια στο πρόσωπο του Tyrion, οι παρακάτω δηλώσεις του Martin με κάνουν να πιστεύω ότι ίσως να είναι από κοινού με το Jon και τη Dany ένα από τα τρια κεφάλια του δράκου:
Ωστόσο, ακριβώς για τους λόγους που προκύπτουν από τα παραπάνω νήματα δεν πιστεύω ότι ο Tyrion μπορεί να είναι γιος του Aerys. Το ζήτημα νομίζω ότι αναιρεί το λογοτεχνικό ταξίδι του ήρωα, ειδικά μάλιστα όταν ο ίδιος ο συγγραφέας παρέχει από μόνος του άλλα μέσα για να καταστεί ο Tyrion ένα από τα τρια κεφάλια του δράκου.
Επικουρικά, παραθέτω μόνο: http://awoiaf.westeros.org/index.php/Joanna_Lannister#cite_note-Rtwoiaf_aerys_ii.7B.7B.7B3.7D.7D.7D-5
ETA: Αυτά από εμένα, και ζητώ συγγνώμη αν σας κούρασα με τη μακρηγορία μου.
Αρχικά να σημειώσω ότι η εισαγωγή του μύθου του Azor Ahai στο δεύτερο βιβλίο της σειράς είναι αριστοτεχνικά δοσμένη κατά τη γνώμη μου από την οπτική γωνία του Davos, γιατί ήδη από την πρώτη αναφορά του Salladhor Saan στο θρύλο, αυτό που φαίνεται να τονίζει ο Martin δεν είναι τόσο το ηρωικό μοτίβο και η παραμυθική διάσταση της ιστορίας, αλλά σε απόλυτη σύμπνοια με το "γκρίζο" κόσμο που επιχειρεί να δομήσει ο συγγραφέας, οι θυσίες που απαιτούνται για την επίτευξη του στόχου, και φυσικά το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι το πρόσωπο που πρωτοστατεί στην προσπάθεια αυτή είναι και αυτό που επωμίζεται και τη μεγαλύτερη ευθύνη. Πραγματικά, δεν πρόκειται για μια απλοϊκή εκδοχή της αιώνιας μάχης ανάμεσα στο καλό και το κακό, αλλά το κείμενο επιχειρεί να μας κάνει να προβληματιστούμε αναφορικά με το τι σημαίνει τελικά να είναι κανείς ήρωας, το οποίο σε ελάχιστα σημεία διαφοροποιείται από το ερώτημα για την ίδια την ανθρώπινη φύση και τις αμφιλεγόμενες πράξεις στις οποίες μπορούμε να προβούμε για τη διαφύλαξη μιας αξίας/ενός αγαθού που κρίνεται κατά περίπτωση υπέρτερο.
Δεν είναι άλλωστε τυχαία η σκέψη του Davos - και respect στον Ιππότη των Κρεμμυδιών γι αυτό - σε σχέση με το συγκεκριμένο ζήτημα:
Quote:I am not made of the stuff of heroes, he decided. If that was the price of a magic sword, it was more than he cared to pay.
Τέλος, και η σκηνή στο ίδιο κεφάλαιο που αποτελεί πηγή προέλευσης της παρατήρησης αυτής, η καύση στην πυρά από τη Melisandre των ομοιωμάτων των επτά, είναι ιδιαίτερα πλούσια σε συμβολισμούς:
Quote:The Maiden lay athwart the Warrior, her arms widespread as if to embrace him.
Αλλά αυτό είναι αντικείμενο συζήτησης για κάποια άλλη στιγμή.
Όσον αφορά τώρα την αρχική σύλληψη του μύθου, η άποψη μου είναι ότι πρόκειται για ένα πρόσωπο με διαφορετικές ονομασίες ανάλογα με τα πολιτισμικά στοιχεία κάθε λαού που ενσωματώνει το μύθο στην παράδοσή του. Στην αρχή μου είχε φανεί παράξενος ο περιορισμός του μύθου μόνο σε μια περιοχή του κόσμου του Martin, τη Westeros, αλλά μετά θυμήθηκα το μύθο των Dothraki για το γρασίδι στo Asshai, το οποίο θεωρείται από τη δική τους πλευρά καταραμένο και προάγγελος κακού. To Asshai είναι ακόμη η περιοχή από την οποία προέρχεται και ο θρύλος, και σκέφτηκα ότι τελικά η Μεγάλη Νύχτα αποτελεί σημείο αναφοράς για την ανθρωπότητα σε όλη την Planetos.
Επίσης, οι δηλώσεις του Martin με κάνουν να πιστεύω ότι όντως ισχύει πως Last Hero = Azor Ahai = The Prince that was Promised. Συγκεκριμένα:
https://www.youtube.com/watch?v=DIe0Q3PgcOw
Όσον αφορά τώρα το πρόσωπο του ήρωα, υπάρχουν πολλές θεωρίες, και συχνά λέγεται ότι ο Martin θα αφήσει τελικά αρκετά περιθώρια αμφισημίας ώστε να πληρούν τα κριτήρια της προφητείας περισσότερα πρόσωπα (π.χ. Dany και Jon.)
Προσωπική μου άποψη είναι ότι πρόκειται μάλλον για το Jon, καθώς είναι το άτομο που βρίσκεται στην καρδιά των γεγονότων όσον αφορά τους Others και για το λόγο αυτό γνωρίζει τι πρέπει να γίνει, ποια είναι δηλαδή η απειλή, ενώ ταυτόχρονα έχει και προσωπική εμπειρία στο θέμα της δυσκολίας να συνενωθούν άνθρωποι με διαφορετική κοσμοθεωρία και στόχους - η διαμάχη ανάμεσα στους Wildlings και το Watch - για την εξυπηρέτηση του κοινού καλού. Επίσης, φίλος του καλός είναι ο Sam, που έχει μαζί του το κέρας του Joramun και εκπαιδεύεται στη Citadel να γίνει maester, κι εκεί φυσικά υπάρχει κι ο Marwyn.
Η Dany έχει το πλεονέκτημα ότι εκ πρώτης όψεως φαίνεται να έχει την προφητεία με το μέρος της, όμως ο Jon,
Μια ενδιαφέρουσα θεωρία υποστηρίζει ότι ο Jon είναι
Πολύ κυριολεκτική διατύπωση από την πλευρά του Martin.
Αν και δεν τρέφω ιδιαίτερη συμπάθεια στο πρόσωπο του Tyrion, οι παρακάτω δηλώσεις του Martin με κάνουν να πιστεύω ότι ίσως να είναι από κοινού με το Jon και τη Dany ένα από τα τρια κεφάλια του δράκου:
Ωστόσο, ακριβώς για τους λόγους που προκύπτουν από τα παραπάνω νήματα δεν πιστεύω ότι ο Tyrion μπορεί να είναι γιος του Aerys. Το ζήτημα νομίζω ότι αναιρεί το λογοτεχνικό ταξίδι του ήρωα, ειδικά μάλιστα όταν ο ίδιος ο συγγραφέας παρέχει από μόνος του άλλα μέσα για να καταστεί ο Tyrion ένα από τα τρια κεφάλια του δράκου.
Επικουρικά, παραθέτω μόνο: http://awoiaf.westeros.org/index.php/Joanna_Lannister#cite_note-Rtwoiaf_aerys_ii.7B.7B.7B3.7D.7D.7D-5
Quote:Not long thereafter, Joanna was dismissed by Queen Rhaella from her service in King's Landing. While Queen Rhaella turned a blind eye towards most of her husband's infidelities, she did not approve when it concerned one of her own "ladies." (Joanna was one of many ladies to be sent away from court.) She departed for Casterly Rock at once, and seldom visited King's Landing afterwards.
ETA: Αυτά από εμένα, και ζητώ συγγνώμη αν σας κούρασα με τη μακρηγορία μου.
"Most have been forgotten. Most deserve to be forgotten. The heroes will always be remembered. The best. The best and the worst. And a few who were a bit of both. Like him."