Οι νόμοι της διαδοχής (άγραφοι και μη) σε καιρό ειρήνης και... αγάπης όριζαν ότι ο πρωτότοκος γιος του βασιλιά ήταν ο διάδοχος του θρόνου εκτός κι αν ο βασιλιάς τον αποκλήρωνε. Όταν πέθαινε ο πρωτότοκος πριν πεθάνει ο βασιλιάς, διάδοχος οριζόταν ο γιος του πρωτότοκου και πάει λέγοντας. Όταν όλα τα παιδιά του διαδόχου πέθαιναν πριν τον βασιλιά, τότε τον τίτλο του διαδόχου έπαιρνε ο μεγαλύτερος αδερφός του βασιλιά. Από εκεί ξεκινούσε και πάλι η νέα διαδοχή. Δηλαδή, αν ο αδερφός-διάδοχος πέθαινε πριν το βασιλιά, δικαιούχος του τίτλου του διαδόχου ήταν ο γιος του κι όχι ο επόμενος αδερφός του βασιλιά. Εκτός κι αν ο ίδιος ο βασιλιάς όριζε διαφορετικά τη διαδοχή. Είχε δικαίωμα να αποκληρώσει τον γιο του και να ορίσει όποιον άλλον στενό συγγενή του επιθυμούσε.
Τώρα, επειδή πολλοί στη σειρά διαδοχής επιθυμούσαν τον τίτλο και το θρόνο, ήταν φυσικό να αμφισβητούν τους νόμους διαδοχής όταν αυτό γινόταν εφικτό. Μια βάση αμφισβήτησης ήταν το ποιόν του προσώπου που θα κληρονομούσε τον τίτλο του διαδόχου. Για παράδειγμα όταν ο επόμενος που έμενε να γίνει βασιλιάς ήταν πνευματικά αδύναμος ή βρέφος ή γυναίκα ή μέιστερ κλπ . Ή όταν είχαν πεθάνει τόσοι πολλοί από τους στενούς συγγενείς του βασιλιά που ο επόμενος δικαιούχος ήταν πολύ μακρινός συγγενής. Σ’ εκείνες τις περιπτώσεις συγκαλούνταν Μεγάλο Συμβούλιο. Η απόφαση που έβγαζε τότε το συμβούλιο θεωρούνταν από πολλούς δεδικασμένο και συχνά χρησιμοποιούνταν ως επιχείρημα αμφισβήτησης της διαδοχής. Και σίγουρα αυτό γίνεται κατά κόρον από τους φαν.
Μεγάλο Συμβούλιο του 101AC
Ο γιος του Βασιλιά Τζαιχαίρυς Ι, Πρίγκιπας Αίμον, πέθανε το 92 AC, και ο Τζαιχαίρυς επέλεξε τον μικρότερο αδερφό του Αίμον, Πρίγκιπα Μπαίλον, ως διάδοχό του, προσπερνώντας την κόρη του Αίμον, Πριγκίπισσα Ραίνυς. Ο Πρίγκιπας Μπαίλον, ωστόσο, πέθανε το 101 AC, κι έτσι ο Τζαιχαίρυς χρειάστηκε και πάλι να ορίσει διάδοχο. Αντί όμως να αποφασίσει ο ίδιος, αυτή τη φορά, συγκάλεσε ένα Μεγάλο Συμβούλιο για να διευθετήσει το ζήτημα. Ήταν η πρώτη φορά που συγκλήθηκε Μεγάλο Συμβούλιο.
Υπήρχαν εννέα διεκδικητές με όχι και τόσο ισχυρές αξιώσεις, κι όλες απορρίφθηκαν. Έτσι έμειναν δύο τελικοί διεκδικητές του στέμματος: ο Πρίγκιπας Βισέρυς Ταργκάρυεν, ο μεγαλύτερος γιος του Πρίγκιπα Μπαίλον και της συζύγου-αδερφής του, Πριγκίπισσας Αλύσσα, και ο Λαινόρ Βελάρυον, γιος της Πριγκίπισσας Ραίνυς.
Τα πρωτοτόκια ευνοούσαν τον Λαινόρ, καθώς η μητέρα του, Πριγκίπισσα Ραίνυς, ήταν η κόρη του Πρίγκιπα Αίμον, ο οποίος ήταν ο μεγαλύτερος ζωντανός γιος του Βασιλιά Τζαιχαίρυς. Ωστόσο, η εγγύτητα της συγγένειας με το βασιλιά ευνοούσε τον Βισέρυς. Φημολογείται ότι ο Βισέρυς κέρδισε τη διαδοχή με ψήφους είκοσι προς μία στο Μεγάλο εκείνο Συμβούλιο.
Σύμφωνα με τον Πρώτο Μέιστερ Γκύλνταϋν, στα μάτια των πολλών, το Συμβούλιο του 101 θεμελίωσε ένα σιδηρούν δεδικασμένο στο θέμα της διαδοχής: ότι ο Σιδερένιος Θρόνος δεν μπορούσε να περάσει σε γυναίκα ή σε αρσενικό απόγονο γυναίκας.
Αν θεωρήσουμε λοιπόν ως δεδομένο ότι η απόφαση του Μεγάλου Συμβουλίου του 101 σήμαινε ότι στο εξής δεν μπορούσε να κληρονομήσει τον τίτλο μια γυναίκα ή ένας αρσενικός απόγονος γυναίκας, τότε ούτε η Νταινέρυς (ως γυναίκα) δικαιούται το θρόνο, ούτε ο Στάννις (ως αρσενικός απόγονος γυναίκας) δικαιούται το θρόνο. Επίσης, προσωπικά θεωρώ ότι προτιμάται ο διάδοχος να έχει το επίθετο της δυναστείας, διαφορετικά η δυναστεία αλλάζει. Αν για παράδειγμα βασιλείς ήταν οι Ταργκάρυεν και ο θρόνος κληρονομούνταν από έναν Μπαράθηον ή από έναν Βελάρυον, τότε η δυναστεία άλλαζε και έπαυαν να βασιλεύουν οι Ταργκ και βασίλευαν οι Μπαράθηον/Βελάρυον, αφού οι διάδοχοι θα κληρονομούσαν το επίθετό τους. Είμαι σίγουρη ότι κάτι τέτοιο θα λαμβάνονταν υπόψιν από τα Μεγάλα Συμβούλια καθώς η διατήρηση της δυναστείας στη μοναρχία ήταν πρωταρχικό ζήτημα.
Ωστόσο, σε περίπτωση που δεν υπήρχε άλλο μέλος της οικογένειας ζωντανό, εκτός από γυναίκα και απόγονο γυναίκας (όπως στην περίπτωσή μας - εξαιρούμε τον Αίγκον που δεν γνωρίζουμε αν είναι Ταργκ, μιας και αν είναι, τότε δεν υπάρχει αμφισβήτηση για το ότι αυτός είναι ο διάδοχος του θρόνου των Ταργκάρυεν), τότε εννοείται ότι θα επιλεγόταν κάποιος από τους δύο. Είτε δηλαδή η Νταινέρυς, είτε ο Στάννις. Σ’ αυτήν τη περίπτωση τα Μεγάλα Συμβούλια θα μπορούσαν να επιλέξουν σύμφωνα με την εγγύτητα της συγγένειας ή τα πρωτοτόκια. Το πρώτο ευνοεί την Ντάνυ δεδομένου ότι είναι πιο στενή συγγενής του τελευταίου βασιλιά, του Αίρυς ΙΙ. Είναι κόρη του. Το δεύτερο δεν είναι σίγουρο. Ναι μεν ο Στάννις είναι μεγαλύτερος της Ντάνυ, αλλά η Ντάνυ είναι η μεγαλύτερη κόρη εν ζωή του Βασιλιά. Επίσης, ο Στάννις δεν είναι Ταργκάρυεν. Έχει λίγο αίμα από τη γιαγιά του αλλά δεν έχει το επίθετο. Θέλω να πω ότι ανεβαίνοντας ο Στάννις στον θρόνο, συνεχίζεται η δυναστεία των Μπαράθηον και όχι των Ταργκάρυεν. Χμμμ
Αυτά τα… ολίγα είχα να πω εγώ για τη διαδοχή του Σιδερένιου Θρόνου.
Τώρα, επειδή πολλοί στη σειρά διαδοχής επιθυμούσαν τον τίτλο και το θρόνο, ήταν φυσικό να αμφισβητούν τους νόμους διαδοχής όταν αυτό γινόταν εφικτό. Μια βάση αμφισβήτησης ήταν το ποιόν του προσώπου που θα κληρονομούσε τον τίτλο του διαδόχου. Για παράδειγμα όταν ο επόμενος που έμενε να γίνει βασιλιάς ήταν πνευματικά αδύναμος ή βρέφος ή γυναίκα ή μέιστερ κλπ . Ή όταν είχαν πεθάνει τόσοι πολλοί από τους στενούς συγγενείς του βασιλιά που ο επόμενος δικαιούχος ήταν πολύ μακρινός συγγενής. Σ’ εκείνες τις περιπτώσεις συγκαλούνταν Μεγάλο Συμβούλιο. Η απόφαση που έβγαζε τότε το συμβούλιο θεωρούνταν από πολλούς δεδικασμένο και συχνά χρησιμοποιούνταν ως επιχείρημα αμφισβήτησης της διαδοχής. Και σίγουρα αυτό γίνεται κατά κόρον από τους φαν.
Μεγάλο Συμβούλιο του 101AC
Ο γιος του Βασιλιά Τζαιχαίρυς Ι, Πρίγκιπας Αίμον, πέθανε το 92 AC, και ο Τζαιχαίρυς επέλεξε τον μικρότερο αδερφό του Αίμον, Πρίγκιπα Μπαίλον, ως διάδοχό του, προσπερνώντας την κόρη του Αίμον, Πριγκίπισσα Ραίνυς. Ο Πρίγκιπας Μπαίλον, ωστόσο, πέθανε το 101 AC, κι έτσι ο Τζαιχαίρυς χρειάστηκε και πάλι να ορίσει διάδοχο. Αντί όμως να αποφασίσει ο ίδιος, αυτή τη φορά, συγκάλεσε ένα Μεγάλο Συμβούλιο για να διευθετήσει το ζήτημα. Ήταν η πρώτη φορά που συγκλήθηκε Μεγάλο Συμβούλιο.
Υπήρχαν εννέα διεκδικητές με όχι και τόσο ισχυρές αξιώσεις, κι όλες απορρίφθηκαν. Έτσι έμειναν δύο τελικοί διεκδικητές του στέμματος: ο Πρίγκιπας Βισέρυς Ταργκάρυεν, ο μεγαλύτερος γιος του Πρίγκιπα Μπαίλον και της συζύγου-αδερφής του, Πριγκίπισσας Αλύσσα, και ο Λαινόρ Βελάρυον, γιος της Πριγκίπισσας Ραίνυς.
Τα πρωτοτόκια ευνοούσαν τον Λαινόρ, καθώς η μητέρα του, Πριγκίπισσα Ραίνυς, ήταν η κόρη του Πρίγκιπα Αίμον, ο οποίος ήταν ο μεγαλύτερος ζωντανός γιος του Βασιλιά Τζαιχαίρυς. Ωστόσο, η εγγύτητα της συγγένειας με το βασιλιά ευνοούσε τον Βισέρυς. Φημολογείται ότι ο Βισέρυς κέρδισε τη διαδοχή με ψήφους είκοσι προς μία στο Μεγάλο εκείνο Συμβούλιο.
Σύμφωνα με τον Πρώτο Μέιστερ Γκύλνταϋν, στα μάτια των πολλών, το Συμβούλιο του 101 θεμελίωσε ένα σιδηρούν δεδικασμένο στο θέμα της διαδοχής: ότι ο Σιδερένιος Θρόνος δεν μπορούσε να περάσει σε γυναίκα ή σε αρσενικό απόγονο γυναίκας.
Αν θεωρήσουμε λοιπόν ως δεδομένο ότι η απόφαση του Μεγάλου Συμβουλίου του 101 σήμαινε ότι στο εξής δεν μπορούσε να κληρονομήσει τον τίτλο μια γυναίκα ή ένας αρσενικός απόγονος γυναίκας, τότε ούτε η Νταινέρυς (ως γυναίκα) δικαιούται το θρόνο, ούτε ο Στάννις (ως αρσενικός απόγονος γυναίκας) δικαιούται το θρόνο. Επίσης, προσωπικά θεωρώ ότι προτιμάται ο διάδοχος να έχει το επίθετο της δυναστείας, διαφορετικά η δυναστεία αλλάζει. Αν για παράδειγμα βασιλείς ήταν οι Ταργκάρυεν και ο θρόνος κληρονομούνταν από έναν Μπαράθηον ή από έναν Βελάρυον, τότε η δυναστεία άλλαζε και έπαυαν να βασιλεύουν οι Ταργκ και βασίλευαν οι Μπαράθηον/Βελάρυον, αφού οι διάδοχοι θα κληρονομούσαν το επίθετό τους. Είμαι σίγουρη ότι κάτι τέτοιο θα λαμβάνονταν υπόψιν από τα Μεγάλα Συμβούλια καθώς η διατήρηση της δυναστείας στη μοναρχία ήταν πρωταρχικό ζήτημα.
Ωστόσο, σε περίπτωση που δεν υπήρχε άλλο μέλος της οικογένειας ζωντανό, εκτός από γυναίκα και απόγονο γυναίκας (όπως στην περίπτωσή μας - εξαιρούμε τον Αίγκον που δεν γνωρίζουμε αν είναι Ταργκ, μιας και αν είναι, τότε δεν υπάρχει αμφισβήτηση για το ότι αυτός είναι ο διάδοχος του θρόνου των Ταργκάρυεν), τότε εννοείται ότι θα επιλεγόταν κάποιος από τους δύο. Είτε δηλαδή η Νταινέρυς, είτε ο Στάννις. Σ’ αυτήν τη περίπτωση τα Μεγάλα Συμβούλια θα μπορούσαν να επιλέξουν σύμφωνα με την εγγύτητα της συγγένειας ή τα πρωτοτόκια. Το πρώτο ευνοεί την Ντάνυ δεδομένου ότι είναι πιο στενή συγγενής του τελευταίου βασιλιά, του Αίρυς ΙΙ. Είναι κόρη του. Το δεύτερο δεν είναι σίγουρο. Ναι μεν ο Στάννις είναι μεγαλύτερος της Ντάνυ, αλλά η Ντάνυ είναι η μεγαλύτερη κόρη εν ζωή του Βασιλιά. Επίσης, ο Στάννις δεν είναι Ταργκάρυεν. Έχει λίγο αίμα από τη γιαγιά του αλλά δεν έχει το επίθετο. Θέλω να πω ότι ανεβαίνοντας ο Στάννις στον θρόνο, συνεχίζεται η δυναστεία των Μπαράθηον και όχι των Ταργκάρυεν. Χμμμ
Αυτά τα… ολίγα είχα να πω εγώ για τη διαδοχή του Σιδερένιου Θρόνου.
![[Image: tumblr_o93djqxP231rg4myfo1_500.gif]](https://66.media.tumblr.com/64402678c24ba3ae33eef7e2f4cec9a7/tumblr_o93djqxP231rg4myfo1_500.gif)