01) Κεφάλαια 01 - 07 [24/08/15 - 31/08/15] - [1ο βιβλίο]

[nirne]

Να προσθέσω στις πληροφορίες που μας δίνει ο Πρόλογος και λίγα ακόμη πράγματα για τους Άλλους.


Κατ' αρχήν αναφορικά με το σπαθί που χρησιμοποιούν. Δεν ήταν σφυρηλατημένο από μέταλλο, ήταν διάφανο σαν κρύσταλλο και υπερβολικά λεπτό . Επίσης, η λεπίδα είχε γαλαζωπή απόχρωση, φως τρεμόπαιζε στις άκρες της κι έδινε την εντύπωση ότι ήταν εξαιρετικά κοφτερό.

[size=1.35em]Η λεπίδα δεν ήταν σφυρηλατημένη από ανθρώπινο μέταλλο. Το φεγγαρόφωτο τύλιγε το σπαθί κι αυτό ήταν διάφανο σαν από κρύσταλλο τόσο λεπτό, που έμοιαζε σχεδόν να χάνεται όταν το κοιτούσε κανείς από τη μεριά της κόψης. Η λεπίδα είχε μια ανεπαίσθητη, γαλαζωπή απόχρωση, ένα ξωτικό φως που τρεμόπαιζε στις άκρες του, και με κάποιο τρόπο ο Γουίλ ένιωθε πως θα ήταν πιο κοφτερό κι από το πιο καλοακονισμένο ξυράφι.[/size]

Φαίνεται ότι καθώς η λεπίδα αυτή συγκρούονταν με το ατσάλι του Σερ Γουέιμαρ, το ατσάλι πάγωνε σταδιακά, μέχρι που έσπασε. Τότε το σπαθί του Ρόυς θρυμματίστηκε σε λεπτά κομμάτια  τα οποία τον κάρφωσαν.

[size=1.35em]Η λεπίδα του είχε κρυσταλλιάσει και φάνταζε λευκή, ενώ το σπαθί του Άλλου χόρευε ντυμένο με ένα θαμπό, γαλάζιο φως.[/size]

[size=1.35em]Όταν οι δυο λεπίδες συναντήθηκαν, το ατσάλι έγινε θρύψαλα. Το μεγάλο σπαθί θρυμματίστηκε σε δεκάδες, ψιλά κομματάκια, με τα θραύσματα να σκορπίζονται στοv αέρα σαν βροχή από βελόνες. Ο Ρόυς έπεσε στα γόνατα ουρλιάζοντας και σκέπασε τα μάτια του. Αίμα ανάβλυζε ανάμεσα από τα δάχτυλά του.[/size]

Σχετικά με την ικανότητα των Άλλων στην ξιφομαχία, θεωρώ ότι μάλλον υπερτερούν πολύ απέναντι στους ανθρώπους. Σ' εμένα δόθηκε η εντύπωση ότι οι Άλλοι "έσπαγαν πλάκα" μ' αυτή τη μονομαχία. Μονομάχησε μόνο ένας με τον Ρόυς ενώ υπήρχαν γύρω άλλοι πέντε και παρακολουθούσαν ατάραχοι, σαν να μην υπήρχε κανένας κίνδυνος να χάσει ο Άλλος τη μάχη. Όταν μάλιστα πληγώθηκε ο Γουέιμαρ, οι Άλλοι φάνηκαν να αστειεύονται μεταξύ τους.

[size=1.35em]Ο Άλλος είπε κάτι σε μια γλώσσα που ο Γουίλ δεν καταλάβαινε. η φωνή του έμοιαζε με πάγο που ραγίζει στην επιφάνεια χειμωνιάτικης λίμνης και τα λόγια του ήταν κοροϊδευτικά.[/size]

Επίσης, βλέπουμε ότι ο Άλλος δεν χάνει καμιά απόκρουση αντίθετα από τον Γουέιμαρ που από τη μια υποχωρεί συνεχώς καθώς μονομαχεί κι από την άλλη κάποια στιγμή αδυνατεί να αποκρούσει το σπαθί του Άλλου και ο Άλλος τον τραυματίζει. Τέλος, όταν πια ο Γουέιμαρ έκανε την τελευταία του επίθεση με όλη του τη δύναμη, ο Άλλος αποκρούει νωχελικά, φανερώνοντας κατά τη γνώμη μου ότι αυτή η μάχη δεν απαίτησε από εκείνον ιδιαίτερο κόπο.

[size=1.35em]σήκωσε την κρουσταλιασμένη λεπίδα και με τα δυο χέρια και εξαπέλυσε μια πλάγια σπαθιά, ρίχνοντας όλο του το βάρος στο χτύπημα. Ο Άλλος απέκρουσε σχεδόν νωχελικά.[/size]

Είναι ενδιαφέρον επίσης ότι μόλις ο Ρόυς πέφτει, οι Άλλοι όλοι μαζί προχωρούν εμπρός σαν να τους δόθηκε σύνθημα κι άρχισαν να τον κατακρεουργούν, διασκεδάζοντας κατά τα φαινόμενα. Δεν ξέρω αν το γεγονός ότι δεν τον σκότωσε ένας αλλά όλοι μαζί έχει κάποια σημασία, αλλά ήταν κάτι που μου έκανε εντύπωση.


Ένα άλλο θέμα που θέτει, πιστεύω, ο Πρόλογος είναι ο τρόπος θανάτου των Αγρίων. Βλέπουμε ότι οι Άγριοι πεθαίνουν στη στάση που είχαν την τελευταία στιγμή που ήταν ζωντανοί.

[size=1.35em]Ψυχή δεν κουνιόταν. Έμεινα και κοιτούσα για κάμποση ώρα. Ζωντανός άνθρωπος δε μένει τόση ώρα έτσι ακίνητος.»
«Αίμα είδες;»
«Όχι» παραδέχτηκε ο Γουίλ.
«Όπλα;»
«Μερικά σπαθιά και λίγα τόξα. Ένας άντρας είχε τσεκούρι. Φαινότανε βαρύ και είχε διπλή κόψη, ένα κακοφτιαγμένο κομμάτι σίδερο. Ήταν στο χώμα δίπλα του, δίπλα ακριβώς στο χέρι του.»
«Πρόσεξες τη στάση των σωμάτων τους;»
Ο Γουίλ ανασήκωσε τους ώμους. «Δύο ήταν καθισμένοι με την πλάτη στο βράχο. Οι περισσότεροι ήταν ξαπλωμένοι, θαρρείς και κάποιος τους είχε σωριάσει στο χώμα.»
«'Η είχαν πέσει για ύπνο» είπε ο Ρόυς.
«Ήταν σωριασμένοι στο χώμα» επέμεινε ο Γουίλ. «Είδα και μια γυναίκα σκαρφαλωμένη σ' ένα σιδερόδεντρο, μισοκρυμμένη μες στα κλαδιά. Την είχανε βάλει σκοπιά - φαντάζομαι τη θεωρούσαν την πιο ανοιχτομάτα.» Ένα αχνό χαμόγελο χαράχτηκε στο πρόσωπό του.«Φρόντισα να μη με δει. Όταν όμως πλησίασα, είδα πως ούτε αυτή σάλευε.»[/size]

Δεν υπήρχε αίμα και δεν φαίνεται ότι οι Άγριοι άσκησαν αντίσταση στους Άλλους. Μαθαίνουμε επίσης ότι εκείνες τις μέρες δεν έκανε ιδιαίτερο κρύο μιας και το Τείχος έσταζε. Επομένως δεν πέθαναν από το κρύο του χειμώνα. Πώς πέθαναν λοιπόν οι Άγριοι;


Και κάτι άσχετο με την πλοκή και τους χαρακτήρες: Λάτρεψα αυτήν την παρομοίωση του Μάρτιν:

[size=1.35em]Ο ανέφελος ουρανός πήρε μια βαθιά μενεξεδιά απόχρωση, το χρώμα παλιάς μελανιάς,[/size]