Ένταρντ I
Είναι προφανές πως το βασικό θέμα του κεφαλαίου είναι ο ερχομός του Ρόμπερτ στο Γουίντερφελ. Στόχος της επίσκεψης είναι φυσικά η πρόταση του Βασιλιά για το αξίωμα του Χεριού στον Νεντ, ενώ στο πλαίσιο της πρότασης αυτής ο Ρόμπερτ προτείνει τον γάμο Τζόφρυ-Σάνσα.
Ένα από τα πρώτα πράγματα που μπορεί κάποιος να παρατηρήσει με ευκολία στο κεφάλαιο είναι η έκπληξη του Νεντ για την εμφάνιση του Βασιλιά:
Οι εξωτερικές διαφορές ανάμεσα στον Ρόμπερτ του παρελθόντος και του παρόντος είναι ξεκάθαρες. Ο Νεντ μετά βίας τον αναγνωρίζει ύστερα από τόσο χρόνια και δυσκολεύεται να πιστέψει ότι έχει καταντήσει έτσι. Αναμφίβολα δεν είναι ο ίδιος άνθρωπος που ήταν και στο παρελθόν. Για να υπάρξει βέβαια τέτοιου είδους εξωτερική αλλαγή, θα πρέπει να υπάρχει σίγουρα και κάποια εσωτερική αλλαγή στον χαρακτήρα του ατόμου.
Κρύπτες του Γουίντεφελ: Κατά τη διάρκεια της παρουσίας των δύο ανδρών στις κρύπτες μαθαίνουμε περισσότερες λεπτομέρειες για την Επανάσταση του Ρόμπερτ και τα γεγονότα που οδήγησαν σε αυτή, ενώ ο Ρόμπερτ προτείνει εν τέλει το αξίωμα του Χεριού στον Νεντ (μαζί με τον γάμο Τζόφρυ-Σάνσα).
Πριν την πρόταση, ωστόσο, έχει προηγηθεί μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση αναφορικά με τον θάνατο του Τζον Άρρυν , το fostering του Ρόμπιν και το θέμα του Φύλακα της Ανατολής.
Εδώ καταλαβαίνουμε πώς ο Ρόμπερτ σχεδίαζε να στείλει τον Ρόμπιν Άρρυν στο Κάστερλυ Ροκ για να μεγαλώσει υπό την κηδεμονία του Τάιγουιν (ιδέα της Σέρσεϊ το πιθανότερο, ώστε ο Ρόμπιν βρισκόμενος στο Κάστερλυ Ροκ ως κηδεμονευόμενος [όμηρος] να «δένει τα χέρια» του πατέρα του για να μην κάνει κάποια κίνηση εναντίον των Λάννιστερ). Παρόλα αυτά, όπως μαθαίνουμε αργότερα, ο ίδιος ο Τζον Άρρυν σχεδίαζε να στείλει τον γιο του στο Ντράγκονστοουν, στον Στάννις. Αυτό που φαντάζει, επομένως, ως το πιθανότερο σενάριο είναι ότι ο Τζον, έχοντας πληροφορηθεί από τον Στάννις για την πιθανότητα τα παιδιά της Σέρσεϊ να μην είναι του Ρόμπερτ και έχοντας ερευνήσει και πειστεί για αυτό το γεγονός, προσπάθησε να μεταφέρει πρώτα τον γιο του στο Ντράγκονστοουν όπου και θα ήταν ασφαλής, προτού βρει τρόπο να αντιμετωπίσει τους Λάννιστερ (χωρίς εμείς βέβαια να μαθαίνουμε αυτόν τον τρόπο). Πριν καταφέρει, ωστόσο, να υλοποιήσει το σχέδιο του, δέχεται ένα …. «χτύπημα κάτω από τη ζώνη» που σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να είχε προβλέψει.
Είναι αρκετά ξεκάθαρο από τα παραπάνω πως ο Ρόμπερτ δεν έχει καμία απολύτως πρόθεση να ορίσει τον γιο του Τζον ως νέο Φύλακα της Ανατολής. Ο Νεντ αντιδρά, αλλά ο Ρόμπερτ δεν του δίνει σαφή απάντηση περί του ποιος θα αντικαταστήσει τον Τζον. Στην πραγματικότητα, όπως μαθαίνουμε αργότερα, ο Ρόμπερτ έχει κάνει ήδη πρόταση στον Τζέιμι (πράγμα που φανερώνει την υπερβολική εξάρτησή του από τους Λάννιστερ) να πάρει εκείνος αυτόν τον τίτλο, γεγονός που αποτελεί μια κάκιστη πολιτική κίνηση, καθώς με τον Τάιγουιν Φύλακα της Δύσης (τίτλος που επίσης θα κληρονομήσει ο Τζέιμι) και τον Τζέιμι Φύλακα της Ανατολής, οι Λάννιστερ θα έπερναν στα χέρια τους πολύ μεγάλη εξουσία με κίνδυνο την αποσταθεροποίηση της ισορροπίας ανάμεσα στους Μεγάλους Οίκους του Γουέστερος (και σίγουρα θα είχε δημιουργηθεί αρκετά μεγάλη αναταραχή στην Κοιλάδα του Άρρυν).
Και μια λεπτομέρεια (άσχετη με τα παραπάνω) αναφορικά με το τι συνέβη στον Πύργο της Χαράς:
Προσωπικά το βρίσκω κάπως περίεργο που ο Νεντ αναφέρει "τον είχαν βρει". Υποτίθεται ότι το μόνο άτομο που επιβίωσε από τη μονομαχία στον Πύργο της Χαράς εκτός από τον Νεντ ήταν Χάουλαντ Ρηντ. Είναι, βέβαια, αρκετά πιθανό ο Νεντ να αναφέρεται σε υπηρέτες που λογικά θα υπήρχαν στο Πύργο. Ακόμα και έτσι, όμως, αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν και άλλοι μάρτυρες του γεγονότος πέρα από τον Χάουλαντ Ρηντ.
Είναι προφανές πως το βασικό θέμα του κεφαλαίου είναι ο ερχομός του Ρόμπερτ στο Γουίντερφελ. Στόχος της επίσκεψης είναι φυσικά η πρόταση του Βασιλιά για το αξίωμα του Χεριού στον Νεντ, ενώ στο πλαίσιο της πρότασης αυτής ο Ρόμπερτ προτείνει τον γάμο Τζόφρυ-Σάνσα.
Ένα από τα πρώτα πράγματα που μπορεί κάποιος να παρατηρήσει με ευκολία στο κεφάλαιο είναι η έκπληξη του Νεντ για την εμφάνιση του Βασιλιά:
Quote:Ο μεγαλόσωμος άντρας που ήταν επικεφαλής της πομπής, με τους δυο ιππότες δεξιά κι αριστερά του ντυμένους με τους χιονόλευκους μανδύες της Βασιλικής Φρουράς, φάνταξε σχεδόν ξένος στον Νεντ ... μέχρι που πήδηξε από το πολεμικό του άτι με ένα γνώριμο μουγκρητό και τον σφιχταγκάλιασε. «Νεντ! Α, μα την αλήθεια, πολύ χαίρομαι που ξαναβλέπω το παγωμένο το μούτρο σου.» Ο βασιλιάς τον κοίταξε από πάνω ως κάτω και γέλασε. «Δεν άλλαξες καθόλου.» Μακάρι να μπορούσε κι ο Νεντ να πει το ίδιο. Δεκαπέντε χρόνια πριν, όταν είχαν ξεκινήσει καβαλάρηδες για να κατακτήσουν το θρόνο, ο Άρχοντας του Στορμς Εντ είχε πάντα πρόσωπο καλοξυρισμένο, μάτια καθάρια και μούσκουλα που κάθε κοπελιά θα ονειρευόταν. Δυο μέτρα σχεδόν, δέσποζε πάνω από τους περισσότερους ανθρώπους, ενώ όταν φορούσε την πανοπλία του και τη μεγάλη περικεφαλαία με τα ελαφίσια κέρατα του οίκου του φάνταζε γίγαντας σωστός. Επιπλέον είχε τη δύναμη γίγαντα και το αγαπημένο του όπλο ήταν ένα σιδερένιο πολεμικό σφυρί με καρφιά, που ο Νεντ δεν μπορούσε καλά καλά να σηκώσει. Εκείνη την εποχή, η μυρωδιά του δέρματος και του αίματος τον τύλιγε σαν άρωμα.
Τώρα όμως τον τύλιγε αληθινό άρωμα και η περιφέρεια της κοιλιάς του ήταν αντάξια του ύψους του. Ο Νεντ είχε δει τελευταία φορά το βασιλιά εννέα χρόνια πριν, στη διάρκεια της εξέγερσης του Μπέιλον Γκρέιτζοϋ, όταν το ελάφι και ο ανταρόλυκος είχαν ενώσει τις δυνάμεις τους για να βάλουν τέρμα στις βλέψεις του άντρα που είχε αυτοανακηρυχθεί Βασιλιάς των Σιδερένιων Νησιών. Από εκείνη τη νύχτα που είχαν σταθεί πλάι πλάι στο αλωμένο οχυρό του Γκρέιτζοϋ, όπου ο Ρόμπερτ δέχτηκε την παράδοση του αποστάτη άρχοντα κι ο Νεντ κράτησε κοντά του το γιο του Θήον ως όμηρο και κηδεμονευόμενό του, ο βασιλιάς είχε πάρει τουλάχιστον πενήντα κιλά. Μια γενειάδα μαύρη και τραχιά σαν σύρμα φύτρωνε στο πρόσωπό του για να καλύψει το τεράστιο βασιλικό προγούλι. Τίποτε όμως δεν μπορούσε να κρύψει το στομάχι και τους μαύρους κύκλους γύρω από τα μάτια του.
Οι εξωτερικές διαφορές ανάμεσα στον Ρόμπερτ του παρελθόντος και του παρόντος είναι ξεκάθαρες. Ο Νεντ μετά βίας τον αναγνωρίζει ύστερα από τόσο χρόνια και δυσκολεύεται να πιστέψει ότι έχει καταντήσει έτσι. Αναμφίβολα δεν είναι ο ίδιος άνθρωπος που ήταν και στο παρελθόν. Για να υπάρξει βέβαια τέτοιου είδους εξωτερική αλλαγή, θα πρέπει να υπάρχει σίγουρα και κάποια εσωτερική αλλαγή στον χαρακτήρα του ατόμου.
Κρύπτες του Γουίντεφελ: Κατά τη διάρκεια της παρουσίας των δύο ανδρών στις κρύπτες μαθαίνουμε περισσότερες λεπτομέρειες για την Επανάσταση του Ρόμπερτ και τα γεγονότα που οδήγησαν σε αυτή, ενώ ο Ρόμπερτ προτείνει εν τέλει το αξίωμα του Χεριού στον Νεντ (μαζί με τον γάμο Τζόφρυ-Σάνσα).
Πριν την πρόταση, ωστόσο, έχει προηγηθεί μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση αναφορικά με τον θάνατο του Τζον Άρρυν , το fostering του Ρόμπιν και το θέμα του Φύλακα της Ανατολής.
Quote:«Δεν έχω δει άνθρωπο ν' αρρωσταίνει τόσο γρήγορα. Είχαμε διοργανώσει αγώνες κονταρομαχίας για τη γιορτή του ονόματος του γιου μου. Έτσι και τον έβλεπες εκείνη τη μέρα τον Τζον, θα ορκιζόσουν πως θα ζήσει για πάντα. Και δεκαπέντε μερόνυχτα αργότερα ήταν νεκρός. Η αρρώστια θέριεψε σα φωτιά στα σωθικά του. Τον έκαψε ολόκληρο.» Κοντοστάθηκε δίπλα σε ένα στύλο, μπροστά από τον τάφο ενός Σταρκ που είχε πεθάνει πριν από αμέτρητα χρόνια. «Τον αγαπούσα το γέρο.»
«Και οι δυο τον αγαπούσαμε.» Ο Νεντ κοντοστάθηκε μια στιγμή. «Η Κάτλυν ανησυχεί για την αδελφή της. Πώς το 'χει πάρει η Λάισα;» Τα χείλη του Ρόμπερτ στράβωσαν σε ένα πικρό χαμόγελο. «Όχι και πολύ καλά, για να λέμε την αλήθεια» είπε. «Νομίζω πως με το χαμό του Τζον έχασε τα μυαλά της αυτή η γυναίκα, Νεντ. Πήρε το αγόρι πίσω στο Έυρι. Ενάντια στη θέλησή μου. Έλπιζα να τον παραδώσω στον Τάιγουιν Λάννιστερ στο Κάστερλυ Ροκ να τον αναθρέψει. Ο Τζον δεν είχε αδελφούς ούτε άλλους γιους. Τι να κάνω, να αφήσω το παιδί να το μεγαλώσουν γυναίκες;»
Ο Νεντ θα προτιμούσε να εμπιστευτεί το παιδί σε φιδοφωλιά παρά να το παραδώσει στον Άρχοντα Τάιγουιν, αλλά δε μίλησε. Μερικές παλιές πληγές δεν επουλώνονται ποτέ στ' αλήθεια και αρκεί μια λέξη για να ξαναματώσουν. «Η γυναίκα έχασε το σύζυγό της» είπε προσεκτικά. «'lσως η μητέρα να φοβάται μήπως χάσει το γιο της. Είναι πολύ μικρό το αγόρι.»
«'Εξι χρονών, φιλάσθενο και Άρχοντας του Έυρι - οι θεοί να μας λυπηθούν» είπε ο βασιλιάς. «Ο Άρχοντας Τάιγουιν δεν είχε ποτέ μέχρι τώρα δεχτεί κάποιον υπό την κηδεμονία του. Η Λάισα θα έπρεπε να το θεωρήσει μεγάλη τιμή. Οι Λάννιστερ είναι πανίσχυρος οίκος. Ούτε να το ακούσει δεν ήθελε. Κι έφυγε έπειτα μες στη μαύρη νύχτα χωρίς να πει ούτε ένα με την άδειά σας», έστω για τους τύπους. Η Σέρσεϊ είναι έξω φρενών.» Αναστέναξε βαθιά. «Το αγόρι έχει πάρει το όνομά μου, το 'ξερες αυτό; Ρόμπερτ Άρρυν. Έχω ορκιστεί να τον προστατεύσω. Πώς, όμως, όταν η μητέρα του τον αρπάζει και τον πάει μακριά;»
«Θα τον δεχτώ εγώ ως κηδεμονευόμενό μου, αν το θες» είπε ο Νεντ. «Η Λάισα θα δώσει τη συγκατάθεσή της. Ήταν πολύ δεμένες με την Κάτλυν, και θα 'ναι κι αυτή ευπρόσδεκτη εδώ.»
«Γενναιόδωρη η προσφορά σου, φίλε μου» είπε ο βασιλιάς «αλλά ήρθες δεύτερος. Ο Άρχοντας Τάιγουιν δέχτηκε ήδη. Αν δώσω σε άλλον το παιδί, θα ήταν μεγάλη προσβολή στο πρόσωπό του.»
Εδώ καταλαβαίνουμε πώς ο Ρόμπερτ σχεδίαζε να στείλει τον Ρόμπιν Άρρυν στο Κάστερλυ Ροκ για να μεγαλώσει υπό την κηδεμονία του Τάιγουιν (ιδέα της Σέρσεϊ το πιθανότερο, ώστε ο Ρόμπιν βρισκόμενος στο Κάστερλυ Ροκ ως κηδεμονευόμενος [όμηρος] να «δένει τα χέρια» του πατέρα του για να μην κάνει κάποια κίνηση εναντίον των Λάννιστερ). Παρόλα αυτά, όπως μαθαίνουμε αργότερα, ο ίδιος ο Τζον Άρρυν σχεδίαζε να στείλει τον γιο του στο Ντράγκονστοουν, στον Στάννις. Αυτό που φαντάζει, επομένως, ως το πιθανότερο σενάριο είναι ότι ο Τζον, έχοντας πληροφορηθεί από τον Στάννις για την πιθανότητα τα παιδιά της Σέρσεϊ να μην είναι του Ρόμπερτ και έχοντας ερευνήσει και πειστεί για αυτό το γεγονός, προσπάθησε να μεταφέρει πρώτα τον γιο του στο Ντράγκονστοουν όπου και θα ήταν ασφαλής, προτού βρει τρόπο να αντιμετωπίσει τους Λάννιστερ (χωρίς εμείς βέβαια να μαθαίνουμε αυτόν τον τρόπο). Πριν καταφέρει, ωστόσο, να υλοποιήσει το σχέδιο του, δέχεται ένα …. «χτύπημα κάτω από τη ζώνη» που σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να είχε προβλέψει.
Quote:Υπηρέτησε ως Άρχοντας του Έυρι, Φύλακας της Ανατολής και Χέρι του Βασιλιά. Δε θα 'ναι εύκολο να τον αντικαταστήσω.»
«Ο γιος του ... » έκανε να πει ο Νεντ.
«Ο γιος του θα τον διαδεχτεί στο Έυρι και θα κληρονομήσει την περιουσία και τα εισοδήματά του» αποκρίθηκε τραχιά ο Ρόμπερτ. «Τίποτε άλλο πέρα απ' αυτό.»
Ο Νεντ αιφνιδιάστηκε. Σταμάτησε σαστισμένος και γύρισε να κοιτάξει το βασιλιά του. Μίλησε αυθόρμητα, χωρίς να το σκεφτεί. «Οι Άρρυν ήταν ανέκαθεν Φύλακες της Ανατολής. Ο τίτλος αυτός ανήκει στο Έυρι.»
«'Ισως όταν το αγόρι ενηλικιωθεί να του επιστραφεί ο τίτλος» είπε ο Ρόμπερτ. «Εγώ όμως έχω να σκεφτώ το παρόν, Νεντ, τούτη τη χρονιά και την επόμενη. Κι ένα εξάχρονο αγόρι δεν είναι στρατηλάτης.»
Είναι αρκετά ξεκάθαρο από τα παραπάνω πως ο Ρόμπερτ δεν έχει καμία απολύτως πρόθεση να ορίσει τον γιο του Τζον ως νέο Φύλακα της Ανατολής. Ο Νεντ αντιδρά, αλλά ο Ρόμπερτ δεν του δίνει σαφή απάντηση περί του ποιος θα αντικαταστήσει τον Τζον. Στην πραγματικότητα, όπως μαθαίνουμε αργότερα, ο Ρόμπερτ έχει κάνει ήδη πρόταση στον Τζέιμι (πράγμα που φανερώνει την υπερβολική εξάρτησή του από τους Λάννιστερ) να πάρει εκείνος αυτόν τον τίτλο, γεγονός που αποτελεί μια κάκιστη πολιτική κίνηση, καθώς με τον Τάιγουιν Φύλακα της Δύσης (τίτλος που επίσης θα κληρονομήσει ο Τζέιμι) και τον Τζέιμι Φύλακα της Ανατολής, οι Λάννιστερ θα έπερναν στα χέρια τους πολύ μεγάλη εξουσία με κίνδυνο την αποσταθεροποίηση της ισορροπίας ανάμεσα στους Μεγάλους Οίκους του Γουέστερος (και σίγουρα θα είχε δημιουργηθεί αρκετά μεγάλη αναταραχή στην Κοιλάδα του Άρρυν).
Και μια λεπτομέρεια (άσχετη με τα παραπάνω) αναφορικά με το τι συνέβη στον Πύργο της Χαράς:
Quote:«'Ηθελε να γυρίσει σπίτι, να αναπαυτεί δίπλα στον Μπράντον και τον πατέρα.» Μερικές φορές σαν ν' άκουγε ακόμη τη φωνή της. Υποσχέσου μου, είχε φωνάξει μέσα σ' ένα δωμάτιο που μύριζε αίμα και ρόδα. Υποσχέσου μου, Νεντ. Ο πυρετός τής είχε κλέψει όλη της τη δύναμη και η φωνή της έβγαινε σαν ψίθυρος, όταν όμως εκείνος της έδωσε το λόγο του, ο φόβος είχε χαθεί από τα μάτια της. Ο Νεντ θυμήθηκε πως του είχε χαμογελάσει τότε, πως τα δάχτυλά της είχαν σφίξει τα δικά του, καθώς παραδινόταν στο θάνατο, θυμήθηκε τα ροδοπέταλα που σκορπίστηκαν απ' την παλάμη της, νεκρά και μαυρισμένα. Τον είχαν βρει να την κρατά στην αγκαλιά του, άλαλος από τη θλίψη. Εκείνος ο ανθρωπάκος που ζούσε στην όχθη της λίμνης, ο Χάουλαντ Ρηντ, είχε τραβήξει το χέρι της απ' το δικό του. Ο Νεντ όμως δε θυμόταν τίποτα απ' όλα αυτά. «Της φέρνω λουλούδια όποτε μπορώ» είπε. «Η Λυάννα ... τα αγαπούσε τα λουλούδια.»
Προσωπικά το βρίσκω κάπως περίεργο που ο Νεντ αναφέρει "τον είχαν βρει". Υποτίθεται ότι το μόνο άτομο που επιβίωσε από τη μονομαχία στον Πύργο της Χαράς εκτός από τον Νεντ ήταν Χάουλαντ Ρηντ. Είναι, βέβαια, αρκετά πιθανό ο Νεντ να αναφέρεται σε υπηρέτες που λογικά θα υπήρχαν στο Πύργο. Ακόμα και έτσι, όμως, αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν και άλλοι μάρτυρες του γεγονότος πέρα από τον Χάουλαντ Ρηντ.
“The bleeding star bespoke the end. These are the last days, when the world shall be broken and remade. A new god shall be born from the graves and charnel pits.”