01) Κεφάλαια 01 - 07 [24/08/15 - 31/08/15] - [1ο βιβλίο]

[odykal]

Κάτλυν II

Κατά τη διάρκεια της συζήτησης Νεντ-Κάτλυν-Μέιστερ Λούιν θίγονται διάφορα θέματα:

Καταρχάς, αυτό που είναι ξεκάθαρο είναι το γεγονός ότι η Κάτλυν είναι εκείνη που προσπαθεί να πείσει τον Νεντ να δεχτεί την πρόταση του Ρόμπερτ και να πάει στο Κινγκς Λάντινγκ
Για ποιον λόγο όμως το κάνει αυτό;

α) Λόγω φιλοδοξίας για τα παιδιά της (κάτι που φαίνεται από τις σκέψεις της και είναι απολύτως λογικό)

Πρώτα έπρεπε να εξασφαλιστεί η νίκη, για το καλό των παιδιών της.

β) Με τον γάμο της Σάνσα με τον Τζόφρυ θα ισχυροποιηθεί η θέση του Οίκου Σταρκ καθώς θα έχει βασιλικούς απογόνους

γ) Λόγω της σκέψης μήπως ο βασιλιάς προσβληθεί από την άπορριψη της πρότασής του (σε συνδυασμό πάντα με την εικόνα του σκοτωμένου ανταρόλυκου από το ελάφι)

«Δεν πρόκειται να σε καταλάβει. Είναι βασιλιάς τώρα, και οι βασιλιάδες δεν είναι σαν τους άλλους ανθρώπους. Αν του αρνηθείς τις υπηρεσίες σου, θα αναρωτηθεί γιατί και αργά ή γρήγορα θ' αρχίσει να υποπτεύεται πως του εναντιώνεσαι. Δε βλέπεις σε τι κίνδυνο θα μας έβαζε αυτό;»

«Η περηφάνια είναι το παν για ένα βασιλιά, άρχοντά μου. Ο Ρόμπερτ έκανε όλον αυτό το δρόμο για να σε δει και να σου κάνει μια τόσο μεγάλη τιμή - δεν μπορείς να του την πετάξεις κατάμουτρα.

Παρόλα αυτά, ο Νεντ διστάζει ακόμη να δεχτεί την πρόταση του Ρόμπερτ. Ώσπου φτάνει το γράμμα της Λάισα Άρρυν.

Η Κάτλυν κοκάλωσε μες στα μπράτσα του. «Μια προειδοποίηση είναι» είπε απαλά. «Αν έχουμε τη σύνεση να την ακούσουμε.»
Τα μάτια του έψαξαν το πρόσωπό της. «Συνέχισε.»
«Η Λάισα πιστεύει πως ο Τζον Άρρυν δολοφονήθηκε.»
Τα δάχτυλά του έσφιξαν κι άλλο το μπράτσο της. «Από ποιον;»
«Από τους Λάννιστερ» είπε εκείνη. «Από τη βασίλισσα.»
Ο Νεντ κατέβασε τα χέρια του. Πάνω στα μπράτσα της είχαν μείνει κατακόκκινα σημάδια. «Μα τους θεούς» ψιθύρισε. Η φωνή του ήταν τραχιά. «Η αδελφή σου έχει αρρωστήσει από τη θλίψη. Δεν ξέρει τι λέει.»

Φυσικά, το ζουμί του μηνύματος είναι ότι η Λάισα ισχυρίζεται πώς οι Λάννιστερ (η Σέρσεϊ συγκεκριμένα) δολοφόνησαν τον Τζον. Η Κάτλυν το χρησιμοποιεί ως επιχείρημα και το νέο αυτό κάμπτει την τελευταία αντίσταση του Νεντ (έπειτα από παρέμβαση του Μέιστερ Λούιν).

«Ξέρει πολύ καλά τι λέει» είπε η Κάτλυν. «Η Λάισα είναι παρορμητική, ναι, το παραδέχομαι, αλλά αυτό το μήνυμα είναι προσεκτικά οργανωμένο κι έξυπνα κρυμμένο. Ήξερε πως την περίμενε ο θάνατος, αν τυχόν το γράμμα της έπεφτε σε λάθος χέρια. Για να ρισκάρει τόσο πολλά σημαίνει πως είχε κάτι παραπάνω από απλές υποψίες.» Η Κάτλυν κοίταξε τον άντρα της. «Τώρα πλέον δεν έχουμε στ' αλήθεια καμιά επιλογή. Πρέπει να γίνεις το Χέρι του Ρόμπερτ. Πρέπει
να πας στο νότο μαζί του και να μάθεις την αλήθεια.»
Διέκρινε αμέσως πως ο Νεντ είχε φτάσει σε πολύ διαφορετικό συμπέρασμα.«Οι μόνες αλήθειες που ξέρω βρίσκονται εδώ. Ο νότος είναι μια φωλιά ερπετών που θα προτιμούσα να αποφύγω.»
Ο Λούιν τράβηξε ελαφρά τη βαριά αλυσίδα στο λαιμό του, στο σημείο εκείνο όπου του είχε ερεθίσει το απαλό δέρμα. «Το Χέρι του Βασιλιά έχει μεγάλη δύναμη, άρχοντά μου. Δύναμη να ανακαλύψει την αλήθεια για το θάνατο του Άρχοντα Άρρυν, δύναμη να φέρει τους δολοφόνους του ενώπιον της δικαιοσύνης. Δύναμη να προστατεύσει τη Αρχόντισσα Άρρυν και το γιο της, αν αληθεύει το χειρότερο.»
Ο Νεντ κοίταξε ανήμπορος ολόγυρα. Η καρδιά της Κάτλυν ράγισε βλέποντάς τον, αλλά ήξερε πως δεν έπρεπε να τον αγκαλιάσει εκείνη τη στιγμή. Πρώτα έπρεπε να εξασφαλιστεί η νίκη, για το καλό των παιδιών της. «Αες πως αγαπάς το Ρόμπερτ σαν αδελφό. Πώς θα τον αφήσεις λοιπόν κυκλωμένο από τους Λάννιστερ;»
«Που να σας πάρουν και τους δυο οι Άλλοι!» μουρμούρισε ο Νεντ. Απόστρεψε το πρόσωπό του από αυτούς και πλησίασε στο παράθυρο. Η Κάτλυν δε μίλησε, ούτε κι ο Μέιστερ. Οι δυο τους στάθηκαν αμίλητοι όσο ο Ένταρντ Σταρκ αποχαιρετούσε σιωπηλά το σπίτι που αγαπούσε.

Από τα παραπάνω γίνεται ξεκάθαρο ότι ο πραγματικός λόγος που ο Νεντ πηγαίνει στο Κινγκς Λάντινγκ είναι για να ανακαλύψει τους πραγματικούς δολοφόνους του Τζον Άρρυν. Τίποτα άλλο.

[Δυο λόγια τώρα για την Λάισα και τον Μικροδάχτυλο: νομίζω πώς είναι εντυπωσιακό το πόση μεγάλη επιρροή έχει ο Μικροδάχτυλος πάνω στη Λάισα. Όχι μόνο την πείθει να δολοφονήσει τον ίδιο τον άντρα της για χάρη εκείνου, αλλά και την βάζει να στείλει το γράμμα με κίνδυνο την ασφάλεια όλου του Οίκου της. Πραγματικά εντυπωσιακό.

Στο σημείο αυτό μπορεί κανείς επίσης να διαπιστώσει ένα από τα πρώτα βήματα του σχεδίου του Μικροδάχτυλου: να δημιουργήσει γόνιμο έδαφος για μια σύρραξη ανάμεσα στους Σταρκ και τους Λάννιστερ, η οποία θα προξενήσει το χάος στο Βασίλειο.]

Ο Νεντ αποδέχεται εν τέλει την πρόταση του Ρόμπερτ αλλά υπό όρους:
1.Η Κάτλυν θα παραμείνει στο Γουίντερφελ μαζί με τους Ρομπ και Ρίκον
2.Η Σάνσα, η Άρυα και ο Μπραν θα συνοδεύσουν τον Νεντ στο Κινγκς Λάντινγκ

Οι δύο γονείς συμφωνούν προς στιγμή στα παραπάνω και όλα δείχνουν να βαίνουν καλώς, μέχρι που πέφτει στο τραπέζι το θέμα του Τζον. Εδώ είναι που μαθαίνουμε για πρώτη φορά από πρώτο χέρι τα συναισθήματα και τις σκέψεις της Κάτλυν για εκείνον.

Πολλοί άντρες είχαν νόθα παιδιά. Η Κάτλυν το ήξερε από τότε που γεννήθηκε. Δεν ένιωσε καμία έκπληξη τον πρώτο χρόνο του γάμου της, όταν έμαθε πως ο Νεντ είχε κάνει παιδί με μια κοπέλα που είχε γνωρίσει τυχαία σε μια εκστρατεία. Στο κάτω κάτω, ένας άντρας έχει τις ανάγκες του, κι εκείνοι είχαν μείνει ένα χρόνο χωρισιά, ο Νεντ στον πόλεμο σιο νότο κι εκείνη ασφαλής σιο κάσιρο του πατέρα της στο Ρίβερραν. Σκεφτόταν περισσότερο τον Ρομπ, το βρέφος που θήλαζε, παρά το σύζυγο που ελάχιστα γνώριζε. Αυτός ας έβρισκε όποια παρηγοριά ήθελε ανάμεσα στις μάχες. Κι αν ο σπόρος του βλάσταινε, η ίδια πίστευε πως ο Νεντ θα φρόντιζε τις ανάγκες εκείνου του παιδιού.
Εκείνος όμως έκανε κάτι παραπάνω. Οι Σταρκ δε μοιάζουν με τους άλλους άντρες. Ο Νεντ έφερε μαζί του το παιδί και το αποκαλούσε «γιε μου» μπροστά στα μάτια όλου του βορρά. Όταν κάποτε ο πόλεμος τελείωσε και η Κάτλυν ανέβηκε στο Γουίντερφελ, ο Τζον και η παραμάνα του είχαν εγκατασταθεί ήδη εκεί.
Αυτό την πλήγωσε βαθιά. Ο Νεντ δεν έλεγε τίποτε για τη μητέρα του Τζον, ούτε λέξη, αλλά τα κάστρα δεν κρατούν μυστικά και η Κάτλυν έπιασε τις υπηρέτριές της να διηγούνται ιστορίες που είχαν ακούσει από τα χείλη των στρατιωτών του συζύγου της. Έλεγαν για τον Σερ Άρθουρ Ντέυν, το Σπαθί του Πρωινού, τον πιο άγριο από τους επτά ιππότες της Βασιλικής Φρουράς του Αίρυς, και πώς ο νεαρός άρχοντας τον είχε σκοτώσει σε μονομαχία. Κι έλεγαν πως έπειτα ο Νεντ είχε παραδώσει το σπαθί του Σερ Άρθουρ στην πανέμορφη αδελφή του ιππότη, που τον περίμενε σε ένα κάστρο με το όνομα Στάρφωλ στις ακτές της Θάλασσας του Θέρους. Η Αρχόντισσα Ασάρα Ντέυν ήταν ψηλή και ξανθή, με βιολετιά μάτια που στοίχειωναν το μυαλό ενός άντρα. Της είχε πάρει ένα δεκαπενθήμερο να επιστρατεύσει το κουράγιο της, αλλά τελικά ένα βράδυ, ενώ ήταν ξαπλωμένοι στο κρεβάτι, η Κάτλυν τον ρώτησε χωρίς περιστροφές ζητώντας από το σύζυγό της την αλήθεια.
Ήταν η μοναδική φορά σε όλα τα χρόνια που πέρασαν μαζί που ο Νεντ την έκανε να τρομάξει. «Μη με ξαναρωτήσεις ποτέ για τον Τζον» της είπε με φωνή που έκοβε σαν παγοκρύσταλλος. «Είναι αίμα μου, μόνο αυτό σου χρειάζεται να ξέρεις. Και τώρα θέλω να μάθω πού το άκουσες αυτό το όνομα, αρχόντισσά μου.» Είχε ορκιστεί να τον υπακούει, κι έτσι, του είπε. Κι από εκείνη την ημέρα οι ψίθυροι είχαν σταματήσει και το όνομα της Ασάρα Ντέυν δεν ξανακούστηκε πια στο Γουίντερφελ.
Όποια κι αν ήταν η μάνα του Τζον, ο Νεντ πρέπει στ' αλήθεια να την αγαπούσε με πάθος, αφού ό,τι κι αν έλεγε η Κάτλυν ο Νεντ δεν πειθόταν να στείλει μακριά το παιδί. Ήταν το μοναδικό πράγμα που δεν του συγχωρούσε. Αγαπούσε ολόψυχα τον άντρα της, αλλά δεν είχε καταφέρει να αγαπήσει τον Τζον. Για χάρη του Νεντ ίσως να έκανε τα στραβά μάτια και για δέκα μπάσταρδους, αρκεί να μην τους είχε μπροστά της. Ο Τζον όμως ήταν συνέχεια μες στα πόδια της, κι όσο μεγάλωνε έμοιαζε με τον Νεντ περισσότερο από τους νόμιμους γιους που του είχε χαρίσει εκείνη. Κι αυτό έκανε τα πράγματα χειρότερα. «Ο Τζον πρέπει να φύγει» είπε τώρα η Κάτλυν.

Με αυτή την όχι και τόσο μικρή αναδρομή στο παρελθόν (η οποία είναι άκρως ενδιαφέρουσα καθώς μας γυρίζει πίσω στην Επανάσταση του Ρόμπερτ εμπλέκοντας τους Ντέυν) μαθαίνουμε πώς η Κάτλυν είναι ξεκάθαρα ενοχλημένη από την παρουσία του Τζον. Όπως λέει και η ίδια, είναι το μόνο πράγμα για το οποίο δεν συγχώρεσε τον άντρα της, αν και το ακριβές πρόβλημά της είναι ότι το παιδί βρίσκεται συνεχώς μπροστά της και όχι ότι υπάρχει. Έμμεσα, μάλιστα, μπορούμε να καταλάβουμε ότι στο παρελθόν είχε προσπαθήσει να τον διώξει, αλλά ο Νεντ αρνήθηκε.

«Είναι πολύ δεμένοι αυτός κι ο Ρομπ» είπε ο Νεντ. «'Ελπιζα ... »
«Δε γίνεται να μείνει εδώ» είπε η Κάτλυν διακόπτοντάς τον. «Είναι δικός σου γιος, όχι δικός μου. Δεν πρόκειται να τον δεχτώ εδώ.» Ήταν σκληρό, το ήξερε, αλλά δεν έπαυε να είναι η αλήθεια. Ο Νεντ δεν έκανε καμιά χάρη στο αγόρι, αν το άφηνε στο Γουίντερφελ.
Ο Νεντ τής έριξε ένα βλέμμα όλο αγωνία. «Το ξέρεις πως δεν μπορώ να τον πάρω στο νότο. Δεν υπάρχει θέση γι' αυτόν στην αυλή. Ένα αγόρι με όνομα που να προδίδει την καταγωγή του ... ξέρεις τι θα λένε. Θα τον αποφεύγουν όλοι.»
Η Κάτλυν ατσάλωσε την καρδιά της απέναντι στη βουβή ικεσία που εξέπεμπαν τα μάτια του άντρα της. «Λένε πως ο φίλος σου ο Ρόμπερτ έχει κάνει κι ο ίδιος καμιά δεκαριά μπασταρδάκια.»
«Και κανένα τους δεν έχει εμφανιστεί ποτέ στην αυλή!» αποκρίθηκε ο Νεντ. «Η Λάννιστερ το 'χει φροντίσει αυτό. Ανάθεμά σε, Κάτλυν, πώς μπορείς να είσαι τόσο σκληρή; Ένα αγόρι είναι μονάχα. Ένα ... »

Η Κάτλυν επιμένει ότι ο Τζον πρέπει να φύγει, ενώ ο Νεντ προσπαθεί να την κάνει να αλλάξει γνώμη ώστε το παιδί να παραμείνει στο Γουίντερφελ μαζί με τον Ρομπ. Τα πράγματα οδηγούνται σε αδιεξόδο, με τον Λούιν να είναι εκείνος που δίνει εν τέλει την λύση.

Ο Νεντ είχε κυριευτεί από οργή. Θα έλεγε κι άλλα, και μάλιστα χειρότερα, αλλά ο Μέιστερ Λούιν τον έκοψε. «Υπάρχει κι άλλη λύση είπε με ήρεμη φωνή. «Ο αδελφός σου ο Μπέντζεν ήρθε να με δει σχετικά με τον Τζον πριν από λίγες μέρες. Φαίνεται πως το αγόρι επιθυμεί να ντυθεί στα μαύρα.»

Η Κάτλυν αισθάνεται η λύση αυτή είναι ιδανική καθώς κατά αυτόν τον τρόπο (όπως έχει επισημάνει η nirne και ο Atropos παραπάνω) ο Τζον δεν θα μπορέσει να διεκδικήσει το Γουίντερφελ από τους γιους της:

Η Κάτλυν δε μίλησε. Ας το σκεφτόταν ο Νεντ μονάχος του, η γνώμη της δε θα ήταν καλοδεχούμενη τούτη τη στιγμή. Ευχαρίστως όμως θα τον φιλούσε τον Μέιστερ. Η λύση του ήταν τέλεια. Ο Μπέντζεν Σταρκ υπηpετούσε στη Νυχτερινή Φρουρά. Ο Τζον θα ήταν σαν γιος γι' αυτόν, το παιδί που δεν απέκτησε ποτέ. Και με τον καιρό θα έδινε και το αγόρι τον όρκο. Δε θα έκανε γιους, που ίσως κάποια μέρα να διεκδικούσαν το Γουίντερφελ από τα εγγόνια της Κάτλυν.