Posts: 512
Threads: 26
Likes Received:
0 in 0 posts
Likes Given: 0
Joined: May 2014
Reputation:
0
01-10-2015, 05:53 PM
(This post was last modified: 01-10-2015, 05:58 PM by odykal.)
(30-09-2015, 05:40 PM)nirne link Wrote:Νέο βίντεο που μας δείχνει πώς τελειώνει η μονομαχία!!!! Προσοχή, σπόιλερ!
https://www.facebook.com/richard.atkinso...permPage=1
Show Content
SpoilerΑ, ρε Άρθουρ, σε φάγανε μπαμπέσικα!!! ;(
Μία από τις καλύτερες σκηνές των βιβλίων. Επικός διάλογος
Show Content
SpoilerQuote:Ο Νεντ είδε ξανά το ίδιο παλιό όνειρο. Τρεις ιππότες με λευκούς μανδύες, έναν πύργο εδώ και χρόνια γκρεμισμένο, τη Λυάννα να κείτεται σ' ένα αιματοβαμμένο κρεβάτι.
Ταξίδευε έφιππος με τους φίλους του στο πλευρό του. Στο όνειρο, όπως και στη ζωή. Ο περήφανος Μάρτυν Κασσέλ, πατέρας του Τζόρυ, ο πιστός Θήο Γουάλ, ο Ήθαν Γκλόβερ, ακόλουθος του Μπράντον, ο Σερ Μαρκ Ράυσγουελ, γλυκομίλητος και καλόκαρδος, ο Χάουλαντ Ρηντ, που κατοικούσε στο κράνογκ στη λίμνη, ο Άρχοντας Ντάστιν πάνω στο μεγάλο καστανοκόκκινο άτι του. Ο Νεντ ήξερε κάποτε τα πρόσωπά τους τόσο καλά όσο και το δικό του. Τα χρόνια όμως κατατρώγουν τις αναμνήσεις των ανθρώπων, ακόμη κι εκείνες που κάποτε δόθηκε όρκος να μη λησμονηθούν ποτέ. Στο όνειρο οι σύντροφοί του ήταν σκιές μονάχα, γκρίζα φαντάσματα καβάλα σε άλογα καμωμένα από ομίχλη.
Επτά εναντίον τριών. Στο όνειρο, όπως και στη ζωή. Δεν ήταν όμως άντρες συνηθισμένοι αυτοί οι τρεις. Περίμεναν μπροστά στο στρογγυλό πύργο έχοντας πίσω τους τα κόκκινα βουνά του Ντορν και οι λευκοί μανδύες τους ανέμιζαν. Δεν ήταν σκιές. Τα πρόσωπά τους έκαιγαν σαν τη φωτιά και διακρίνονταν ολοκάθαρα ακόμη και τώρα. Ο Σερ Άρθουρ Ντέυν, το Σπαθί του Πρωινού, είχε χαραγμένο στα χείλη ένα θλιμμένο χαμόγελο. Η λαβή της Αυγής ξεπρόβαλλε πάνω από το δεξί του ώμο. Ο Σερ Όσγουελ Γουέντ ήταν γονατισμένος και τρόχιζε τη λεπίδα του με μια ακονόπετρα. Πάνω στη λευκή περικεφαλαία του άπλωνε τις φτερούγες της η μαύρη νυχτερίδα του οίκου του. Ανάμεσά τους στεκόταν ο τρομερός Σερ Τζέραλντ Χάιταουερ, ο Λευκός Ταύρος, ο Άρχοντας Επικεφαλής της Βασιλικής Φρουράς.
«Σας έψαχνα στην Τρίαινα» τους είπε ο Νεντ.
«Δεν ήμασταν εκεί» αποκρίθηκε ο Σερ Τζέραλντ. «Αλίμονο στο Σφετεριστή, αν ήμασταν» συμπλήρωσε ο Σερ Όσγουελ.
«'Οταν έπεσε το Κινγκς Λάντινγκ, ο Σερ Τζέιμι έσφαξε το βασιλιά σας με ένα χρυσό σπαθί, κι εγώ αναρωτήθηκα πού βρισκόσασταν.»
«Μακριά, πολύ μακριά» είπε ο Σερ Τζέραλντ. «Ειδάλλως ο Αίρυς θα καθόταν ακόμη στο Σιδερένιο Θρόνο κι ο προδότης αδελφός μας θα καιγόταν στις επτά κολάσεις.»
«'Ηρθα στο Στορμς Εντ να λύσω την πολιορκία» είπε ο Νεντ «Και οι Άρχοντες Ταϊρέλ και Ρέντγουαϊν χαμήλωσαν τα λάβαρά τους κι όλοι οι ιππότες τους γονάτισαν και μας ορκίστηκαν πίστη και αφοσίωση. Ήμουν σίγουρος πως ήσαστε κι εσείς ανάμεσά τους.»
«Τα δικά μας τα γόνατα δε λυγίζουν εύκολα» αποκρίθηκε ο Σερ Άρθουρ Ντέυν.
«Ο Σερ Γουίλλεμ Ντάρρυ κατέφυγε στο Ντράγκονστοουν με τη βασίλισσά σας και τον Πρίγκιπα Βισέρυς. Νόμισα πως φύγατε κι εσείς μαζί τους.»
«Ο Σερ Γουίλλεμ είναι άξιος και έντιμος άντρας» είπε ο Σερ Όσγουελ.
«Δεν ανήκει όμως στη Βασιλική Φρουρά» αποκρίθηκε ο Σερ Τζέρολντ. «Η Βασιλική Φρουρά δεν το βάζει στα πόδια.»
«Ούτε τότε ούτε και τώρα» πρόσθεσε ο Σερ Άρθουρ και φόρεσε την περικεφαλαία του.
«Δώσαμε έναν όρκο» συμπλήρωσε ο γέροντας Σερ Τζέρολντ.
Τα φαντάσματα του Νεντ στάθηκαν στο πλευρό του κρατώντας σπαθιά καμωμένα από σκιές. Επτά εναντίον τριών.
«Ας αρχίσουμε λοιπόν» είπε ο Σερ Άρθουρ Ντέυν. Ξεθηκάρωσε την Αυγή και την κράτησε και με τα δυο χέρια. Η λεπίδα ήταν χλωμή σαν λευκό γυαλί και το φως έμοιαζε να χορεύει πάνω της.
«'Οχι» τον διόρθωσε θλιμμένα ο Νεντ. «Ας τελειώνουμε.»
“The bleeding star bespoke the end. These are the last days, when the world shall be broken and remade. A new god shall be born from the graves and charnel pits.”