(04-11-2015, 12:51 PM)nirne link Wrote: Κι εγώ συμφωνώ απόλυτα. Αν θυμάμαι καλά, στα βιβλία ο Ρους περιγράφεται ως άνθρωπος που δεν κάνει εντύπωση με την πρώτη ματιά. Μοιάζει συνηθισμένος, ήρεμος, άνθρωπος που δεν τον προσέχεις. Μιλάει χαμηλόφωνα και ψύχραιμα κλπ. Ενώ στην πραγματικότητα είναι αυτός που είναι. Θεωρώ ότι ο ηθοποιός είναι ακριβώς έτσι. Τόσο οι τρόποι του όσο και η εμφάνισή του, μοιάζουν καθημερινά και συνηθισμένα ενώ πίσω τους κρύβουν έναν άνθρωπο πανούργο και ικανό για τα πάντα. Ακόμη και η φωνή και ο τρόπος που μιλάει βγάζουν μια ευγένεια και γαλήνη που σε ξεγελάει εντελώς!
Ακριβώς αυτό. Μοιάζει τόσο συνηθισμένος που δεν σου περνάει από το μυαλό για τι πραγματικά είναι ικανός και πόσο επικίνδυνος είναι. Και αυτό επίσης είναι εκείνο που του έχει επιτρέψει να φτάσει εκεί που έφτασε. Αν ήταν κάποιο άλλο άτομο που να τραβούσε την προσοχή, τότε θα τον είχαν καταλάβει προ πολλού. Αλλά επειδή είναι τόσο ήρεμος, τόσο σιωπηλός, τόσο απόμακρος, δεν φαντάζει ως άτομο που θα μπορούσε να διαπράξει τις αχρειότητες που διαπράττει στα βιβλία και τη σειρά. Όσο τον απεχθάνομαι σαν άνθρωπο, άλλο τόσο τον πηγαίνω ως villain.
Quote:Ο Άρχοντας του Ντρέντφορτ δεν έμοιαζε ιδιαίτερα με τον μπάσταρδο γιο του. Το πρόσωπό του ήταν ξυρισμένο με απαλό δέρμα, συνηθισμένο, όχι όμορφο αλλά ούτε και ιδιαίτερα άσχημο. Άν και ο Ρους είχε βρεθεί σε μάχες, δεν έφερε ουλές. Είχε περάσει τα σαράντα, μα δεν είχε ακόμα ρυτίδες και ελάχιστα στα χαρακτηριστικά του μαρτυρούσαν το πέρασμα του χρόνου. Τα χείλη του ήταν τόσο λεπτά, που όταν τα έσφιγγε έμοιαζαν να εξαφανίζονται τελείως. Ήταν αγέραστος, με έναν αέρα απόλυτης ηρεμίας. Στο πρόσωπο του Ρους Μπόλτον η οργή και η χαρά έμοιαζαν σχεδόν ίδιες. Το μόνο που είχε κοινό με τον Ράμσεϊ ήταν τα μάτια. Τα μάτια του είναι σαν πάγος. Ο Ρηκ αναρωτήθηκε αν ο Ρους Μπόλτον έκλαιγε ποτέ. Αν ναι, τα δάκρυα είναι άραγε κρύα στα μάγουλά του;
Κάποτε, ένα αγόρι με το όνομα Θήον Γκρέιτζοϋ χαιρόταν να πειράζει τον Ρους Μπόλτον στα συμβούλια του Ρομπ Σταρκ, να κοροϊδεύει την απαλή του φωνή και να κάνει χωρατά για βδέλλες. Πρέπει να ήταν τρελός. Δεν αστειεύεσαι μ' αυτό τον άντρα. Δεν είχες παρά να τον κοιτάξεις για να καταλάβεις ότι είχε περισσότερη ασπλαχνία στο μικρό του δαχτυλάκι απ' ό,τι όλοι οι Φρέυ μαζί. «
“The bleeding star bespoke the end. These are the last days, when the world shall be broken and remade. A new god shall be born from the graves and charnel pits.”