Ρομπ Σταρκ:Η εκστρατεία στις Παραποτάμιες Περιοχές-Το Παιχνίδι του Στέμματος

[odykal]

Το παρόν θέμα αποτελεί μια προσπάθεια ανάλυσης του πρώτου μέρους της εκστρατείας (αφορά δηλαδή γεγονότα μόνο του Παιχνιδιού του Στέματος) του Νεαρού Λύκου στις Παραποταμίες Περιοχές και ορισμένων γεγονότων που σχετίζονται άμεσα και έμμεσα με αυτή. Πρόκειται για ένα από τα βασικά θέματα των βιβλίων.

Υπόβαθρο

Για να γίνει όσο το δυνατόν πιο κατανοητή η εκστρατεία, αξίζει να ασχοληθεί κανείς πρώτα με την κατάσταση που είχε διαμορφωθεί στο Γουέστερος πριν την εκστρατεία, και μετά να αναφερθεί σε εκείνη.

Κινγκς Λάντινγκ
Ας πάρουμε λοιπόν τα πράγματα από το κεφάλαιο Ένταρντ XIV, το οποίο αποτελεί κομβικό κεφάλαιο για την εξέλιξη της ιστορίας καθώς πληροφορούμαστε τον θάνατο του Βασιλιά Ρόμπερτ. Πλέον, τα πράγματα έχουν αλλάξει και η ισορροπία στο Κινγκς Λάντινγκ κρέμεται από μια κλωστή. Δυστυχώς για τον Νεντ (και τους Σταρκ), ο θάνατος του Ρόμπερτ δεν είναι παραμόνο η αρχή της καταστροφής που θα ακολουθήσει. Στο τέλος του κεφάλαιου, παρακολουθούμε από πρώτο χέρι την προδοσία του Μικροδάχτυλου, καθώς και την ακόλουθη σύλληψη του Άρχοντα του Γουίντερφελ.
Ο λόγος είναι εναντίωση του Νεντ στο ό,τι ο Τζόφρυ αποτελεί τον νόμιμο διάδοχο του Ρόμπερτ στον θρόνο. Έχοντας ανακαλύψει ότι όλα τα παιδιά της Σέρσει είναι του Τζέιμι και όχι του Ρόμπερτ και διαθέτοντας ως “όπλο” την τελευταία επιθυμία του Ρόμπερτ να αναλάβει εκείνος την διακυβέρνηση του βασιλείου μέχρι ο διάδοχος του ενηλικιωθεί, διακηρύττει στην αίθουσα του Σιδένιου Θρόνου και μπροστά σε όλους ότι ο νόμιμος βασιλιάς είναι ο Στάννις, και όχι ο Τζόφρυ. Ακολουθεί το σκίσιμο του βασιλικού διατάγματος από την Σέρσει και η σύλληψή του από τη Φρουρά του Κινγκς Λάντινγκ (Γιάνος Σλυντ), την οποία είχε προσπαθήσει να πάρει  προηγουμένως με το μέρος του μέσω του Μικροδάχτυλου. Οι Λάννιστερ, έχοντας πλέον και την στήριξη της Φρουράς του Κινγκς Λάντινγκ, εξαπολύουν επίθεση σε όσους αποτελούν μέλη του Οίκου Σταρκ και προσπαθούν να συλλάβουν την Άρυα. Οι περισσότεροι θανατώνονται επί τόπου. Παρόλα αυτά, χάρη στη βοήθεια του Σύριο, η Άρυα κατορθώνει ξεφύγει από τους Λάννιστερ και από αυτό το σημείο και πέρα θεωρείται νεκρή, γεγονός που αποτελεί εμπόδιο σε κάποια πιθανή μελλοντική ανταλλαγή αιχμαλώτων ανάμεσα στους Τζέιμι και Σάνσα-Άρυα.
Στο αμέσως επόμενο κεφάλαιο, παρακολουθούμε ως αυτόπτες μάρτυρες τη συνάντηση της Σάνσα με το Μικρό Συμβούλιο και την Βασίλισσα. Της εξηγούν τους λόγους για τους οποίους ο πατέρας της θεωρείται προδότης και της ζητείται να στείλει γράμματα στη μητέρα και τον αδελφό της ώστε να παρουσιαστούν στο Κινγκς Λάντινγκ και να δηλώσουν πλήρη υποταγή και αφοσίωση στον Τζόφρυ, κάτι που φυσικά οι Βόρειοι δεν έχουν καμία απολύτως πρόθεση να κάνουν.

Η αντίδραση του Βορρά
Στο κεφάλαιο Μπραν VI πληφορούμαστε για την κατάσταση που επικρατεί στον Βορρά και συγκεκριμένα στο Γουίντερφελ. Ο Ρομπ, μαθαίνοντας τα νέα της σύλληψης του πατέρα του και την απαίτηση του Μικρού Συμβουλίου αποφασίζει να καλέσει τους πρόμαχους του. Οι Σταρκ μπαίνουν στον πόλεμο στο πλευρό των Τάλλυ με σκοπό να ελευθερώσουν τον Νεντ και τα παιδιά του.

Οι πρώτες αψιμαχίες και τα αντίθετα στρατόπεδα
Προηγουμένως, στο κεφάλαιο Κάτλυν VII (όταν η Κάτλυν βρίσκεται ακόμη στο Έυρι) έχουμε μάθει για πρώτη φορά ότι πόλεμος ανάμεσα στους Λάννιστερ και τους Τάλλυ είναι έτοιμος να ξεσπάσει, καθώς «Ο Βασιλοκτόνος συγκεντρώνει στρατιά στο Κάστερλυ Ροκ», ενώ ο Έντμιουρ Τάλλυ «έστειλε καβαλάρηδες στο Ροκ ζητώντας από τον Άρχοντα Τάιγουιν να κάνει σαφή την πρόθεσή του» (κίνηση δίχως λόγο, δεν υπάρχει κανένας απολύτως κανόνας που αναγκάζει τον αντίπαλό να προειδοποιήσει πότε και αν θα επιτεθεί). Επιπλέον, ο Έντμιουρ διατάζει τους Άρχοντες Βανς και Πάιπερ να φυλάνε το πέρασμα νότια του Golden Tooth με περίπου 4 χιλιάδες άντρες (ένα πολύ καλύτερο σχέδιο θα ήταν να είχε προσπαθήσει να εκμεταλευτεί τις φυσικές οχυρώσεις των Παραποτάμιων Περιοχών και να φτιάξει μια γραμμή άμυνας όπως εκείνη στην Μάχη των Ποταμών, όπου χρησιμοποίησε με επιτυχία τους ποταμούς για να αναχαιτίσει τους Λάννιστερ. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, δηλαδή, θα μπορούσε να τοποθετήσει τα στρατεύματά του κατά μήκος του Red Fork [στην ανατολική όχθη] εμποδίζοντας την προέλαση όχι μόνο του Τζέιμι, αλλά και του Τάιγουιν, καθώς θα μπορούσε να είχε μεταφέρει μέσω του ποταμού στρατεύματα και στο Pinkmaiden, τοποθεσία από την οποία πέρασε ο στρατός το Τάιγουιν).
Αντιθέτως, οι Λάννιστερ σκοπεύουν να χωρίσουν τον στρατό τους σε δύο μέρη, με επικεφαλής στο καθένα τους Τζέιμι καιΤάιγουιν. Το στράτευμα του Τζέιμι αριθμεί περίπου σε 15 χιλιάδες στρατιώτες, ενώ εκείνο του Τάιγουιν σε 20 χιλιάδες. Το σχέδιο των Λάννιστερ (όπως μαθαίνουμε αργότερα) είναι ο Τζέιμι να κινηθεί με το στρατευμά του προς το Ρίβερραν (ακολουθώντας τον River Road), ενώ ο Τάιγουιν να κινηθεί αρχικά νοτιοανατολικά, ακολουθώντας μέχρι ένα σημείο τον Gold Road, και έπειτα συνεχίζοντας βόρειοανατολικά, ώστε να βοηθήσει το στρατό του Τζέιμι σε περίπτωση που δεν καταφέρει να διασπάσει τις δυνάμεις των Τάλλυ στο Golden Tooth κάνοντας επίθεση στα νώτα των Τάλλυ (καθώς το Golden Tooth είναι πέρασμα είναι πιθανό οι υπέρτερες δυνάμεις των Λάννιστερ να συναντούσαν σθεναρή αντίσταση παρά την ξεκάθαρη αριθμητική υπεροχή τους, οπότε ο Τάιγουιν ερχόμενος από τα νότιοανατολικά θα τους περικυκλώσει). Ακολούθως, ο Τάιγουιν θα κατευθυνθεί προς την Τρίαινα στρατοπεδεύοντας στην περιοχή, ενώ στο ενδιάμεσο θα καταστρέφει τα πάντα στο διάβα του (τόσο τα κάστρα των Παραποτάμιων Αρχόντων, όσο και την γη τους).



(credit: Steven Attewell - racefortheironthrone.wordpress.com)


Ο πόλεμος των Πέντε Βασιλέων: Κάτλυν VII-Το σχέδιο του Ρομπ

Οι πρώτες επιτυχίες των Λάννιστερ στα Ρίβερλαντς και το σχέδιό τους
Με την άφιξη της Κάτλυν στο στρατόπεδο του Ρομπ στην Τάφρο Κέιλιν έχουμε ένα πρώτο update της κατάστασης του πολέμου. Πληροφορούμαστε ότι οι άρχοντες Βανς και Πάιπερ, στους οποίους ο Έντμιουρ είχε ορίσει την φύλαξη του περάσματος στο Golden Tooth, ηττήθηκαν με ιδιαίτερη ευκολία από τον Τζέιμι Λάννιστερ. Μάλιστα, ο άρχοντας Βανς σκοτώθηκε κατά διάρκεια της μάχης, ενώ οι επιζήσαντες με επικεφαλής τον άρχοντα Πάιπερ κατευθύνονται προς το Ρίβερραν ώστε να ανασυνταχθούν, με τον Τζέιμι να βρίσκεται στο κατόπι τους. Εν τω μεταξύ, ο Τάιγουιν Λάννιστερ, με έναν στρατό μεγαλύτερο από εκείνον του Τζέιμι βαδίζει αρχικά προς τα νότιοανατολικά και στη συνέχεια κατευθύνεται βόρεια, περνώντας τον Red Fork (όπου και έπεσε πάνω στον Μπέρικ Ντοντάρριον, τον οποίο ο Νεντ είχε στείλει ενώ ήταν ακόμη Χέρι να εκτελέσει τον Γκρέγκορ Κλέγκεϊν), με τελικό προορισμό την περιοχή της Τρίαινας. Το σχέδιο των Λάννιστερ είναι απλό. Ο Τζέιμι θα κινηθεί προς το Ρίβερραν, ενώ ο Τάιγουιν θα στρατοπεδεύσει στην Τρίαινα ώστε ο στρατός του να είναι δυνατόν να κινηθεί σε 3 διαφορετικές κατευθύνσεις αν χρειαστεί: α) να βοηθήσει το Κινγκς Λάντινγκ σε πιθανή πολιορκία, β) να ενισχύσει τις δυνάμεις του Τζέιμι και γ) να αντιμετωπίσει τους Βόρειους σε περίπτωση που επιχειρήσουν να κατέβουν την Βασιλική Οδό.

Όπως καταλαβαίνει και η Κάτλυν, το μέλλον φαντάζει δυσοίωνο για τους Σταρκ. Οι Λάννιστερ έχουν κάνει αρκετά μεγάλη πρόοδο στην εκστρατεία τους στα Ρίβερλαντς σε βάρος των Τάλλυ, ενώ παλαιότεροι σύμμαχοι των Σταρκ όπως οι Άρρυν και οι Μπαράθηον δεν είναι σε θέση να τους βοηθήσουν για διαφορετικούς λόγους.

Το σχέδιο του Ρομπ
Όπως υποδεικνυέται και από ορισμένους από τους πρόμαχούς του, ο Ρομπ έχει δύο επιλογές για τον τρόπο με τον οποίο θα κινηθεί εναντίον των Λάννιστερ. Οι Άμπερ, και συγκεκριμένα ο Τρανό-Τζον, προτείνουν μια κατά μέτωπο επίθεση εναντίον του Τάιγουιν. Αντιθέτως, οι Κάρσταρκ και οι Γκλόβερ θεωρούν ότι θα πρέπει να ενώσουν πρώτα τις δυνάμεις τους με τον Έντμιουρ στο Ρίβερραν προσπερνώντας τον στρατό του Τάιγουιν. Τόσο η πρόταση των Άμπερ, όσο και των Κάρσταρκ και Γκλόβερ, εμπεριέχει μεγάλο ρίσκο. Στην πρώτη περίπτωση, το ρίσκο είναι μεγάλο καθώς αν ο Ρομπ ηττηθεί από τον Τάιγουιν στο πεδίο της μάχης τα πράγματα θα γίνουν εξαιρετικά δύσκολα για τους Βόρειους. Το δεύτερο σχέδιο εμπεριέχει τον κίνδυνο ο στρατός του Ρομπ να παγιδευτεί ανάμεσα σε δύο στρατούς, αυτόν του Τζέιμι στα δυτικά, και αυτόν του Τάιγουιν στα ανατολικά, γεγονός που θα τον έφερνε σε πολύ δύσκολη θέση.

Ποιο σχέδιο, λοιπόν, θα επιλέξει ο Ρομπ; Η απάντηση είναι κανένα από τα δύο. Και αυτό γιατί ακριβώς αυτή τη στιγμή που ο Ρομπ καλείται να πάρει την κρισιμότερη απόφαση της ζωής του αρχίζουν να διακρίνονται ξεκάθαρα οι αρετές του στο πεδίο της μάχης. Επινοεί ένα σχέδιο που δεν είχε σκεφτεί κανείς από τους πρόμαχους του:

«Θα άφηνα μια μικρή δύναμη εδώ για να προστατεύει την Τάφρο Κέιλιν, τοξότες κυρίως, και θα προχωρούσα με τους υπόλοιπους» άρχισε να λέει ο Ρομπ. «Αλλά μόλις βρεθούμε νότια του Αυχένα, θα χωρίσω τη στρατιά στα δυο. Οι οπλίτες θα συνεχίσουν στη βασιλική οδό και οι ιππείς θα διασχίσουν τον Πράσινο Ποταμό με κατεύθυνση τους Διδύμους.» Έδειξε με το δάχτυλο και συνέχισε: «'Οταν ο Άρχοντας Τάιγουιν μάθει πως έχουμε φτάσει νότια, θα κινηθεί προς βορρά για να επιτεθεί στην κύρια στρατιά μας, αφήνοντας το ιππικό μας ελεύθερο να συνεχίσει προς το Ρίβερραν από τη δεξιά όχθη.»

Το σχέδιο είναι απλό:
Α) Θα αφήσει μια μικρή δύναμή στην Τάφρο Κέιλιν ώστε να εμποδίσει κάποια πιθανή εισβολή των Λάννιστερ στον Βορρά
Β) Στους Διδύμους θα χωρίσει τον στρατό του σε δύο κομμάτια. Το πεζικό του, το οποίο αποτελεί και το μεγαλύτερο μέρος του στρατού του θα συνεχίσει νότια ακολουθώντας την Βασιλική Οδό. Από την άλλη, το ιππικό του θα περάσει από τους Διδύμους στην άλλη πλευρά του ποταμού με σκοπό να κινηθεί όσο το δυνατόν πιο γρήγορα προς το Ρίβερραν ώστε να βοηθήσει τους πολιορκούμενους. Και καθώς δεν υπάρχει κανένα άλλο πέρασμα του Green Fork εκτός των Διδύμων είτε βόρεια είτε νότια μέχρι την Τρίαινα, τώρα γίνεται κατανοητή η καθοριστική σημασία του περάσματος των Διδύμων στο σχέδιο του Ρομπ. Αν ο Γουόλντερ Φρέυ δεν επιτρέψει στον Ρομπ να περάσει από τους Διδύμους, τότε το σχέδιό του δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί και θα πρέπει αναγκαστικά να αντιμετωπίσει τον Τάιγουιν Λάννιστερ στο πεδίο της μάχης.
Η βάση όλου του σχεδίου είναι ο πλήρης αιφνιδιασμός των Λάννιστερ. Αν ο Ρομπ πέρναγε, δηλαδή, όλο το στράτευμά του από τους Διδύμους, τότε ο Τάιγουιν θα καταλάβαινε ότι κάτι δεν πάει καλά (εφόσον οι ανιχνευτές του δεν θα συναντούσαν τους Βόρειους νότια των Διδύμων) και θα υποψιαζόταν ότι ο Ρομπ πέρασε από την άλλη πλευρά του ποταμού. Έτσι, θα ειδοποιούσε τον Τζέιμι να προετοιμαστεί για το στράτευμα που έρχεται προς το μέρος του (και πιθανότα θα κατευθυνόταν και ο ίδιος προς το Ρίβερραν) και δεν θα υπήρχε η δυνατότητα να αιφνιδιαστεί. Το πεζικό των Βόρειων λειτουργεί στη συγκεκριμένη περίπτωση ως ενός είδους δόλωμα (χωρίς όμως να θυσιαστεί), δημιουργώντας την αίσθηση στον Τάιγουιν ότι όλος ο στρατός των Σταρκ ακολουθεί την Βασιλική Οδό. Ο Τάιγουν ναι μεν θα συνειδητοποιήσει το γεγονός ότι ο Ρομπ και το ιππικό του έχουν περάσει από τους Διδύμους, αλλά πολύ αργότερα, χωρίς τότε να έχει δυνατότητα να ενημερώσει εγκαίρως τον Τζέιμι.
Όπως μαθαίνουμε, επίσης, ο ίδιος ο Ρομπ τίθεται επικεφαλής του ιππικού, ενώ κατόπιν παρότρυνσης της μητέρας του ορίζει ως επικεφαλής του πεζικού τον Ρους Μπόλτον, μία κίνηση την οποία σύντομα θα μετανιώσει.

Το σχέδιο και η πρώτη φάση της εκστρατείας των Λάννιστερ στα Ρίβερλαντς

Η νίκη του Τζέιμι στο Ρίβερραν και η (λανθασμένη) στρατηγική του Έντμιουρ
Στο κεφάλαιο Τύριον VII γίνεται ένα δεύτερο update του πολέμου του πολέμου στα Ρίβερλαντς, αυτή την φορά από την πλευρά των Λάννιστερ. Καταρχάς, επιβεβαιώνεται η νίκη του Τζέιμι επί των αρχόντων Βανς και Πάιπερ στο Golden Tooth, ενώ μαθαίνουμε επιπλέον πώς ο ίδιος πέτυχε μια συντριπτική νίκη σε βάρος των Τάλλυ μπροστά στα τείχη του Ρίβερραν, καταφέρνοντας μάλιστα να πιάσει αιχμάλωτο τον Έντμιουρ Τάλλυ, διάδοχο του Χόστερ Τάλλυ. Ο άρχοντας Τάιτος Μπλάκγουντ οδήγησε τους όποιους επιζώντες στο Ρίβερραν, το οποίο βρίσκεται τώρα σε κατάσταση πολιορκίας από τους Λάννιστερ, ενώ οι υπόλοιποι άρχοντες των Παραποτάμιων Περιοχών κατέφυγαν στα κάστρα τους μετά την μάχη.

Η στρατηγική που ακολούθησε ο Έντμιουρ για την αντιμετώπιση των Λάννιστερ απέτυχε παταγωδώς με τον ίδιο να πιάνεται αιχμάλωτος του Τζέιμι.

«Ο Σερ Έντμιουρ έχει τοποθετήσει μικρά αποσπάσματα κατά μήκος των συνόρων μας για να σταματήσει τις επιδρομές, αλλά ο άρχοντας πατέρας σου και εγώ ξεπαστρέψαμε τους περισσότερους προτού προλάβουν να αναδιοργανωθούν.»

Όπως αναφέρεται και στο παραπάνω απόσπασμα, ο λόγος για τον οποίο ο Έντμιουρ χώρισε τον στρατό του σε μικρά τμήματα κατά μήκος των συνόρων Γουέστερλαντς-Ρίβερλαντς ήταν για να βάλει ένα τέλος στις επιδρομές των Λάννιστερ στην περιοχή. Παρόλα αυτά, όπως οι Λάννιστερ αποδεικνύουν με τρανταχτό τρόπο, η κίνηση αυτή να υπερσπιστεί πάση θυσία κάθε κομμάτι γης των Τάλλυ είναι λανθασμένη. Ο Έντμιουρ έπρεπε να αποδεχτεί ότι τα εδάφη από τα σύνορα με την Δύση έως και τον Red Fork θα χαθούν και να προσπαθήσει να χρησιμοποιήσει τις φυσικές άμυνες των Ρίβερλαντς (κατά κύριο λόγο τα ποτάμια) ώστε να προσπαθήσει να θέσει τους Λάννιστερ υπό έλεγχο. Θα μπορούσε, επομένως, όπως έχει αναφερθεί και αρκετά παραπάνω να δημιουργήσει μια γραμμή άμυνας κατά μήκος του Red Fork και εκεί να προσπαθήσει να ανακόψει την προέλεση των Λάννιστερ. Η τακτική αυτή δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα είχε θετικά αποτελέσματα, αλλά θα είχε σίγουρα καλύτερη τύχη από εκείνη που εφάρμοσε ο Έντμιουρ στην πραγματικότητα, γεγονός που επιβεβαιώνεται και από την μελλοντική Μάχη των Ποταμών, όπου ο Έντμιουρ χρησιμοποιώντας την ίδια τακτική κατάφερε να αναχαιτίσει τους Λάννιστερ και να κερδίσει τον Τάιγουιν.

Update στην πορεία του πολέμου από την πλευρά των Λάννιστερ - το (ολέθριο) λάθος του Τάιγουιν
Κατά τη διάρκεια της συνάντησης του Τύριον με τον θείο και τον πατέρα του μαθαίνουμε επίσης ένα σωρό άλλες λεπτομέρειες για το πώς εξελίχθηκε η πρώτη φάση της εκστρατείας των Λάννιστερ στα Ρίβερλαντς. Πρώτα απ' όλα, πληροφορούμαστε ότι έπειτα από την νίκη του Τζέιμι στο Ρίβερραν και την επιστροφή των ηττημένων αρχόντων στα κάστρα τους, ο Τάιγουιν προχώρησε στην κατάληψη των κάστρων τους ένα προς ένα. Συγκεκριμένα, τα κάστρα Pinkmaiden (Οίκος Πάιπερ) και Stone Hedge (Οίκος Μπράκεν) παραδόθηκαν στον Γκρέγκορ Κλέγκεϊν, ενώ τα Raventree Hall (Οίκος Μπλάκγουντ) και Χάρρενχαλ (Οίκος Γουέντ) στον Τάιγουιν, ο οποίος αυτήν ακριβώς τη στίγμη έχει στρατοπεδεύσει στον Πανδοχείο της Διασταύρωσης.


(credit: Steven Attewell - racefortheironthrone.wordpress.com)

Όπως είναι εύκολα κατανοητό, τα Ρίβερλαντς είναι αυτή τη στιγμή ουσιαστικά εκτός μάχης, ανήμπορα να κάνουν κάτι για να σταματήσουν την επέλαση των Λάννιστερ. Οι μοναδικοί οίκοι που έχουν ακόμη την δυνατότητα να τους προβάλλουν ορισμένη αντίσταση είναι οι Μάλλιστερ και Φρέυ, δύο οίκοι από τα βόρεια Ρίβερλαντς τα οποία προς το παρόν έχουν μείνει κατά ένα βαθμό ανεπηρέαστα από τον πόλεμο που μαίνεται κυρίως στα νότια Ρίβερλαντς. Όπως υπογραμίζει και ο Τάιγουιν, βέβαια, οι Φρέυ παρότι φαίνεται να προετοιμάζονται για πόλεμο δεν έχουν σκοπό να διαλέξουν πλευρά παρά μόνο όταν το αποτέλεσμα έχει καθοριστεί, ενώ οι Μάλλιστερ μόνοι τους δεν έχουν την δυνατότητα να σταματήσουν τους Λάννιστερ.

Μέχρι στιγμής όλα βαίνουν καλώς για τους Λάννιστερ. Μοναδικό αγκάθι στις στις επιτυχίες τους είναι η παρουσία των Μαρκ Πάιπερ-Κάρυλ Βανς, οι οποίοι μαζί με τον Μπέρικ Ντοντάρριον και τον Θόρος του Μυρ (οι μελλοντικοί Brotherhood without Banners) κάνουν επιδρομές στα νώτα των Λάννιστερ δημιουργώντας προβλήματα στις γραμμές ανεφοδιασμού τους.

Όσον αφορά τους Βόρειους, το τελευταίο πράγμα που γνωρίζουν οι Λάννιστερ είναι ότι έχουν στρατοπεδεύσει στην Τάφρο Κέιλιν και ετοιμάζονται να κατευθυνθούν προς τα νότια. Ακριβώς αυτή είναι και η στιγμή που ο Τάιγουιν κάνει ένα από τα μεγαλύτερά του σφάλματα: υποτιμά και «διαβάζει» λάνθασμένα τον αντίπαλό του, κάνοντας ένα λάθος που θα του κοστίσει πολύ ακριβά:

«Το σπαθί γίνεται γερό μονάχα όταν σφυρηλατηθεί» δήλωσε ο Σερ Τάιγουιν. «Ο γιος του Σταρκ είναι παιδί ακόμη. Του αρέσει βέβαια ο ήχος από τα πολεμικά κέρατα και η θέα των λάβαρων που κυματίζουν στον άνεμο, αλλά ο πόλεμος είναι δουλειά σφαγέα. Κι εγώ δε νομίζω να το σηκώνει το στομάχι του.»

Μια κάκιστη εκτίμηση που θα φέρει συντόμως τον Τάιγουιν σε πάρα πολύ δύσκολη θέση.

Παρόλη την μεγάλη σημασία όλων των παραπάνω, ωστόσο, η σημαντικότερη είδηση του κεφαλαίου έρχεται στο τέλος:

Ο Τύριον ήταν έτοιμος να πει στον άρχοντα πατέρα του πως σχεδίαζε να ερημώσει την Κοιλάδα του Άρρυν, αλλά δεν του δόθηκε η ευκαιρία. Η πόρτα άνοιξε και πάλι με πάταγο. Ο αγγελιοφόρος γονάτισε μπροστά στον Άρχοντα Τάιγουιν κι έριξε μια παραξενεμένη ματιά στους βουνίσιους. «Άρχοντά μου» είπε «Ο Σερ Άνταμ με πρόσταξε να σου πω πως η στρατιά των Σταρκ ξεκίνησε να κινείται νότια, στο δρόμο που διασχίζει τους βάλτους.»

Ο Σερ Άνταμ, ιππότης καταγώμενος από τον Οίκο Μάρμπραντ, ειδοποιεί μέσω αγγελιοφόρου τον Τάιγουιν για το γεγονός ότι ο στρατός των Βόρειων βρίσκεται πλέον σε κίνηση. Η αντίδραση του Τάιγουιν στο νέο αυτό είναι άκρως θετική, δείγμα της πίστης στις δικές του ικανότητες αλλά και της πεποίθησης ότι ο Ρομπ Σταρκ δεν έχει τις ικανότητές για τον νικήσει. Αμέσως, διατάζει τον Σερ Άνταμ να παρενοχλεί τους Βόρειους κατά τη διάρκεια της πορείας τους, χωρίς όμως να εμπλακεί σε ανοιχτή σύγκρουση με εκείνους. Στη συνέχεια, ωστόσο, διαπράττει ένα ακόμη μεγάλο λάθος ως απόρροια του προηγούμενου: παρά την παρότρυνση του μοναδικού εν ζωή αδερφού του να παραμείνουν στο σημείο που έχουν στρατοπεδεύσει και να περιμένουν τους Βόρειους εκεί, αποφασίζει να εγκαταλείψει την καλά οχυρωμένη θέση του και να αντιμετωπίσει τους Σταρκ βόρεια του Πανδοχείου της Διασταύρωσης περνώντας την Τρίαινα. Με την κίνηση του αυτή χάνει την δυνατόητα να υποστηρίξει το Κινγκς Λάντινγκ και να ενισχύσει τον Τζέιμι, καθώς αν αλλάξει γνώμη και επιχειρήσει να κάνει κάτι από τα δύο τη στιγμή που θα έχει περάσει από την Τρίαιανα, αυτό σημαίνει ότι θα έχει χάσει κρίσιμο χρόνο και ο στρατός των Βόρειων υπό τον Ρους Μπόλτον θα βρίσκεται κατά πάσα πιθανότητα στο κατόπι του. Ακόμη, αν τα πράγματα πάνε στραβά (όπως και έγιναν τελικά), θα κινδυνεύει να παγιδευτεί ανάμεσα στον στρατό του Ρους από τα βόρεια και τον στρατό του Ρομπ από τα νότια έχοντας διασχίσει την Τρίαινα.

Φυσικά, η κίνηση αυτή του Τάιγουιν δεν έρχεται χωρίς την απαραίτητη αιτιολόγηση. Θεωρώντας τον Στάννις την μεγαλύτερη απειλή για τους Λάννιστερ (εδώ τίθεται επίσης το ερώτημα αν ο Στάννις θα μπορούσε ακριβώς αυτή τη στιγμή να διεξάγει μια επιτυχημένη επίθεση στο Κινγκς Λάντινγκ προτού οι Λάννιστερ κάνουν τις απαραίτητες αμυντικές προετοιμασίες, γεγονός που αν πραγματοποιούνταν σε αυτό το χρονικό σημείο θα άλλαζε εντελώς τα δεδομένα του πολέμου), θέλει να τελειώσει όσο τον δυνατόν πιο γρήγορα με τους Σταρκ και αμέσως μετά να ασχοληθεί με εκείνον. Πιστεύει ότι θα κερδίσει εύκολα τον Ρομπ αν συγκρουστούν σε μάχη (γι' αυτό είναι ιδιαίτερα χαρούμενος στο άκουσμα της είδησης ότι οι Βόρειοι ξεκίνησαν να βαδίζουν προς τα νότια) κάνοντας το σφάλμα να τον υποτιμήσει.

Οι Σταρκ στους Διδύμους

Κάτλυν-Θήον
Εκτός από τη συζήτηση της Κάτλυν με τον Γουόλντερ Φρέυ, το κεφάλαιο αυτό προσφέρει και μία νέα ενημέρωση στον πόλεμο από την πλευρά των Σταρκ.

Ο Μελανιχθύς πήρε εκατό διαλεχτούς άντρες με εκατό γοργά άλογα και προπορεύτηκε για να καλύψει τις κινήσεις τους και να ανιχνεύσει το δρόμο. Οι αναφορές των καβαλάρηδων του Σερ Μπρύντεν δεν την καθησύχαζαν. Η στρατιά του Άρχοντα Τάιγουιν βρισκόταν ακόμα αρκετές μέρες πορείας μακριά ... Ο Γουόλντερ Φρέυ, ο Άρχοντας του Περάσματος, είχε συγκεντρώσει μια στρατιά τεσσάρων χιλιάδων αντρών στα δίδυμα κάστρα του στον Πράσινο Ποταμό.

Διαβάζοντας τις σκέψεις τις Κάτλυν καταλαβαίνουμε πώς οι Σταρκ έχουν ακόμη αρκετές μέρες πορείας προτού βρεθούν αντιμέτωποι με τον Τάιγουιν στο πεδίο της μάχης, ενώ ο θείος της, Μπρύντεν Τάλλυ, έχει τεθεί επικεφαλής των ανιχνευτών του Ρομπ. Επίσης, ο Γουόλντερ Φρέυ, παρόλο που είναι πρόμαχος των Τάλλυ, δεν έχει εκδηλώσει ξεκάθαρα τις προθέσεις του, έχοντας απλώς συγκεντρώσει περίπου 4 χιλιάδες στρατιώτες στους Διδύμους.

Ακολούθως, η Κάτλυν και ο Ρομπ δέχονται ορισμένες πρώτες πληροφορίες από τον Θήον για τις νεώτερες εξελίξεις.

1. Ο  Άνταμ Μάρμπραντ είναι επικεφαλής της έφιππης εμπροσθοφυλακής του Τάιγουιν
2. Ο Μελανιχθύς μαζί με τους υπόλοιπους άντρες του κάνουν εξαιρετική δουλειά σκοτώνοντας ανιχνευτές των Λάννιστερ καθώς πλησιάζουν τον αντίπαλο στρατό
3. Προς το παρόν οι Λάννιστερ γνωρίζουν που βρίσκονται οι Σταρκ, αλλά όταν ο στρατός τους χωριστεί στους Διδύμους κατά πάσα πιθανότητα δεν θα το αντιληφθούν. Ο μοναδικός τρόπος να μαθευτεί θα ήταν να τους ειδοποιήσει ο Γουόλντερ Φρέυ, αλλά ο Μπρύντεν έχει λάβει ήδη τα μέτρα του για να μην συμβεί αυτό
4. Παρά τις μικροσυμπλοκές Λάννιστερ-Φρέυ στα βόρεια Ρίβερλαντς, το μεγαλύτερο τμήμα του στρατού των Φρέυ βρίσκεται ακόμα στους Διδύμους


Η σημαντικότερη ωστόσο είδηση είναι η εξής:

Ο Ρομπ στράφηκε πάλι στον Θήον Γκρέιτζοϋ. «Βρήκε ο Μελανιχθύς άλλο τρόπο να διασχίσουμε τον Πράσινο Ποταμό;»
Ο Θήον κούνησε αρνητικά το κεφάλι. «Το ποτάμι έχει φουσκώσει και τα νερά του είναι ορμητικά. Ο Σερ Μπρύντεν λέει πως τόσο βόρεια είναι αδύνατο να το διασχίσουμε.»

Είναι σαφές πώς πλέον δεν υπάρχει άλλος τρόπος να εφαρμοστεί το σχέδιο του Ρομπ παρά μόνο αν ο Γουόλντερ Φρέυ τον αφήσει να περάσει από τους Διδύμους. Αν ο τελευταίος αρνηθεί, τότε ο Ρομπ θα αναγκαστεί να έρθει αντιμέτωπος με τον Τάιγουιν Λάννιστερ σε μάχη, καθώς η κατάληψη των Διδύμων είναι αδύνατη.

Κάτλυν-Μπρύντεν

Το επόμενο πρωί η Κάτλυν συναντά αυτοπροσώπως τον θείο της. Τα νέα δεν είναι καλά για τους Σταρκ:

Ο θείος της ξεπέζεψε με ύφος βλοσυρό. «Δόθηκε μάχη μπροστά στα τείχη του Ρίβερραν» είπε σκυθρωπός. «Το μάθαμε από έναν ανιχνευτή των Λάννιστερ που αιχμαλωτίσαμε. Ο Βασιλοκτόνος κατατρόπωσε τη στρατιά του Έντμιουρ και έτρεψε σε φυγή τους άρχοντες της Τρίαινας.»
Ένα παγωμένο χέρι άδραξε την καρδιά της Κάτλυν. «Και ο αδελφός μου;»
«Πληγώθηκε και πιάστηκε αιχμάλωτος» απάντησε ο Σερ Μπρύντεν. «Ο Άρχοντας Μπλάκγουντ και οι υπόλοιποι επίζώντες είναι αποκλεισμένοι στο Ρίβερραν, πολιορκημένοι από τον Τζέιμι και τη στρατιά του.»

Η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί για τους Σταρκ ύστερα από αυτή την ήττα ιδιαίτερα δύσκολη. Άθελά του ο Γουόλντερ Φρέυ δίνει την πραγματική εικόνα λίγο αργότερα, κατά τη διάρκεια της συζήτησής του με την Κάτλυν:

«Μην προσπαθείς να με φοβίσεις, αρχόντισσά μου. Ο άντρας σου είναι κλεισμένος σε κάποιο κελί κάτω από το Κόκκινο Φρούριο με την κατηγορία της προδοσίας, ο πατέρας σου είναι άρρωστος, μπορεί και να έχει πεθάνει ήδη τώρα που μιλάμε, και ο Τζέιμι Λάννιστερ κρατά τον αδελφό σου αλυσοδεμένο. Τι έχεις στα χέρια σου για να με κάνεις να φοβηθώ; Το γιο σου; Σε παραβγαίνω γιο προς γιο και θα μου 'χουν μείνει δεκαοχτώ ακόμη όταν όλοι οι δικοί σου θα 'χουν πεθάνει.»

Συνάντηση Κάτλυν-Γουόλντερ
Η συνάντηση ανάμεσα σε αυτούς τους δύο χαρακτήρες είναι κομβική για το μέλλον των Βόρειων και την εξέλιξη του πολέμου. Όπως έχει αναφερθεί παραπάνω πάμπολλες φορές, αν ο Ρομπ δεν καταφέρει να πάρει την γέφυρα των Διδύμων, τότε δεν είναι δυνατό να υλοποιήσει το σχέδιο του και να χωρίσει τον στρατό του. Θα αναγκαζόταν να τα παίξει όλα για όλα σε μια μάχη με τον Τάιγουιν Λάννιστερ.

Ύστερα από πολύωρες διαπραγματεύσεις, η Κάτλυν έχει εν τέλει τους όρους μιας πιθανής συμφωνίας:

1. Οι Σταρκ θα πάρουν ως κηδεμονευόμενους 2 εγγονούς του Γουόλντερ Φρέυ στο Γουίντερφελ
2. Ο Όλυβαρ Φρέυ θα γίνει προσωπικός ακόλουθος και ιπποκόμος του Ρομπ
3. Η Άρυα θα παντρευτεί τον Έλμαρ Φρέυ
4. Ο Ρομπ θα παντρευτεί μία από τις κόρες του Γουόλντερ Φρέυ

Σε αντάλλαγμα, οι Φρέυ θα αφήσουν τους Βόρειους να περάσουν από την γέφυρα, ενώ το μεγαλύτερο μέρος του στρατού τους θα τεθει υπό τις διαταγές του Ρομπ.

Ο Ρομπ, δείχνοντας αξιοθαύμαστη ωριμότητα για παιδί της ηλικίας του δέχεται να θυσιάσει την δική του προσωπική ευτυχία για να επιτευχθεί ο πολεμικός στόχος των Βορείων. Ο στρατός του πλέον χωρίζεται στα δύο: το μεγαλύτερο μέρος (περίπου 15.000 χιλιάδες στρατιώτες, κυρίως πεζικό) τίθεται υπό την ηγεσία του Ρους Μπόλτον και συνεχίζει ακολουθώντας την Βασιλική Οδό, ενώ ένα μικρότερο τμήμα (περίπου 6.000 χιλιάδες στρατιώτες, κυρίως ιππικό) με επικεφαλής τον ίδιο τον Ρομπ περνά από την γέφυρα με σκοπό να κινηθεί όσο το δυνατόν πιο γρήγορα προς το Ρίβερραν.

Η μάχη του Πράσινου Ποταμού

Επόμενο σημαντικό γεγονός στην έξελιξη του πολέμου είναι η μάχη του Green Fork, όπου οι  Λάννιστερ υπό την ηγεσία του Τάιγουιν (20.000 στρατιώτες) αντιμετωπίζουν τους Βόρειους του Ρους Μπόλτον (15.000 στρατιώτες, κυρίως πεζικό) σε μια τοποθεσία ανάμεσα στους Διδύμους και την Τρίαινα, πάνω στην Βασιλική Οδό με τον Green Fork να βρίσκεται στα δυτικά των αντίπαλων στρατών.

Είναι η πρώτη μεγάλη μάχη που παρακολουθούμε ζωντανά μέσω του POV ενός βασικού χαρακτήρα. Πέρα από την ίδια την μάχη, ωστόσο, το κεφάλαιο δίνει την ευκαιρία για αναφορά σε αρκετά γεγονότα που σχετίζονται με αυτή, όπως για παράδειγμα τον μυστηριώδη ρόλο του Ρους Μπόλτον στην εκστρατεία των Σταρκ μέχρι στιγμής.

Πριν τη μάχη
Δύο είναι οι σημαντικές πληροφορίες που μπορεί κανείς να αντλήσει από το κεφάλαιο προτού αρχίσει η μάχη:

Πρώτον, οι Λάννιστερ δεν έχουν ακόμη καμία απολύτως ιδέα για το γεγονός ότι ο Ρομπ χωρίσε τον στρατό του σε δύο μέρη. Πιστεύουν πώς ο ολόκληρος ο στρατός των Σταρκ κατεβαίνει την Βασιλική Οδό, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται απλώς για το μεγαλύτερο τμήμα του. Το σχέδιο του Ρομπ, επομένως, έπιασε.

Δεύτερον, ο Τύριον πληροφορείται από τον θείο του ότι στην μάχη που πρόκειται να λάβει χώρα τις επόμενες μέρες, θα βρίσκεται στην εμπροσθοφυλακή μαζί με τους βουνίσιους του και υπό την ηγεσία του Γκρέγκορ Κλέγκεϊν. Ο Τύριον, έκπληκτος, περνά μια νύχτα με την Σέι, όταν ξαφνικά ο ύπνος του διακόπτεται από την αναστάτωση που επικρατεί στο στρατόπεδο των Λάννιστερ. Οι Βόρειοι κάνοντας μια δύσκολη πορεία μέσα στη νύχτα, έχουν φτάσει πλέον σε απόσταση βολής από το στρατόπεδο των Λάννιστερ:

«Το αγόρι των Σταρκ μάς πρόλαβε» απάντησε ο Μπρον. «Χώθηκε μες στη νύχτα στη βασιλική οδό και ήδη η στρατιά του βρίσκεται λιγότερο από ένα μίλι βόρεια από δω και ετοιμάζεται για επίθεση.»

Η επιλογή του Ρους για μια νυχτερινή πορεία αποτελεί μεγάλο ρίσκο. Προφανέστατα, η πορεία αυτή θα επιφέρει επιπλέον κούραση στον στρατό των Βόρειων, οι οποίοι βρισκόμενοι άυπνοι και πιθανότατα νηστικοί, θα πρέπει τώρα να αντιμετωπίσουν τον υπέρτερο αριθμητικά στρατό των Λάννιστερ. Ο μόνος λόγος για μια τέτοια κίνηση από πλευράς των Βόρειων θα ήταν η άμεση επίθεση στον ανέτοιμο και απροετοίμαστο αυτή τη στιγμή στρατό των Λάννιστερ, προτού εκείνοι καταφέρουν να σχηματίσουν γραμμές. Αντ' αυτού, οι Βόρειοι έχοντας φτάσει σε απόσταση ενός μιλίου από τον εχθρό κάνουν κάτι πραγματικά πολύ περίεργο. Σταματούν και περιμένουν, δίνοντας τον απαραίτητο χρόνο στους Λάννιστερ για να προετοιμαστούν. Η κίνηση αυτή δεν έχει απολύτως κανένα νόημα από στρατιωτική άποψη, πόσο μάλλον αν αναλογιστεί κανείς ότι οι Βόρειοι είναι εκείνοι που ξεκινούν την επίθεση στη μάχη λίγο αργότερα.

Ο σχηματισμός των Λάννιστερ
Από το POV του Τύριον μαθαίνουμε για τον σχηματισμό των Λάννιστερ στην μάχη που θα ακολουθήσει.

Στο κέντρο θα βρίσκεται ο θείος του, Κήβαν, μαζί με τους Άρχοντες Λέφορντ, Λύντεν και Σέρρετ. Ο κύριος όγκος του στρατού αποτελείται από πεζικό (τοξότες, λογχοφόροι και οπλίτες), ενώ υπάρχουν ακόμα 300 ιππότες:

Ο θείος του ήταν επικεφαλής της κύριας στρατιάς. Ο Σερ Κήβαν είχε υψώσει τα λάβαρά του. Οι πεζοί τοξότες, με τα βέλη να κρέμονται στις ζώνες τους, παρατάχτηκαν σε τρεις μακριές φάλαγγες. Στέκονταν ήρεμοι ανατολικά και δυτικά του δρόμου και περνούσαν χορδές στα τόξα. τους. Ανάμεσά τους οι λογχοφόροι σχημάτιζαν τετράγωνα. Πιο πίσω οι οπλίτες με τα κοντάρια, τα σπαθιά και τους πέλεκεις είχαν παραταχτεί σε σειρές. Τριακόσιοι ιππότες κύκλωναν τον Σερ Κήβαν, τους άρχοντες πρόμαχους Λέφορντ, Λύντεν και Σέρρετ και τους επίλεκτους άντρες τους.

Στη δεξιά πτέρυγα επικεφαλής θα είναι ο Σερ Άνταμ Μάρμπραντ. Η πτέρυγα αυτή αποτελείται ολοκληρωτικά από βαρύ ιππικό (περίπου 4 χιλιάδες στρατιώτες):

Τη δεξιά πτέρυγα καταλάμβανε ολόκληρη το ιππικό, περίπου τέσσερις χιλιάδες άντρες αρματωμένοι με βαριές πανοπλίες. Περισσότεροι από τα τρία τέταρτα των ιπποτών βρίσκονταν εκεί. Έστεκαν κοντά ο ένας στόν άλλο, σχηματίζοντας μια τεράστια, ατσάλινη γροθιά. Το γενικό πρόσταγμα είχε ο Σερ Άνταμ Μάρμπραντ. Ο Τύριον είδε το λάβαρό του, όταν το ξεδίπλωσε ο σημαιοφόρος του: ένα φλεγόμενο δέντρο, πορτοκαλί σε γκρίζο φόντο. Πίσω του ανέμιζε ο πορφυρός μονόκερως του Σερ Φλέμεντ, ο διάστικτος κάπρος των Κρέικχωλ, ο πετεινός των Σουίφτ και πολλά ακόμα λάβαρα.

Στην αριστερή πτέρυγα, η οποία βρίσκεται δίπλα στον ποταμό, το γενικό πρόσταγμα έχει ο Γκρέγκορ Κλέγκεϊν. Η πτέρυγα αυτή φαντάζει αποδυναμωμένη, καθώς αποτελείται από διάφορα όχι τόσο έμπειρα τμήματα του στρατού των Λάννιστερ (έφιπποι τοξότες, ελεύθεροι καβαλάρηδες και μισθοφόροι, αγρότες, ο Τύριον και οι βουνίσιοι του). Στόχος του Τύριον (κατόπιν εντολής του Γκρέγκορ) είναι να κρατήσει τη θέση του δίπλα στο ποτάμι με κάθε κόστος:

Η εμπροσθοφυλακή αποτελούνταν κυρίως από ιππικό· ενώ όμως η δεξιά πτέρυγα θύμιζε ατσάλινη γροθιά και την απάρτιζαν ιππότες και βαριά οπλισμένοι λογχοφόροι, οι στρατιώτες που επάνδρωναν το αριστερό τμήμα θα έλεγε κανείς πως ήταν το κατακάθι της δύσης. Έφιπποι τοξότες με δερμάτινα γιλέκα, ένα απείθαρχο κοπάδι ελεύθερων καβαλάρηδων και μισθοφόρων, αγρότες οπλισμένοι με τα δρεπάνια και τα σκουριασμένα ξίφη των πατεράδων τους καβάλα σε καχεκτικά άλογα, άγουροι νεαροί από τα καπηλειά του Λάννισπορτ, κι ανάμεσα σ' όλους αυτούς ... ο Τύριον με τους βουνίσιους του.

Ο Τάιγουιν Λάννιστερ, όπως το συνηθίζει άλλωστε, είναι επικεφαλής των εφεδρείων. Βρίσκεται σε λόφο ώστε να επιβλέπει την εξέλιξη της μάχης και να κάνει διορθωτικές κινήσεις αν κάτι πάει στραβά.


Το σχέδιο του Τάιγουιν
Φυσικά, ο σχηματισμός με τον οποίο οι Λάννιστερ έχουν παραταχθεί στο πεδίο της μάχης δεν είναι σε καμία περίπτωση τυχαίος. Όπως εξηγεί και ο ίδιος στον γιο του μετά το τέλος της μάχης, ο Τάιγουιν σκοπίμως παρέταξε αδυνατισμένη την αριστερή πτέρυγα του στρατού. Στην πραγματικότητα, ο στόχος του ήταν η πτέρυγα αυτή να οδηγηθεί σε υποχώρηση και όταν οι Βόρειοι έβλεπαν πώς έχουν την ευκαιρία να συνεχίσουν την επίθεση εκεί χρησιμοποιώντας περισσότερους στρατιώτες, τότε το κέντρο των Λάννιστερ θα έπεφτε πάνω τους (οι λογχοφόροι συγκεκριμένα) ενώ ο Τάιγουιν θα έμπαινε στη μάχη με τις εφεδρείες. Το αποτέλεσμα θα ήταν οι Βόρειοι να παγιδευτούν ανάμεσα στους Λάννιστερ και το ποτάμι, χωρίς έξοδο διαφυγής. Είναι ένα λογικό και απλό σχέδιο, το οποίο, ωστόσο, δεν το βλέπουμε ποτέ στην πράξη.

Η εξέλιξη της μάχης
Το πρώτο πράγμα που γίνεται ξεκάθαρο σε κάποιον που διαβάζει την μάχη έχοντας στο μυαλό του το σχέδιο του Τάιγουιν είναι το γεγονός το σχέδιο του Τάιγουιν δεν λειτούργησε. Για την ακρίβεια δεν χρειάστηκε να λειτουργήσει. Καθώς οι δύο στρατοί βρίσκονταν απέναντι ο ένας από τον άλλο περιμένοντας το σύνθημα της επίθεσης, οι Βόρειοι είναι εκείνοι που ξεκινούν πρώτοι την επίθεση κατεβαίνοντας από τους λόφους (για ποιον ακριβώς λόγο ο Ρους επέλεξε να καταβάσει τους στρατιώτες του από τα υψώματα είναι ένα ερώτημα το οποίο θα απαντηθεί λίγο αργότερα).

Αλλά δεν είχε χρόνο να το σκεφτεί. Τα τύμπανα είχαν πλησιάσει τόσο, που ο παλμός τους τρύπωνε κάτω από το δέρμα του κι έκανε τα χέρια του να τρέμουν. Ο Μπρον τράβηξε το σπαθί του και ξαφνικά ο εχθρός ξεπρόβαλε μπροστά τους να κατεβαίνει από τους λόφους, βαδίζοντας με μετρημένο βήμα πίσω από ένα τείχος από ασπίδες και κοντάρια.
.....
Η βοή των κεράτων έσβησε κι ένας μακρόσυρτος ήχος που έμοιαζε με σφύριγμα σκέπασε τα πάντα. Από τα δεξιά του, δίπλα στο δρόμο, εκεί όπου στέκονταν οι τοξότες, εξαπολύθηκε ένας καταιγισμός από αναρίθμητα βέλη. Οι Βόρειοι άρχισαν να τρέχουν κραυγάζοντας, αλλά τα βέλη των Λάννιστερ τους χτύπησαν σαν το χαλάζι και οι κραυγές έγιναν ουρλιαχτά, καθώς οι πολεμιστές του εχθρού σωριάζονταν στο έδαφος. Ένα δεύτερο σύννεφο από βέλη βρισκόταν κιόλας στον αέρα και οι τοξότες περνούσαν ήδη τρίτο βέλος στις χορδές των τόξων τους.

Προτού προλάβουν οι Βόρειοι, ωστόσο, να φτάσουν στους Λάννιστερ, οι Λάννιστερ κάνουν την δική τους κίνηση. Η αριστερή πτέρυγα του Τύριον με επικεφαλής τον Γκρέγκορ Κλέγκεϊν επιτίθεται στη δεξιά πτέρυγα των Βόρειων, οι οποίοι όμως έχουν προλάβει να σχηματίσουν ένα τείχος με τα κοντάρια τους, μια ιδανική και κλασική τακτική ενάντια στο αντίπαλο ιππικό.

Στην πρώτη γραμμή, οι πολεμιστές του εχθρού, οπλισμένοι με αιχμηρά κοντάρια, είχαν σχηματίσει ένα μισοφέγγαρο, ένα διπλό ατσάλινο τείχος φτιαγμένο από δρύινες ασπίδες που ήταν στολισμένες με τον ήλιο των Κάρσταρκ. Πρώτος συνάντησε τον εχθρό ο Γκρέγκορ Κλέγκεϊν, επικεφαλής μιας φάλαγγας πάνοπλων εμπειροπόλεμων αντρών που προχωρούσαν σε σφηνοειδή σχηματισμό. Τα μισά άλογα δείλιασαν την τελευταία στιγμή και σταμάτησαν, όμως τα υπόλοιπα έπεσαν νεκρά όταν οι ατσάλινες αιχμές βυθίστηκαν στο στήθος τους. Ο Τύριον είδε πολλούς άντρες να πέφτουν από τη σέλα. Το άλογο του Κλέγκεϊν σηκώθηκε στα πισινά του πόδια και τίναξε τις πεταλωμένες οπλές του, καθώς η πριονωτή κεφαλή ενός κονταριού τού έγδερνε το λαιμό. Αφηνιασμένο, το ζώο χίμησε μπροστά. Αιχμηρά κοντάρια το τρύπησαν σε όλο του το σώμα, αλλά με το βάρος του κατάφερε να γκρεμίσει το τείχος των ασπίδων. Οι Βόρειοι ξεμάκραιναν βιαστικά από το πληγωμένο ζώο. Όταν το άλογο σωριάστηκε στο χώμα φτύνοντας αίμα και προσπαθώντας ως την ύστατη, ματωμένη του ανάσα να δαγκώσει τους εχθρούς, ο Κλέγκεϊν σηκώθηκε ανέγγιχτος κι άρχισε να χτυπά τριγύρω στα τυφλά με το τεράστιο σπαθί του.

Η κίνηση του Γκρέγκρ να επιτεθεί κατά μέτωπο στον προαναφερθέντα σχηματισμό των Βόρειων με ιππικό είναι κίνηση αυτοκτονίας, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση αποτελεί μέρος του σχεδίου του Τάιγουιν: να δημιουργηθεί μια πιθανή κατάρρευση της πτέρυγας των Λάννιστερ, ώστε οι Βόρειοι πιστεύοντας πώς κερδίζουν να “ρίξουν” και άλλους στρατιώτες στη συγκριμένη πλευρά. Παρόλα αυτά, η δύναμη και η ορμή της επίθεσης του Γκρέγκορ είναι τέτοια που δημιουργεί ρήγματα στον σχηματισμό των Βόρειων, δίνοντας έτσι την ευκαιρία στους βουνίσιους του Τύριον να διεισδύσουν στις γράμμες των Βόρειων και να προκαλέσουν χάος.

Ο Σάγκα χίμησε στο άνοιγμα προτού προλάβουν οι ασπίδες να κλείσουν και πάλι, ενώ ξοπίσω του ορμούσαν κι άλλοι Πετροκόρακες. Ο Τύριον φώναξε: «Καμένοι! Αδελφοί του Φεγγαριού! Πίσω μου όλοι!» Οι περισσότεροι όμως βρίσκονταν ήδη μπροστά του. Είδε τον Τίμετ, το γιο του Τίμετ, να πηδάει από τη ράχη του αλόγου του καθώς εκείνο σωριαζόταν. Είδε έναν Αδελφό του Φεγγαριού να πεθαίνει τρυπημένος από το κοντάρι ενός Κάρσταρκ, είδε το άλογο του Κον να τσακίζει με μια κλωτσιά τα πλευρά ενός άντρα. Μια βροχή από βέλη έπεσε πάνω τους, αλλά ο Τύριον δεν μπορούσε να δει τους τοξότες που σημάδευαν τους βουνίσιους του. Σταρκ και Λάννιστερ χτυπήθηκαν εξίσου από τα βέλη, που είτε αναπηδούσαν στις πανοπλίες είτε μπήγονταν στη σάρκα των στρατιωτών. Ο Τύριον σήκωσε την ασπίδα του και κρύφτηκε από κάτω.

Οι γραμμές των Βόρειων “σπάνε” και τρέπονται σε φυγή. Εν τω μεταξύ ο Κήβαν κάνει τη δική του κίνηση κατά διάρκεια της σύγκρουσης δίπλα στον ποταμό, ανεβάζοντας τις γραμμές του και κάνοντας επίθεση στους Βόρειους στο κέντρο.

(Συνεχίζεται)