Ρομπ Σταρκ:Η εκστρατεία στις Παραποτάμιες Περιοχές-Το Παιχνίδι του Στέμματος

[odykal]

Είδε πως ο Σερ Κήβαν είχε μετακινήσει το κέντρο του για να ενισχύσει την εμπροσθοφυλακή. Οι αναρίθμητοι λογχοφόροι είχαν απωθήσει τους Βόρειους προς τους λόφους. Η στρατιά των Λάννιστερ πολεμούσε τώρα στην πλαγιά και μπροστά τους ορθωνόταν ακόμη ένα τείχος ασπίδων, που ήταν ωοειδείς αυτή τη φορά και ενισχυμένες με σιδερένια καρφιά. Καθώς ο Τύριον κοίταζε, βέλη σκοτείνιασαν και πάλι τον ουρανό και το τείχος των ασπίδων κλονίστηκε. «Νομίζω πως χάνετε τη μάχη» είπε στον ιππότη. Εκείνος δεν απάντησε.

Στη συνέχεια, ο Τάιγουιν ρίχνει στη μάχη και τις εφεδρείες στην αριστερή πτέρυγα των Λάννιστερ δίνοντας ένα τέλος στη μάχη.

Όταν το βρήκαν, είχαν ηχήσει ξανά οι σάλπιγγες και η εφεδρεία του Άρχοντα Τάιγουιν προέλαυνε στις όχθες του ποταμού. Ο Τύριον είδε τον πατέρα του να καλπάζει σαν τον άνεμο στο πεδίο της μάχης με το χρυσοπόρφυρο λάβαρο των Λάννιστερ να ανεμίζει πάνω από το κεφάλι του. Ολόγυρά του προχωρούσαν πεντακόσιοι ιππότες και το ηλιόφωτα έκανε τις λόγχες τους ν' αστράφτουν. Όσοι είχαν απομείνει από το στρατό των Σταρκ σκόρπισαν κάτω από το σφυροκόπημα της επίθεσης των Λάννιστερ.

Η μάχη τελειώνει με σημαντική νίκη των Λάννιστερ. Οι Βόρειοι, από την άλλη, μπορεί να ηττήθηκαν και να είχαν αρκετές απώλειες, αλλά σε καμία περίπτωση δεν διαλύθηκε ολοκληρωτικά ο στρατός τους.

Όλα φαίνονται να κυλούν ιδανικά για τους Λάννιστερ, μέχρι που μία είδηση της τελευταίας στιγμής έρχεται να αλλάξει εντελώς τα δεδομένα για τους Λάννιστερ:

«Και το αγόρι;» ρώτησε ο Άρχοvτας Τάιγουιν. Ο Σερ Άνταμ δίστασε.
«Δεν ήταν μαζί τους, άρχοντά μου. Λένε πως στους Διδύμους χωρίστηκαν και πως ο Σταρκ με το μεγαλύτερο τμήμα του ιππικού του κατευθύνθηκε προς το Ρίβερραν.»

Άσχημα, πολύ άσχημα νέα για τον Τάιγουιν, τα οποία θα γίνουν ακόμη χειρότερα μετά την γνωστοποίηση του μεγέθους της καταστροφής στο Ρίβερραν. Προτού, ωστόσο, γίνει αναφορά σε αυτά τα γεγονότα, αξίζει να σχολιάσει κανείς τον ρόλο που έχει παίξει μέχρι στιγμής ο Ρους Μπόλτον στην εκστρατεία των Βόρειων.

Ρους Μπόλτον, προδότης από την αρχή;
Αυτό που γίνεται αρκετά ξεκάθαρο ύστερα από ένα re-reading της μάχης του Green Fork, είναι το γεγονός ότι οι επιλογές του Ρους στη Μάχη του Green Fork αποτελούν την αρχή μια σειράς περίεργων και αινιγματικών κινήσεων από τον Άρχοντα του Ντρέντφορτ.

1α. Καταρχάς, όπως έχει αναφερθεί και παραπάνω, η νυχτερινή πορεία είναι μια τακτική που απαιτεί μεγάλο ρίσκο για να εφαρμοστεί, καθώς η κούραση των στρατιωτών θα είναι πολύ μεγαλύτερη στην μάχη που θα ακολουθήσει και σίγουρα θα παίξει κάποιον ρόλο. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ωστόσο, δεν έχει να κάνει μόνο με την επιπλέον κούραση των Βόρειων, αλλά και με το γεγονός ότι όσο πιο βόρεια δοθεί η μάχη (κάτι που θα μπορούσε να επιτευχθεί εύκολα αν ο Ρους ακολουθούσε κατά γράμμα την οδηγία του Ρομπ χωρίς να πάρει κάποιο αχρείαστο ρίσκο), τόσο περισσότερο συμφέρει τους Βόρειους, αφού ο Τάιγουιν θα βρεθεί πιο μακριά από το Πέρασμα της Τρίαινας, με κίνδυνο να περικυκλωθεί από τους Σταρκ (μετά τις νίκες τους στο Δάσος των Ψιθύρρων και στο Ρίβερραν) οι οποίοι θα προσπαθούσαν να φτάσουν στο Πέρασμα πριν από τον Τάιγουιν. Αν, επομένως, τα γεγονότα είχαν εξελιχθεί κατ' αυτόν τον τρόπο [δηλαδή αν α)η μάχη Τάιγουιν-Ρους είχε δοθεί βορειότερα, β) οι Σταρκ κατάφερναν να εξολοθρεύσουν τον στρατό του Τζέιμι στο Ρίβερραν (πράγμα που συνέβη και στην πραγματικότητα) και γ) κατάφερναν να φτάσουν στην Τρίαινα πριν από τον Τάιγουιν], τότε είναι πάρα πολύ πιθανό να τελείωναν τον πόλεμο προτού οι Λάννιστερ καταλάβαιναν τι έχει συμβεί. Ο Τζέιμι θα βρισκόταν αιχμάλωτος και ο στρατός του διαλυμένος, με συνέπεια ο μοναδικός στρατός των Λάννιστερ στο πεδίο της μάχης να είναι αυτός του Τάιγουιν, ο οποίος ωστόσο θα βρισκόταν περικυκλωμένος από τα βόρεια (Ρους Μπόλτον) και από τα νότια (Ρομπ Σταρκ). Οι ελπίδες των Λάννιστερ για επικράτηση θα ήταν ελάχιστες. Ο Ρους, όντας παρών στα πολεμικά συμβούλια του Ρομπ, λογικά θα γνώριζε το γεγονός αυτό και θα είχε καταλάβει ότι όσο βορειότερα δοθεί η μάχη με τον Τάιγουιν, τόσο το καλύτερο για τους Βόρειους. Παρόλα αυτά, δίνει διαταγή για μια εξουθενωτική πορεία μέσα στη νύχτα....

1β. Οι περίεργες κινήσεις στο πεδίο της μάχης, ωστόσο, από την πλευρά των Βόρειων δεν σταματούν εδώ. Ο μοναδικός λόγος για να κάνει ένα στράτευμα νυχτερινή πορεία είναι για να αιφνιδιάσει τον αντίπαλο με ξαφνική επίθεση όταν εκείνος θα είναι εντελώς απροετοίμαστος. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το πρώτο σκέλος του σχεδίου έχει αποτελέσμα καθώς οι Λάννιστερ “πιάνονται” απροετοίμαστοι, αλλά η συνέχεια δεν είναι ανάλογη. Μια μικρή λεπτομέρεια από το POV του Τύριον βοηθά να ξεκαθαρίσει η κατάσταση:

«Το αγόρι των Σταρκ μάς πρόλαβε» απάντησε ο Μπρον. «Χώθηκε μες στη νύχτα στη βασιλική οδό και τώρα η στρατιά του βρίσκεται λιγότερο από ένα μίλι βόρεια από δω και ετοιμάζεται για επίθεση.»

Τη στιγμή που οι Βόρειοι έχουν την δυνατότητα να εξαπολύσουν την επίθεση τους, σταματούν και περιμένουν, δίνοντας στους Λάννιστερ τον απαραίτητο χρόνο για να φτιάξουν τις γραμμές τους και να οργανωθούν. Η κίνηση αυτή προφανέστατα δεν έχει κανένα απολύτως νόημα από στρατηγικής πλευράς και εγείρει αρκετά ερωτήματα, πόσο μάλλον όταν εκτελείται από έναν έμπειρο και έξυπνο διοικητή όπως ο Ρους Μπόλτον.

2.

Ο Μπρον τράβηξε το σπαθί του και ξαφνικά ο εχθρός ξεπρόβαλε μπροστά τους να κατεβαίνει από τους λόφους, βαδίζοντας με μετρημένο βήμα πίσω από ένα τείχος από ασπίδες και κοντάρια.
......
Οι αναρίθμητοι λογχοφόροι είχαν απωθήσει τους Βόρειους προς τους λόφους. Η στρατιά των Λάννιστερ πολεμούσε τώρα στην πλαγιά και μπροστά τους ορθωνόταν ακόμη ένα τείχος ασπίδων, που ήταν ωοειδείς αυτή τη φορά και ενισχυμένες με σιδερένια καρφιά.

Είναι ξεκάθαρο από τα παραπάνω χωρία ότι οι Βόρειοι, προτού αρχίσουν την επίθεσή τους, βρίσκονταν σε υψηλό έδαφος, γεγονός που είναι πιθανό να τους έδινε αποφασιστικό πλεονέκτημα σε περίπτωση που διατηρούσαν τις γραμμές τους εκεί. Η κίνηση του Ρους να κατεβάσει τους στρατιώτες του από τους λόφους ώστε να επιτεθεί στους Λάννιστερ είναι κάκιστη. Όχι μόνο δεν διέταξε την επίθεση την κατάλληλη στιγμή (όταν οι Λάννιστερ βρίσκονταν ακόμη αποδιοργανωμένοι), αλλά έχοντας τώρα τη δυνατότητα να κρατήσει τις γραμμές του σε υψηλό έδαφος από όπου έχει πολλές πιθανότητες να ανακόψει την επίθεση των Λάννιστερ (ιδιαίτερα την επίθεση των Λάννιστερ στην αριστερή πτέρυγα των Βόρειων, όπου ο κύριος όγκος του στρατού των Λάννιστερ σε εκείνο το σημείο αποτελείται από ιππείς), διατάζει επίθεση χάνοντας το αμυντικό πλεονέκτημα του.

3. Διαβάζοντας τις σκέψεις του Τύριον κατά τη διάρκεια της μάχης, είναι δυνατό κανείς να διακρίνει τους οίκους του Βορρά που έλαβαν μέρος στην σύγκρουση και να κάνει μια μικρή (αλλά διόλου ασήμαντη) παρατήρηση:

Ανάθεμα τους θεούς, κοίτα πόσοι είναι, σκέφτηκε ο Τύριον, αν και ήξερε πως στο πεδίο της μάχης ο πατέρας του είχε την υπεροπλία. Επικεφαλής ήταν οι πολέμαρχοι του βορρά καβάλα σε πολεμικά άτια και δίπλα τους προχωρούσαν οι άντρες που κρατούσαν τα λάβαρά τους. Πήρε το μάτι του την άλκη των Χόρνγουντ, τον ήλιο των Κάρσταρκ, τον πολεμικό πέλεκυ του Άρχοντα Σέργουιν, την ατσάλινη γροθιά των Γκλόβερ ... και βέβαια τους δίδυμους πύργους των Φρέυ, γαλάζιο πάνω σε γκρίζο. Φαντάστηκε την έκπληξη του πατέρα του, που ήταν σίγουρος πως ο Άρχοντας Γουόλντερ δε θα κουνούσε το δαχτυλάκι του! Το λευκό του Οίκου των Σταρκ κυριαρχούσε και, καθώς τα λάβαρα ανέμιζαν, οι γκρίζοι ανταρόλυκοι έδιναν την εντύπωση πως είχαν ξαμοληθεί καταπάνω τους. Μα πού είναι το αγόρι; αναρωτήθηκε ο Τύριον.

Χόρνγουντ, Κάρσταρκ, Σέργουιν, Γκλόβερ, Φρέυ, Σταρκ. Όλως περιέργως, ο γδαρμένος άντρας του Οίκου Μπόλτον απουσιάζει από το πεδίο της μάχης. Οι άντρες του Ρους δεν συμμετέχουν καθόλου στη μάχη. Γιατί όμως; Τι προσπαθεί να επιτύχει με την κίνησή του αυτή;

Η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι αρκετά απλή, αρκεί κανείς να συνδυάσει στο μυαλό του και τις παραπάνω παραμέτρους που αναφέρθηκαν. Οι κινήσεις και οι επιλογές του Ρους μέχρι στιγμής δείχνουν ότι ενεργεί εις βάρος των Βόρειων, και κυρίως εναντίον των προμάχων των Σταρκ. Σκοπίμως φαίνεται να κάνει τις χειρότερες δυνατές επιλογές για τους Βόρειους στη μάχη, ώστε να προκαλέσει όσο το δυνατόν περισσότερες απώλειες τόσο στους Σταρκ όσο και στους προμάχους τους, ενώ ο ίδιος προφυλάσσει τους δικούς του στρατιώτες καθώς δεν τους ρίχνει καθόλου στη μάχη.

Τα πράγματα ξεκαθαρίζουν ακόμη περισσότεροι όταν κανείς αντιληφθεί ποιες ακριβώς ήταν οι απώλειες των Βορείων [όπως αναφέρονται στο ακόλουθο απόσπασμα] και την γεωγραφική θέση του Οίκου Μπόλτον στον Βόρρα:

«Άρχοντά μου, αιχμαλωτίσαμε μερικούς από τους αρχηγούς τους. Τον Άρχοντα Σέργουιν, τον Σερ Γουίλις Μάντερλυ, τον Χάρριον Κάρσταρκ και τέσσερις Φρέυ. Ο Άρχοντας Χόρνγουντ είναι νεκρός, φοβάμαι όμως πως ο Ρους Μπόλτον μάς ξέφυγε.»

Άρχοντας Σέργουιν, Γουίλις Μάντερλυ (διάδοχος του White Harbor), Χάρριον Κάρσταρκ (έπειτα από τον θάνατο των 2 αδερφών του στο Δάσος των Ψιθύρων είναι ο διάδοχος του Karhold), 4 Φρέυ αιχμάλωτοι/ Άρχοντας Χόρνγουντ νεκρός (μαζί με τον θάνατο του μοναδικού γιου του στο Δάσος των Ψιθύρρων, ο Οίκος Χόρνγουντ μένει χωρίς διάδοχο. Το γεγονός αυτό πρόκειται να δημιουργήσει εντάσεις ανάμεσα στους Μπόλτον και τους Μάντερλυ, οι οποίοι ως γείτονες των Χόρνγουντ θα προσπαθήσουν να ενσωματώσουν τα εδάφη των Χόρνγουντ στον οίκο τους μέσω γάμου με την Αρχόντισσα Χόρνγουντ. Η διαμάχη αυτή θα συνεχιστεί μέχρι και το 5ο βιβλίο παίρνοντας τη μορφή ένοπλων συγκρούσεων, ενώ παράλληλα αποτελεί έναν από τους λόγους που εμπόδισαν τους Βόρειους να αντιμετωπίσουν επιτυχώς την επικείμενη επίθεση των Γκρέιτζοϋ, η οποία θα γινόταν ανεξαρτήτως της κίνησης του Ρομπ να στείλει τον Θήον στο Πάικ).


(credit: Steven Attewell - racefortheironthrone.wordpress.com)

Όπως φαίνεται στον χάρτη, οι Οίκοι Σέργουιν, Κάρσταρκ και Χόρνγουντ συνορεύουν με τους Μπόλτον. Επομένως, είναι πολύ λογικο για τον Ρους να προσπαθεί από τώρα να αποδυναμώσει με μεθοδικό τρόπο πιθανούς αντιπάλους του, στη γη των οποίων σχεδιάζει να επεκταθεί στο μέλλον. Οι Μάντερλυ, από την άλλη, αποτελούν έναν από τους ισχυρότερους οικονομικά και πολιτικά οίκους του Βορρά, και συνεπώς το γεγονός αυτό τους καθιστά ως έναν πάρα πολύ επικίνδυνο αντίπαλο για τους Μπόλτον. Είναι προφανές ότι οι σημαντικότερες απώλειες των Βόρειων όσον αφορά τους  Άρχοντες του Βορρά σχετίζονται άμεσα με γειτονικούς Οίκους των Μπόλτον. Πρόκειται άραγε για σύμπτωση;

Φυσικά, είναι πάρα πολύ νωρίς να μιλήσει κανείς για πιθανή συμφωνία ανάμεσα στον Τάιγουιν και τον Ρους σε αυτό το χρονικό σημείο, επομένως, το συμπέρασμα που μπορεί κανείς να βγάλει από τις κινήσεις του Ρους είναι ότι προσπαθεί να αποδυναμώσει τους προμάχους των Σταρκ ρίχνοντάς τους ηθελημένα σε μια μάχη όπου είναι αναγκασμένοι να πολεμήσουν κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες, ενώ ο ίδιος διατηρεί τους στρατιώτες του Οίκου του, ώστε αν κάποτε του δοθεί η ευκαιρία να προδώσει τους Σταρκ. Αξίζει κανείς να θυμηθεί πώς στα περισσότερα βασίλεια του Γουέστερος πέρα από τον κυρίαρχο Οίκο υπήρχε ή υπάρχει ακόμη και ένας δεύτερος οίκος, ο οποίος θα προσπαθήσει όταν βρει ευκαιρία να αρπάξει την ηγεμονία από τον κυρίαρχο Οίκο. Στο Ντορν, για παράδειγμα, εντοπίζεται η διαμάχη ανάμεσα σε Μαρτέλ και Άιρονγουντ, στη Μεγάλη Πεδιάδα ανάμεσα στους Ταϊρέλ και τους Φλόρεντ κλπ. Όσον αφορά τον Βορρά, οι παραδοσιακοί εχθροί των Σταρκ ιστορικά στο πέρας των αιώνων ήταν οι Μπόλτον. Χρειάστηκαν πολλές δεκαετίες προτού καταφέρουν οι Σταρκ να τους υποτάξουν, ενώ φημολογείται μάλιστα πώς αρκετοί Σταρκ κατέληξαν γδαρμένοι στα μπουντρούμια του Ντρέντφορτ. Υπάρχει, συνεπώς, πάντοτε ένας ανταγωνισμός ανάμεσα στους μεγάλους Οίκους για το ποιος θα έχει την πρωτοκαθεδρία, και γι'αυτό ακριβώς ο ισχυρότερος Οίκος του κάθε βασιλείου θα πρέπει να έχει πάντοτε τον νου του για τυχόν εξελίξεις που θα τον αποδυναμώσουν και θα τον καταστήσουν ευάλωτο. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση ο Ρους κάνει ακριβώς αυτό, με τόσο μεθοδικό τρόπο, μάλιστα, που κανείς δεν μπορεί να τον κατηγορήσει. Δημιουργεί, επομένως, από τώρα πρόσφορο έδαφος για μια πιθανή προδοσία αν βρει τις κατάλληλες συνθήκες. Και δυστυχώς για τους Σταρκ θα τις βρει...

Η μάχη του Δάσους των Ψιθύρων
Η μάχη του Δάσους των Ψιθύρων αποτελεί την πρώτη μεγάλη επιτυχία των Σταρκ στο πόλεμο και αποτελεί το πρελούδιο της επικείμενης μάχης στο Ρίβερραν, το αποτέλεσμα της οποίας θα βάλλει τους Λάννιστερ σε πάρα πολύ δύσκολη θέση.

Το σχέδιο των Σταρκ
Τα βασικά σημεία του σχεδίου των Σταρκ εντοπίζονται στα εξής χωρία:

Ο Ρομπ έδωσε σrον Μελανιχθύ τρεις χιλιάδες επίλεκτους άντρες ως ανιχνευτές. «Ο Τζέιμι δεν ξέρει τα σχέδιά μας» είπε ο Σερ Μπρύντεν όταν επέστρεψε. «Θα στοιχημάτιζα και τη ζωή μου. Δεν έλαβε μήνυμα με κοράκι, φρόντισαν οι τοξότες μου γι' αυτό. Συναντήσαμε μερικούς ανιχνευτές του, αλλά όσους μας είδαν τους σκοτώσαμε. Θα έπρεπε να είχε στείλει κι άλλους μέχρι τώρα. Δεν ξέρει τίποτε.»
«Πόσους άντρες έχει;» ρώτησε ο γιος της.
«Δώδεκα χιλιάδες οπλίτες, σκορπισμένους γύρω από το κάστρο σε τρία ξεχωριστά στρατόπεδα. Οι ποταμοί χωρίζουν το ένα από το άλλο» απάντησε ο θείος της με εκείνο το σκληρό χαμόγελο που η Κάτλυν θυμόταν καλά. «Άλλος τρόπος να πολιορκηθεί το Ρίβερραν δεν υπάρχει. Αυτό θα είναι η καταστροφή τους. Και επιπλέον έχει δυο-τρεις χιλιάδες έφιππους πολεμιστές.»
«Ο στρατός του Βασιλοκτόνου είναι τριπλάσιος από τον δικό μας» είπε ο Γκάλμπαρτ Γκλόβερ.
«Σωστά» αποκρίθηκε ο Σερ Μπρύντεν «αλλά κάτι του λείπει.»
«Τι;» ρώτησε ο Ρομπ.
«Η υπομονή.» Ο στρατός τους είχε μεγαλώσει μετά την αναχώρησή τους από τους Διδύμους. Ο Άρχοντας Τζέισον Μάλλιστερ άφησε το Σήγκαρντ κι ενώθηκε μαζί τους όταν είχαν πια πίσω τους την κοίτη του Γαλάζιου Ποταμού και τραβούσαν κατά το νότο. Στο στρατό τους είχαν προσχωρήσει αρκετοί ακόμα· περιπλανώμενοι ιππότες, ελάσσονες άρχοντες και απλοί στρατιώτες που εγκατέλειψαν τις τάξεις τους και έφυγαν για το βορρά όταν ο στρατός του αδελφού της του Έντμιουρ ηττήθηκε μπροστά στα τείχη του Ρίβερραν. Είχαν σχεδόν εξαντλήσει τα άλογά τους προκειμένου να προλάβουν να φτάσουν εδώ προτού ο Τζέιμι Λάννιστερ πληροφορηθεί πως κινούνταν εναντίον του. Και τώρα είχε φτάσει η ώρα.
......
«Δεν είναι από αυτούς που κάθονται στη σκηνή τους όσο οι ξυλουργοί υψώνουν πολιορκητικούς πύργους» είχε πει με σιγουριά ο Σερ Μπρύντεν. «'Εχει βγει τρεις φορές κιόλας με τους ιππότες του είτε για να κυνηγήσει επιδρομείς είτε για να επιτεθεί σε κάποιο πεισματάρικο οικισμό.»
Ο Ρομπ κούνησε το κεφάλι και μελέτησε το χάρτη που του είχε ανοίξει μπροστά του ο θείος του. Ο Νεντ τον είχε μάθει να διαβάζει τους χάρτες. «Εδώ θα του επιτεθείς» είπε δείχνοντας με το δάχτυλο. «Με μερικές εκατοντάδες άντρες, όχι περισσότερους. Να κρατάτε λάβαρα των Τάλλυ. Όταν σε κυνηγήσει, εμείς θα παραμονεύουμε» το δάχτυλό του μετακινήθηκε ελάχιστα προς τα αριστερά «εδώ.»
Το εδώ ήταν μια νυχτερινή σιγαλιά, φεγγαρόφωτο και σκιές, ένα παχύ χαλί από νεκρά φύλλα κάτω από τα πόδια τους και δασοσκέπαστες πλαγιές που κατέβαιναν απαλά ως την ποταμιά, ήταν τα χαμόδεντρα και οι θάμνοι που αραίωναν καθώς το έδαφος κατηφόριζε.

Το σχέδιο των Σταρκ είναι σχετικά απλό και βασίζεται σχεδόν ολοκληρωτικά στον απόλυτο αιφνιδιασμό. Γνωρίζουν ότι ο στρατός του Τζέιμι που πολιορκεί το Ρίβερραν υπερτερεί αριθμητικά σε βάρος τους (ακόμη και με τους επιπλέον Μάλλιστερ που συναντούν στον δρόμο), αλλά και ότι έχει επίσης ένα μειονέκτημα. Είναι χωρισμένος σε τρία μέρη ώστε να καταφέρει να πολιορκήσει επιτυχώς το Ρίβερραν (για να αποκόψει το κάστρο απ' όλες τις πλευρές), γεγονός που, ωστόσο, θα δώσει τους Βόρειους τη δυνατότητα να “ασχοληθούν” με κάθε τμήμα του στρατού του Τζέιμι ξεχωριστά, μην αφήνοντας τις υπέρτερες συνολικά αριθμητικά δυνάμεις του να κάνουν τη διαφορά. Προτού, όμως, επιτεθούν στο Ρίβερραν, οι Σταρκ θα προσπαθήσουν να αφήσουν τον αντίπαλο στρατό “ακέφαλο”, αιχμαλωτίζοντας τον Τζέιμι. Η εξαιρετική δουλειά του Μελανιχθύ ως επικεφαλής των ανιχνευτών του Ρομπ έχει δώσει την ευκαιρία στους Βόρειους να πλησιάσουν τους Λάννιστερ χωρίς εκείνοι να έχουν ιδέα ότι βρίσκονται στην περιοχή. Έχοντας γνώση του γεγονότος ότι ο Τζέιμι έχει την τάση να φεύγει και να απομακρύνεται από το στρατόπεδο των Λάννιστερ κατά τη διάρκεια της πολιορκίας, στέλνουν ορισμένους ιππείς με τα λάβαρα των Τάλλυ (υπό τον Μπρύντεν) ώστε να τον δελεάσουν να τους ακολουθήσει. Έπειτα, ο Τζέιμι μην γνωρίζοντας για την παρουσία των Βόρειων στην περιοχή θα τους κυνηγήσει (χρησιμοποιώντας φυσικά ένα πολύ μικρό τμήμα του στρατού του) και αυτοί θα προσπαθήσουν να τον παρασύρουν σε μια τοποθεσία όπου ο Ρομπ θα περιμένει με τους στρατιώτες του. Την κατάλληλη στιγμή, όταν και οι τελευταίοι ιππείς του Τζέιμι εισέλθουν στην επιλεγμένη τοποθεσία, η παγίδα θα κλείσει και οι Βόρειοι θα τους επιτεθούν από 3 διαφορετικά σημεία προσπαθώντας να τους περικυκλώσουν.


(credit: user Scafloc - http://awoiaf.westeros.org)

Η μάχη-συνέπειες

Η διάρκεια της μάχης, ομολογουμένως, είναι πολύ μικρή. Ο αιφνιδιασμός είναι πλήρης. Οι υπέρτερες αριθμητικά δυνάμεις του Ρομπ καταφέρνουν να κερδίσουν με ευκολία τους Λάννιστερ και ο Τζέιμι πιάνεται αιχμάλωτος μαζί με διάφορα άλλα αρκετά σημαντικά πρόσωπα.

«Αρχόντισσά μου, το βασίλειο έχει να δει τέτοιο θρίαμβο από την εποχή του Πεδίου του Πυρός. Μα την αλήθεια, για κάθε άντρα που χάσαμε οι Λάννιστερ έχασαν δέκα. Αιχμαλωτίσαμε κοντά στους εκατό ιππότες και καμιά δωδεκαριά άρχοντες. Τον Άρχοντα Γουέστερλινγκ, τον Άρχοντα Μπέινφορτ, τον Σερ Γκαρθ Γκρήνφιλντ, τον Άρχοντα Έστρεν, τον Σερ Τάιτος Μπραξ, τον Μάλλορ του Ντορν ... και τρεις ακόμη Λάννιστερ εκτός από τον Τζέιμι, τους ανιψιούς του Άρχοντα Τάιγουιν, δυο γιους της αδελφής του κι έναν του νεκρού αδελφού του ... »

Παρόλα αυτά, τα νέα της μάχης δεν είναι όλα θετικά για τους Σταρκ. Ανάμεσα στους νεκρούς των Βόρειων βρίσκονται οι δύο γιοι του Ρίκαρντ Κάρσταρκ (ο τρίτος γιος και διάδοχος πλεόν, ο Χάρριον, είναι αιχμάλωτος μετά την Μάχη του Green Fork) και ο Ντάρυν Χόρνγουντ (ο πατέρας του πεθαίνει και εκείνος στη Μάχη του Green Fork), και οι τρεις από το χέρι του Τζέιμι Λάννιστερ. Αμέσως-αμέσως δημιουργείται μια περίεργη κατάσταση στο στρατόπεδο των Βόρειων. Ο Οίκος Κάρσταρκ κινδυνεύει να μείνει χωρίς διάδοχο (με τον Ρίκαρντ να αναζητά από εδώ και πέρα εκδίκηση για τον θάνατο των γιων του), ενώ ο Οίκος Χόρνγουντ έχει μείνει χωρίς διάδοχο. Ειδικά το πρόβλημα που δημιουργείται με τον θάνατο του Ντάρυν Χόρνγουντ είναι τόσο μεγάλο, του οποίου η επίλυση θα φέρει μεγάλες αναταραχές στον Βορρά και θα οδηγήσει μέχρι και σε ένοπλες εμφύλιες συγκρούσες μεταξύ των Μπόλτον και Μάντερλυ εν καιρώ πολέμου.

Όπως και να'χει, όμως, παρά τις σημαντικές απώλειες των Βόρειων στη μάχη, ο βασικός στόχος έχει επιτευχθεί. Ο Τζέιμι βρίσκεται αιχμάλωτος, και ο δρόμος προς το Ρίβερραν είναι πλέον ανοιχτός.

Η Μάχη των Στρατοπέδων

Η Μάχη των Στρατοπέδων αποτελεί μία από τις κορυφαίες στιγμές της επανάστασης των Σταρκ. Όλες οι προηγούμενες κινήσεις των Βόρειων, από την συμφωνία του Ρομπ με τον Γουόλντερ, την κίνηση του Ρομπ να χωρίσει τον στρατό του σε δύο μέρη, έρχονται να δέσουν σε αυτό το κεφάλαιο. Παρότι δεν παρακολουθούμε ποτέ ζωντανά την μάχη, η φοβερή δουλειά που έχει κάνει ο Μάρτιν μέσα από το POV του Τύριον μας βοηθά στο κατανοήσουμε την εξέλιξη της μάχης ακριβώς όπως αυτή συνέβη στην πραγματικότητα.
Ανάμεσα, ωστόσο, στη μάχη του Δάσους των Ψιθύρων και την Μάχη των Στρατοπέδων λαμβάνει χώρα ένα γεγονός που θα αλλάξει την πορεία του πολέμου για πάντα. Η εκτέλεση του Ένταρντ Σταρκ από τον Τζόφρυ στο Κινγκς Λάντινγκ. Πλέον, ο πρωταρχικός στόχος των Σταρκ, δηλαδή να απευλευθερώσουν τον Άρχοντα του Γουίντερφελ, είναι αδύνατον να επιτευχθεί, ενώ από την άλλη πλευρά η απερίσκεπτη αυτή κίνηση του Τζόφρυ θρυμματίζει τις όποιες ελπίδες ειρήνης θα μπορούσαν να έχουν οι Λάννιστερ μέσω ανταλλαγής αιχμαλώτων (κάτι που ο Τύριον δείχνει να κατανοεί στο POV του).

Πολεμικό Συμβούλιο των Λάννιστερ
Τα νέα της συντριπτικής νίκης των Βόρειων στο Ρίβερραν φτάνουν τους Λάννιστερ στο Πανδοχείο της Διασταύρωσης. Προηγουμένως, έχοντας καταλάβει το λάθος του, ο Τάιγουιν προσπαθεί να επανορθώσει και να φτάσει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα στο Ρίβερραν με την ελπίδα ότι θα προλάβει τους Βόρειους. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο διατάζει μια εξαντλητική πορεία, η οποία, ωστόσο δεν έχει κάποιο αποτέλεσμα καθώς ο Ρομπ έχει φτάσει στο Ρίβερραν εδώ και μέρες. Ο αγγελιοφόρος τους βρίσκει στο Πανδοχείο της Διασταύρωσης, και εκεί γίνεται η αναδιήγηση της μάχης με κάθε δυνατή λεπτομέρεια.

Η διάταξη των Λάννιστερ
Καταρχάς, για να γίνει κατανοητή η επικράτηση των Βόρειων θα πρέπει να γίνει αναφορά στην ιδιαίτερότητα του κάστρου του Ρίβερραν. Δια στόματος Κήβαν Λάννιστερ μαθαίνουμε ότι το Ρίβερραν "βρίσκεται στο σημείο όπου ο Αφροπόταμος συναντά τον Κόκκινο Ποταμό της Τρίαινας. Τα ποτάμια ορίζουν τις δυο πλευρές ενός τριγώνου, και όταν εμφανίζεται κίνδυνος, οι Τάλλυ ανοίγουν τους υδατοφράκτες και πλημμυρίζουν μια τεράστια τάφρο στην τρίτη πλευρά, μετατρέποντας το Ρίβερραν σε νησί. Τα τείχη του κάστρου υψώνονται απευθείας μέσα από το νερό, κι από τους πύργους τους οι υπερασπιστές έχουν ανεμπόδιστη θέα και στις δύο πλευρές για πολλά μίλια." Για να αποκοπεί, επομένως, το κάστρο "πρέπει να στήσει ένα στρατόπεδο βόρεια του Αφροπόταμου, ένα νότια του Κόκκινου Ποταμού κι ακόμα ένα ανάμεσα στα δυο ποτάμια, δυτικά της τάφρου. Άλλος τρόπος δεν υπάρχει."

Το γεγονός αυτό, όμως, καθιστά ευάλωτα τα 3 στρατεύματα (τα οποία στη συγκεκριμένη περίπτωση αριθμούν περίπου σε 4.000 στρατιώτες το καθένα), καθώς είναι δυνατό να δεχθούν επίθεση το καθένα ξεχωριστά, κάτι που ο Ρομπ Σταρκ εκμεταλλεύται στο έπακρο.


(credit: user Scafloc - http://awoiaf.westeros.org)

Η εξέλιξη της μάχης
Χωρίς καμία απολύτως προειδοποίηση, ένα μέρος του ιππικού των Βόρειων υπό τον Μπρύντεν Τάλλυ πέφτει πάνω στο βόρειο στρατόπεδο των Λάννιστερ μέσα στη νύχτα. Οι Λάννιστερ δεν είχαν ιδέα για την παρουσία των Βόρειων στην περιοχή καθώς οι ανιχνευτές τους χάρη στην εξαιρετική δουλειά του Μελανιχθύ είχαν εξαφανιστεί [σκοτωθεί].

«Είχαμε οχυρώσει τα τρία στρατόπεδα με φράχτες από ακονισμένους πασσάλους, δεν ήταν όμως αρκετό, αφού δεν είχαμε καμιά προειδοποίηση και επιπλέον ήμαστε αποκομμένοι μεταξύ μας. Επιτέθηκαν πρώτα στο βόρειο στρατόπεδο. Κανείς δεν το περίμενε. Ο Μαρκ Πάιπερ χτυπούσε τις εφοδιοπομπές μας, αλλά δεν είχε παραπάνω από πενήντα άντρες. Ο Σερ Τζέιμι είχε βγει την προηγούμενη νύχτα για να τους εξουδετερώσει ... ε, αυτοί νομίζαμε πως ήταν. Ξέραμε πως η στρατιά των Σταρκ βρισκόταν ανατολικά του Πράσινου Ποταμού και κατευθυνόταν προς το νότο ... »
........
«Είπες πως σας επιτέθηκαν μέσα στη νύχτα» είπε ο Σερ Κήβαν.
Ο αγγελιοφόρος ένευσε επιφυλακτικά. «Ο Μελανιχθύς ήταν επικεφαλής της εμπροσθοφυλακής σφυροκοπούσε τους φρουρούς μας και γκρέμιζε τις οχυρώσεις μας, προετοιμάζοντας το έδαφος γι' αυτό που θα ακολουθούσε. 'Οταν πια οι άντρες κατάλαβαν τι συνέβαινε, καβαλάρηδες ήδη ξεχύνονταν από τα χαντάκια και κάλπαζαν μες στο στρατόπεδο κραδαίνοντας σπαθιά και πυρσούς.

Συνειδητοποιώντας τι συμβαίνει στο βόρειο στρατόπεδο, οι Λάννιστερ στο δυτικό στρατόπεδο με επικεφαλής τον Άρχοντα Μπραξ προσπαθούν να περάσουν στο βόρειο στρατόπεδο με σχεδίες.

Εγώ κοιμόμουν στο δυτικό στρατόπεδο, ανάμεσα στα δύο ποτάμια. Όταν ακούσαμε τον αχό της μάχης και είδαμε τις σκηνές να παίρνουν φωτιά, ο Άρχοντας Μπραξ μάς οδήγησε στις σχεδίες και προσπαθήσαμε να περάσουμε απέναντι

Τα πράγματα, ωστόσο δεν έχουν την επιθυμητή κατάληξη για τους Λάννιστερ. Τα ορμητικά νερά παρασέρνουν τις σχεδίες τους κοντά στα τείχη, από όπου οι Τάλλυ εκτοξεύουν βράχους από τους καταπέλτες τους στις επάλξεις, καταφέρνοντας να βυθίσουν τις περισσότερες σχεδίες.

...αλλά τα ορμητικά νερά μάς παρέσυραν προς το Ρίβερραν και οι Τάλλυ άρχισαν να εξαπολύουν βράχους καταπάνω μας με τους καταπέλτες που είχαν στήσει στις επάλξεις τους. Είδα μια σχεδία να γίνεται κομμάτια και άλλες τρεις να αναποδογυρίζουν, άντρες να πέφτουν στο νερό και να εξαφανίζονται ...

Όσοι Λάννιστερ περνούν στην απέναντι όχθη, σφαγιάζονται από τους Σταρκ.

...κι όσο για εκείνους που κατάφεραν να περάσουν απέναντι, βρήκαν τους Σταρκ να τους περιμένουν στην όχθη.»

Εν τω μεταξύ, τη στιγμή που οι Λάννιστερ από το δυτικό στρατόπεδο προσπαθούσαν να περάσουν στην απέναντι όχθη, οι Βόρειοι με επικεφαλής τον Ρομπ Σταρκ επιτίθενται με το ιππικό τους στο δυτικό στρατόπεδο.

«'Οσο εμείς προσπαθούσαμε να διασχίσουμε το ποτάμι, ξεχύθηκαν κι άλλοι Σταρκ από τα δυτικά, δυο φάλαγγες βαριά αρματωμένων ιππέων. Είδα το γίγαντα των Άμπερ και τον αετό των Μάλλιστερ, αλλά επικεφαλής ήταν το αγόρι, με έναν τερατώδη λύκο στο πλευρό του. Δεν ήμουν μπροστά για να το δω με τα μάτια μου, αλλά λένε πως το θηρίο σκότωσε τέσσερις άντρες και κατασπάραξε μια ντουζίνα άλογα.

Οι Λάννιστερ καταφέρνουν, ωστόσο, να σχηματίσουν ένα τείχος με τα δόρατά τους και ανακόπτουν προς στιγμή την επέλαση του ιππικού, αλλά έχουν ξεχάσει μια λεπτομέρεια. Οι πολιορκούμενοι στο Ρίβερραν υπό την ηγεσία του Τάιτος Μπλάκγουντ κάνουν έξοδο την πιο κατάλληλη στιγμή, χτυπώντας τους Λάννιστερ στα νώτα.

Οι πολεμιστές μας σχημάτισαν τείχος και απέκρουσαν την πρώτη επίθεση, αλλά όταν οι Τάλλυ είδαν τη μάχη που είχε ξεσπάσει, άνοιξαν τις πύλες του Ρίβερραν κι ο Τάιτος Μπλάκγουντ πέρασε την τάφρο και χτύπησε τη στρατιά μας από τα νώτα.»

Ακολούθως, ο Έντμιουρ Τάλλυ απελευθερώνεται και τα δύο στρατόπεδα των Λάννιστερ αφανίζονται.

«Ο Τρανο-Τζον Άμπερ έβαλε φωτιά στους πολιορκητικούς πύργους μας κι ο Άρχοντας Μπλάκγουντ βρήκε τον Σερ Έντμιουρ Τάλλυ αλυσοδεμένο μαζί με τους υπόλοιπους αιχμάλωτους κι έφυγε παίρνοντάς τους όλους μαζί του.

Ο διοικητής του νότιοανατολικού στρατοπέδου, Φόρλεϋ Πρέστερ, διατάζει υποχώρηση, αλλά οι μισθοφόροι των Λάννιστερ αλλάζουν πλευρά κατά τη διάρκεια της μάχης και τους επιτίθενται.

Διοικητής του νότιου στρατοπέδου ήταν ο Σερ Φόρλεϋ Πρέστερ. Διέταξε τακτική υποχώρηση όταν είδε πως τα άλλα στρατόπεδα ήταν χαμένα, αλλά ο μισθοφόρος από το Τάιρος που ήταν αρχηγός των ελεύθερων καβαλάρηδων εγκατέλειψε τη θέση του κι αυτομόλησε.»

Συνέπειες μάχης
1. Η καταστροφή των Λάννιστερ είναι πλήρης. Ο Τζέιμι βρίσκεται αιχμάλωτος και ο στρατός του αφανίζεται. Ο μόνος στρατός των Λάννιστερ στο πεδίο της μάχης αυτή τη στιγμή είναι εκείνος του Τάιγουιν. Οι Σταρκ, έχοντας τώρα και την υποστήριξη των Τάλλυ, υπερτερούν αριθμητικά σε βάρος του Τάιγουιν. Μέσα σε 3 μόλις μάχες ο Ρομπ κατόρθωσε με τις κινήσεις του από το να βρίσκεται αποκομμένος χωρίς συμμάχους με δύο αντίπαλους στρατούς έναντι στον δικό του, να έχει καταστρέψει τον έναν από τους δύο στρατούς και να έχει αποκτήσει ξεκάθαρα το πάνω χέρι. Όχι και άσχημα για ένα 16χρονο αγόρι...
2. Ο στρατός του Τάιγουιν είναι πλέον αποκομμένος από τις γραμμές ανεφοδιασμού στη Δύση
3. Ο δρόμος για το Κάστερλυ Ροκ είναι πλέον ανοιχτός

Οι Λάννιστερ, όπως γίνεται κατανοητό και από τα παραπάνω, βρίσκονται σε πολύ δύσκολη θέση. Η ειρηνή μετά τον θάνατο του Ένταρντ δεν αποτελεί πλέον επιλογή, ενώ και οι άλλες προτάσεις των πρόμαχων των Λάννιστερ που πέφτουν στο τραπέζι απορρίπτονται σχεδόν ασυζητητί.

Αρχική αντίδραση Τάιγουιν
Φανερά εκνευρισμένος, ο Άρχοντας του Κάστερλυ Ροκ διατάζει όλους τους παρόντες στην σκηνή να αποχωρήσουν εκτός από τον Τύριον και τον Κήβαν. Μαζί τους θα μοιραστεί ορισμένες πολύ σημαντικές λεπτομέρειες για τον τρόπο με τον οποίο σκοπεύει να αντιμετωπίσει την όλη κατάσταση.

Καταρχάς, πιστευεί ότι σε αυτό το σημείο η ειρήνη με τους Σταρκ θα ήταν μια καλή επιλογή μέσω της ανταλλαγής αιχμαλώτων, γεγονός που, ωστόσο, είναι αδύνατο να πραγματοποιηθεί λόγω της εκτέλεσης του Νεντ Σταρκ. Μια πιθανή ειρήνη με τους Σταρκ θα του έδινε τη δυνατότητα να ασχοληθεί με τους αδερφούς Μπαράθηον προτού να είναι αργά.

«'Εχεις δίκιο για τον Ένταρντ Σταρκ. Αν ήταν ζωντανός, μπορεί να τον χρησιμοποιούσαμε για να κάνουμε ειρήνη με το Γουίντερφελ και το Ρίβερραν, μια ειρήνη που θα μας έδινε το χρόνο για να αντιμετωπίσουμε τους αδελφούς του Ρόμπερτ. Νεκρός όμως ... » Έσφιξε τη γροθιά του. «Τρέλα. Απίστευτη τρέλα.»

Πληροφορούμαστε επίσης πώς έλαβε νέα για το γεγονός ότι ο Ρένλυ Μπαράθηον παντρεύτηκε την Μάργκαιρυ Ταϊρέλ και ετοιμάζεται να βαδίσει προς το Κινγκς Λάντινγκ με τις δυνάμεις των Μπαράθηον και των Ταϊρέλ.

«Τίποτα ... προς το παρόν. Ο εγγονός μου κάθεται ακόμη στο Σιδερένιο Θρόνο, αλλά ο ευνούχος άκουσε φήμες από το νότο. Ο Ρένλυ Μπαράθηον παντρεύτηκε τη Μάργκαιρυ Ταϊρέλ στο Χάιγκαρντεν πριν δεκαπέντε ·μέρες και τώρα αξιώνει το στέμμα. Ο πατέρας και οι αδελφοί της νύφης τού ορκίστηκαν πίστη και αφοσίωση και έθεσαν τα σπαθιά τους στην υπηρεσία του.»

Για αυτόν ακριβώς τον λόγο η Σέρσεϊ, φοβούμενη κάποια επίθεση στο Κινγκς Λάντινγκ, διατάζει τον Τάιγουιν να κατευθυνθεί προς την πρωτεύουσα ώστε να την υπερασπιστεί.

«Η κόρη μου προστάζει να γυρίσουμε αμέσως στο Κινγκς Λάντινγκ για να υπερασπιστούμε το Κόκκινο Φρούριο απέναντι στον Ρένλυ Μπαράθηον και τον Ιππότη των Ανθέων.»

Όταν η κουβέντα πηγαίνει στον Στάννις Μπαράθηον, ο Τάιγουιν αποκαλύπτει πώς τον θεωρούσε πάντοτε ως τη μεγαλύτερη απειλή απ' όλους τους υπόλοιπους αντιπάλους του μαζί, αλλά εκείνος δεν έχει κάνει ακόμη κάποια αποφασιστική κίνηση που να δηλώνει τις προθέσεις του. Για αυτόν τον λόγο παύει να τον υπολογίζει ως άμεση απειλή προς το παρόν και βγαίνει εκτός πλάνων του.

«Από την αρχή πίστευα πως ο Στάννις είναι μεγαλύτερος κίνδυνος απ' ό,τι όλοι οι άλλοι μαζί. Εκείνος όμως δεν κάνει τίποτε. Α, ο Βάρυς μαθαίνει όσα λέγονται γι' αυτόν. Ο Στάννις φτιάχνει καράβια, ο Στάννις προσλαμβάνει μισθοφόρους, ο Στάννις φέρνει έναν ισκιοδέτη από το Ασάι. Τι σημαίνουν όλα αυτά; Είναι τίποτε αλήθεια;» είπε οργισμένος.

Στο τέλος, ο Άρχοντας του Κάστερλυ Ροκ κάνει μια γενική εκτίμηση της κατάστασης μετά την ήττα των Λάννιστερ στο Ρίβερραν, προτού φανερώσει το σχέδιό του. Η κατάσταση για τους Λάννιστερ προφανέστατα δεν είναι καλή:

«Ο Τζέιμι μας άφησε σε δεινή θέση. Ο Ρους Μπόλτον και τα απομεινάρια του στρατού του βρίσκονται στα βόρεια. Οι εχθροί μας κρατούν τους Διδύμους και την Τάφρο Κέιλιν. Ο Ρομπ Σταρκ βρίσκεται δυτικά, κι έτσι, δεν μπορούμε να υποχωρήσουμε προς το Λάννισπορτ και το Κάστερλυ Ροκ εκτός κι αν επιλέξουμε να δώσουμε μάχη. Ο Τζέιμι είναι αιχμάλωτος και η στρατιά του πρακτικά τουλάχιστον έχει χαθεί. Ο Θόρος του Μυρ και ο Μπέρικ Ντοντάρριον εξακολουθούν να σφυροκοπούν τα τμήματα ανεφοδιασμού μας. Στα ανατολικά έχουμε τους Άρρυν, ο Στάννις Μπαράθηον έχει οχυρωθεί στο Ντράγκονστοουν, ενώ στο νότο το Χάιγκαρντεν και το Στορμς Εντ έχουν υψώσει τα πολεμικά λάβαρα.»

Το σχέδιο του Τάιγουιν
Γνωρίζοντας ότι υπάρχει κίνδυνος να παγιδευτεί ανάμεσα στον Ρους Μπόλτον από τα βόρεια και τον Ρομπ Σταρκ από τα νότια, ο Τάιγουιν επιλέγει να οπισθοχωρήσει στο Χάρρενχαλ, έχοντας την πεποίθηση ότι θα πρέπει να πρώτα να αντιμετωπίσει τους Σταρκ όσο το δυνατόν πιο γρήγορα και έπειτα, όταν τελειώσει με αυτούς, να ασχοληθεί με τον Ρένλυ. Η κίνηση του αυτή έχει λογική πίσω της καθώς διατηρεί ανοιχτές διάφορες επιλογές. Από το Χάρρενχαλ* α) κλείνει τον δρόμο του Ρομπ Σταρκ προς το Κινγκς Λάντινγκ β) μπορεί να υποστηρίξει το Κινγκς Λάντινγκ από πιθανή επίθεση του Ρένλυ Μπαράθηον, γ) μπορεί να κινηθεί προς τα δυτικά αν θελήσει να υπερασπιστεί το Κάστερλυ Ροκ. Τηρεί κατά κάποιον τρόπο μια στάση αναμονής, μέχρι κάποιος από τους αντιπάλους του να κάνει κάποια κίνηση. Παρόλα αυτά, το πρόβλημα για τον Τάιγουιν είναι ότι έχει έναν στρατό και οι αντίπαλοί του είναι 3, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να βρίσκεται σε όλα τα σημεία που πρέπει ταυτόχρονα.

«Δε σκοπεύω να μείνω εδώ. Πρέπει να ξεμπερδεύουμε με το νεαρό Άρχοντα Ρομπ Σταρκ προτού ο Ρένλυ Μπαράθηον ξεκινήσει από το Χάιγκαρντεν. Ο Μπόλτον δε με νοιάζει. Είναι άντρας επιφυλακτικός και τον κάναμε ακόμη επιφυλακτικότερο στον Πράσινο Ποταμό. Δε θα βιαστεί να μας καταδιώξει. Έτσι, λοιπόν ... αύριο θα κατευθυνθούμε για το Χάρρενχαλ.

*Σε αυτό το σημείο αξίζει να γίνει μια ενδιαφέρουσα υποσημείωση. Με την κίνησή του να εγκατασταθεί στο Χάρρενχαλ, ο Τάιγουιν γίνεται κατά κάποιον τρόπο ο Άρχοντας του Χάρρενχαλ και το όνομά του θα μπει σε μια αρκετά πολυπληθή λίστα ανθρώπων που υπήρξαν (αλλά και θα υπάρξουν) άρχοντες του Χάρρενχαλ, οι οποίοι γνώρισαν φρικτό τέλος. Πέρα από τον Χάρρεν τον Μαύρο, τους Λόθστον, τους Στρονγκ, και ένα σωρό άλλους Οίκους που πέρασαν από το Χάρρενχαλ αλλά τελικά έχασαν το κάστρο και η γενιά τους διακόπηκε, στη λίστα αυτή μπαίνουν και αρκετοί ακόμη “ιδιοκτήτες” από το σημερινό Γουέστερος. Ο Οίκος Γουέντ που έχει πλέον εξαφανιστεί, ο Γιάνος Σλυντ που φεύγει χωρίς τη θέλησή του για το Τείχος όπου και εκτελείται, ο Τάιγουιν που θα πεθάνει στα χέρια του ίδιου του γιου του, ο Έιμορυ Λορτς που θα αποτελέσει την τροφή μιας αρκούδας, ο Βάργκο Χόουτ που θα χάσει τη ζωή του με μαρτυρικό τρόπο, και ο Γκρέγκορ Κλέγκεϊν, ο οποίος όχι μόνο θα υποφέρει από έναν αργό και βασανιστικό θάνατο από το δηλητήριο του Όμπερυν, αλλά θα συνεχίσει τη ζωή του ως Frankengregor (σίγουρα υπάρχουν και άλλοι που έχουν πεθάνει και τους ξεχνάω αυτή τη στιγμή). Στη λίστα εντοπίζονται ακόμη οι Ρους Μπόλτον και Μικροδάχτυλος. Άλλος ένας ακόμη λόγος για να περιμένει κανείς τον θάνατό τους [με φρικτό τρόπο, όπως δείχνουν οι παραπάνω περιπτώσεις].

Ακόμη, ο Τάιγουιν δίνει διαταγή στους Γκρέγκορ Κλέγκεϊν, Έιμορυ Λορτς και Βάργκο Χόουτ να λεηλατήσουν τα νότια Ρίβερλαντς, έχοντας ο καθένας τους 300 ιππείς στη διάθεσή τους.

«Άφησε ελεύθερο τον Σερ Γκρέγκορ και τους άντρες του να λεηλατήσουν τα πάντα στο πέρασμά τους. Στείλε μαζί τον Βάργκο Χόουτ με τους ελεύθερους καβαλάρηδές του και τον Σερ Έιμορυ Λορτς. Καθένας τους να έχει τριακόσιους ιππείς. Πες τους πως θέλω όλες οι παραποτάμιες περιοχές από το Μάτι του Θεού ως τον Κόκκινο Ποταμό να παραδοθούν στις φλόγες.»

Τέλος, ως επιβράβευση για την όλη παρουσία του στο πολεμικό συμβούλιο, ο Τάιγουιν στέλνει τον Τύριον στο Κινγκς Λάντινγκ για να βάλλει τάξη και να διοικήσει την πρωτεύουσα ως Χέρι του Βασιλιά στη θέση του ίδιου.

Οι Σταρκ στο Ρίβερραν
Το τελευταίο κεφάλαιο του πρώτου βιβλίου που σχετίζεται με την εκστρατεία του Ρομπ είναι εκείνο της άφιξης των Βόρειων στο κάστρο του Ρίβερραν, όπου η Κάτλυν συναντά τον ετοιμοθάνατο πατέρα της για πρώτη φορά έπειτα από 15 χρόνια. Είναι, επίσης, το πρώτο κεφάλαιο που έχουμε από την πλευρά των Σταρκ μετά τον αποκεφαλισμό του Νεντ. Η Κάτλυν είναι φανερά επηρεασμένη από το γεγονός αυτό.

Παρά την σημασία των συναντήσεων της Κάτλυν πρώτα με τον αδερφό της και έπειτα με τον πατέρα της, το μεγάλο γεγονός του κεφαλαίου είναι αναμφισβήτητα το πολεμικό συμβούλιο των Βόρειων, καθώς είναι αναγκαίο να βρεθεί η χρυσή τομή ανάμεσα στους Άρχοντες του Βορρά και των Παραποτάμιων Περιοχών [στο συμβούλιο συμμετέχουν και οι Άρχοντες των Ρίβερλαντς που είχαν τραπεί σε φυγεί μετά τη νίκη του Τζέιμι στο Ρίβερραν] για την πολιτική και στρατηγική που θα ακολουθήσουν μετά τις νίκες τους επί των Λάννιστερ. Κανονικά, ο πρωταρχικός στόχος του Ρομπ, δηλαδή η απελευθέρωση του πατέρα του, θα ήταν δυνατό να επιτευχθεί μετά τις τελευταίες εξελίξεις, αλλά λόγω Τζόφρυ έχει γίνει μη πραγματοποιήσιμος.

(Συνεχίζεται)