Περί "ανέμων και υδάτων" και Game o Thrones

[nirne]

Αλλάζω το κλίμα και το κάνω... μουσικό. Θα ήθελα απόψε να κάνω ένα μικρό αφιέρωμα σε μια μεγάλη φωνή. Μια insanely huge voice, όπως την χαρακτήρισε κάποιος κάποτε...

Αυτές τις μέρες παράτησα τα τωρινά μου ακούσματα και έχω κολλήσει με μια μεγάλη αγάπη μου από το παρελθόν. Σας έχει τύχει ποτέ να ερωτευτείτε μια φωνή; Να ερωτευτείτε αβάσταχτα, δηλαδή, και κεραυνοβόλα μια φωνή. Και να μην είναι η φωνή κάποιου αγαπημένου προσώπου σας, αλλά ενός τραγουδιστή/τραγουδίστριας. Εμένα μου έτυχε για πρώτη φορά όταν ήμουν είκοσι εννέα χρονών.

Η αδερφή μου, που ήταν μεταλού (εγώ δεν ήμουν τότε), μου χάρισε μια κασέτα όπου είχε ηχογραφήσει δύο δίσκους μιας μέταλ μπάντας. Ναι, τότε είχαμε κασέτες  . Εγώ την έβαλα στα αζήτητα γνωρίζοντας τι μουσική άκουγε (εκείνη την εποχή είχε κόλλημα με τους Sepultura, οπότε οι γνώστες καταλαβαίνουν τι σημαίνει αυτό για ένα αμύητο στη μέταλ αυτί!) και υποθέτοντας ότι δεν θα μου άρεσε καθόλου το περιεχόμενό της. Πέρασαν μήνες, μέχρι να αποφασίσω να τη βάλω στο κασετόφωνό μου. Όταν την έβαλα όμως.....................................

Ήταν εκείνη η φωνή. Αντρίκια, βαθιά και μπάσα στις χαμηλές, έφτανε στα ουράνια στις ψηλές, κρατώντας απόλυτο έλεγχο. Φωνή καθαρή, απόλυτα μελωδική, γεμάτη δύναμη, τεχνική, 4 οκτάβες εύρος, με εντυπωσιακό βιμπράτο, αξιοσημείωτο κράτημα και head voice προεκτάσεις, επική μέχρι εκεί που δεν πάει. Μια φωνή που μ' έκανε να σταματήσω αυτό που έκανα εκείνη την ώρα και να ακούσω τη μουσική εκστασιασμένη. Και ερωτεύτηκα. Για πάντα. Εκείνον, τη φωνή του και τη μουσική που τραγουδούσε.

Η φωνή εκείνη μ' έκανε να δω με άλλο μάτι τη σκληρή μουσική και να ανοίξω τους ορίζοντές μου. Άρχισα να ψάχνω τι ήταν το μέταλ και κυρίως η μουσική της μπάντας που με εντυπωσίασε. Άρχισα να ψάχνω για άλλες μπάντες με παρόμοια μουσική που ήξερα ότι θα με έστελναν αδιάβαστη. Με λίγα λόγια, μελωδική μέταλ με εντυπωσιακά φωνητικά. Και όπως οι περισσότεροι άνθρωποι που θα καθίσουν να ασχοληθούν σοβαρά με το είδος, κατέληξα να βρω τα δικά μου αγαπημένα ακούσματα ανάμεσα στα άλλα και να το λατρέψω.

Η φωνή στην οποία οφείλω τα σημερινά μου ακούσματα, η σπουδαιότερη στο μέταλ μαζί με δυο τριών άλλων κατά την άποψή μου και από τις πιο επιδραστικές αν όχι η πιο επιδραστική, ανήκε σ' έναν Γερμανό που ήταν μόλις δεκαοχτώ χρονών όταν ηχογράφησε τον πρώτο δίσκο με τους Helloween και δεκαεννιά όταν ηχογράφησε τον δεύτερο. Τα δύο άλμπουμ δηλαδή που περιείχε η κασέτα που μου έδωσε η αδερφή μου. Τα δύο Keeper of the Seven Keys. Η χρυσή εκείνη φωνή με τις τρελές δυνατότητες ανήκε στον μεγάλο Michael Kiske.

Στο βίντεο που παραθέτω ακούγονται πολύ μικρά αποσπάσματα από ζωντανές εμφανίσεις των Helloween όταν είχαν τον Kiske στο μικρόφωνο, ο οποίος τότε ήταν δεκαοχτώ και δεκαεννιά χρονών και περιέχουν μερικές από τις πιο εντυπωσιακές στιγμές της φωνής του, τόσο στις ψηλές, όσο και στις χαμηλές νότες. Οι αμύητοι στο μέταλ, μπορούν απλά να αγνοήσουν τη γρήγορη μουσική της μπάντας και να εστιάσουν στα ανεπανάληπτα... αεροπλανικά της φωνής του απίστευτου νεαρού!

https://www.youtube.com/watch?v=wBqrzrMAVfI

Goosebumps big time!!!!

P.S. Σόρι για το.,. παραλήρημα, αλλά ένιωσα την ανάγκη να το μοιραστώ!