To είδα προ κάτι ώρες και η αλήθεια είναι πως τελικά από την μεγάλη αναμονή δεν εντυπωσιάστηκα και ιδιαίτερα. Αποφάσισα για φέτος να αποφύγω άλλα spoiler μπας και μείνει και καμιά έκπληξη για το τέλος...
Το σενάριο δυστυχώς έχει αρχίσει όντως να φθίνει...πολύ χαβαλές και πλάκα ενώ ο κόσμος καίγεται. Ουσιαστικά μόνο το τείχος κράτησε κάτι από τη δραματικότητα της σειράς. Ίσως αυτό θα έπρεπε να το προσέξουν οι παραγωγοί μη καταντήσει Ζήνα από Game of Thrones. Και δεν το συγκρίνω με τα βιβλία αλλά με την ίδια τη σειρά. Πιστεύω στους πρώτους κύκλους υπήρχε περισσότερη σοβαρότητα.
Ελλάρια μου άρεσε η πρόθεση της, ναι ο δύστυχος αδελφός του Όμπεριν ήταν πολύ ευγενής και ειρηνικός, δεν μπορούσε να παίξει το παιχνίδι του θρόνου και έπρεπε να φύγει, κάνει sense, αλλά αυτή η ευκολία να σκοτώσεις βασιλέα και διάδοχο, και να κάνεις και πλάκα από πάνω, σπάει κόκαλα.
Μελ δεν μου άρεσε και ουσιαστικά δεν μου άρεσε που μετά από 5 σεζόν και ενώ υποτίθεται την έχουμε γνωρίσει σαν χαρακτήρα και αυτή και τα σκονάκια, μπουκαλάκια, ματζούνια, φίλτρα και λοιπά που χρησιμοποιεί...ξαφνικά αποκαλύπτεται μία ακόμα διάσταση της από το πουθενά χωρίς ένα hint που να συνδέει αυτό που είδαμε με κάποια προηγούμενη αναφορά, κάτι, ένα μυστήριο. Σαν τον Θόλο (Under the Dome) που όλα συνέβαιναν απλά για να συμβούν από το πουθενά και να πάει παρακάτω το επεισόδιο. Please...
Τα σκυλάκια που κυνηγούσαν την Σάνσα που πήγαν και η Μπριεν πέντε σεζόν ένα κερί κοιτούσε και τώρα πετάχτηκε από το πουθενά, ας είχαν τουλάχιστον μία σκηνή πριν πως ανακάλυψε τα ίχνη της Σάνσας και είναι κάτα πόδας για διάσωση, να έρθει πιο ομαλά και να δημιουργηθεί και λίγη αγωνία για τη διάσωση.
Αντί αυτού, οι Ντοθράκι έχουν αλλάξει βάρδιες και μέχρι να συντονιστούν ποιος είναι τι και ποια είναι τα ομορφότερα πράγματα στον κόσμο, καθώς και τι χρώμα έχουν οι τρίχες της Ντάνυ (εντάξει το ξεφτιλίσαμε τέλος!), έχουμε φάει δυο σκηνές που μοναδικό μεγαλείο είχαν το πολυπληθές cast και τις ερήμους της Ισπανίας.
Κατά τα άλλα μου φάνηκε μικρό σαν επεισόδιο, λίγο και χωρίς κάτι χορταστικό από άποψη πληροφόρησης. Αν το πάμε με αυτούς τους ρυθμούς και τόσους χαρακτήρες ζήτω που καήκαμε.