27-04-2016, 01:09 PM
Διαβάζοντας ξανά το μοναδικό POV της Μελισάντρας στον Χορό των Δράκων ύστερα από το συμβάν στο τέλος του 1ου επεισοδίου, πρέπει να ομολογήσω ότι το κεφάλαιο της είναι ένα από τα πιο creepy και αινιγματικά ολόκληρου του Asoiaf. Πολύ περίεργο κεφάλαιο, με εντονότατη παρουσία μαγείας. Ένα μεγάλο μέρος του σχετίζεται με (το βάζω σε σπόιλερ για καλό και για κακό, αν και πρόκειται για γεγονός που εκτός συγκλονιστικότατου απροόπτου δεν υπάρχει στη σειρά)
αλλά πέρα από αυτό υπάρχουν διάφορα ενδιαφέροντα στοιχεία αναφορικά με τη ίδια. Δημιουργούν μια πραγματικά ιδιαίτερη ατμόσφαιρα γύρω από το προσωπό της. [Τα αποσπάσματα θα μπουν σε σπόιλερ για οικονομία χώρου και επειδή το θρεντ αφορά την σειρά]
Το επόμενο απόσπασμα εμπεριέχει ένα μικρότερο κομμάτι που έχει αναφερθεί και παραπάνω από πολλούς συμφορουμίτες, αλλά νομίζω πως αξίζει να διαβάσει κανείς ολόκληρη την παράγραφο:
Στη συνέχεια ακολουθεί η περίφημη ατάκα της για τον Τζον Σνόου:
Πέρα από την έμμεση παραδοχή της για το τι πραγματικά συνέβαινε ανάμεσα στην ίδια και τον Στάννις, το σημαντικότερο στοιχείο είναι πως η Μελισάντρα απεχθάνεται τον ύπνο και κοιμάται πραγματικά ελάχιστα. Εύχεται, μάλιστα, κάποτε να έρθει η μέρα που δεν θα κοιμόταν καθόλου.
Το μεγαλύτερο μέρος του αποσπάσματος αναφέρεται στα ξόρκια της, αλλά το πιο ενδιαφέρον πρόκειται για το ό,τι στο Τείχος νιώθει ακόμα ισχυρότερη ακόμα και από τότε που βρισκόταν στο Ασσάι. Ιδιαίτερα περίεργο για μια γυναίκα που σχετίζεται τόσο πολύ με την φωτιά.
[member=157]Σιέρα[/member], συμφωνώ απόλυτα σε αυτά που λες για την καταγωγή της Μελισάντρας, η φράση Lot Seven θα πρέπει να αναφέρεται σε κάποια ομάδα σκλάβων στη συγκεκριμένη περίπτωση.
Σχετικά με την θεωρία περί της καταγωγής από την Σιέρα Σήσταρ και το Ματωμένο Κοράκι, πρέπει να πω ότι οι ομοιότητες της πρώτης με την Μελισάντρα ως προς τα εμφανισιακά χαρακτηριστικά είναι εντυπωσιακές. Αυτό που με προβληματίζει, ωστόσο, είναι ότι αν η πραγματική εμφάνιση της Μελισάντρας είναι περίπου αυτή που έδειξε το πρώτο επεισόδιο, τότε στην ουσία όλα αυτά τα στοιχεία περί ομοιότητας των εξωτερικών χαρακτηριστικών είναι στην ουσία “άχρηστα”, καθώς η Μελισάντρα που βλέπουμε εμείς και όλοι οι υπόλοιποι άνθρωποι στο Ασοιάφ είναι μια ψεύτικη εικόνα της, βασισμένη στη μαγεία.
Το όραμα της Μελισάντρας με το Ματωμένο Κοράκι και τον Μπραν είναι επίσης πολύ αινιγματικό:
Τους θεωρεί υπηρέτες του Μεγάλου Άλλου, αλλά δεν είναι και πρώτη φορά που η Μελισάντρα κάνει λάθος ερμηνεία σε κάποιο όραμα...
Ακόμα πιο περιέργη, βέβαια, είναι και η άμεση αντίδρασή στο όραμα που βλέπει με τον Μπραν και το Ματωμένο Κοράκι:
Θα μπορούσε άραγε η εικόνα του πατέρα της (σύμφωνα με την παραπάνω θεωρία πάντα), Μπλαντρέηβεν, να έφερε στο νου της εικόνες από το μακρινό παρελθόν της και την καταγωγή της;
Σχετικά με εκείνη την σκηνή μεταξύ της Μελισάντρας και της Σελύζ, κατά την οποία υποτίθεται πως η Μελισάντρα φανέρωσε την πραγματική της εμφάνιση στην Σελύζ, προσωπικά αμφιβάλλω. Υπάρχουν σίγουρα υπόνοιες σε όλη τη σκηνή, αλλά δεν μας γίνεται ξεκάθαρο αν πράγματι η Σελύζ βλέπει την “αληθινή” Μελισάντρα. Και το πρόσωπό της, προσωπικά, δεν θα το χαρακτήριζα ούτε καν τρομαγμένο, πόσο μάλλον τρομοκρατημένο. Περισσότερο απορημένη φαίνεται. Γενικότερα, νομίζω πως η σκηνή αναφέρεται κυρίως στην θυσία της Σιρήν (“Δεν χρειάζεσαι την βοήθειά μου, αλλά εγώ θα χρειαστώ τη δικιά σου. Όταν ανοιχτούμε στο πέλαγος η κόρη σου πρέπει να βρίσκεται μαζί μας”) καθώς κάμπτει και την τελευταία αντίσταση της Σελύζ ώστε η κόρη της να έρθει τελικά στο Τείχος.
Το επόμενο απόσπασμα εμπεριέχει ένα μικρότερο κομμάτι που έχει αναφερθεί και παραπάνω από πολλούς συμφορουμίτες, αλλά νομίζω πως αξίζει να διαβάσει κανείς ολόκληρη την παράγραφο:
Στη συνέχεια ακολουθεί η περίφημη ατάκα της για τον Τζον Σνόου:
Πέρα από την έμμεση παραδοχή της για το τι πραγματικά συνέβαινε ανάμεσα στην ίδια και τον Στάννις, το σημαντικότερο στοιχείο είναι πως η Μελισάντρα απεχθάνεται τον ύπνο και κοιμάται πραγματικά ελάχιστα. Εύχεται, μάλιστα, κάποτε να έρθει η μέρα που δεν θα κοιμόταν καθόλου.
Το μεγαλύτερο μέρος του αποσπάσματος αναφέρεται στα ξόρκια της, αλλά το πιο ενδιαφέρον πρόκειται για το ό,τι στο Τείχος νιώθει ακόμα ισχυρότερη ακόμα και από τότε που βρισκόταν στο Ασσάι. Ιδιαίτερα περίεργο για μια γυναίκα που σχετίζεται τόσο πολύ με την φωτιά.
[member=157]Σιέρα[/member], συμφωνώ απόλυτα σε αυτά που λες για την καταγωγή της Μελισάντρας, η φράση Lot Seven θα πρέπει να αναφέρεται σε κάποια ομάδα σκλάβων στη συγκεκριμένη περίπτωση.
Σχετικά με την θεωρία περί της καταγωγής από την Σιέρα Σήσταρ και το Ματωμένο Κοράκι, πρέπει να πω ότι οι ομοιότητες της πρώτης με την Μελισάντρα ως προς τα εμφανισιακά χαρακτηριστικά είναι εντυπωσιακές. Αυτό που με προβληματίζει, ωστόσο, είναι ότι αν η πραγματική εμφάνιση της Μελισάντρας είναι περίπου αυτή που έδειξε το πρώτο επεισόδιο, τότε στην ουσία όλα αυτά τα στοιχεία περί ομοιότητας των εξωτερικών χαρακτηριστικών είναι στην ουσία “άχρηστα”, καθώς η Μελισάντρα που βλέπουμε εμείς και όλοι οι υπόλοιποι άνθρωποι στο Ασοιάφ είναι μια ψεύτικη εικόνα της, βασισμένη στη μαγεία.
Το όραμα της Μελισάντρας με το Ματωμένο Κοράκι και τον Μπραν είναι επίσης πολύ αινιγματικό:
Τους θεωρεί υπηρέτες του Μεγάλου Άλλου, αλλά δεν είναι και πρώτη φορά που η Μελισάντρα κάνει λάθος ερμηνεία σε κάποιο όραμα...
Ακόμα πιο περιέργη, βέβαια, είναι και η άμεση αντίδρασή στο όραμα που βλέπει με τον Μπραν και το Ματωμένο Κοράκι:
Θα μπορούσε άραγε η εικόνα του πατέρα της (σύμφωνα με την παραπάνω θεωρία πάντα), Μπλαντρέηβεν, να έφερε στο νου της εικόνες από το μακρινό παρελθόν της και την καταγωγή της;
Σχετικά με εκείνη την σκηνή μεταξύ της Μελισάντρας και της Σελύζ, κατά την οποία υποτίθεται πως η Μελισάντρα φανέρωσε την πραγματική της εμφάνιση στην Σελύζ, προσωπικά αμφιβάλλω. Υπάρχουν σίγουρα υπόνοιες σε όλη τη σκηνή, αλλά δεν μας γίνεται ξεκάθαρο αν πράγματι η Σελύζ βλέπει την “αληθινή” Μελισάντρα. Και το πρόσωπό της, προσωπικά, δεν θα το χαρακτήριζα ούτε καν τρομαγμένο, πόσο μάλλον τρομοκρατημένο. Περισσότερο απορημένη φαίνεται. Γενικότερα, νομίζω πως η σκηνή αναφέρεται κυρίως στην θυσία της Σιρήν (“Δεν χρειάζεσαι την βοήθειά μου, αλλά εγώ θα χρειαστώ τη δικιά σου. Όταν ανοιχτούμε στο πέλαγος η κόρη σου πρέπει να βρίσκεται μαζί μας”) καθώς κάμπτει και την τελευταία αντίσταση της Σελύζ ώστε η κόρη της να έρθει τελικά στο Τείχος.
“The bleeding star bespoke the end. These are the last days, when the world shall be broken and remade. A new god shall be born from the graves and charnel pits.”