10-05-2016, 08:52 PM
Αναφορικά με τα συμβάντα του Πύργου της Χαράς, σύμφωνα με το game of thrones wikia, ο δεύτερος ιππότης της ιππότης της Βασιλικής Φρουράς πρόκειται για τον κατά τ' άλλα θηριώδη Gerold Hightower, τον Λευκό Ταύρο, Άρχοντα Διοικητή της Βασιλικής Φρουράς (http://gameofthrones.wikia.com/wiki/Oathbreaker). Οπότε ο Oswell Whent είναι εκείνος που κόπηκε. Βέβαια, στη σύντομη σκηνή που προηγείται της μονομαχίας η ιδιότητά του αυτή δεν διακρίνεται σε καμία περίπτωση.
Η φωτογραφία με την Λευκή Βίβλο στην οποία η [member=3233]Alysanne Targaryen[/member] αναφέρεται παραπάνω είναι εξής:
Δυστυχώς δεν είναι η πρώτη φορά που η σειρά καταφέρνει να δημιουργήσει τέτοια αντίθεση από μόνη της...
Παρότι με την παράλειψη του διαλόγου πριν από την μάχη χάνεται η ουσία της όλης σκηνής (we swore a vow κλπ), τουλάχιστον απέδωσαν δικαιοσύνη στον Σερ Άρθουρ δείχνοντας για τι πραγματικά ήταν ικανός. Ο ηθοποιός, νομίζω, ήταν ιδανικός για τον ρόλο αυτό. Ακόμη κι αν το τι πραγματικά συνέβη κατά τη διάρκεια της μάχης μας είναι εντελώς άγνωστο, είναι πολύ πιθανό ο τρόπος με τον οποίο ο Σερ Άρθουρ ηττήθηκε στη σειρά να είναι ο ίδιος με αυτόν των βιβλίων.
Για την ταυτότητα του έκτου σαρικοφόρου, “Βόρειου” συντρόφου του Νεντ, πιθανόν οι παραγωγοί να έχουν ξεχάσει τις σχέσεις των οίκων σε πολιτικό επίπεδο. Έχουν κάνει και πολύ χειρότερα, πάντως, συνεπώς δικαιολογούνται.
Επίσης, στην προσπάθειά τους να τονίσουν τις ικανότητες του Σερ Άρθουρ Ντέυν πρόσθεσαν ένα παραπάνω σπαθί στο δεύτερο χέρι του, άσχετα από το αν ο συγκεκριμένος ιππότης έχει μείνει γνωστός ως το “Σπαθί του Πρωινού” ακριβώς λόγω της Αυγής. Τώρα αν Αυγή είναι το σπαθί που σηκώνει από το έδαφος, τότε ισχύει αυτό αναφέρει η [member=194]nirne[/member]:
Για να μην παρεξηγηθώ, ωστόσο, βρήκα την σκηνή καλή παρά τις όποιες ατέλειες μπορεί κανείς να εντοπίσει. Θα μπορούσε, παρόλα αυτά, να ήταν ακόμη καλύτερη αν ο διάλογος είχε μείνει περισσότερο πιστός στα βιβλία που είναι και η πραγματική ουσία της σκηνής, και όχι η μάχη.
Η φωτογραφία με την Λευκή Βίβλο στην οποία η [member=3233]Alysanne Targaryen[/member] αναφέρεται παραπάνω είναι εξής:
![[Image: latest?cb=20140409063649]](http://vignette4.wikia.nocookie.net/gameofthrones/images/7/78/BookOfBrothersDayne.jpg/revision/latest?cb=20140409063649)
Δυστυχώς δεν είναι η πρώτη φορά που η σειρά καταφέρνει να δημιουργήσει τέτοια αντίθεση από μόνη της...
Παρότι με την παράλειψη του διαλόγου πριν από την μάχη χάνεται η ουσία της όλης σκηνής (we swore a vow κλπ), τουλάχιστον απέδωσαν δικαιοσύνη στον Σερ Άρθουρ δείχνοντας για τι πραγματικά ήταν ικανός. Ο ηθοποιός, νομίζω, ήταν ιδανικός για τον ρόλο αυτό. Ακόμη κι αν το τι πραγματικά συνέβη κατά τη διάρκεια της μάχης μας είναι εντελώς άγνωστο, είναι πολύ πιθανό ο τρόπος με τον οποίο ο Σερ Άρθουρ ηττήθηκε στη σειρά να είναι ο ίδιος με αυτόν των βιβλίων.
Για την ταυτότητα του έκτου σαρικοφόρου, “Βόρειου” συντρόφου του Νεντ, πιθανόν οι παραγωγοί να έχουν ξεχάσει τις σχέσεις των οίκων σε πολιτικό επίπεδο. Έχουν κάνει και πολύ χειρότερα, πάντως, συνεπώς δικαιολογούνται.
Επίσης, στην προσπάθειά τους να τονίσουν τις ικανότητες του Σερ Άρθουρ Ντέυν πρόσθεσαν ένα παραπάνω σπαθί στο δεύτερο χέρι του, άσχετα από το αν ο συγκεκριμένος ιππότης έχει μείνει γνωστός ως το “Σπαθί του Πρωινού” ακριβώς λόγω της Αυγής. Τώρα αν Αυγή είναι το σπαθί που σηκώνει από το έδαφος, τότε ισχύει αυτό αναφέρει η [member=194]nirne[/member]:
(09-05-2016, 07:52 PM)nirne link Wrote: Κι εμένα είναι λάθος μου γιατί νόμισα ότι πραγματικά το είχε αφήσει κάτω και πολέμησε με δύο κλασικά σπαθιά. Το κρατάει όμως με το ένα χέρι στη μάχη απ' ό, τι φαίνεται και άρα δεν είναι μεγαλόσπαθο αλλά αυτό που αποκαλούν "μπάσταρδο" σπαθί. Δηλαδή κάτι ανάμεσα στο μεγαλόσπαθο και το μακρύσπαθο (το κλασικό σπαθί). Η Αυγή ήταν μεγαλόσπαθο, χρειαζόταν δυο χέρια και κρεμόταν στην πλάτη. Τέλος πάντων, πιστεύω ότι μας έδειξαν την Αυγή αλλά δεν έμοιαζε με την Αυγή.
Για να μην παρεξηγηθώ, ωστόσο, βρήκα την σκηνή καλή παρά τις όποιες ατέλειες μπορεί κανείς να εντοπίσει. Θα μπορούσε, παρόλα αυτά, να ήταν ακόμη καλύτερη αν ο διάλογος είχε μείνει περισσότερο πιστός στα βιβλία που είναι και η πραγματική ουσία της σκηνής, και όχι η μάχη.
“The bleeding star bespoke the end. These are the last days, when the world shall be broken and remade. A new god shall be born from the graves and charnel pits.”