17-05-2016, 09:01 PM
Χαίρετε, χαίρετε! Έχω πάνω από χρόνο να γράψω αλλά σας διαβάζω τακτικά! 
Δε μου άρεσαν καθόλου τα σεξιστικά σχόλια που διάβασα για την Μπριέν εδώ, τα θεωρώ απαράδεκτα. Είναι εξίσου αγενή με το πώς προβάλλουν στη σειρά έναν ευνουχισμένο άνθρωπο.
Το επεισόδιο έκανα μιάμιση ώρα να το δω, βαριόμουν πάρα πολύ, το σταματούσα, έκανα κάτι άλλο και επανερχόμουν με τα χίλια ζόρια.
Μου άρεσε η σκηνή με Τζον-Σάνσα, μου άρεσε που δε μας έδειξαν να λένε τις ιστορίες στους και προχώρησαν στο διά ταύτα, όπως ήδη αναφέρθηκε.
Η Άσσα (Γιάρα, πώς στο καλό τη λένε πού δε θυμάμαι) με εκνεύρισε, τη βρήκα λίγο ηλίθια να κατηγορεί τον αδερφό της για την κατάστασή του αλλά (απ΄το λίγο που έχω διαβάσει τα βιβλία και όσο έχω δει στη σειρα) οι Σιδηρογέννητοι δε φημίζονται για την ευαισθησία τους ούτε φαίνεται να έχουν πρόσβαση σε γνώσεις πέρα απ΄τις στρατιωτικές για να αντιληφθεί η αδερφή του κάτι παραπάνω απ΄το συμφέρον της. Παρ'όλα αυτά ήταν ωραία σκηνή και βλέπουμε τον Θήον να ανδρώνεται πραγματικά και να είναι σίγουρος για το τι θέλει.
Η Σάνσα δε μου άρεσε στην αρχή, με το χαστούκι στον μικρό Άρρυν είδαμε μια απότομη αλλαγή της και ήταν άχαρο αλλά πλέον δε μου κάνει εντύπωση η στάση της γιατί πήγε σπίτι της και εν τέλει το διοικούσε ένας αγροίκος που τη βίασε.
Οι σκέψεις και οι αντιδράσεις του Τζον ήταν απολύτως λογικές. Είναι λογικό να θέλει να φύγει. Το γράμμα όμως δε φαίνεται να του αφήνει περιθώρια. Παρ'όλα αυτά, αμφιβάλλω αν οι υπόλοιποι Βόρειοι ακολουθήσουν έναν μπάσταρδο. Έχω περιέργεια να δω πώς θα εξελιχθεί.
Ελπίζω με θάνατο του Μπόλτον αλλά ίσως είναι μια πύρρειος νίκη για τον Τζον οπότε δεν ξέρω κατά πόσο θα ωφεληθεί ή έστω αν θα μου αρέσει το αποτέλεσμα
Ο θάνατος της Όσα αναμενόμενος, δυστυχώς. Είχα μια μικρή, μικρή ελπίδα αλλά δε σοκαρίστηκα πολύ όταν είδα τη σκηνή.
ΜΔ παίρνει θέση αλλά υποθέτω το κάνει γιατί με έναν Σταρκ στο Γουίντερφελ θα μπορεί να έχει μεγαλύτερα οφέλη απ'ότι με τον αρρωστημένο.
Μου άρεσε η σκηνή στο τέλος, από τότε που γεννήθηκαν οι δράκοι, ήταν η πρώτη φορά που χάρηκα σκηνή με την Ντάνυ. Όσο για το ρεαλιστικό ή μη της σκηνής, έχω την εντύπωση ότι οι Ντοθράκοι γενικώς αλείφονται με λάδια οπότε δε μου έκανε εντύπωση που άρπαξε αμέσως το μέρος.
Αν ξεχνάω κάτι, θα επανέρθω.
Δε μου άρεσαν καθόλου τα σεξιστικά σχόλια που διάβασα για την Μπριέν εδώ, τα θεωρώ απαράδεκτα. Είναι εξίσου αγενή με το πώς προβάλλουν στη σειρά έναν ευνουχισμένο άνθρωπο.
Το επεισόδιο έκανα μιάμιση ώρα να το δω, βαριόμουν πάρα πολύ, το σταματούσα, έκανα κάτι άλλο και επανερχόμουν με τα χίλια ζόρια.
Μου άρεσε η σκηνή με Τζον-Σάνσα, μου άρεσε που δε μας έδειξαν να λένε τις ιστορίες στους και προχώρησαν στο διά ταύτα, όπως ήδη αναφέρθηκε.
Η Άσσα (Γιάρα, πώς στο καλό τη λένε πού δε θυμάμαι) με εκνεύρισε, τη βρήκα λίγο ηλίθια να κατηγορεί τον αδερφό της για την κατάστασή του αλλά (απ΄το λίγο που έχω διαβάσει τα βιβλία και όσο έχω δει στη σειρα) οι Σιδηρογέννητοι δε φημίζονται για την ευαισθησία τους ούτε φαίνεται να έχουν πρόσβαση σε γνώσεις πέρα απ΄τις στρατιωτικές για να αντιληφθεί η αδερφή του κάτι παραπάνω απ΄το συμφέρον της. Παρ'όλα αυτά ήταν ωραία σκηνή και βλέπουμε τον Θήον να ανδρώνεται πραγματικά και να είναι σίγουρος για το τι θέλει.
Η Σάνσα δε μου άρεσε στην αρχή, με το χαστούκι στον μικρό Άρρυν είδαμε μια απότομη αλλαγή της και ήταν άχαρο αλλά πλέον δε μου κάνει εντύπωση η στάση της γιατί πήγε σπίτι της και εν τέλει το διοικούσε ένας αγροίκος που τη βίασε.
Οι σκέψεις και οι αντιδράσεις του Τζον ήταν απολύτως λογικές. Είναι λογικό να θέλει να φύγει. Το γράμμα όμως δε φαίνεται να του αφήνει περιθώρια. Παρ'όλα αυτά, αμφιβάλλω αν οι υπόλοιποι Βόρειοι ακολουθήσουν έναν μπάσταρδο. Έχω περιέργεια να δω πώς θα εξελιχθεί.
Ελπίζω με θάνατο του Μπόλτον αλλά ίσως είναι μια πύρρειος νίκη για τον Τζον οπότε δεν ξέρω κατά πόσο θα ωφεληθεί ή έστω αν θα μου αρέσει το αποτέλεσμα
Ο θάνατος της Όσα αναμενόμενος, δυστυχώς. Είχα μια μικρή, μικρή ελπίδα αλλά δε σοκαρίστηκα πολύ όταν είδα τη σκηνή.
ΜΔ παίρνει θέση αλλά υποθέτω το κάνει γιατί με έναν Σταρκ στο Γουίντερφελ θα μπορεί να έχει μεγαλύτερα οφέλη απ'ότι με τον αρρωστημένο.
Μου άρεσε η σκηνή στο τέλος, από τότε που γεννήθηκαν οι δράκοι, ήταν η πρώτη φορά που χάρηκα σκηνή με την Ντάνυ. Όσο για το ρεαλιστικό ή μη της σκηνής, έχω την εντύπωση ότι οι Ντοθράκοι γενικώς αλείφονται με λάδια οπότε δε μου έκανε εντύπωση που άρπαξε αμέσως το μέρος.
Αν ξεχνάω κάτι, θα επανέρθω.
"Μόνοι γεννιόμαστε και μόνοι πεθαίνουμε,αλλά καθώς περπατούμε μέσα σε αυτό το μαύρο πέπλο παίρνουμε δύναμη ο ένας από τον άλλο." - Μελισάντρα