Εδώ Γκρινιάζουμε Ελεύθερα! (πιθανά σπόιλερς)

[nirne]

Ο σκηνοθέτης έκανε εξαιρετική δουλειά στο επεισόδιο και κανείς δεν τον μισεί, απ' όσο διάβασα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Τώρα το ποιος μίσησε ποιον πρώτος (οι παραγωγοί τους αναγνώστες ή οι αναγνώστες τους παραγωγούς) είναι πολύ τραβηγμένο να το εικάσουμε, γιατί δεν έχουμε στοιχεία. Αν και η λέξη "μισώ" είναι too much όταν μιλάμε για πραγματικούς ανθρώπους και όλα αφορούν μια τηλεοπτική σειρά που απλά απογοήτευσε οικτρά χιλιάδες ανθρώπους που είχαν προσδοκίες γνωρίζοντας πόσο ενδιαφέρουσα και καλά στημένη ήταν η ιστορία του Μάρτιν.

Όσον αφορά εμένα πάντως, γιατί μόνο για τον εαυτό του μπορεί να μιλήσει κανείς με ασφάλεια, δεν θα "μισούσα" ποτέ τους παραγωγούς, αν έδειχναν τον ανάλογο σεβασμό στο υλικό πάνω στο οποίο δουλεύουν και δεν "του άλλαζαν τα φώτα" στις τελευταίες σεζόν. Κάποτε μου άρεσε πάρα πάρα πολύ αυτή η σειρά και τη συνιστούσα στους γνωστούς και τους φίλους μου με κάθε ευκαιρία. Και λυπάμαι που δεν μπορώ να το κάνω πια.

Τέλος, δεν ξέρω αν οι παραγωγοί δεν συμπαθούν τους Σταρκ, αυτό που ξέρω πάντως βασιζόμενη στη δουλειά τους, δηλαδή στη σειρά που δημιουργούν, είναι ότι έχουν απογυμνώσει τους Σταρκ από τα στοιχεία που τους χαρακτηρίζουν. Πχ γι' αυτό που αναφέραμε για την εκτέλεση. Οι Σταρκ δεν εκτελούν με συγκεκριμένο τρόπο επειδή έτσι τους αρέσει, αλλά επειδή ακολουθούν τα παλιά έθιμα και σέβονται τη θανάτωση ενός άλλου ανθρώπου. Στο πρώτο βιβλίο και στην πρώτη σεζόν ο Νεντ λέει στο γιο του μερικά σπουδαία λόγια: 

Το αίμα των Πρώτων Ανθρώπων κυλά ακόμη στις φλέβες των Σταρκ, και εξακολουθούμε να πιστεύουμε πως ο άντρας που αποφασίζει την καταδίκη πρέπει και να κρατά το σπαθί. Αν είναι να πάρεις τη ζωή ενός ανθρώπου, του το χρωστάς να τον κοιτάξεις στα μάτια και να ακούσεις τα τελευταία του λόγια. Κι αν δεν αντέχεις να το κάνεις, τότε ίσως να μην αξίζει ο άντρας αυτός να πεθάνει. Κάποια μέρα, Μπραν, θα γίνεις πρόμαχος του Ρομπ και θα διαφεντεύεις το δικό σου φρούριο στο όνομα του αδελφού σου και του βασιλιά, και το καθήκον της δικαιοσύνης θα βαρύνει τους ώμους σου. Όταν έρθει εκείνη η μέρα, δεν πρέπει να αντλείς ευχαρίστηση από το καθήκον σου αλλά ούτε και να αποστρέφεις το βλέμμα.

Το νόημα λοιπόν μιας εκτέλεσης για τους Σταρκ έρχεται σε αντίθεση με την εκδίκηση και με το να ικανοποιείσαι από τη θανάτωση του αιχμαλώτου σου, όποιος κι αν είναι αυτός, ό, τι κι αν έχει κάνει. Ακριβώς το αντίθετο απ' αυτό που μας έδειξαν οι ΝτιΝτίδες λοιπόν.