(22-06-2016, 01:05 PM)summer link Wrote:Quote:Και νομίζω ότι σε αυτή ακριβώς τη σκηνή βλέπουμε αυτό που πραγματικά είναι. Πολεμιστής. Ούτε στρατιώτης, ούτε στρατηγός. Πολεμιστής και πιθανόν ήρωας. Έχει όλα τα χαρακτηριστικά. Ήθος, αγνότητα, τιμή, φλόγα, δεξιοτεχνία και εμπνέει τους άλλους να τον ακολουθήσουν. Νομίζω ότι αυτό είναι και το πεπρωμένο του. Να οδηγήσει τις στρατιές των ανθρώπων ενάντια στην απειλή των Άλλων. Να οδηγήσει και να πρωτοστατήσει όχι να σχεδιάσει την τακτική της μάχης.
Ναι ο Τζον είναι μαχητής, αυτό κάνει μάχεται, και αν και έχουν γραφτεί τόσα σχόλια παρόλα αυτά θα ήθελα να πω πως και από την ανάλυση της μάχης η στρατηγική του Τζον δεν ήταν πολύ μακριά τελικά και από την στρατηγική του Μπόλτον.
Και οι δυο αρχικά ήθελαν να παρασύρουν τον άλλον στο δικό τους στρατόπεδο, ο Μπόλτον έχοντας οργανώσει επίθεση, ο Τζον έχοντας οργανώσει άμυνα.
Απλώς ο Μπόλτον έχει ένα όπλο εναντίων των Σταρκ τον Ρίκον που δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν οι Σταρκ. Και παρόλο που η Σάνσα προειδοποίησε για αυτό, κανείς δεν θα μπορούσε να ξέρει πως θα τον χρησιμοποιούσε ο Μπόλτον.
Και ποιος δεν θα έτρεχε να σώσει τον αδελφό του;
Το λάθος του Τζον είναι που συνεχίζει προς τον Μπόλτον ακόμα και μετά το θάνατο του Ρίκον, παρασυρομένος φυσικά από τα συναισθήματα οργής και αγανάκτησης. Μόνο αυτό. Φυσικά τεράστιο λάθος τακτικής αλλά ο αυθορμητισμός του Τζον υπερνικά.
Μπράβο! Ο Jon είναι πολεμιστής-ήρωας.
Ο πολεμιστής-ήρωας πάντα μάχεται υπό αντίξοες συνθήκες υπηρετώντας το κοινό καλό ή κάποιον ανώτερο σκοπό εμπνέοντας αυτούς που τον ακολουθούν γιατί βρίσκεται πάντα και κέντρο της μάχης οδηγώντας και βάζοντας τη ζωή του σε κίνδυνο - αυτό ακριβώς (η αυτοθυσία) είναι που δημιουργεί την έμπνευση των ανθρώπων που τον ακολουθούν. Φυσικά έχει στρατηγικές ικανότητες, φυσικά σχεδιάζει το τι θα κάνει αλλά αυτό που τον οδηγεί τελικά είναι η μοίρα και όχι τα πλάνα. Συνήθως έχει και τραγικό τέλος αλλά υπάρχουν και εξαιρέσεις.
Επίσης μια παρατήρηση που έχω είναι ότι ένας στρατηγός χρειάζεται στρατό για να πολεμήσει (αλλιώς δεν μπορεί να κάνει κάτι) ενώ ο πολεμιστής-ήρωας θα πράξει αυτό που νομίζει σε κάθε περίπτωση.
Στο πόλεμο που έρχεται υπάρχει ανάγκη από ήρωες και όχι στρατηγούς.
Το επεισόδιο ήταν πολύ καλό από τα κορυφαία λόγω των μαχών.
Στο Meereen είναι η δεύτερη φορά που 3 δράκοι οδηγούν μια μάχη μαζί (εκτός εάν κάνω λάθος). Την προηγούμενη φορά που έγινε κάτι τέτοιο νικήθηκαν οι στρατοί των Lannister και Gardener (Field of fire) και είχαμε και το βασιλιά που γονάτισε (Stark).
Επομένως από εδώ και πέρα όλος ο κόσμος (Essos και Westeros) θα μάθει τι μπορούν να κάνουν η Daenerys και οι δράκοι της.
Μου άρεσε πολύ ο Tyrion, φαίνεται ότι είναι ακριβώς ότι χρειάζεται η Daenerys.
Μου άρεσε που ο Ramsay έτρεμε τον Jon (ήταν πολύ εμφανές) δείχνοντας ότι το μέγεθος της προσωπικότητάς του τον κατατάσσει στους ασήμαντους της ιστορίας.
Εντάξει ο Rickon δεν το σκέφτηκε να τρέξει ζιγκ ζαγκ (το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό ότι ο Ramsay του είπε τους κανόνες που παιχνιδιού ήταν τρέξε ζιγκ ζαγκ και κρύψου πίσω από τα Χ) αλλά φαντάζομαι ότι σε πραγματικές συνθήκες είναι αλλιώς.
Δεν μου άρεσε που ο Wun Wun δεν είχε ένα όπλο, ένα κορμό δέντρου ή κάτι άλλο και πάλευε στην ουσία με το μέγεθος του και τα χέρια-πόδια σαν ένας ελέφαντας! Κρίμα γιατί έφυγε χωρίς λόγο στην ουσία.
Τέλος μια ερώτηση! Το Winterfell γιατί θεωρείται απόρθητο? Δεν φαίνεται να έχει κάποιο ιδιαίτερο πλεονέκτημα θέσης ούτε οχύρωσης.
Υ.Γ. Παρακολουθώ πολύ καιρό το φόρουμ - Συγχαρητήρια!
When you play the game of thrones, you win or you die.