28-06-2016, 11:58 AM
Λίγο-πολύ τα είπατε όλα, αλλά ας κάνω κι εγώ την ανασκόπησή μου για το τελευταίο επεισόδιο της σεζόν το οποίο -σημειωτέον- μου άρεσε πολύ.
Kings Landing: Από τις λίγες φορές που δε βαρέθηκα. Ήταν μια προβλεπόμενη μεν εξέλιξη να καεί το σύμπαν, αλλά παρ' όλα αυτά, το γεγονός πυροδότησε παράλληλα και πολλαπλές εξελίξεις. Εξαιρετική η μουσική, τόσο στο Σεπτ, όσο και στην ενθρόνιση της Σέρσεϊ. Με σόκαρε η εικόνα των παιδιών να κομματιάζουν τον Παϊσέλ. Με σόκαρε η αντίδραση της Σέρσεϊ στο πτώμα του παιδιού της. Μου θύμισε την κυνικότητα του Ράμεσεϊ για το σώμα της Μιράντα.
Μου έκανε εντύπωση που η Σέρσεϊ φοράει τα μαύρα πένθιμα ρούχα ΠΡΙΝ την αυτοκτονία του Τόμμεν. Ίσως να είναι σύμπτωση. Στη σκηή της ενθρόνισης, αν εξαιρέσει κανείς τη φούστα, από τη μέση και πάνω είναι ντυμένη σαν άντρας. Θυμήθηκα που έλεγε στον πατέρα της ότι "αυτή θα έπρεπε να είναι ο γιος και ο διάδοχός του". (λέτε γι΄αυτό να κρατάει αυτό το άθλιο μαλλί?)
Το βλέμμα που της ρίχνει ο Τζέιμυ είναι όλα τα λεφτά. Νομίζω ότι δεν αναγνωρίζει πια τη γυναίκα που αγάπησε, ότι την κοιτά για πρώτη φορά όπως πραγματικά είναι: ένα διεστραμμένο τέρας. Στοιχηματίζω ότι αυτός είναι ο Βαλονκάρ. Στοιχηματίζω επίσης ότι η νέα, πιο όμορφη βασίλισσα είναι η Ντάνυ.
Μιρρήν: Επιτέλους ξεκουνήθηκε η Ντάνυ, βαρέθηκα να τη βλέπω μισή δεκαετία να σέρνεται στις ερήμους. Ωραία και συγκινητική στιγμή όταν προσφέρει το αξίωμα του χεριού στον Τύριον. Δεν υπάρχει καλύτερη επιλογή. Εντυπωσιακές οι σκηνές με τον απόπλου της αρμάδας της και τους δράκους να πετάνε τριγύρω.
Δίδυμοι: Αρκετά έξυπνη η συζήτηση του Φρέυ με τον Τζέιμυ, ο δεύτερος μοιάζει αηδιασμένος με τη σκέψη ότι ο μπαρμπα-Γουόλντερ συγκρίνεται μαζί του. Η Άρυα από την άλλη είναι του πουλέν μου, οπότε η χαρά της εκδίκησης είναι διπλή! Πάρε τη βελόνα, κοριτσάρα μου, και κέντα το σύμπαν λέμε! Ανυπομονώ να τη δω να ανηφορίζει στο Γουίντερφελ, αν και δεν το κόβω πιθανό. Εικάζω ίσως επανένωση με Κυνηγόσκυλο. Ωραίο παρεάκι ήταν αυτοί οι 2 (nod)
Όλαντάουν: Για κάποιο λόγο που δεν έχω ξεκαθαρίσει, ο Σαμ είναι σημαντικός. Μένει να δούμε πώς θα εξελιχθεί το πράμα. Με συγκίνησε το δέος και η φιλομάθειά του μέσα στη βιβλιοθήκη. Η λαχτάρα του να μάθει, ένας άνθρωπος που βρήκε τη θέση του και τον προορισμό του μέσα στον κόσμο. Η Γκιλυ και το μωρό πού θα πάνε άραγε;
Ντορν: ασχολίαστο.
Τείχος: Απερίγραπτη χαρά για την επιβεβαίωση αυτού που όλοι ξέραμε. Αν και περίμενα τη σκηνή πολύ πιο εντυπωσιακή, παρ΄όλα αυτά ηταν καλογυρισμένη και on point.
Γουίντερφελ: Ρε συ Λυάννα Μόρμοντ, τί πουλέν είσαι εσύ, μάνα μου; Άντε να μεγαλώσεις 2-3 χρονάκια, να σε παντρέψουμε με τον Γιαννάκη, να κλείσω κι εγώ τα μάτια μου ευτυχισμένη.
Στη σκηνή που η πιτσιρίκα λέει τα :
But house Mormont remembers. The North remembers. We know no king, but the King in the North, who's name is Stark. I don't care if he is a bastard, Ned Stark's blood runs through his veins. He is my king. From this day, untill his last day"
ένιωσα σαν να μου πέταξαν έναν κουβά παγωμένο νερό στη ραχοκοκαλιά. Ο Γιαννάκης μοιάζει λίγο αμήχανος, αλλά το θεωρώ αναμενόμενο. Το μεγάλο ερωτηματικό είναι η Σάνσα. Το τελευταίο της βλέμμα στον Μικροδάχτυλο μοιάζει ανήσυχο, αλλά δε νομίζω πως θα δημιουργήσει προβλήματα. Άλλωστε, στην προηγούμενη σκηνή στο Ιερό Δάσος ανέφερε ότι ήταν ηλίθια που ζητούσε πράγματα που δεν είχε και ότι θα έπρεπε να είναι ευγνώμων για όσα έχει.
Ο Μικροδάχτυλος έφαγε τρελό πιστόλι και καλά να πάθει, αυτός τον ξεκίνησε τον χαμό. Βέβαια, κακό σκυλί ψόφο δεν έχει, οπότε τον περιμένω να κάνει δυναμικό καμ μπακ, ο άθλιος.
Kings Landing: Από τις λίγες φορές που δε βαρέθηκα. Ήταν μια προβλεπόμενη μεν εξέλιξη να καεί το σύμπαν, αλλά παρ' όλα αυτά, το γεγονός πυροδότησε παράλληλα και πολλαπλές εξελίξεις. Εξαιρετική η μουσική, τόσο στο Σεπτ, όσο και στην ενθρόνιση της Σέρσεϊ. Με σόκαρε η εικόνα των παιδιών να κομματιάζουν τον Παϊσέλ. Με σόκαρε η αντίδραση της Σέρσεϊ στο πτώμα του παιδιού της. Μου θύμισε την κυνικότητα του Ράμεσεϊ για το σώμα της Μιράντα.
Μου έκανε εντύπωση που η Σέρσεϊ φοράει τα μαύρα πένθιμα ρούχα ΠΡΙΝ την αυτοκτονία του Τόμμεν. Ίσως να είναι σύμπτωση. Στη σκηή της ενθρόνισης, αν εξαιρέσει κανείς τη φούστα, από τη μέση και πάνω είναι ντυμένη σαν άντρας. Θυμήθηκα που έλεγε στον πατέρα της ότι "αυτή θα έπρεπε να είναι ο γιος και ο διάδοχός του". (λέτε γι΄αυτό να κρατάει αυτό το άθλιο μαλλί?)
Το βλέμμα που της ρίχνει ο Τζέιμυ είναι όλα τα λεφτά. Νομίζω ότι δεν αναγνωρίζει πια τη γυναίκα που αγάπησε, ότι την κοιτά για πρώτη φορά όπως πραγματικά είναι: ένα διεστραμμένο τέρας. Στοιχηματίζω ότι αυτός είναι ο Βαλονκάρ. Στοιχηματίζω επίσης ότι η νέα, πιο όμορφη βασίλισσα είναι η Ντάνυ.
Μιρρήν: Επιτέλους ξεκουνήθηκε η Ντάνυ, βαρέθηκα να τη βλέπω μισή δεκαετία να σέρνεται στις ερήμους. Ωραία και συγκινητική στιγμή όταν προσφέρει το αξίωμα του χεριού στον Τύριον. Δεν υπάρχει καλύτερη επιλογή. Εντυπωσιακές οι σκηνές με τον απόπλου της αρμάδας της και τους δράκους να πετάνε τριγύρω.
Δίδυμοι: Αρκετά έξυπνη η συζήτηση του Φρέυ με τον Τζέιμυ, ο δεύτερος μοιάζει αηδιασμένος με τη σκέψη ότι ο μπαρμπα-Γουόλντερ συγκρίνεται μαζί του. Η Άρυα από την άλλη είναι του πουλέν μου, οπότε η χαρά της εκδίκησης είναι διπλή! Πάρε τη βελόνα, κοριτσάρα μου, και κέντα το σύμπαν λέμε! Ανυπομονώ να τη δω να ανηφορίζει στο Γουίντερφελ, αν και δεν το κόβω πιθανό. Εικάζω ίσως επανένωση με Κυνηγόσκυλο. Ωραίο παρεάκι ήταν αυτοί οι 2 (nod)
Όλαντάουν: Για κάποιο λόγο που δεν έχω ξεκαθαρίσει, ο Σαμ είναι σημαντικός. Μένει να δούμε πώς θα εξελιχθεί το πράμα. Με συγκίνησε το δέος και η φιλομάθειά του μέσα στη βιβλιοθήκη. Η λαχτάρα του να μάθει, ένας άνθρωπος που βρήκε τη θέση του και τον προορισμό του μέσα στον κόσμο. Η Γκιλυ και το μωρό πού θα πάνε άραγε;
Ντορν: ασχολίαστο.
Τείχος: Απερίγραπτη χαρά για την επιβεβαίωση αυτού που όλοι ξέραμε. Αν και περίμενα τη σκηνή πολύ πιο εντυπωσιακή, παρ΄όλα αυτά ηταν καλογυρισμένη και on point.
Γουίντερφελ: Ρε συ Λυάννα Μόρμοντ, τί πουλέν είσαι εσύ, μάνα μου; Άντε να μεγαλώσεις 2-3 χρονάκια, να σε παντρέψουμε με τον Γιαννάκη, να κλείσω κι εγώ τα μάτια μου ευτυχισμένη.
Στη σκηνή που η πιτσιρίκα λέει τα :
But house Mormont remembers. The North remembers. We know no king, but the King in the North, who's name is Stark. I don't care if he is a bastard, Ned Stark's blood runs through his veins. He is my king. From this day, untill his last day"
ένιωσα σαν να μου πέταξαν έναν κουβά παγωμένο νερό στη ραχοκοκαλιά. Ο Γιαννάκης μοιάζει λίγο αμήχανος, αλλά το θεωρώ αναμενόμενο. Το μεγάλο ερωτηματικό είναι η Σάνσα. Το τελευταίο της βλέμμα στον Μικροδάχτυλο μοιάζει ανήσυχο, αλλά δε νομίζω πως θα δημιουργήσει προβλήματα. Άλλωστε, στην προηγούμενη σκηνή στο Ιερό Δάσος ανέφερε ότι ήταν ηλίθια που ζητούσε πράγματα που δεν είχε και ότι θα έπρεπε να είναι ευγνώμων για όσα έχει.
Ο Μικροδάχτυλος έφαγε τρελό πιστόλι και καλά να πάθει, αυτός τον ξεκίνησε τον χαμό. Βέβαια, κακό σκυλί ψόφο δεν έχει, οπότε τον περιμένω να κάνει δυναμικό καμ μπακ, ο άθλιος.