Ήθελα να τα ψηφίσω όλα λέμε...
Θα συμφωνήσω πως όλες οι σκηνές της Ντάνυ ήταν υπερ-παραγωγή φέτος...κατά πολύ ανώτερες των τηλεοπτικών σειρών
Του Τζον πάλι ότι έλειπε σε παραγωγή υπήρχε σε συναίσθημα...
Ο πύργος της Χαράς, η Ανακήρυξη του σε Βασιλιά των Βορείων, το βλέμμα του όταν κυνηγάει τον Μπόλτον...το πείσμα της μάχης, ο τρόπος που πια δρα και σκέφτεται, την έχω καταβρεί με την εσωτερικότητα του τελευταία, και ας λένε πως δεν είναι πια ο ίδιος με πριν, είναι σαν κάτι να υπάρχει μέσα του βαθύτερο από αυτό που δείχνει, πως ψάχνεται να βρει τις αιτίες που ήρθε και πάλι στη ζωή, να ξεπεράσει αυτό που ήταν (ένας μπάσταρδος) και να αποδεχτεί όλη αυτή τη νέα του κατάσταση, θέλω να πιστεύω θα εξελιχθεί...
[size=1em]
Το Kings Landing τόσο φοβερό και ανατρεπτικό ταυτόχρονα. Το βλέμμα του Σαμ όταν φτάνει στη βιβλιοθήκη. Το τέλος του Μπόλτον και το χαμόγελο της Σάνσα. [/size]
(clap) (clap) (clap)
παιδιά φέτος οι παραγωγοί έγραψαν ότι και να λέμε και να γκρινιάζουμε.
Θα συμφωνήσω πως όλες οι σκηνές της Ντάνυ ήταν υπερ-παραγωγή φέτος...κατά πολύ ανώτερες των τηλεοπτικών σειρών
Του Τζον πάλι ότι έλειπε σε παραγωγή υπήρχε σε συναίσθημα...
Ο πύργος της Χαράς, η Ανακήρυξη του σε Βασιλιά των Βορείων, το βλέμμα του όταν κυνηγάει τον Μπόλτον...το πείσμα της μάχης, ο τρόπος που πια δρα και σκέφτεται, την έχω καταβρεί με την εσωτερικότητα του τελευταία, και ας λένε πως δεν είναι πια ο ίδιος με πριν, είναι σαν κάτι να υπάρχει μέσα του βαθύτερο από αυτό που δείχνει, πως ψάχνεται να βρει τις αιτίες που ήρθε και πάλι στη ζωή, να ξεπεράσει αυτό που ήταν (ένας μπάσταρδος) και να αποδεχτεί όλη αυτή τη νέα του κατάσταση, θέλω να πιστεύω θα εξελιχθεί...
[size=1em]
Το Kings Landing τόσο φοβερό και ανατρεπτικό ταυτόχρονα. Το βλέμμα του Σαμ όταν φτάνει στη βιβλιοθήκη. Το τέλος του Μπόλτον και το χαμόγελο της Σάνσα. [/size]
(clap) (clap) (clap)
παιδιά φέτος οι παραγωγοί έγραψαν ότι και να λέμε και να γκρινιάζουμε.