03-08-2016, 12:53 AM
(This post was last modified: 03-08-2016, 12:59 AM by Sword of the morning.)
Ωραία ιδέα [member=157]Σιέρα[/member] (bow)
Επέλεξα μόνο έξι σκηνές (clap) προσπαθώντας πραγματικά να ξεχωρίσω τι μου άρεσε/εντυπωσίασε περισσότερο και ομολογώ ότι δεν ήταν καθόλου εύκολο. Είχα πει αρχικά να βάλω μόνο τρεις. Βρέθηκα να ξαναδιαβάζω το Παιχνίδι του Στέμματος για να τσεκάρω τις σκηνές και να τις ξαναθυμηθώ με λεπτομέρειες και φυσικά όπως καταλαβαίνετε παρασύρθηκα και ξεκίνησα κανονικά να το διαβάζω πάλι...Δεν πειράζει. Καιρός ήταν να κάνω μια επανάληψη.
Τελικά ξεχώρισα τις παρακάτω:
1. Η πρώτη εμφάνιση των Λευκών Οδοιπόρων σε έναν από τους πιο ανατριχιαστικά ωραίους πρόλογους που έχω διαβάσει με υπόγεια ένταση που κλιμακώνεται σταδιακά και με στοιχεία που θυμίζουν έντονα λαικό παραμύθι.
2.Η εκτέλεση του Γκάρεντ και τα λόγια του Νεντ στον Μπραν. Η φιλοσοφία καιοι αρχές του οίκου των Σταρκ συμπυκνωμένα σε μια σχεδόν παράγραφο.
3.Ο Σύριο Φορέλ με ένα ξύλινο ξίφος προστατεύει την Άρυα. Ο δάσκαλος που δίνει πρόθυμα τη ζωή του για να προστατεύσει τη μαθήτριά του. Τόσο όμορφη σκηνή.
4.Σερ Ίλυν, φέρε μου το κεφάλι του. Μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο ήλπιζα/είχα την πεποίθηση ότι κάτι θα γίνει και θα αποφευχθεί το μοιραίο…αλλά ο Μάρτιν δεν μου έκανε τη χάρη. Αυτό ακριβώς είναι που με κέρδισε (παρόλο που δεν τον έχω συγχωρήσει) και με έκανε να διαβάσω όλα τα 5 βιβλία το ένα πίσω από το άλλο απνευστί!
5.Ο Νεντ εκτελεί την Αρχόντισσα. Δεν έχω ξαναδεί εκτέλεση με τόσο σεβασμό ανάμικτο με τρυφερότητα.
6.Η γέννηση των δράκων. Χωρίς λόγια!!!
[member=194]nirne[/member] το "θα έπρεπε να ήσουν εσύ στη θέση του" της Κατ ήταν που με έκανε να την αντιπαθήσω!
[member=2820]odykal[/member] η υπογράμμιση με τα κόκκινα γράμματα σημαίνει κάτι; :o
Επέλεξα μόνο έξι σκηνές (clap) προσπαθώντας πραγματικά να ξεχωρίσω τι μου άρεσε/εντυπωσίασε περισσότερο και ομολογώ ότι δεν ήταν καθόλου εύκολο. Είχα πει αρχικά να βάλω μόνο τρεις. Βρέθηκα να ξαναδιαβάζω το Παιχνίδι του Στέμματος για να τσεκάρω τις σκηνές και να τις ξαναθυμηθώ με λεπτομέρειες και φυσικά όπως καταλαβαίνετε παρασύρθηκα και ξεκίνησα κανονικά να το διαβάζω πάλι...Δεν πειράζει. Καιρός ήταν να κάνω μια επανάληψη.
Τελικά ξεχώρισα τις παρακάτω:
1. Η πρώτη εμφάνιση των Λευκών Οδοιπόρων σε έναν από τους πιο ανατριχιαστικά ωραίους πρόλογους που έχω διαβάσει με υπόγεια ένταση που κλιμακώνεται σταδιακά και με στοιχεία που θυμίζουν έντονα λαικό παραμύθι.
2.Η εκτέλεση του Γκάρεντ και τα λόγια του Νεντ στον Μπραν. Η φιλοσοφία καιοι αρχές του οίκου των Σταρκ συμπυκνωμένα σε μια σχεδόν παράγραφο.
3.Ο Σύριο Φορέλ με ένα ξύλινο ξίφος προστατεύει την Άρυα. Ο δάσκαλος που δίνει πρόθυμα τη ζωή του για να προστατεύσει τη μαθήτριά του. Τόσο όμορφη σκηνή.
4.Σερ Ίλυν, φέρε μου το κεφάλι του. Μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο ήλπιζα/είχα την πεποίθηση ότι κάτι θα γίνει και θα αποφευχθεί το μοιραίο…αλλά ο Μάρτιν δεν μου έκανε τη χάρη. Αυτό ακριβώς είναι που με κέρδισε (παρόλο που δεν τον έχω συγχωρήσει) και με έκανε να διαβάσω όλα τα 5 βιβλία το ένα πίσω από το άλλο απνευστί!
5.Ο Νεντ εκτελεί την Αρχόντισσα. Δεν έχω ξαναδεί εκτέλεση με τόσο σεβασμό ανάμικτο με τρυφερότητα.
6.Η γέννηση των δράκων. Χωρίς λόγια!!!
[member=194]nirne[/member] το "θα έπρεπε να ήσουν εσύ στη θέση του" της Κατ ήταν που με έκανε να την αντιπαθήσω!
[member=2820]odykal[/member] η υπογράμμιση με τα κόκκινα γράμματα σημαίνει κάτι; :o
Fear cuts deeper than swords