GAME OF THRONES:20 ΧΡΟΝΙΑ! ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΣΑΣ ΣΚΗΝΗ?

[Σιέρα]

Νομίζω ότι αυτή η ψηφοφορία είναι κάπως νοσταλγική, ειδικά εάν αναλογιστεί κανείς πόσα συνέβησαν στα επόμενα βιβλία.
Όταν ξαναδιαβάζω το 1[sup]ο[/sup] μου φαίνεται πάρα πολύ παράξενο το ότι η Σάνσα και η Άρυα έχουν τον πατέρα τους να τις προστατεύει. Τις έχω συνηθίσει να τα βγάζουν πέρα μόνες τους ή με την βοήθεια άλλων, και παραξενεύομαι όταν διαβάζω για τον Νεντ, που είναι στο πλευρό τους.
nirne
Έχεις απόλυτο δίκιο. Μεγάλη παράλειψη η σκηνή Κατλυν-Τζον. Και ναι, Swordofthemorningήταν, είναι και θα είναι η πιο καθοριστική στιγμή της Κατλυν. Πολύ δύσκολο να την συμπαθήσεις ειδικά εάν αναλογιστείς τα τρυφερά λόγια του Τζον στον Μπραν, που προηγήθηκαν…

Σκηνές που ξεχώρισα εγώ:
·        Η εκτέλεση του Γκάρεντ. Μόνο ο Νεντ μπορεί να είναι στοργικός και αμείλικτος ταυτόχρονα. Μπόνους η στιγμή όπου ο Θήον κλωτσάει χαμογελώντας το κεφάλι του Γκάρεντ. Ας μην ξεχνάμε πως ήταν όμηρος των Σταρκ και όχι καλεσμένος.

·        Συνάντηση Τζον-Τύριον. Επειδή είναι από τις πιο καλογραμμένες συνομιλίες στην σειρά, οι δύο ανεπιθύμητοι των δύο Μεγάλων Οίκων, επιτέλους μαζί.  Επειδή πιθανότατα αυτή η σκηνή να επαναληφθεί στο 7[sup]ο[/sup] βιβλίο. Επειδή οι μπάσταρδοι πρέπει να στηρίζουν ο ένας τον άλλον.


·        «Τα πράγματα που κάνω για την αγάπη». Επειδή μέχρι ο Τζέιμυ να σπρώξει τον Μπραν, το βιβλίο ήταν ανιαρό. Επειδή το σοκ της αιμομιξίας το ακολούθησε η νωχελικά απόπειρα δολοφονίας. Επειδή ο Τζέιμυ είναι ο αγαπημένος μου χαρακτήρας.



·        Το όραμα του Μπραν είναι η στιγμή όπου καταλαβαίνουμε ότι κάτι περίεργο παίζει. Δεν θα περπατήσει ξανά ο μικρός Σταρκ, αλλά θα πετάξει.



·        Ο Βισέρυς στέφθηκε βασιλιάς από τον Καλ Ντρόγκο, το στέμμα του ήταν ολόχρυσο αλλά εκείνος δεν ήταν δράκος. Η φωτιά δεν σκοτώνει τους δράκους.






·Η σύλληψη του Τύριον-η πρώτη γιατί μετά ακολούθησαν και άλλες-είναι απλά επική. Η Κάτλυν κάνει το πρώτο από μια σειρά τραγικά λανθασμένων εκτιμήσεων. Επική η στιγμή όπου η Κάτλυν στρέφει έναν έναν τους θαμώνες του πανδοχείου ενάντια στον μικρό γιό του Τάηγουην Λάννιστερ.





·Και ακολουθεί η δίκη του Τύριον όπου η Λάισα πέφτει σε αντιφάσεις και πότε κατηγορεί την Σέρσεϊ για τον θάνατο του Τζον και πότε τον Τύριον. Η Κάτλυν μετανιώνει και συνειδητοποιεί σε τι κίνδυνο έθεσε την ζωή του Νεντ και των κοριτσιών, όταν η αδερφή της αρνείται να δεχτεί τον Τζέιμυ ως μονομάχο του Τύριον. Όσο για τον κατηγορούμενο, προσπαθεί μάταια όχι μόνο να αποδείξει την αθωότητα του αλλά και να αναζητήσει μονομάχο ανάμεσα στους γλοιώδεις κόλακες της Λάισα Άρρυν. Ώσπου ο Μπρον βγαίνει και λέει «Εγώ θα πολεμήσω για τον νάνο». (ψιλοερωτεύτηκα τον Μπρον σε αυτό το σημείο)



·Από άποψη πλοκής, η πιο σημαντική στιγμή στο βιβλίο είναι όταν η Άρυα κρυφακούει τον Βάρυς και τον Ιλλύριο. Ακόμα δεν ξέρουμε τι ακριβώς σχεδιάζανε, μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε.







·Πάντα θα πιστεύω ότι ο Νεντ ήταν ο ιδανικός άντρας για την Σέρσεϊ και εκείνη η τέλεια γυναίκα για εκείνον. Η στιγμή όπου συναντιούνται στους κήπους και ο Νεντ αφελέστατα πιστεύει ότι η Σέρσεϊ φοβάται την οργή του Ρόμπερτ είναι χαρακτηριστική. Η βασίλισσα όχι μόνο παραδέχεται ανερυθρίαστα ότι έχει δεσμό με τον δίδυμο αδερφό της, αλλά μένει απτόητη όταν ο Νεντ την προτρέπει να το σκάσει. «Και η δική μου οργή Άρχοντα Σταρκ?»


·        "Αρχόντισσα Σταρκ,"είπε γονατιστός. Αίμα έτρεχε στο μάγουλο του από μια αμυχή στο κεφάλι του, αλλά το χλωμό φως της αυγής έδωσε ξανά χρυσή λάμψη στα μαλλιά του.  "Θα σου προσέφερα το ξίφος μου, αλλά όπως φαίνεται μου παράπεσε." "Δεν θέλω το ξίφος σου,» του είπε. "Δώσε μου τον πατέρα μου και τον αδερφό μου τον Εντμιουρ. Δώσε μου τις κόρες μου. Δώσε μου τον άρχοντα σύζυγο μου." «Φοβάμαι ότι και αυτοί μου παρέπεσαν.» Μόνο ο Τζέιμυ μπορεί να παραμένει όμορφος, να διατηρεί το χιούμορ του ενώ έχει αιχμαλωτιστεί και ταυτόχρονα να εκνευρίζει την Κατλυν και όλα αυτά αφού έχει σφάξει τους σωματοφύλακες του Ρομπ.
·        «Ονειρεύτηκε ένα παλιό όνειρο…»
·        "Όμως τον αγαπάω," δάκρυσε η Σάνσα, μπερδεμένη και φοβισμένη. Τι σκόπευαν να της κάνουν? Τι είχαν κάνει στον πατέρα της? Δεν έπρεπε τα πράγματα να γίνουν έτσι. Έπρεπε να παντρευτεί τον Τζόφρυ, ήταν λογοδοσμένοι, ήταν να γίνει δικός της, το είχε δει σε όνειρο. Δεν ήταν δίκαιο να της τον πάρουν μακριά επειδή ο πατέρας της είχε κάνει κάτι.  "Πόσο καλά το γνωρίζω αυτό παιδί μου, " είπε η Σέρσεϊ, η φωνή της τόσο στοργική και γλυκιά. "Γιατί άλλωστε ήρθες σε εμένα και μου είπες για τα σχέδια του πατέρα σου να σε απομακρύνει από εμάς, εάν δεν το έκανες από αγάπη?"
·        Σερ Ίλυν, φέρε μου το κεφάλι του. Ανάθεμα με και εάν κανείς είχε προβλέψει αυτή την σκηνή.
·        Όλα όσα παρέθεσε ο [member=2820]odykal[/member] για τον Βασιλιά στον Βορρά.
·        Τζον-Στοιχειό
·        Η Σάνσα, ο Τζόφρυ, ο Σάντορ μπροστά στο κεφάλι του Νεντ
·        Μονομαχία των δύο Κλεγκέην. Επειδή πραγματικά ήταν μια απίστευτη σκηνή.
·        Η εκτέλεση της Αρχόντισσας. Όπως επισήμανε ο Swordofthemorning, ήταν ένας τρυφερός θάνατος.
·        Το πρώτο σπαθί του Μπράαβος δεν τρέχει.
·        «Για πρώτη φορά έπειτα από αιώνες, η νύχτα ζωντάνεψε με το τραγούδι των δράκων.» Συμφωνώ με την [member=1762]arya[/member] ότι είναι η πιο επική στιγμή των βιβλίων. Αξεπέραστη.