20-10-2016, 05:28 PM
[member=2032]SANDOR CLEGANE[/member]
Αν κάποτε έχεις όρεξη και θελήσεις να ξαναδιαβάσεις το 4ο και το 5ο βιβλίο, μπορείς να το κάνεις ταυτόχρονα. Από προσωπική εμπειρία, μπορώ να πω ότι ο παραπάνω τρόπος διαβάσματος βοηθά στο να τοποθετήσει κάποιος στο μυαλό του τα γεγονότα που συμβαίνουν στα δύο αυτά βιβλία σε μια ευθεία χρονική σειρά, με συνέπεια να μπορέσει να κατανοήσει τις εξελίξεις καλύτερα.
Η Βορά Ορνίων είναι κατά την άποψή μου ένα εξαιρετικό βιβλίο, το οποίο, όπως και ο Χορός των Δράκων, μπορεί να μην έχει τις καταιγιστικές εξελίξεις του 3ου βιβλίου, αλλά χτίζει σιγά-σιγά την πλοκή και σε βοηθά να καταλάβεις την ψυχοσύνθεση ορισμένων χαρακτήρων που θα παίξουν σημαντικό ρόλο στη συνέχεια. Είναι άλλωστε αδύνατο να έχουν όλα τα βιβλία της σειράς τις ταχύτατες και δραματικές εξελίξεις που εντοπίζονται στα τρία πρώτα βιβλία, έχοντας ταυτόχρονα και την ίδια ποιότητα. Είναι αναγκαίο να υπάρξουν και ορισμένα βιβλία στο ενδιάμεσο τα οποία προωθούν την πλοκή με πιο αργό ρυθμό, χτίζοντας τις μετέπειτα εξελίξεις που θα ακολουθήσουν, δηλαδή το 6ο και το 7ο βιβλίο.
Αναφορικά με τη Βορά Ορνίων (επειδή το αναφέρεις συγκεκριμένα), νομίζω πως ένα από τα βασικά θέματα του βιβλίου είναι η προσπάθεια του Μάρτιν να τονίσει στον αναγνώστη τις συνέπειες του πολέμου. Όπως αναφέρεις και εσύ, δεν έχει τις καταιγιστικές εξελίξεις των προηγούμενων βιβλίων, αλλά σε αναγκάζει σε ένα βαθμό (γιατί προφανώς θίγονται και άλλα ζητήματα) ως αναγνώστη να σκεφτείς για τα δεινά του πολέμου, έχοντας έναν πιο αργό ρυθμό. Τα κεφάλαια της Μπριέν μπορεί εκ πρώτης όψεως να φαίνονται σε κάποιον “βαρετά” εξαιτίας του όχι ιδιαίτερα γρήγορου ρυθμού τους, αλλά ακόμη και από αυτά υπάρχουν ένα σωρό ενδιαφέροντα πράγματα που μπορεί να μάθει κάποιος από το ταξίδι της στα Crownlands και τα Riverlands. Το θέμα των συνεπειών του πολέμου υπογραμμίζεται, άλλωστε, περισσότερο από ποτέ στα κεφάλαιά της.
Γενικότερα, υπάρχουν ορισμένα πραγματικά εξαιρετικά κεφάλαια σε αυτό το βιβλίο (πχ. το Princess in the Tower της Αριάν) και δεν μπορώ να καταλάβω τον λόγο για τον οποίο θεωρείται από τον πολύ κόσμο ως το χειρότερο βιβλίο της σειράς.
Αν κάποτε έχεις όρεξη και θελήσεις να ξαναδιαβάσεις το 4ο και το 5ο βιβλίο, μπορείς να το κάνεις ταυτόχρονα. Από προσωπική εμπειρία, μπορώ να πω ότι ο παραπάνω τρόπος διαβάσματος βοηθά στο να τοποθετήσει κάποιος στο μυαλό του τα γεγονότα που συμβαίνουν στα δύο αυτά βιβλία σε μια ευθεία χρονική σειρά, με συνέπεια να μπορέσει να κατανοήσει τις εξελίξεις καλύτερα.
Η Βορά Ορνίων είναι κατά την άποψή μου ένα εξαιρετικό βιβλίο, το οποίο, όπως και ο Χορός των Δράκων, μπορεί να μην έχει τις καταιγιστικές εξελίξεις του 3ου βιβλίου, αλλά χτίζει σιγά-σιγά την πλοκή και σε βοηθά να καταλάβεις την ψυχοσύνθεση ορισμένων χαρακτήρων που θα παίξουν σημαντικό ρόλο στη συνέχεια. Είναι άλλωστε αδύνατο να έχουν όλα τα βιβλία της σειράς τις ταχύτατες και δραματικές εξελίξεις που εντοπίζονται στα τρία πρώτα βιβλία, έχοντας ταυτόχρονα και την ίδια ποιότητα. Είναι αναγκαίο να υπάρξουν και ορισμένα βιβλία στο ενδιάμεσο τα οποία προωθούν την πλοκή με πιο αργό ρυθμό, χτίζοντας τις μετέπειτα εξελίξεις που θα ακολουθήσουν, δηλαδή το 6ο και το 7ο βιβλίο.
Αναφορικά με τη Βορά Ορνίων (επειδή το αναφέρεις συγκεκριμένα), νομίζω πως ένα από τα βασικά θέματα του βιβλίου είναι η προσπάθεια του Μάρτιν να τονίσει στον αναγνώστη τις συνέπειες του πολέμου. Όπως αναφέρεις και εσύ, δεν έχει τις καταιγιστικές εξελίξεις των προηγούμενων βιβλίων, αλλά σε αναγκάζει σε ένα βαθμό (γιατί προφανώς θίγονται και άλλα ζητήματα) ως αναγνώστη να σκεφτείς για τα δεινά του πολέμου, έχοντας έναν πιο αργό ρυθμό. Τα κεφάλαια της Μπριέν μπορεί εκ πρώτης όψεως να φαίνονται σε κάποιον “βαρετά” εξαιτίας του όχι ιδιαίτερα γρήγορου ρυθμού τους, αλλά ακόμη και από αυτά υπάρχουν ένα σωρό ενδιαφέροντα πράγματα που μπορεί να μάθει κάποιος από το ταξίδι της στα Crownlands και τα Riverlands. Το θέμα των συνεπειών του πολέμου υπογραμμίζεται, άλλωστε, περισσότερο από ποτέ στα κεφάλαιά της.
Γενικότερα, υπάρχουν ορισμένα πραγματικά εξαιρετικά κεφάλαια σε αυτό το βιβλίο (πχ. το Princess in the Tower της Αριάν) και δεν μπορώ να καταλάβω τον λόγο για τον οποίο θεωρείται από τον πολύ κόσμο ως το χειρότερο βιβλίο της σειράς.
“The bleeding star bespoke the end. These are the last days, when the world shall be broken and remade. A new god shall be born from the graves and charnel pits.”