Προσβολή νεκρού, ασέβεια και ένδειξη προδοσίας;

[SANDOR CLEGANE]

  Σκοτωνει ο εχθρος τον αρχηγο σου, τον πριγκηπα, και αντι να θυμωσεις και να περικυκλωσεις τη σωρό για να την προστατεψεις, εσύ τρέχεις σαν ξελιγωμένος να μαζέψεις πετράδια από την κατεστραμμένη πανοπλία του;;  ...
στρατιωτες και απο τις δυο πλευρες, οχι μόνο επαναστατες, με το που τον ειδαν να πεφτει, εσπευσαν στο πτωμα του να μαζεψουν τα ρουμπινια  ...    Και κανεις, μα κανεις, από τους ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥ, δεν παει να υπερασπιστει τη σωρό του;  ...       

(Παίρνω τα λόγια σου [member=396]arwyn[/member] , χωρίς να έχω διαβάσει το βιβλίο)
Απ' τη μια δείχνει το πνεύμα της εποχής  απ' την άλλη μήπως τελικά ο Πρίγκιπας δεν ήταν τόσο αγαπητός  ή ήταν απόμακρος απ' τον λαό  (οι στρατιώτες κι οι κατώτεροι αξιωματικοί  κατατάσονται στο λαό ) ; κι οι ανώτεροι αξιωματικοί πού ήταν; άλλαξαν στρατόπεδο με τις όποιες αντιδράσεις τους;  Τον πούλησαν;  -> άρα δεν ήταν άξιοι εμπιστοσύνης του ->άρα δεν ήξερε να διαλέγει έμπιστους -> άρα δεν ήταν δυνατός πρίγκιπας (απλώς λογικοί συνειρμοί)
Ο Ρόμπερτ * (που είναι γνωστό ότι τον "πάω" ως ένα βαθμό ή αλλιώς τον κατανοώ γιατί τον "ξέρω")  λειτούργησε (χωρίς να ξέρω τις λεπτομέριες αφού δεν έχω διαβάσει τίποτε  αλλά απ' αυτά που αναφέρεις  - αλήθεια ποια η αντίδρασή του  πλην την δικαιολογημένη,  ως άνθρωπος ερωτευμένος {με ένα όνειρο : τη μορφή της  Λυάνας} εκδικούμενος, χαρά του  , όπως ανέφερα στην παρένθεση- ως φυσιολογικός εκδικητής, ανταγωνιστής, διεκδικητής, πολεμιστής (άσχετα που εγώ δεν είμαι εκδικητικός και πολλά , ίσως, δε θα έκανα,  πόσο μάλλον να έβλεπα τον αντίπαλο μου να σκυλεύεται  - αλλά υπάρχει μια δικαιολογία ) .

* θα παραπονεθώ στο τόπικ του Ρόμπερτ

ΥΓ: Γενικώς ο "κόσμος" του Μάρτιν δεν είνι ο ιδανικός  ,  αλλά μήπως ο πραγματικός είναι;