Φήμες/Νέα/Εικασίες για την 7η Σεζόν [πιθανά σπόιλερς]

[Prousalis]

[quote author=Stalin Baratheon link=topic=10719.msg23204#msg23204 date=1502957331]
Εσένα αυτό που βλέπεις μπορεί να σε καλύπτει. Εμένα πλέον όχι. Ο από μηχανης θεός όταν από εξαίρεση μετατρέπεται σε κανόνα αυτο φανερώνει έλλειψη ταλέντου και έμπνευσης για τον σεναριογράφο. Ένα παραμύθι με δράκους βλέπαμε από την αρχή,  όμως τότε υπήρχε συνοχή στην πλοκή και την εξέλιξη τώρα υπάρχουν μόνο καουμποιλικια.

Αυτο εξηγω.
Καουμποιλίκια βλέπεις απ την αρχη. Απλά το πράγμα πηγαινε πολυ αργά για να το καταλάβεις και σε συγκλόνιζε η μια μάχη σε κάθε κυκλο. Εδω θα βλέπεις δράση σε κάθε επεισόδιο τωρα και πρέπει να συνηθισουμε στον γρηγορο ρυθμο.

Καουμποιλίκι και απο μηχανης θεός δεν ηταν οταν ο Ταιγουιν έσωσε το Κιngs Landing απο τον Μπαράθεον?
Η όταν έσκασε μυτη ο Ντρογκον στην Αρένα και τους έσωσε ολους από τους τυπους με τα προσωπία που δε θυμάμαι πως τους λένε?
Απο μηχανης θεός δεν ηταν ο Χρυσοδάχτυλος στη μάχη των Μπάσταρδων?
Ακόμα και ο Τζέιμι δεν ηταν απο μηχανης θεός για τον Τύριον?

Ετσι λειτουργει η επικη φανταστικη λογοτεχνία. Ακριβως τα ιδια βλέπαμε και στον Τολκιν. Και οχι μονο μια φορά.

Κατά την άποψή η συνοχή εξακολουθεί και πάνω απ όλα υπάρχει μια απιστευτη συνδεση σε οτι γινεται ή πρόκειται να γινει.  Οι χαρακτηρες που έχουν χτιστει έχουν ένα πεπρωμένο, μια αποστολή πλέον.

Που να δεις στον 8ο κυκλο που μπαινει στη μέση και ο drowned god και επιβεβαιωνονται τα βιβλία πως ο Eouron ειναι τεράστια απειλη. Και οπως φαινεται ειναι κάτι που δε το αφηνουν ανεκμετάλευτο.
[/quote]
Πιστεύω πως έχω και την αντίληψη και την ικανότητα για να μπορέσω να κρίνω αυτό που βλέπω και αυτό που έχω δει ως τώρα χωρίς την βοήθεια σου...
Αν στο όνομα της φαντασίας μπορεί να δικαιολογηθει η κάθε χοντροκοπια τότε συγνώμη αλλά δεν θα πάρω.
Αν και προσωπικά δεν το βρήκα καθόλου ευφάνταστο αυτό που είδα στο τελευταίο επεισόδιο. Μάλλον το έχω δει στις περισσότερες μέτριες αμερικανικές ταινίες δράσης όπου 7 κομάντος περνούν στις εχθρικές γραμμές για να σώσουν ή να πάρουν έναν όμηρο και στο τέλος δραπετεύουν με εναέρια βοήθεια.
Και προφανώς αυτό που ξεχωριζε τον Μάρτιν από άλλους συγγραφείς φαντασίας είναι ο ρεαλισμός του. Ότι μπορεί οποιοσδήποτε να πεθάνει οποιαδήποτε στιγμή όπως στην αληθινή ζωή και πως η μαγεία αντιμετωπιζεται ακόμη και από τους συμμετέχοντες με σκεπτικισμο.
Αυτά έχουν χαθεί και αυτό συμβαίνει γιατί οι σεναριογραφοι πλέον λειτουργούν με γνώμονα το τι πιστεύουν ότι θα άρεσε να δει ο τηλεθεατης. Θεαματικές μάχες, εφέ και απεθαντους τους δημοφιλείς  χαρακτήρες όπως ο μπρον το κυνηγοσκυλο τον τορμουντ και δεν ξέρω γω ποιον άλλον.