21-05-2019, 12:00 PM
Καλησπέρα και από εμένα ύστερα από 1,5 σχεδόν χρόνο απουσίας.
Όντας κάποιος που είχε ασκήσει κριτική στη σειρά ήδη από τον 5ο κύκλο, όταν και είχαν αρχίσει να κάνουν σιγά-σιγά την εμφάνισή τους ορισμένα προβληματικά σημάδια ως προς την πλοκή και την εξέλιξη των χαρακτήρων, δεν μπορώ να πω ότι απογοητεύτηκα ιδιαίτερα από το φινάλε (αν και ομολογώ πως δεν το βρήκα τρομερά κακό), μιας και αυτό είχε γίνει καιρό πριν.
Να κάνω εδώ, ωστόσο, ορισμένες παρατηρήσεις που έχουν σχέση με το πως θα μπορούσαν να εξελιχθούν τα πράγματα στα βιβλία για όποιον ενδιαφέρεται: η σειρά επέλεξε τελικά (για τους δικούς της λόγους) να επικεντρωθεί και να αναλώσει το μεγαλύτερο μέρος της ουσίας της γύρω από το ζήτημα της μάχης του θρόνου, και όχι της υπαρξιακής απειλής των Άλλων απέναντι στην ανθρωπότητα όπως έχει θίξει επανειλημμένως ο Μάρτιν. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, το γεγονός ότι η σειρά ονομάστηκε εξ αρχής Game of Thrones και όχι A Song of Ice and Fire όπως είναι και ο τίτλος της σειράς των βιβλίων. Νομίζω, επομένως, πως το φινάλε της σειράς θα είναι κατά έναν μεγάλο βαθμό αρκετά διαφορετικό από εκείνο των βιβλίων, με την έννοια ότι το φινάλε στα δεύτερα θα είναι η σύγκρουση με τους Άλλους και όχι τόσο το ποιος θα κερδίσει τον θρόνο· αυτό θα έχει ως συνέπεια ότι το showdown στο Κινγκς Λάντινγκ θα προηγηθεί της τελικής μάχης με τους Άλλους, και παρότι ορισμένα γεγονότα θα λάβουν πράγματι χώρα, το context στο οποίο θα γίνουν δε θα είναι το ίδιο με εκείνο της σειράς.
Η στροφή της Ντάνυ προς την “σκοτεινή πλευρά” που έδειξε η σειρά στα τελευταία 2-3 επεισόδια είναι κάτι που μάλλον θα συμβεί και στα βιβλία, αλλά δε θα είναι στον βαθμό που έδειξε η σειρά, ώστε να έχει τη δυνατότητα να επιστρέψει από την άβυσσο και όχι να πέσει εντελώς μέσα σε αυτήν δίχως επιστροφή. Ο θάνατός της από τον Τζον, πάλι, νομίζω πως είναι κάτι που μάλλον θα συμβεί και στα βιβλία, αν και σε εντελώς διαφορετικό context γιατί θα πρέπει να αντιμετωπίσουν τους Άλλους μετά τα τεκταινόμενα στο Κινγκς Λάντινγκ (βάσει του προαναφερθέντος σκεπτικού). Δε θα με εξέπληττε καθόλου, μάλιστα, αν ο Τζον σκότωνε τη Ντάνυ ως άλλη Νίσσα-Νίσσα για να σώσει τον κόσμο από τον Στρατό των Νεκρών, εκπληρώνοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο την προφητεία του Άζορ Αχάι την οποία ο Μάρτιν έχει επιχειρήσει να θίξει με τόσο κόπο στα βιβλία του.
Ένα άλλο ζήτημα, το οποίο πιστεύω κόστισε αρκετά στη σειρά από πλευράς πλοκής, είναι η απουσία του Αίγκον, ο οποίος μέχρι στιγμής στα βιβλία συγκεντρώνει πολύ καλές πιθανότητες να καταλάβει το Κινγκς Λάντινγκ μαζί με τον Χρυσό Λόχο και τους Μαρτέλλ· όταν, συνεπώς, θα έφτανε η Ντάνυ στην πόλη, η κατάσταση που θα έβρισκε εκεί θα ήταν πολύ διαφορετική από εκείνη που συνάντησε στη σειρά, μιας και στην εξουσία θα βρισκόταν όχι η Σέρσεϊ αλλά ένας άλλος διεκδικητής, ο οποίος θα είχε στη θεωρία καλύτερο “claim” στον θρόνο από τη Ντάνυ. Τότε θα μπορούσε να λάβει χώρα ένας ακόμη Χορός των Δράκων ανάμεσα στους δύο διεκδικητές του θρόνου, ο οποίος θα ήταν εύκολο να είχε καταστροφικές συνέπειες για την ίδια την πόλη και τον πληθυσμό της αν σκεφτεί κανείς το wildfire που υπάρχει ακόμη κάτω από την πόλη. Έτσι η όλη η τραγωδία θα μπορούσε να είναι σε σημαντικό βαθμό περισσότερο ατύχημα (χωρίς αυτό, βέβαια, να σημαίνει πως η Ντάνυ θα ήταν άμοιρη ευθυνών, αλλά δεν θα ήταν η ίδια εικόνα που έδειξε η σειρά). Κατά πάσα πιθανότητα η Ντάνυ θα κέρδιζε (η προφητεία περί mummer’s dragon, τον οποίο η Ντάνυ θα ξεσκεπάσει, στον Οίκο των Αθανάτων δεν μπορεί να είναι τυχαία), και μαζί με τον Αίγκον θα έβγαιναν από τη μέση και οι Μαρτέλλ. Έτσι, συνεπώς, θα μπορούσε να εξηγηθεί και η επιλογή της σειράς να αδιαφορήσει σε μεγάλο βαθμό γι’ αυτούς (και το ανούσιο plotline τους στη σειρά)· χωρίς τον Αίγκον, δεν φαίνεται να υπήρχε λόγος να ασχοληθούν ιδιαιτέρως και με τους Μαρτέλλ. Η σειρά έκρινε πως τελικά ήταν καλύτερο να αφήσει την Σέρσεϊ στο Κινγκς Λάντινγκ μέχρι τέλους, και έτσι το context πολλών κρίσιμων συμβάντων υπήρξε διαφορετικό. Τώρα το αν αυτό αποδείχτηκε καλύτερη επιλογή ή όχι, υποθέτω πως βρίσκεται στην προσωπική άποψη του καθενός.
Να κλείσω, πάντως, αναφέροντας ότι παρά την απογοήτευση μου για το πως τελείωσε η σειρά, χωρίς αυτήν δε είχα γνωρίσει ποτέ τον υπέροχο αυτό κόσμο του Μάρτιν, συνεπώς αυτό και μόνο αρκεί για να πω ότι της οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ. Τώρα το μόνο που απομένει είναι η νοσταλγία των πρώτων κύκλων, όταν η σειρά βρισκόταν στα καλύτερά της, αλλά και η αναμονή για τους Ανέμους όταν και αν αυτοί έρθουν...
Όντας κάποιος που είχε ασκήσει κριτική στη σειρά ήδη από τον 5ο κύκλο, όταν και είχαν αρχίσει να κάνουν σιγά-σιγά την εμφάνισή τους ορισμένα προβληματικά σημάδια ως προς την πλοκή και την εξέλιξη των χαρακτήρων, δεν μπορώ να πω ότι απογοητεύτηκα ιδιαίτερα από το φινάλε (αν και ομολογώ πως δεν το βρήκα τρομερά κακό), μιας και αυτό είχε γίνει καιρό πριν.
Να κάνω εδώ, ωστόσο, ορισμένες παρατηρήσεις που έχουν σχέση με το πως θα μπορούσαν να εξελιχθούν τα πράγματα στα βιβλία για όποιον ενδιαφέρεται: η σειρά επέλεξε τελικά (για τους δικούς της λόγους) να επικεντρωθεί και να αναλώσει το μεγαλύτερο μέρος της ουσίας της γύρω από το ζήτημα της μάχης του θρόνου, και όχι της υπαρξιακής απειλής των Άλλων απέναντι στην ανθρωπότητα όπως έχει θίξει επανειλημμένως ο Μάρτιν. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, το γεγονός ότι η σειρά ονομάστηκε εξ αρχής Game of Thrones και όχι A Song of Ice and Fire όπως είναι και ο τίτλος της σειράς των βιβλίων. Νομίζω, επομένως, πως το φινάλε της σειράς θα είναι κατά έναν μεγάλο βαθμό αρκετά διαφορετικό από εκείνο των βιβλίων, με την έννοια ότι το φινάλε στα δεύτερα θα είναι η σύγκρουση με τους Άλλους και όχι τόσο το ποιος θα κερδίσει τον θρόνο· αυτό θα έχει ως συνέπεια ότι το showdown στο Κινγκς Λάντινγκ θα προηγηθεί της τελικής μάχης με τους Άλλους, και παρότι ορισμένα γεγονότα θα λάβουν πράγματι χώρα, το context στο οποίο θα γίνουν δε θα είναι το ίδιο με εκείνο της σειράς.
Η στροφή της Ντάνυ προς την “σκοτεινή πλευρά” που έδειξε η σειρά στα τελευταία 2-3 επεισόδια είναι κάτι που μάλλον θα συμβεί και στα βιβλία, αλλά δε θα είναι στον βαθμό που έδειξε η σειρά, ώστε να έχει τη δυνατότητα να επιστρέψει από την άβυσσο και όχι να πέσει εντελώς μέσα σε αυτήν δίχως επιστροφή. Ο θάνατός της από τον Τζον, πάλι, νομίζω πως είναι κάτι που μάλλον θα συμβεί και στα βιβλία, αν και σε εντελώς διαφορετικό context γιατί θα πρέπει να αντιμετωπίσουν τους Άλλους μετά τα τεκταινόμενα στο Κινγκς Λάντινγκ (βάσει του προαναφερθέντος σκεπτικού). Δε θα με εξέπληττε καθόλου, μάλιστα, αν ο Τζον σκότωνε τη Ντάνυ ως άλλη Νίσσα-Νίσσα για να σώσει τον κόσμο από τον Στρατό των Νεκρών, εκπληρώνοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο την προφητεία του Άζορ Αχάι την οποία ο Μάρτιν έχει επιχειρήσει να θίξει με τόσο κόπο στα βιβλία του.
Ένα άλλο ζήτημα, το οποίο πιστεύω κόστισε αρκετά στη σειρά από πλευράς πλοκής, είναι η απουσία του Αίγκον, ο οποίος μέχρι στιγμής στα βιβλία συγκεντρώνει πολύ καλές πιθανότητες να καταλάβει το Κινγκς Λάντινγκ μαζί με τον Χρυσό Λόχο και τους Μαρτέλλ· όταν, συνεπώς, θα έφτανε η Ντάνυ στην πόλη, η κατάσταση που θα έβρισκε εκεί θα ήταν πολύ διαφορετική από εκείνη που συνάντησε στη σειρά, μιας και στην εξουσία θα βρισκόταν όχι η Σέρσεϊ αλλά ένας άλλος διεκδικητής, ο οποίος θα είχε στη θεωρία καλύτερο “claim” στον θρόνο από τη Ντάνυ. Τότε θα μπορούσε να λάβει χώρα ένας ακόμη Χορός των Δράκων ανάμεσα στους δύο διεκδικητές του θρόνου, ο οποίος θα ήταν εύκολο να είχε καταστροφικές συνέπειες για την ίδια την πόλη και τον πληθυσμό της αν σκεφτεί κανείς το wildfire που υπάρχει ακόμη κάτω από την πόλη. Έτσι η όλη η τραγωδία θα μπορούσε να είναι σε σημαντικό βαθμό περισσότερο ατύχημα (χωρίς αυτό, βέβαια, να σημαίνει πως η Ντάνυ θα ήταν άμοιρη ευθυνών, αλλά δεν θα ήταν η ίδια εικόνα που έδειξε η σειρά). Κατά πάσα πιθανότητα η Ντάνυ θα κέρδιζε (η προφητεία περί mummer’s dragon, τον οποίο η Ντάνυ θα ξεσκεπάσει, στον Οίκο των Αθανάτων δεν μπορεί να είναι τυχαία), και μαζί με τον Αίγκον θα έβγαιναν από τη μέση και οι Μαρτέλλ. Έτσι, συνεπώς, θα μπορούσε να εξηγηθεί και η επιλογή της σειράς να αδιαφορήσει σε μεγάλο βαθμό γι’ αυτούς (και το ανούσιο plotline τους στη σειρά)· χωρίς τον Αίγκον, δεν φαίνεται να υπήρχε λόγος να ασχοληθούν ιδιαιτέρως και με τους Μαρτέλλ. Η σειρά έκρινε πως τελικά ήταν καλύτερο να αφήσει την Σέρσεϊ στο Κινγκς Λάντινγκ μέχρι τέλους, και έτσι το context πολλών κρίσιμων συμβάντων υπήρξε διαφορετικό. Τώρα το αν αυτό αποδείχτηκε καλύτερη επιλογή ή όχι, υποθέτω πως βρίσκεται στην προσωπική άποψη του καθενός.
Να κλείσω, πάντως, αναφέροντας ότι παρά την απογοήτευση μου για το πως τελείωσε η σειρά, χωρίς αυτήν δε είχα γνωρίσει ποτέ τον υπέροχο αυτό κόσμο του Μάρτιν, συνεπώς αυτό και μόνο αρκεί για να πω ότι της οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ. Τώρα το μόνο που απομένει είναι η νοσταλγία των πρώτων κύκλων, όταν η σειρά βρισκόταν στα καλύτερά της, αλλά και η αναμονή για τους Ανέμους όταν και αν αυτοί έρθουν...
“The bleeding star bespoke the end. These are the last days, when the world shall be broken and remade. A new god shall be born from the graves and charnel pits.”