Ρόμπερτ και Σέρσεϊ

[alie kladis]

Είμαι στο τέλος του τέταρτου βιβλίου και διαβάζοντας ένα κεφάλαιο της Σέρσεϊ παρατήρησα το εξής:
Η Σέρσεϊ λέει πως ο Ρόμπερτ τελούσε το συζηγικό του καθήκον όλο και πιο σπάνια. Φυσικά δεν μου τράβηξε αυτό το ενδιαφέρον αλλά τα λόγια της:

-το έβλεπα στα μάτια του. απλά προσποιούνταν ότι ξεχνούσε. ήταν πιο εύκολο από το να αντιμετωπίση την ντροπή του
και
-Αργά ή γρήγορα ερχόταν πάντα μια νύκτα όπου έπινε πολύκαι ήθελε να ασκήσει τα διαιώματά του. Αυτό που τον ντρόπιαζε στο φως την ημέραςτου έδινε ευχαρίστηση στο σκοτάδι.

Για πια ντροπή μιλάει και γιατί η Σέρσεϊ φαίνεται να νομίζει πως ο Ρόμπερτ πίστευε πως τον ντρόπιαζε;