Αφιέρωμα: Η Πατρότητα του Τζον

[nirne]

(...συνέχεια)

2) Η Απόδειξη

α) Η προσωπικότητα του Ραίγκαρ -- Αληθινή Αγάπη για τη Λυάννα;

Στην αρχή της σειράς, ο αναγνώστης ξεκινάει με μια γενική αντιπάθεια στο πρόσωπο του Ραίγκαρ Ταργκάρυεν. Ωστόσο, οι περισσότερες απόψεις για το Ραίγκαρ προέρχονται από τον Ρόμπερτ. Ενώ ο Ρόμπερτ περιγράφει το Ραίγκαρ ως έναν μοχθηρό άνθρωπο και βιαστή, αυτό μπορεί να οφείλεται στο γεγονός ότι ο Ραίγκαρ έκλεψε τη Λυάννα, την αγαπημένη του Ρόμπερτ. Ξεκάθαρα, κανείς άλλος χαρακτήρας στα βιβλία δεν τρέφει αυτήν την αντιπάθεια για το Ραίγκαρ και οι περισσότεροι άλλοι χαρακτήρες μοιάζουν να τον εκτιμούν και να τον θαυμάζουν. Ένα σύντομο σταχυολόγημα:

(Ο Νεντ) αναρωτήθηκε αν ο Ραίγκαρ σύχναζε σε πορνεία. Για κάποιο λόγο δεν το πίστευε. --GoT, pg. 381.

Ο ιππότης (Τζόρα) της έριξε ένα περίεργο βλέμμα. “Είσαι πραγματική αδερφή του αδερφού σου.”
“Του Βισέρυς?”  (Η Ντάνυ) δεν κατάλαβε.
"Όχι” της απάντησε. “Του Ραίγκαρ.”--GoT, pg.668

(Η Ντάνυ είπε,) “Θα υπάρχει σίγουρα κάτι καλό να πει κανείς για τον πατέρα μου, έτσι δεν είναι;”
(Μπάρρισταν) “Υπάρχει, Μεγαλειότατη. Για τον πατέρα σου και για όσους υπήρξαν πριν από εκείνον. Τον παππού σου τον Τζαιχαίρυς και τον αδερφό του, τον πατέρα τους τον Αίγκον, τη μητέρα σου... και το Ραίγκαρ. Γι' αυτόν πάνω απ' όλους.” --SoS, pg. 815

Φαίνεται λοιπόν ότι ο Ένταρντ, ο Τζόρα και ο Μπάρρισταν, όλοι διαφωνούν με το Ρόμπερτ και πιστεύουν ότι ο Ραίγκαρ ήταν ένας εξαιρετικός, γενναίος άνθρωπος... όχι ακριβώς το είδος του άντρα που θα μπορούσε να απαγάγει ένα νεαρό κορίτσι ενάντια στη θέλησή του. Ίσως ακόμη κι ο Ρόμπερτ να το συνειδητοποιεί αυτό:

Σαστισμένος, ο βασιλιάς κούνησε το κεφάλι του.  “Ο Ραίγκαρ...Ο Ραίγκαρ νίκησε, πανάθεμά τον. Τον σκότωσα, Νεντ, οδήγησα εκείνο το παλούκι κατευθείαν μέσα από τη μαύρη του πανοπλία μέσα στη μαύρη του καρδιά και πέθανε στα πόδια μου... Κι όμως με κάποιον τρόπο ακόμη κι έτσι με νίκησε. Αυτός έχει τη Λυάννα τώρα, και εγώ έχω αυτήν.”--GoT, pg. 430

Το απόσπασμα μπορεί να σημαίνει ότι ο Ρόμπερτ παραδέχεται ότι η Λυάννα πήγε με τη θέλησή της με το Ραίγκαρ. Γιατί αυτό μοιάζει σαν πιθανό ενδεχόμενο -- η Λυάννα ερωτεύτηκε το Ραίγκαρ κι έφυγε μαζί του. Ξέρουμε ότι δεν έτρεφε μεγάλη αγάπη για το Ρόμπερτ:

“Ο Ρόμπερτ δε θα μείνει ποτέ σε ένα κρεβάτι,” του είχε πει η Λυάννα στο Γουίντερφελ, μια νύχτα πολύ καιρό πριν όταν ο πατέρας τους είχε υποσχεθεί το χέρι της στο νεαρό Άρχοντα του Στορμς Εντ. “Έμαθα ότι έχει ένα παιδί με κάποιο νεαρό κορίτσι σττην Κοιλάδα.” Ο Νεντ είχε κρατήσει το μωρό στην αγκαλιά του. Δύσκολα μπορούσε να το αρνηθεί, ούτε θα έλεγε ψέματα στην αδερφή του, αλλά τη διαβεβαίωσε πως ό, τι έκανε ο Ρόμπερτ πριν τον αρραβώνα τους δεν είχε σημασία, ότι ήταν ένας καλός και έντιμος άνθρωπος που θα την αγαπούσε με όλη του την καρδιά. Η Λυάννα απλά είχε χαμογελάσει. “Η αγάπη είναι γλυκιά, αγαπημένε μου Νεντ, αλλά δεν μπορεί να αλλάξει τη φύση ενός άντρα.”--GoT, pg. 379

Είναι φανερό λοιπόν ότι η Λυάννα δεν αγαπούσε στην πραγματικότητα το Ρόμπερτ, και ο Ραίγκαρ δεν ήταν ο μοχθηρός άνθρωπος που τον παρουσίαζε ο Ρόμπερτ. Κι έτσι φαίνεται πιθανό το ζευγάρι να αγαπήθηκε και έχουμε αποδείξεις για να το υποστηρίξουμε αυτό. Για παράδειγμα, στο τουρνουά του Χάρρενχαλ τη χρονιά της ψεύτικης άνοιξης, ο Ραίγκαρ κέρδισε το διαγωνισμό κονταρομαχίας. Αλλά αντί να στέψει τη γυναίκα του βασίλισσα του έρωτα και της ομορφιάς, αυτός έστεψε τη Λυάννα.  (SoS, pg. 486). Ο Νεντ το θυμάται αυτό καθώς έχει παραισθήσεις:

Ο Νεντ θυμήθηκε τη στιγμή που όλα τα χαμόγελα πάγωσαν, όταν ο Πρίγκιπας Ραίγκαρ Ταργκάρυεν ώθησε το άλογό του να προσπεράσει τη γυναίκα του, την Ντορνιανή πριγκίπισσα Έλια Μαρτέλ, για να αποθέσει το στεφάνι της ομορφιάς στην αγκαλιά της Λυάννα. Μπορούσε ακόμη να το δει: ένα στέμμα από χειμωνιάτικα ρόδα, τόσο γαλάζια όσο ο πάγος.
Ο Νεντ Σταρκ άπλωσε το χέρι του να αρπάξει το λουλουδένιο στέμμα αλλά κάτω από τα απαλά γαλάζια πέταλα, ήταν κρυμμένα τα αγκάθια...
--GoT, pg. 631

Αυτή είναι προφανώς μια σημαντική στιγμή για τον Ένταρντ ώστε να τη θυμάται, ενώ ήταν κλεισμένος σε ένα κελί. Και έχουμε κι άλλη μια αναφορά για το ότι η Λυάννα είχε ερωτευτεί το Ραίγκαρ στο τουρνουά του Χάρρενχαλ, από την ιστορία της Μήρα για τον Ιππότη του Γελαστού Δέντρου:

“Ο πρίγκιπας των δράκων τραγούδησε ένα τραγούδι τόσο λυπητερό που έκανε την κόρη των λύκων να δακρύσει, αλλά όταν ο αδερφός της το κουτάβι την πείραξε που έκλαιγε, του έχυσε το κρασί στο κεφάλι.”
--SoS, pg. 281

Ο πρίγκιπας των δράκων είναι ο Ραίγκαρ. Η κόρη των λύκων είναι η Λυάννα. Αυτό σίγουρα υπονοεί ότι είναι ερωτευμένη μαζί του. Και ακόμη ένας υπαινιγμός από τη Μήρα:

“Και ο μυστηριώδης ιππότης έπρεπε να νικήσει όλους τους αντιπάλους του και να ανακηρύξει την κόρη των λύκων βασίλισσα του έρωτα και της ομορφιάς.”
“Ανακηρύχθηκε,” είπε η Μήρα. “Αλλά αυτή είναι μια ακόμη πιο θλιβερή ιστορία.”
--SoS, pg. 283

Και έπειτα έχουμε αρκετές άλλες αναφορές που είναι αμφιλεγόμενες, σχεδόν επιτηδευμένα:

Κι όμως κάποιες στιγμές η Ντάνυ το φανταζόταν έτσι όπως είχε γίνει... Ο αδερφός της ο Ραίγκαρ να μάχεται με τον Σφετεριστή στα ματωμένα νερά της Τρίαινας και να πεθαίνει για τη γυναίκα που αγάπησε...
---GoT, pg. 30

Και όταν η Ντάνυ βλέπει οράματα στον Οίκο των Αθανάτων:

Ρουμπίνια χύθηκαν σαν στάλες αίματος από το στήθος ενός ετοιμοθάνατου πρίγκιπα, και γονάτισε μέσα στο νερό και με την τελευταία του πνοή ψιθύρισε το όνομα μιας γυναίκας... CoK, pg. 706

Και στα δύο αυτά αποσπάσματα, ο  Μάρτιν αποφεύγει να χρησιμοποιήσει το όνομα 'Έλια' και αντίθετα χρησιμοποιεί  'την γυναίκα' ή 'την γυναίκα που αγάπησε' υποδηλώνοντας ότι θα μπορούσε να ήταν κάποια άλλη πέρα από την Έλια... Η Λυάννα ίσως;

β) Η Βασιλική Φρουρά, ο Πύργος της Χαράς και ο Θάνατος της Λυάννα.

Στη σελίδα 424 στο  GoT, ο Ένταρντ ονειρεύεται κάτω από τη επήρρεια του γάλακτος της παπαρούνας εξαιτίας του τραυματισμένου του ποδιού. Τότε βλέπει ένα όνειρο που έχει να κάνει με τη μάχη που έδωσε με τη Βασιλική Φρουρά στον Πύργο της Χαράς. Ο  Μάρτιν έχει δηλώσει ότι αυτό το όνειρο δεν είναι εντελώς κυριολεκτικό (ο Νεντ ονειρεύεται άλλωστε) αλλά κάποια βασικά στοιχεία μπορούν να εξαχθούν απ' αυτό.

Το ένα είναι ότι τρεις άντρες της Βασιλικής Φρουράς, ο Σερ Άρθουρ Ντέυν, ο Σερ Τζέρολντ Χάιταουερ, και ο Σερ Όσγουελ Γουέντ, ήταν παρόντες στον Πύργο της Χαράς. Αυτό είναι παράξενο αφού απ' όσα γνωρίζει ο αναγνώστης, δεν υπάρχει βασιλικό αίμα παρόν στον Πύργο της Χαράς -- μόνο η Λυάννα. Τότε γιατί αυτοί βρίσκονται εκεί, αντί να είναι με τον Βισέρυς ή με την Νταινέρυς; (Ο Αίρυς, ο  Ραίγκαρ και ο γιος του Ραίγκαρ, Αίγκον είναι νεκροί πια και άρα διάδοχος του θρόνου/βασιλιάς είναι ο Βισέρυς).

Ο προφανής λόγος είναι, φυσικά, ότι η Λυάννα εγκυμονεί το παιδί του Ραίγκαρ και η Βασιλική Φρουρά βρίσκεται εκεί για να προστατέψει αυτό το τμήμα του βασιλικού αίματος. Αλλά θα εμπιστευόταν ο Ραίγκαρ σ' αυτούς τους άντρες ένα τέτοιο μυστικό; Πιθανόν. Ο Μπάρρισταν είπε στην Ντάνυ ότι ο παλιότερος και πιο αληθινός φίλος του Ραίγκαρ ήταν ο Άρθουρ Ντέυν  (SoS, pg. 90), κι έτσι ήταν πιθανότατα ο πιο κατάλληλος άνθρωπος για να του εμπιστευτεί ένα τέτοιο μυστικό.

Η παρουσία της Βασιλικής Φρουράς είχε αποδεδειγμένα αντίκτυπο πάνω στον Ένταρντ. Στο GoT, σελ. 502, και μόνο η θέα των τριών αντρών στους λευκούς μανδύες στέλνει ένα ρίγος μέσα του.

Έπειτα, έρχεται το παράξενο ζήτημα του θανάτου της Λυάννα. Από τις σκέψεις του Νεντ στο Got, pg. 43, μαθαίνουμε ότι πέθανε από πυρετό, σ' ένα δωμάτιο που μύριζε 'αίμα και ρόδα.'  Αφού η μάχη έλαβε χώρα έξω από τον πύργο, μπορούμε να θεωρήσουμε ότι το αίμα προήλθε από τη γέννα της Λυάννα. Γνωρίζουμε ότι το αίμα ήταν της Λυάννα, επειδή στο GoT, pg. 424, ο Ένταρντ θυμάται τη 'Λυάννα στο κρεβάτι της  του αίματος'. Το κρεβάτι της του αίματος -- το αίμα ήταν δικό της και το αίμα δεν είναι συνήθως το αποτέλεσμα ενός πυρετού. Και ο  Μάρτιν είναι γνωστό ότι έχει συμπάθεια σ' αυτήν την έκφραση όταν αναφέρεται σε γέννα -- στο GoT, pg. 674, η Μίρρι Μαζ Ντουρ λέει ότι ξέρει τα μυστικά του 'ματωμένου κρεβατιού' εννοώντας της γέννας.

γ) “Υποσχέσου μου, Νεντ”

“Ήμουν μαζί της όταν πέθανε,” ο Νεντ θύμισε στο βασιλιά. “Ήθελε να έρθει σπίτι, να αναπαυθεί δίπλα στον Μπράντον και τον Πατέρα.” Ακόμη μπορούσε να την ακούσει κάποιες στιγμές. Υποσχέσου μου, είχε φωνάξει, σε ένα δωμάτιο που μύριζε αίμα και ρόδα. Υποσχέσου μου, Νεντ. Ο πυρετός είχε πάρει τις δυνάμεις της και η φωνή της ήταν σβησμένη σαν ψίθυρος, αλλά όταν της έδωσε το λόγο του, ο φόβος είχε εξαφανιστεί από τα μάτια της αδερφής του..
---GoT, pg. 43

Στο παραπάνω απόσπασμα, ο Ένταρντ δηλώνει ότι η υπόσχεσή του στη Λυάννα ήταν να τη θάψει στο Γουίντερφελ. Ωστόσο, ανακαλεί τα λόγια της μέσα σ' όλο το βιβλίο τις πιο παράξενες στιγμές και στα πιο περίεργα μέρη, υποδηλώνοντας ότι η υπόσχεση σήμαινε κάτι περισσότερο. Από το παραπάνω χωρίο, η απλή φράση 'ο φόβος εξαφανίστηκε από τα μάτια της αδερφής του' δηλώνει ότι η υπόσχεση ήταν κάτι βαθύτερο -- γιατί αυτή να είναι τόσο τρομαγμένη για το πού θα ταφεί; Έχει υπονοηθεί ότι αυτό που υποσχέθηκε ο Νεντ ήταν να κρατήσει την ταυτότητα του Τζον μυστική, και αυτό μπορεί να υποστηριχθεί από τον τρόπο με τον οποίο εκείνος ανακαλεί τα λόγια της Λυάννα.

“Εκδικήθηκες για τη Λυάννα στην Τρίαινα,” είπε ο Νεντ, σταματώντας δίπλα στο βασιλιά. Υποσχέσου μου, Νεντ, είχε ψιθυρίσει.
--GoT, pg. 116

Αυτό το απόσπασμα θα μπορούσε να εξηγηθεί από το γεγονός ότι ο Ένταρντ αναφέρθηκε στη Λυάννα. Αλλά το ότι ο Ρόμπερτ σκότωσε το Ραίγκαρ δεν έχει και πολύ σχέση με το ότι ο Νεντ υποσχέθηκε να θάψει τη Λυάννα στο Γουίντερφελ. Τα λόγια αυτά ταιριάζουν περισσότερο αν η υπόσχεση του Νεντ αφορούσε τον Τζον, γιατί θα μπορούσε να ταιριάζει με το μίσος του Ρόμπερτ προς τους Ταργκάρυεν.

Θυμήθηκε το βρέφος-γιο του Ραίγκαρ, το κόκκινο κατεστραμμένο κρανίο του, και τον τρόπο που ο βασιλιάς είχε στρέψει το κεφάλι του μακριά, όπως είχε στραφεί μακριά στην αίθουσα ακροάσεων του Ντάρρυ, όχι και τόσο πολύ καιρό πριν. Ακόμη μπορούσε να ακούσει τη Σάνσα να ικετεύει, όπως ικέτευσε και η Λυάννα κάποτε.
---GoT, pg. 199

Τώρα αυτό είναι ενδιαφέρον. Γιατί στο καλό ο Ένταρντ θα παρομοίαζε τη Σάνσα που ικέτευε για τη ζωή της Αρχόντισσας με τη Λυάννα που ικέτευε να ταφεί στο Γουίντερφελ -- ειδικά μέσα στο πλαίσιο του μίσους του Ρόμπερτ για τους Ταργκάρυεν; Αυτές οι αναφορές δε βγάζουν κανένα απολύτως νόημα εκτός κι αν κάποιος δεχτεί ότι η Λυάννα ικέτευε να κρατηθεί η ταυτότητα του παιδιού της μυστική από το Ρόμπερτ.

“Θα το κάνω,” ο Νεντ της υποσχέθηκε. Αυτή ήταν η κατάρα του. Ο Ρόμπερτ θα ορκιζόταν αιώνια αγάπη και θα ξεχνούσε τους όρκους του πριν πέσει το σκοτάδι, αλλά ο Νεντ Σταρκ κράτησε τους όρκους του. Σκέφτηκε τις υποσχέσεις που έδωσε στη Λυάννα καθώς εκείνη πέθαινε, και το τίμημα που πλήρωσε για να τις κρατήσει.
--GoT, pg. 380

Και πάλι αυτό δε βγάζει κανένα νόημα αν μιλάει για την υπόσχεση του Νεντ να θάψει τη Λυάννα στο Γουίντερφελ. Τι τίμημα θα έπρεπε να πληρώσει για να το κάνει αυτό; Αν όμως η υπόσχεση αφορούσε τον Τζον, τα λόγια αυτά, είναι απόλυτα λογικά. Ο Νεντ σίγουρα πλήρωσε ένα τίμημα λέγοντας ότι ο τζον είναι δικός του γιος, ιδιαίτερα απέναντι στην Κάτλυν.

Το επόμενο απόσπασμα είναι από το όνειρο του Ένταρντ:

“Υποσχέσου μου, Νεντ,” το άγαλμα της Λυάννα ψιθύρισε. Φορούσε ένα στεφάνι από απαλά γαλάζια τριαντάφυλλα και από τα μάτια της έτρεχαν αιμάτινα δάκρυα.
--GoT, pg. 501

Ο Ένταρντ φαίνεται να έχει πολλά βίαια και ταραγμένα όνειρα που αφορούν την υπόσχεσή του στη Λυάννα. Γιατί; Μοιάζει αφύσικο  να δίνει τόσο μεγάλη σημασία σε μια απλή ταφή στο Γουίντερφελ.

“Φάε τον μπάσταρδο. Μη σε νοιάζει αν πνιγείς τρώγοντάς τον. Υποσχέσου μου, Νεντ .” (είπε ο Ρόμπερτ.)
“Υπόσχομαι.” “Υποσχέσου μου, Νεντ,” αντήχησε η φωνή της Λυάννα.
--GoT, pg. 505

Αυτό το χωρίο μπορεί να εννοεί ότι ο Ένταρντ παρομοίασε τις υποσχέσεις στο Ρόμπερτ στο νεκροκρέβατό του με τις υποσχέσεις του στη Λυάννα στο δικό της.

Με τόσες πολλές αναφορές λοιπόν σ' αυτές τις υποσχέσεις, φαίνεται σαν να ήταν εξαιρετικά σημαντικές στο μυαλό του Ένταρντ. Σίγουρα πιο σημαντικές από το να εξασφαλίσει την ταφή της Λυάννα στο Γουίντερφελ. Θα μπορούσαν κάλλιστα να αφορούν τον Τζον. Κι αν δεν αφορούν αυτόν, τότε θα αφορούν κάτι εξίσου σημαντικό.

(συνεχίζεται...)

*το νούμερο των σελίδων αφορά τα αγγλικά βιβλία.

Μετάφραση στα ελληνικά: nirne

ΠΗΓΗ: http://www.angelfire.com/ma4/mlarchives/faq/jon.html