Thread Rating:
  • 0 Vote(s) - 0 Average
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Πόσο geeky είστε;
#51
Quote:
\"Atropos\":1i48q531 Wrote:Το πόσο μισώ τα spoilers και φυσικά αυτούς που τα κάνουν, ΔΕΝ ΛΕΓΕΤΑΙ!

+1926...

:lol: :lol: Δεν το έχουμε κατλάβει Ρόμαν Tongue
Dragons old and young, true and false, bright and dark. And you. A small man with a big shadow, snarling in the midst of it all.
Reply
#52
Quote:Βασικά πιστεύω πως το χειρότερο με τα spoiler δεν είναι όσο το ότι μαθαίνεις τι γίνεται, καθώς το ταξίδι μετράει και όχι ο προορισμός, αλλά το ότι σου στερεί το να πετάξεις το βιβλίο στον αέρα και να αρχίσεις τα καντίλια ή το να βάλεις τα κλάματα!

Το να πετάξεις το βιβλίο στον αέρα σίγουρα σου το στερεί το να ξέρεις τι θα συμβεί παρακάτω, αλλά για τα κλάματα, δεν είμαι τόσο σίγουρη. Για παράδειγμα, όταν είδα τη σειρά για πρώτη φορά και έφτασα στο θάνατο του Νεντ, ένιωσα κατάπληξη, βαθιά θλίψη κι ένα αίσθημα κενού, σαν να μην είχα καμιά διάθεση να δω άλλο επεισόδιο γιατί δεν είχε νόημα. Όταν ξεκίνησα τα βιβλία και έφτασα στο ίδιο σημείο, μολονότι ήξερα καλά τι θα συνέβαινε, άρχισα να κλαίω πολύ ώρα πριν διαβάσω το θάνατό του. Άρχισα να κλαίω από την στιγμή που αρχίζει το POV της Άρυα... Ήταν μια πολύ διαφορετική εμπειρία κι ας με είχε \"σποϊλιάσει\" η σειρά.
[Image: tumblr_o93djqxP231rg4myfo1_500.gif]
Reply
#53
Quote:
\"Alie Kladis\":1eqomk5b Wrote:Βασικά πιστεύω πως το χειρότερο με τα spoiler δεν είναι όσο το ότι μαθαίνεις τι γίνεται, καθώς το ταξίδι μετράει και όχι ο προορισμός, αλλά το ότι σου στερεί το να πετάξεις το βιβλίο στον αέρα και να αρχίσεις τα καντίλια ή το να βάλεις τα κλάματα!

Το να πετάξεις το βιβλίο στον αέρα σίγουρα σου το στερεί το να ξέρεις τι θα συμβεί παρακάτω, αλλά για τα κλάματα, δεν είμαι τόσο σίγουρη. Για παράδειγμα, όταν είδα τη σειρά για πρώτη φορά και έφτασα στο θάνατο του Νεντ, ένιωσα κατάπληξη, βαθιά θλίψη κι ένα αίσθημα κενού, σαν να μην είχα καμιά διάθεση να δω άλλο επεισόδιο γιατί δεν είχε νόημα. Όταν ξεκίνησα τα βιβλία και έφτασα στο ίδιο σημείο, μολονότι ήξερα καλά τι θα συνέβαινε, άρχισα να κλαίω πολύ ώρα πριν διαβάσω το θάνατό του. Άρχισα να κλαίω από την στιγμή που αρχίζει το POV της Άρυα... Ήταν μια πολύ διαφορετική εμπειρία κι ας με είχε \"σποϊλιάσει\" η σειρά.

Ναι νομίζω έχεις δίκιο. Τα κλάματα θα έρθουν ξέρεις δεν ξέρεις τι γίνεται τουλάχιστον σε σκηνές όπως αυτή που λες εσύ. Αλλά υπάρχει μια στιγμή στα βιβλία όπου ο Μπαρισταν αποκαλύπτεται στην Ντανέρυς! Είναι πολύ επική σκηνή και μου άρεσε πολύ... αλλά το ήξερα και έτσι έχασα όλο το συναίσθημα !!! Cry
Dragons old and young, true and false, bright and dark. And you. A small man with a big shadow, snarling in the midst of it all.
Reply
#54
Ναι, το στοιχείο της έκπληξης δεν υπάρχει καν όταν σου έχουν πει τη συνέχεια. Όταν παρακολουθούσα στο πέμπτο επεισόδιο, αν δεν κάνω λάθος, το κάψιμο της Ασταπόρ, είχα ανατριχιάσει ολόκληρη, είχα βουρκώσει από το δέος που ένιωθα, και μου είχε κοπεί η μιλιά! Κι όταν τελείωσε, και κατάφερα να συνέλθω, φώναζα \"ντρακάρυς!\" σαν τη χαζή! Δεν ξέρω αν θα είχα νιώσει ακριβώς το ίδιο αν κάποιος μου είχε πει τι θα συνέβαινε σ\' αυτή τη φάση!

Μήπως είμαστε \"ελαφρώς\" εκτός θέματος;;;;;;;; :lol:
[Image: tumblr_o93djqxP231rg4myfo1_500.gif]
Reply
#55
Quote:Ναι, το στοιχείο της έκπληξης δεν υπάρχει καν όταν σου έχουν πει τη συνέχεια. Όταν παρακολουθούσα στο πέμπτο επεισόδιο, αν δεν κάνω λάθος, το κάψιμο της Ασταπόρ, είχα ανατριχιάσει ολόκληρη, είχα βουρκώσει από το δέος που ένιωθα, και μου είχε κοπεί η μιλιά! Κι όταν τελείωσε, και κατάφερα να συνέλθω, φώναζα \"ντρακάρυς!\" σαν τη χαζή! Δεν ξέρω αν θα είχα νιώσει ακριβώς το ίδιο αν κάποιος μου είχε πει τι θα συνέβαινε σ\' αυτή τη φάση!

Μήπως είμαστε \"ελαφρώς\" εκτός θέματος;;;;;;;; :lol:

όχι μωρέ μια χαρά On topic είμαστε !!!

Αυτή η σκηνή με έκανε να ανατριχιάσω και την είχα διαβάσει ήδη στα βιβλία 100 φορές!!! Ήταν φοβερή! Αλλά και πάλι εγώ έχασα!
Dragons old and young, true and false, bright and dark. And you. A small man with a big shadow, snarling in the midst of it all.
Reply
#56
Quote:Μήπως είμαστε \"ελαφρώς\" εκτός θέματος;;;;;;;; :lol:

Είμαστε αλλά δεν πειράζει!!! το πόσο μας ενοχλούν τα spoilers είναι ένδειξη βέβαια του πόσο geeky είμαστε!!!!! :lol: :lol: :lol:
Unbowed, Unbent, Unbroken
Reply
#57
Quote:
\"nirne\":17c1vb4r Wrote:Μήπως είμαστε \"ελαφρώς\" εκτός θέματος;;;;;;;; :lol:

Είμαστε αλλά δεν πειράζει!!! το πόσο μας ενοχλούν τα spoilers είναι ένδειξη βέβαια του πόσο geeky είμαστε!!!!! :lol: :lol: :lol:

χαχαχα Πόσο δίκιο έχεις!!!!!
[Image: tumblr_o93djqxP231rg4myfo1_500.gif]
Reply
#58
Quote:Ναι, το στοιχείο της έκπληξης δεν υπάρχει καν όταν σου έχουν πει τη συνέχεια. Όταν παρακολουθούσα στο πέμπτο επεισόδιο, αν δεν κάνω λάθος, το κάψιμο της Ασταπόρ, είχα ανατριχιάσει ολόκληρη, είχα βουρκώσει από το δέος που ένιωθα, και μου είχε κοπεί η μιλιά! Κι όταν τελείωσε, και κατάφερα να συνέλθω, φώναζα \"ντρακάρυς!\" σαν τη χαζή! Δεν ξέρω αν θα είχα νιώσει ακριβώς το ίδιο αν κάποιος μου είχε πει τι θα συνέβαινε σ\' αυτή τη φάση!

Μήπως είμαστε \"ελαφρώς\" εκτός θέματος;;;;;;;; :lol:
Παρ\' ότι ήξερα τι θα γίνει, ένοιωσα απίστευτο δέος. Είδα το τέλος πόσες φορές, και άκουσα το τραγούδι τέλους μέχρι που το σιχάθηκα.

Quote:
\"Alie Kladis\":3879ut19 Wrote:Βασικά πιστεύω πως το χειρότερο με τα spoiler δεν είναι όσο το ότι μαθαίνεις τι γίνεται, καθώς το ταξίδι μετράει και όχι ο προορισμός, αλλά το ότι σου στερεί το να πετάξεις το βιβλίο στον αέρα και να αρχίσεις τα καντίλια ή το να βάλεις τα κλάματα!

Το να πετάξεις το βιβλίο στον αέρα σίγουρα σου το στερεί το να ξέρεις τι θα συμβεί παρακάτω, αλλά για τα κλάματα, δεν είμαι τόσο σίγουρη. Για παράδειγμα, όταν είδα τη σειρά για πρώτη φορά και έφτασα στο θάνατο του Νεντ, ένιωσα κατάπληξη, βαθιά θλίψη κι ένα αίσθημα κενού, σαν να μην είχα καμιά διάθεση να δω άλλο επεισόδιο γιατί δεν είχε νόημα. Όταν ξεκίνησα τα βιβλία και έφτασα στο ίδιο σημείο, μολονότι ήξερα καλά τι θα συνέβαινε, άρχισα να κλαίω πολύ ώρα πριν διαβάσω το θάνατό του. Άρχισα να κλαίω από την στιγμή που αρχίζει το POV της Άρυα... Ήταν μια πολύ διαφορετική εμπειρία κι ας με είχε \"σποϊλιάσει\" η σειρά.
Έπαθα κάτι παρόμοιο με τον Severus Snape στο Χάρρυ Πόττερ. :lol:
"Who are you, child?"
"No one."
Reply
#59
Quote:
\"nirne\":3u29o21b Wrote:Ναι, το στοιχείο της έκπληξης δεν υπάρχει καν όταν σου έχουν πει τη συνέχεια. Όταν παρακολουθούσα στο πέμπτο επεισόδιο, αν δεν κάνω λάθος, το κάψιμο της Ασταπόρ, είχα ανατριχιάσει ολόκληρη, είχα βουρκώσει από το δέος που ένιωθα, και μου είχε κοπεί η μιλιά! Κι όταν τελείωσε, και κατάφερα να συνέλθω, φώναζα \"ντρακάρυς!\" σαν τη χαζή! Δεν ξέρω αν θα είχα νιώσει ακριβώς το ίδιο αν κάποιος μου είχε πει τι θα συνέβαινε σ\' αυτή τη φάση!

Μήπως είμαστε \"ελαφρώς\" εκτός θέματος;;;;;;;; :lol:
Παρ\' ότι ήξερα τι θα γίνει, ένοιωσα απίστευτο δέος. Είδα το τέλος πόσες φορές, και άκουσα το τραγούδι τέλους μέχρι που το σιχάθηκα.

Πιστεύω ότι αυτή θα καταγραφεί ως μια από τις πιο επικές στιγμές στην ιστορία του θεάματος! Δε νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος που να παρακολούθησε αυτή τη σκηνή και να μην ανατρίχιασε σύγκορμος (τουλάχιστον)! Άσε που είναι σαν τα... Lay\'s, κανείς δεν μπορεί να τη δει μόνο μια φορά!!! Big Grin
[Image: tumblr_o93djqxP231rg4myfo1_500.gif]
Reply
#60
Quote:Έπαθα κάτι παρόμοιο με τον Severus Snape στο Χάρρυ Πόττερ. :lol:

Απλά επειδή το αναφέραμε... δεν το ήξερα για τον Σνέιπ... και έμεινα κυριολεκτικα μ@λ@κ@ς Tongue
Dragons old and young, true and false, bright and dark. And you. A small man with a big shadow, snarling in the midst of it all.
Reply


Forum Jump:


Users browsing this thread: 1 Guest(s)