TYWIN LANISTER

[αryα]

πέρα από το γνωστό ότι ο τύριον ισως δεν ειναι γιός του ταιγουιν και ειναι ταργκάριεν είχα διαβάσει ότι 'ισως και ο τζέιμι με την σερσει δεν είναι παιδιά του(και λογο της αιμομυκτικής σχέσης που έχουν). δεν ξέρω αν έχει ξανασχολιστεί... με τοσα θρεντ... (blush)

εγω πιστεύω ότι ίσως κανενας από αυτούς δεν είναι παιδιά του ταιγουιν, ισως δε μπορούσε να κάνει παιδιά.

γενικά ο ταιγουιν ηταν μια περιέργη προσωπικότητα. μοχθηρος αδιστακτος αλλα εχω την εντύπωση ότι ήταν και μία...βασανισμένη ψυχή, σαν να τον ερτωγε κάτι μέσα του

δε ξερω αυτο το μοχθηρο και ισχυρο-αδιστακτο προφιλ ισως ήταν το επικαλυμα.

[Zanvalor]

ο Tywin Lanister ήταν ένας απο τους δύο αγαπημένους μου χαρακτήρες της σειράς (ο δεύτερος ήταν ο stannis baratheon μέχρι που οι D&D είπαν να βιάσουν την ιστορία του). Οχι οτι ήταν "καλός" άνθρωπος, αλλά τον θεωρούσα ως το ποιο ολοκληρωμένο και ταιριαστό χαρακτηρα της σειράς. Γιατί ήξερε να παίζει το "παιχνίδι" καλύτερα απο όλους για να βελτιώνει τη θέση της οικογένειας του, αλλά και όπως είχε ειπωθεί απο τον tyrion, για να βελτιώνει κυρίως τη δικιά του θέση, αφού έτσι και αλλιώς αυτός ήταν που έπερνε τις αποφάσεις. Οπότε βασανισμένες ψυχές ηταν όλοι οι άλλοι γύρω του εκτός απο αυτόν.

[odykal]

[member=3373]αryα[/member]

Οι θεωρίες περί Ταργκάρυεν καταγωγής των παιδιών Λάννιστερ είναι αλήθεια πως έχουν γίνει αρκετά δημοφιλείς με τα χρόνια και έχουν συζητηθεί αρκετές φορές. Προσωπικά δεν τις πιστεύω, κάποτε είχα ψάξει τις χρονολογίες των γεννήσεων των Λάννιστερ και των πιθανών συνευρέσεων των Αίρυς-Τζοάννα και θυμάμαι πως δεν έστεκαν. Γενικότερα, η ιδέα A+J = κάποιος Λάννιστερ δεν μου γεμίζει το μάτι, τουλάχιστον από αφηγηματικής πλευράς.

Αναφορικά με τον Τάιγουιν και τη σκληρή-αδίστακτη εξωτερική πλευρά του, νομίζω πως διαβάζοντας κανείς την ιστορία της ζωής του Τάιγουιν και ειδικά τα παιδικά του χρόνια, μπορεί να καταλάβει ακριβώς γιατί ο Τάιγουιν έγινε αυτός που έγινε.

Ο πατέρας του, Άρχοντας Τάιτος του Κάστερλυ Ροκ, χαρακτηρίζεται από όλους όσους τον ήξεραν ως ένας άνθρωπος ναι μεν ευγενικός, αλλά “αδύναμος”, τουλάχιστον ψυχικά. Συνέχιζε να δανείζει χρήματα στους άρχοντες των Γουέστερλαντς, παρόλο που εκείνοι δεν του τα επέστρεφαν ποτέ, ενώ πολύ συχνά αγνοούσαν τις διαταγές του. Υπάρχει επίσης και εκείνο το περιστατικό που αναφέρει η αδερφή του Genna Lannister στο 4ο βιβλίο, όταν και συμφώνησε να την παντρέψει με τον Έμμον Φρέυ μόνο και μόνο για να μη δυσαρεστήσει τον Άρχοντα Φρέυ. Μόνο ο δεκάχρονος Τάιγουιν μίλησε εναντίον του γάμου.

Βλέποντας, επομένως, από μικρή ηλικία την “απαξίωση” και την εκμετάλλευση που δεχόταν ο πατέρας του από τους υπόλοιπους κατώτερους άρχοντες, ανέπτυξε μία προσωπικότητα εντελώς αντίθετη από εκείνη του πατέρα του με σκοπό να μην βρεθεί και ο ίδιος ποτέ στην ίδια θέση. Ποτέ δεν θα ανεχόταν να τον κοροϊδεύουν όπως συνέβαινε με τον πατέρα του. Σε αυτό άλλωστε οφείλειται και η απέχθειά του προς το γέλιο.

«Ακούστε το βρυχηθμό μου» είπε χαμογελώντας ο Τζέιμι. «Στη συνέχεια θα μου πεις πόσο πολύ του άρεσε να γελάει.»
«Οχι. Ο Τάιγουιν δεν εμπιστευόταν το γέλιο. Είχε ακούσει υπερβολικά πολύ κόσμο να γελάει με τον παππού σου.»

Αυτό ακριβώς ήθελε και για τα παιδιά του, να μην βρεθούν και εκείνα ποτέ στη θέση που βρέθηκε ο πατέρας του.

«'Ολοι μας ονειρευόμαστε εκείνα που δεν μπορούμε να έχουμε. Ο Τάιγουιν ονειρεύτηκε πως ο γιος του θα γινόταν σπουδαίος ιππότης, ότι η κόρη του θα γινόταν βασίλισσα. Ονειρεύτηκε πως θα ήταν τόσο δυνατοί και γενναίοι και όμορφοι που κανένας δε θα μπορούσε να τους περιγελάσει.»

Η περίφημη ιστορία των “Βροχών του Κάσταμηρ” είναι ακόμη ένα γεγονός που συνέβαλε σημαντικά στην εξέλιξή του ως χαρακτήρας, καθώς από το σημείο αυτό και μετά κλείνει κατά ένα μεγάλο βαθμό προς μια πιο ψυχρή-σκληρή αντίληψη προς την ζωή (παρά τις όποιες “εκλάμψεις” χαράς επρόκειτο να έχει στο μέλλον-πχ. γέννηση Τζέιμι-Σέρσεϊ), λαμβάνοντας στην ουσία ταυτόχρονα την αρχηγία του Οίκου του παρά το γεγονός ό,τι ο πατέρας του βρίσκεται ακόμη εν ζωή.

Το καθοριστικό σημείο, ωστόσο, της ζωής του Τάιγουιν, ήταν ο θάνατος της συζύγου του, Τζοάννα Λάννιστερ. Δεν κατάφερε ποτέ να ξεπεράσει την απώλεια αυτή, με απότέλεσμα η όποια “καλοσύνη” υπήρχε στον Τάιγουιν να εξαφανιστεί. Ο θείος του Τύριον και αδερφός του Τάιγουιν, Γκήριον, είχε κάποτε πει πως το καλύτερο κομμάτι του Τάιγουιν χάθηκε με τον θάνατο της γυναίκας του.

[αryα]

[member=3373]αryα[/member]

Οι θεωρίες περί Ταργκάρυεν καταγωγής των παιδιών Λάννιστερ είναι αλήθεια πως έχουν γίνει αρκετά δημοφιλείς με τα χρόνια και έχουν συζητηθεί αρκετές φορές. Προσωπικά δεν τις πιστεύω, κάποτε είχα ψάξει τις χρονολογίες των γεννήσεων των Λάννιστερ και των πιθανών συνευρέσεων των Αίρυς-Τζοάννα και θυμάμαι πως δεν έστεκαν. Γενικότερα, η ιδέα A+J = κάποιος Λάννιστερ δεν μου γεμίζει το μάτι, τουλάχιστον από αφηγηματικής πλευράς.

Αναφορικά με τον Τάιγουιν και τη σκληρή-αδίστακτη εξωτερική πλευρά του, νομίζω πως διαβάζοντας κανείς την ιστορία της ζωής του Τάιγουιν και ειδικά τα παιδικά του χρόνια, μπορεί να καταλάβει ακριβώς γιατί ο Τάιγουιν έγινε αυτός που έγινε.

Ο πατέρας του, Άρχοντας Τάιτος του Κάστερλυ Ροκ, χαρακτηρίζεται από όλους όσους τον ήξεραν ως ένας άνθρωπος ναι μεν ευγενικός, αλλά “αδύναμος”, τουλάχιστον ψυχικά. Συνέχιζε να δανείζει χρήματα στους άρχοντες των Γουέστερλαντς, παρόλο που εκείνοι δεν του τα επέστρεφαν ποτέ, ενώ πολύ συχνά αγνοούσαν τις διαταγές του. Υπάρχει επίσης και εκείνο το περιστατικό που αναφέρει η αδερφή του Genna Lannister στο 4ο βιβλίο, όταν και συμφώνησε να την παντρέψει με τον Έμμον Φρέυ μόνο και μόνο για να μη δυσαρεστήσει τον Άρχοντα Φρέυ. Μόνο ο δεκάχρονος Τάιγουιν μίλησε εναντίον του γάμου.

Βλέποντας, επομένως, από μικρή ηλικία την “απαξίωση” και την εκμετάλλευση που δεχόταν ο πατέρας του από τους υπόλοιπους κατώτερους άρχοντες, ανέπτυξε μία προσωπικότητα εντελώς αντίθετη από εκείνη του πατέρα του με σκοπό να μην βρεθεί και ο ίδιος ποτέ στην ίδια θέση. Ποτέ δεν θα ανεχόταν να τον κοροϊδεύουν όπως συνέβαινε με τον πατέρα του. Σε αυτό άλλωστε οφείλειται και η απέχθειά του προς το γέλιο.

«Ακούστε το βρυχηθμό μου» είπε χαμογελώντας ο Τζέιμι. «Στη συνέχεια θα μου πεις πόσο πολύ του άρεσε να γελάει.»
«Οχι. Ο Τάιγουιν δεν εμπιστευόταν το γέλιο. Είχε ακούσει υπερβολικά πολύ κόσμο να γελάει με τον παππού σου.»

Αυτό ακριβώς ήθελε και για τα παιδιά του, να μην βρεθούν και εκείνα ποτέ στη θέση που βρέθηκε ο πατέρας του.

«'Ολοι μας ονειρευόμαστε εκείνα που δεν μπορούμε να έχουμε. Ο Τάιγουιν ονειρεύτηκε πως ο γιος του θα γινόταν σπουδαίος ιππότης, ότι η κόρη του θα γινόταν βασίλισσα. Ονειρεύτηκε πως θα ήταν τόσο δυνατοί και γενναίοι και όμορφοι που κανένας δε θα μπορούσε να τους περιγελάσει.»

Η περίφημη ιστορία των “Βροχών του Κάσταμηρ” είναι ακόμη ένα γεγονός που συνέβαλε σημαντικά στην εξέλιξή του ως χαρακτήρας, καθώς από το σημείο αυτό και μετά κλείνει κατά ένα μεγάλο βαθμό προς μια πιο ψυχρή-σκληρή αντίληψη προς την ζωή (παρά τις όποιες “εκλάμψεις” χαράς επρόκειτο να έχει στο μέλλον-πχ. γέννηση Τζέιμι-Σέρσεϊ), λαμβάνοντας στην ουσία ταυτόχρονα την αρχηγία του Οίκου του παρά το γεγονός ό,τι ο πατέρας του βρίσκεται ακόμη εν ζωή.

Το καθοριστικό σημείο, ωστόσο, της ζωής του Τάιγουιν, ήταν ο θάνατος της συζύγου του, Τζοάννα Λάννιστερ. Δεν κατάφερε ποτέ να ξεπεράσει την απώλεια αυτή, με απότέλεσμα η όποια “καλοσύνη” υπήρχε στον Τάιγουιν να εξαφανιστεί. Ο θείος του Τύριον και αδερφός του Τάιγουιν, Γκήριον, είχε κάποτε πει πως το καλύτερο κομμάτι του Τάιγουιν χάθηκε με τον θάνατο της γυναίκας του.

ωραια αναλυση, τα είχα υποψην αυτά για τον ταιγουιν και τον πατέρα του. και ειμαι συμφωνος οτι ως ένα βαθμό οτι ο χαρακτηρας του οφειλεται και σε αυτο. απλα στη ζωη υπαρχουν και αλλες καταστασεις που μπορει να σε κανουν πιο σκληρο και κυνικο, οπως για παραδειγμα να χασεις αναιτια καποιον που αγαπας πολυ ή αν κουβαλας πανω καποιο κουσουρι...

παντως εγω πιστευω οτι πολυ την θεωρια οτι ο τυριον δεν ειναι γιος του, αλλωστε ο δρακος εχει τρια κεφαλια και το ενα το ξέρουμε... (rofl)

[odykal]

ωραια αναλυση, τα είχα υποψην αυτά για τον ταιγουιν και τον πατέρα του. και ειμαι συμφωνος οτι ως ένα βαθμό οτι ο χαρακτηρας του οφειλεται και σε αυτο. απλα στη ζωη υπαρχουν και αλλες καταστασεις που μπορει να σε κανουν πιο σκληρο και κυνικο, οπως για παραδειγμα να χασεις αναιτια καποιον που αγαπας πολυ ή αν κουβαλας πανω καποιο κουσουρι...

Δεν διαφωνώ, αναφέρω μάλιστα το ίδιο πράγμα στο τελευταίο χωρίο μου παραπάνω. Ο θάνατος της Τζοάννα Λάννιστερ, του αγαπημένου προσώπου του Τάιγουιν, ήταν εκείνος που είχε καθοριστική επίδραση πάνω του. Έπειτα από το συμβάν αυτό δεν ήταν ο ίδιος άνθρωπος.

[αryα]

[quote author=αryα link=topic=10696.msg20849#msg20849 date=1465490260]

ωραια αναλυση, τα είχα υποψην αυτά για τον ταιγουιν και τον πατέρα του. και ειμαι συμφωνος οτι ως ένα βαθμό οτι ο χαρακτηρας του οφειλεται και σε αυτο. απλα στη ζωη υπαρχουν και αλλες καταστασεις που μπορει να σε κανουν πιο σκληρο και κυνικο, οπως για παραδειγμα να χασεις αναιτια καποιον που αγαπας πολυ ή αν κουβαλας πανω καποιο κουσουρι...

Δεν διαφωνώ, αναφέρω μάλιστα το ίδιο πράγμα στο τελευταίο χωρίο μου παραπάνω. Ο θάνατος της Τζοάννα Λάννιστερ, του αγαπημένου προσώπου του Τάιγουιν, ήταν εκείνος που είχε καθοριστική επίδραση πάνω του. Έπειτα από το συμβάν αυτό δεν ήταν ο ίδιος άνθρωπος.
[/quote]ετσι είναι, συμφωνω...

παντως αυτος και ο αδελφος του ο κηβαν ειχα σχεδον το ιδιο τελος, με την εννοια οτι και οι δυο πεθάναν σε ανυποψιαστες τελειως στιγμες χωρις καν να το περιμενουν. και οι δυο πολλοι εξυπνοι και αρχοντικοι, απλα ο ταιγουιν ηταν πιο πολυ ηγετικη προσωπικοτητα, πιο πονηρος, πιο ευστροφος και αδιστακτος.

παρεμπιπτοντως μιας και επιασα για τα αδελφια του tywin, πιστευω(ή θελω να πιστευω) οτι o Gerion ζει και καπου θα σκασει μυτη... (cool)

υπηρχε και ο tygett. ο jaime εχει παρει απαυτον συμφωνα με τη θεια του

παντως αν ο τυριον ειναι γιος του tywin, σε προσωπικοτητα μοιαζει να ειναι ενα κραμα των tywin, kevan,  gerion