Quote:Νομίζω πως ο αντραρόλυκος και το ελάφι που αλληλοσκοτώθηκαν στο πρώτο βιβλίο αντικατοπτρίζουν τον Νεντ Σταρκ και τον Ρόμπερτ Μπαράθηον

Quote:“Lord Stark,” Jon said. It was strange to hear him call Father that, so formal. Bran looked at him with desperate hope. “There are five pups,” he told Father. “Three male, two female.”
“What of it, Jon?”
“You have five trueborn children,” Jon said. “Three sons, two daughters. The direwolf is the sigil of your House. Your children were meant to have these pups, my lord.”

(16-09-2015, 10:30 AM)mmoud link Wrote: Οι direwolves δεν παίζουν κάποιο ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας. Θα μπορούσαν να αντικατασταθούν
από το Μάρτιν με πιστούς,  εκπαιδευμένους και μεγαλόσωμους σκύλους, χωρίς να αλλάξει τίποτα. Δεν υπάρχει πρακτική
ανάγκη να είναι το ζώο - σύμβολο των Stark.  Με τη λογική αυτή γιατί να παρέμβει ο Μπράντ από το μέλλον...κλπ κλπ.

Νομίζω ότι παρόλο που δεν έχουν "πρακτική" σημασία για την ιστορία και την εξέλιξή της, οι direwolves έχουν μια πάρα
πάρα πολύ σημαντική λογοτεχνική λειτουργία. Αντιπροσωπεύουν σε συμβολικό επίπεδο τα παιδιά. Έχουν αποκτήσει τους
χαρακτήρες των παιδιών, εξελίσσονται όπως εξελίσσονται και αυτά και μέσω αυτών ο Μάρτιν μιλάει για θεματα που τα
παιδιά δεν έχουν συνειδητοποιήσει ή δεν παραδέχονται ούτε στον εαυτό τους. Είναι ζώα - τοτεμ.

Η Άρυα χαρακτηριστικά, έχει χάσει το δικό της και έχει πάθει κρίση ταυτότητας κρυβόμενη πίσω από διάφορα ονόματα
και χαρακτήρες. Για να ξαναγίνει η Άρυα Σταρκ θα πρέπει να ξαναβρεί το ζώο της. Και είναι σίγουρο ότι θα επιστρέψει
στα Riverlands ή στην Τρίαινα (δε θυμάμαι) για να ξαναβρεί τη Nymeria.

Της Σάνσα το ζώο έχει πεθάνει και μαζι του έχει πεθάνει ο χαρακτήρας της.
Η Σάνσα δε θα ξαναγίνει ποτέ ξανά η κακομαθημένη ρομαντική αρχοντοπούλα, όχι γιατί δεν το επιτρέπουν οι συνθήκες
αλλά γιατί έχει χάσει το ζώο της. Γίνεται θύμα του οποιουδήποτε στο παλάτι με ένα μαζοχιστικό τρόπο, γίνεται η
μαριονέττα του Μικροδάκτυλου, λίγο αθώα κόρη, λίγο αντικείμενο πόθου, λίγο μαθητευόμενη στη δολοπλοκία.
Η Σάνσα δεν έχει επιστροφή και θα αναλάβει το ρόλο του Μικροδάκτυλου δολοπλοκώντας εναντίον όλων, χωρις καμμία
συναισθηματική δέσμευση με κανένα και τίποτα. Πιθανότατα θα τον βγάλει από τη μέση, όχι σε κάποια συναισθηματική
έξαρση, όταν αυτή αποκτήσει αρκετή αυτοπεποίθηση και αυτός πάψει να εξυπηρετεί τους σκοπούς της.
Εν ψυχρώ, όπως και αυτός σκότωσε τη Lysa και αποπλανώντας τον, εκμεταλλευόμενη το έρωτά του για τη μάνα της.   

Με τον ίδιο τρόπο λειτουργούν και τα άλλα παιδιά με τα ζώα τους (επαναλαμβάνω επίτηδες τη λέξη ζώα για να τονίσω
την αρχετυπική σχέση που υπάρχει μεταξύ τους).

Ακόμα, μέσω των ζώων ξανασυναντιούνται τα παιδιά μεταξύ τους. Στα όνειρά τους, ΠΑΝΤΑ (πλην του Μπραν που
ονειρεύεται και το κοράκι) ΠΑΝΤΑ ονειρεύονται ότι είναι λύκοι, και ΠΑΝΤΑ κυνηγούν σε κοπάδι μαζί με τ' ΑΔΕΡΦΙΑ τους.
Η Σάνσα δεν θα τους ξανασυναντήσει ποτέ ή αν συναντηθούν για κάποιο λόγο δεν θα αναγνωριστούν.

Από δω και κάτω θα αναφέρω μια εκτίμησή μου για το τέλος, για την οποία είμαι τόσο απόλυτα σίγουρος ότιι 
θα συμβεί που θεωρώ ότι είναι MAJOR SPOILER.

Show Content

Spoiler
Και τελικά ο Μάρτιν χτίζει μεθοδικά την παρουσία των direwolves και τη σχέση τους με τα παιδιά, ταυτίζει
στο μυαλό και στην καρδιά του αναγνώστη το κάθε παιδί με το ζώο του με ένα και μόνο απώτερο σκοπό.
Να δώσει όσο μεγαλύτερο συγκινησιακό φορτίο στο γλυκόπικρο τέλος που έχει πει ότι έχει η ιστορία.

Πιστεύω ότι στην τελευταία σκηνή του βιβλίου, αφού θα έχουν πεθάνει όλα τα παιδιά, θα δούμε τους λύκους τους
να παίζουν και να κυνηγιούνται μεταξύ τους, ανάμεσα στα δέντρα, στο χιονισμένο τοπίο κάτω από το φεγγαρόφως.
Λόγω της ιδιαίτερης σχέσης που έχουν o Jon και η Arya μεταξύ τους, ίσως να είναι μόνο ο Ghost και η Nymeria
αλλά ίσως να είναι και οι άλλοι δύο.
Μια ωραία πινελιά θα ήταν, σε αντιστοιχία με την πρώτη σκηνή με το direwolf,  να κυνηγούν όλοι μαζί ένα ελάφι
και να το σκοτώνουν, ολοκληρώνοντας έτσι τον κύκλο.
Τα παιδιά του Βορρά - Στάρκ εκδικούνται για τα δεινά του τόπου - οικογένειάς τους

Ant they raised their heads to the moon, their blood soaked snouts steaming in the cold
of the hour of the wolf and howled.
They all howled in unison, and their song was fierce and terrible and echoed between the trees, and the
frozen rocks, and rippled the streams of melting snow, until, like a distant rumor reached the sleeping villages
of the people and entered their dreams as a song of ice and fire.

THE END