Quote:Ο νεολογισμός επινοήθηκε το 2011 από έναν μπλόγκερ και κριτικό τον Myles McNutt[3] για να περιγράψει τις διάφορες σκηνές σtη σειρά φαντασίας του ΗΒΟ Game of Thrones[1] κατά τις οποίες οι χαρακτήρες μιλούν ενώ κάνουν σεξ με πόρνες ή τις παρακολουθούν να κάνουν σεξ. Ο συγγραφέας Τζορτζ Ρ.Ρ. Μάρτιν είπε ότι αυτή η τεχνική δεν εφαρμόστηκε στα βιβλία του «Το Τραγούδι της Φωτιάς και του Πάγου», παρά την ποσότητα του σεξ που υπάρχει εκεί, αλλά αναγνώρισε ότι οι τεχνικές της πλοκής που χρησιμοποιεί εκείνος δεν ήταν κατάλληλος για μια τηλεοπτική σειρά.[ 2] Ο όρος "sexposition" από τότε έχει αναδρομικά χαρακτηρίσει παρόμοιες τεχνικές σε προγενέστερα έργα, συμπεριλαμβανομένων παλαιότερων σειρών του ΗΒΟ, όπως στο Deadwood και στους Sopranos (που ήταν στημένες συχνά σε ένα στριπτιτζάδικο), πολλών παλιότερων αστυνομικών ταινιών (το ίδιο) και ακόμη και στο comic strip Jane του 1930. Σύμφωνα με τον Poniewozik, η καινοτομία της τεχνικής δεν έγκειται στην γύμνια, αλλά στον τρόπο με τον οποίο συνοδεύει την  πλοκή, ο οποίος σε παλιότερες τηλεοπτικές σειρές με λιγότερο περίπλοκες υποθέσεις δεν ήταν τόσο απαραίτητος. [1]

Quote:Αυτό που πρωτοπροσέχεις είναι η ποσότητα της άσκοπης γύμνιας. Τώρα, τυχαίνει στον μεσαιωνικό κόσμο των μυθιστορημάτων του Μάρτιν να υπάρχει μια ανέμελη στάση απέναντι στο σεξ. Αλλά ο Μάρτιν ποτέ, ούτε μια φορά, δεν χρησιμοποιεί το σεξ πορνογραφικά. Δεν περιγράφεται με λεπτομέρεια, και πάντα χρησιμοποιείται ως μέρος της αποκάλυψης ενός χαρακτήρα, της οικοδόμησης μιας σχέσης, ή της  περιπλοκότητας μιας πλοκής. Δεν μένεις σ’ αυτό, ξέρεις ότι συνέβη και προχωράς παραπέρα στην ιστορία.

Αλλά οι σεναριογράφοι , ίσως επιχειρώντας να αντισταθμίσουν την απόλυτη ανικανότητά τους να βρουν ένα κινηματογραφικό υποκατάστατο για τη διαπεραστική ματιά της γραφής του Μάρτιν, εκμεταλλεύτηκαν κάθε ευκαιρία και δικαιολογία για γυμνό και σεξ και το μεγέθυναν σε σοφτ πορνό.

Σε στιγμές όπου αναφέρεται στα πεταχτά ή περαστικά στα βιβλία, στη σειρά διογκώνεται σε σκηνές που «παγώνουν»  την ιστορία. Όπου ο Μάρτιν μας παρέχει μια βιαστική ματιά, αυτοί οι σεναριογράφοι  πάνε  για ένα αργό, λικνιστικό κοντινό πλάνο. Το αποτέλεσμα είναι οι ηθοποιοί αλλά και ο Τζορτζ Ρ.Ρ. Μάρτιν να ταπεινώνονται και να  μειώνονται.

Συνδυάστε αυτό με την προλεχθείσα ανικανότητα των σεναριογράφων να δημιουργήσουν χαρακτήρες και σχέσεις σ’ ένα σενάριο και αυτό που έχετε είναι μια βαθιά κατεστραμμένη μεταφορά βιβλίων.

Και πάλι… παρακολούθησα αυτό το σήριαλ αμέσως αφού είχα ξαναδιαβάσει (ή μάλλον ακούσει) το βιβλίο, και πρέπει να πω ότι λάτρεψα την οπτικοποίηση του σκηνικού και των κτιρίων που έχουν κάνει. Το κάστ είναι εξαιρετικό (εκτός από τον βασιλιά των Ντοθράκι Ντρόγκο, που μοιάζει σαν έναν αρσιβαρίστα που παίρνει στεροϊδή αντί για έναν γεροδεμένο καβαλάρη) και είμαι ευτυχής που αντικατέστησα τις δικές μου εικόνες με τις δικές τους στο μυαλό μου.

Επίσης, οι τίτλοι της σειράς έχουν  έναν animated  χάρτη των Επτά Βασιλείων που είναι συναρπαστικός για έναν φίλο των χαρτών, όπως είμαι εγώ.

Κι έτσι θα συνεχίσω να παρακολουθώ  την υπόλοιπη σειρά «τρέχοντας» τις ηλίθιες, παντελώς μη σέξι γυμνές σκηνές, όπως έκανα και με την κριτική της Kara DioGuardi's στο  American Idol.

Αλλά δεν θα ήταν ωραίο αν το ΗΒΟ είχε παρουσιάσει μια ενήλικη έκδοση αυτού του αριστουργήματος της λογοτεχνίας του φανταστικού, αντί να μας δίνει την βερσιόν ενός μοναχικού δεκατετράχρονου;

(28-05-2015, 10:47 AM)phoenix link Wrote:Κατ' εμένα ο λόγος της σκηνής του γυμνού στο Ντορν είναι ο ίδιος με τον λόγο που η Ύγκριτ δεν είχε σπασμένο δόντι και ο Ντάριο δεν είχε μπλε μαλλιά/μούσια και χρυσό δόντι... επειδή είναι τηλεόραση. The end! Είναι οπτικό ερέθισμα και πρέπει να είναι ευχάριστο στο μάτι, ένα ωραίο γυναικείο κορμί αυτό είναι. Δεν δίνει βάθος στη πλοκή ούτε εξυπηρετεί σκοπό, αλλά προσωπικά δε θα με πείραζε αν συνοδευόταν και από ουσία περιεχομένου της εξέλιξης της ιστορίας στο Ντορν. Το ανούσιο της πλοκής του Ντορν με εκνευρίζει και οι βλακώδεις σκηνές απλά το κάνουν χειρότερο. Προφανώς το να δείξουν έναν Tζέιμι που περιδιαβαίνει στις Παραποταμίες Περιοχές, παύει αψιμαχίες (Μπράκεν-Μπλάκγουελ) και παύει την πολιορκία του Ρίβερραν ήταν υψηλού κόστους, οπότε για να υπάρξει ο Τζέιμι στον 6ο κύκλο, κάπου έπρεπε να πάει, κάτι έπρεπε να κάνει, οπότε πήγε κι έκανε μια βλακεία!! Οι μόνοι που διασώζουν το Ντορν είναι ο Ντόραν και ο Αρήο για μένα και κρίμα που τους έχουμε δει πολύ λίγο.

Σχετικά με τη Σάνσα, προσωπικά η ιστορία της μ αρέσει, βοηθάνε και οι ηθοποιοί που παίζουν τόσο καλά.

Όσο για τη σκηνή του θανάτου του Αίμον, αν και πολύ συγκινητική, νομίζω ήταν σύντομη. Ήθελα να διαρκέσει λίγο περισσότερο και ίσως να συμπεριλάβουν και το υπόλοιπο του παραληρήματος του Αίμον πριν πεθάνει. Βέβαια στη σειρά ο Αίμον δε γνωρίζει για τη Ντάνυ και τους δράκους, αλλά εμένα μου έλειψε.