Ο πραγματικός λόγος της καθαίρεσης των Targaryen.

[nirne]

Ναι, και παρ' όλα αυτά οι Σταρκ έπεσαν. Κανείς δεν είναι άτρωτος, τελικά, και πάντα υπάρχει τρόπος και λόγος για να πέσεις. Θα τον βρει κάποιος που θα έχει συμφέρον όταν θα σε βρει πιο αδύναμο από άλλες φορές.

Και πάλι λέω ότι δεν διαφωνώ μαζί σου ως προς το ότι οι ενδογαμίες αποδυνάμωναν τους Ταργκ, αλλά δεν ήταν αυτός ο λόγος που έπεσαν. Άλλωστε, αν το δούμε και πιο προσεκτικά, για να έχουν 40 000 στρατό, μεγαλύτερο από των επαναστατών, θα πει ότι είχαν πάρα πολλούς συμμάχους, κι ότι οι επαναστάτες ήταν απλώς πιο ισχυροί οίκοι με πολύ μεγάλους στρατούς. Στην ουσία δηλαδή, αυτό που έφταιξε ήταν η φριχτή πολιτική κίνηση του Αίρυς όχι απλά να αγνοήσει έναν ισχυρό οίκο, αλλά και να τολμήσει να σκοτώσει τους Άρχοντές του. Κι επιπλέον, σαν να μην έφτανε αυτό, να ζητήσει και τα κεφάλια των διαδόχων δύο ισχυρών οίκων, από τον Άρχοντα ενός άλλου ισχυρού οίκου. Με λίγα λόγια η Παραφροσύνη του.

[jons spearwife]

Ναι, και παρ' όλα αυτά οι Σταρκ έπεσαν.

Βλεποντας κ ξεροντας την Great Northern Conspiracy δεν θα το λεγα τοσο απλα. Ουσιαστικα ο μονος Οικος εναντίων τον Stark ειναι οι Bolton. Οι υπολοιποι απλως εξαναγκάζονται  να ειναι με το μερος των Bolton. Αnyway καταλαβαινω και ενμερη συμφωνω μαζι σου.

[odykal]

Παρότι η Jon's Spearwife έχει ένα point αναφέροντας πως οι ενδογαμίες ήταν ο λόγος της καθαίρεσης των Ταργκάρυεν, θα συμφωνήσω με τη Nirne. Θεωρώ πως, πράγματι, οι ενδογαμίες ήταν μια αιτία που δεν οδήγησε το καθεστώς των Ταργκάρυεν στην πλήρη σταθεροποίησή του (μερικές φορές άλλωστε αποτέλεσε την αφορμή για συγκρούσεις), αλλά από την άλλη η κίνηση του Αίρυς ήταν τόσο ανόητη (τι περιμένει, βέβαια, κανείς από έναν τρελό) που οδήγησε την ήδη φορτισμένη κατάσταση σε ανοιχτή σύρραξη. Προσωπικά, μάλιστα, πιστεύω ότι είναι άξιον απορίας πως βρέθηκε έστω και ένας οίκος να πάρει το μέρος των Ταργκάρυεν στην επανάσταση (εδώ, βέβαια, μπορεί κάποιος να πει για τους Μαρτέλ που είχαν δεσμούς αίματος, ώστε λόγω της σχέση της Έλια με τον Ραίγκαρ να αποφευχθεί κάποια πιθανή πράξη τρέλας του Αίρυς σε βάρος της Έλια, αλλά και πάλι όπως είναι γνωστό ο Αίρυς δεν είχε και την ... "καλύτερη" σχέση με τον πρωτότοκο γιο του, -αφού υπήρχαν ακόμα και φήμες που υποστήριζαν ότι ο Αίρυς σκεφτόταν να ορίσει ως διάδοχό του τον Βισέρυς- άρα δεν είναι καθόλου απίθανο να είχαμε και κάποιο παρατράγουδο και εκεί.). Αν η δικαιοσύνη του Βασιλιά είναι να σκοτώνει κόσμο με το έτσι θέλω (και μάλιστα κάποιους από τους ισχυρότερους άρχοντες του Γουέστερος), τότε κανείς, μα κανείς στο Βασίλειο δεν είναι ασφαλής, είτε αυτός προέρχεται από οίκο φιλικά προσκείμενο είτε από οίκο εχθρικά προσκείμενο. Τι θα τον εμποδίσει να κάνει το ίδιο στον οποιονδήποτε;

[Venier]

Συμφωνώ με odykal, η συμπεριφορά του Αίρυς ήταν που οδήγησε στην επανάσταση. Αν είχαν συμμαχίες με άλλους οίκους απλά θα είχε παραταθεί η διάρκεια της κατοχής του θρόνου απ΄τους Ταργκ όμως η φθορά είναι αναπόφευκτη σε όλα τα καθεστώτα και αργά ή γρήγορα θα εμφανίζονταν κ άλλοι που θα ήθελαν την εξουσία. Ο Αίρυς ήταν που εξώθησε τα πράγματα στα άκρα και για όλα τ'αλλα δεν ήθελε πολύ ακόμα.

[atropos]

Jon's Spearwife, ενδιαφέρον θέμα.
Συμφωνώ μαζί σου όσον αφορά για τις ενδογαμίες που δεν τους επέτρεψαν να κάνουν γερές συνδέσεις με άλλους οίκους. Είναι προφανές στον κόσμο του Μάρτιν ότι μόνος σου για να επιβιώσεις πρέπει να εισαι αόρατος. Για να κυβερνήσεις δε, δε το συζητώ.

Βασικά οι ενδογαμίες ήταν 100% το πρόβλημα και για το λόγο του ότι οδήγησαν και στο να ανέβει στην εξουσία κάποιος παράφρων... Ως γνωστόν αυξάνεται η πιθανότητα ψυχικών νοσημάτων στα παιδιά, οπότε με λιγότερη παραφροσύνη και περισσότερους συμάχους, δεν θα υπήρχε καν η ιστορία αυτη 

[SANDOR CLEGANE]

Επίσης μην ξεχνάμε  και στον φανταστικό κόσμο ( GoT)  οι γάμοι  γίνονταν με σκοπό την αύξηση δύναμης ή συσφιξη σχέσεων  ήταν το νο 1  όπλο  και κανόνας για κάθε ηγεμόνα,
σ' αυτό οι Ταργκάριεν  ήταν "εκτός" .
Για το συγκεκριμένο θέμα νομίζω  ότι παρακμή τους (Ταργκάριεν) ήταν λίγο πριν το ναδίρ  κι αυτό γιατί ο Ραίγκαρ έδινε κάποιες σε κάποιους  ελπίδες ( οι άλλοι οι "μη κάποιοι" εννοείται οτι θα θέλαν κάποιον απ' τον Οίκο τους [μην πείτε "πού το διάβασες"  από μέσα τους σίγουρα ] ) , αλλά η αιτία κι αφορμή ήταν ο θεότρελος βασιλιάς  κι απορώ  πώς δεν είχε βάλει στο "μάτι" το γιό του.
Η φυσική πορεία ήταν αυτή. Και μάχη με τη μάχη  η πλάστιγα έγειρε με τους επαναστάτες  με αποκορύφωμα το διπλό και αποφασιστικό παιχνίδι των Λάνιστερ.
Ο δικτατορικός ή δεσποτικός ηγέτης  φτάνει στο Ζενίθ του  ταυτόχρονα με το Ναδίρ του απ' τη στιγμή που αρχίζει και παίρνει τα κεφάλια αυτών  που τον περιτριγυρίζουν.

[nirne]

Sandor, ο Αίρυς τον είχε βάλει στο μάτι το γιο του και πολύ άσχημα μάλιστα. Απειλούσε συχνά πυκνά να τον αποκληρώσει, τον φοβόταν όπως φοβόταν κάθε έναν, όπως φοβόταν και τη σκιά του και η αυλή ήταν χωρισμένη στα δύο (team Aerys vs team Reagar), όπου η team Αίρυς έβαζε στα λόγια τον βασιλιά εναντίον του γιου του. Το World μας δίνει πολλές πληροφορίες για τη βασιλεία του Αίρυς και τη σχέση του με τον Ραίγκαρ.

[SANDOR CLEGANE]

Λες τελικά ο Άιρυς να μην ήταν τόσο τρελός (δηλ. τρελός ήταν , αλλά είχε ακόμη πονηριά)  και "μ'έναν σμπάρο  δυο τρυγόνια"; Δηλ. θα στελνε το Ραίγκαρ στο θάνατό του (έστω κατά 50%) και να τον ξεφορτωνόταν (αν όχι σε κάποια άλλη στιγμή  είτε σε αποστολή είτε σε κάποια παγίδα)  κι επίσης , αφού είχε σίγουρους τους Λάνιστερ (μέσω "ομηρίας" Τζέιμι)  να  τσάκιζε  τους υποψήφιους επαναστάτες  οι οποίοι αργότερα πήραν πράγματι τα όπλα...

[nirne]

Για το ότι ήταν πονηρός, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία, πιστεύω. Μόνο αγαθιάρης δεν ήταν, το αντίθετο ήταν καχύποπτος και προσπαθούσε να "παγιδεύσει", "εξαναγκάσει" τους γύρω τους με διάφορους τρόπους να κάνουν αυτό που νόμιζε ότι τον συνέφερε. Αλλά το αν ήταν έξυπνος-πονηρός ή κουτοπόνηρος ή αν η παράνοιά του δεν τον άφηνε να δει καθαρά τα πράγματα, είναι κι αυτό ένα θέμα.

Τώρα, για τα υπόλοιπα, δεν ξέρω, νομίζω δεν έχουμε τόσες πληροφορίες για να καταλήξουμε σε ασφαλές συμπέρασμα για τα "σχέδιά" του, πόσο μάλλον για τις λεπτομέρειες αυτών. Μπορεί να σκεφτόταν και ακριβώς όπως λες.

[arwyn]

Οι ενδογαμίες είχανε αποτελεσμα οι αριθμοί των Ταργκάριεν συνεχώς να ελαττώνονταν. Οταν κρατάς το οικογενειακό δέντρο συνεχώς κάθετο, χωρίς να ανοίγεις οριζοντίως τα κλαδιά με το να φερνεις νεες οικογενειες σε ενωση, το δεντρο ειναι στενό σαν κυπαρίσσι, όχι πλατύ σαν πλάτανος. Ηθελαν να κρατησουν το αιμα τους καθαρο, αλλά στην ουσία στενευαν συνεχως τα ορια τους.

Και ναι, οι γάμοι φερνουν πολιτικές συμμαχίες. Αμα ειχε δωσει ο Αιρυς την Σερσει στον Ραιγκαρ, με τους Λαννιστερ συμπεθερια μια χαρα θα εκθρονιζε ο Ραιγκαρ τον τρελομπαμπα και θα γινοτανε αυτος Βασιλιας. Δεν καταλαβαινω καθολου γιατι του εδωσε την Ελια Μαρτελ. Το Ντορν ειναι τρια πουλακια καθονταν και πινανε κρασακια στον ηλιο. Πιο αδυναμη συμμαχια εβερ.

Μου ηρθε μια σκεψη: Αμα ο Αιρυς ενωνε Βορρα και Νοτο, αμα εδινε τη Λυαννα εξαρχης στον Ραιγκαρ... δεν θα ητανε πολιτικά άψογα;  Δεν θα ητανε μια δυνατη ενωση; Αλλά δυστυχως ο μπαμπας Ρικαρντ την ειχε λογοδωσει νωρις στον Ρομπερτ.

Ωστοσο πιστευω οτι και ο κοσμος στο Γουεστερος ειχε ισως βαρεθει τοσα χρονια Ταργκαρυεν σωνει και καλα στο θρονο. Και η τρελα του Αιρυς δεν βοηθησε. Ο Ραιγκαρ μετά δεν προλαβε να οργανωσει εγκαιρα και σωστα την ομαδα του και... χαθηκε το παιχνιδι.