Άλλα βιβλία φαντασίας

[nirne]

Sandor, είναι ο Όλυβαρ, ο εραστής του Λόρας, στην τηλεοπτική σειρά, έτσι δεν είναι;;;;; 

[SANDOR CLEGANE]

[member=194]nirne[/member] ,
για : 

Sandor, είναι ο Όλυβαρ, ο εραστής του Λόρας, στην τηλεοπτική σειρά, έτσι δεν είναι;;;;;   

- Όχι, δε λέω τίποτα τέτοιο  κι ούτε έχω προσέξει ποτέ τον εραστή του Λόρας,
αλλά αν εννοείς την τελευταία φωτο ,  είναι ο Μακαβόι,  γνωστός ως "Τούμνους" στη Νάρνια,  στην "Εξιλέωση" , στους Χ-Μεν  κ.α.,
απλώς εκεί είναι παιδάκι  κι όταν πρωτοείδα την τηλεσειρά,  δε μου ήταν γνωστός (χθες  "ανακάλυψα"  ότι έπαιζε αυτός).
Στην ερώτηση-φλασιά μου  δίνεται η απάντηση  στο προηγούμενο spoiler,
αλλά δίνω και δεύτερο :

Show Content

Spoiler Τα γαλάζια μάτια ...  που λαμποκοπάνε ...!    Θυμίζουν τίποτα από GoT;  Ε, στο GoT δε θα ήθελε κανείς να έχει τέτοια μάτια ...

[nirne]

A, λάθος μου τότε. Στη συγκεκριμένη φωτογραφία που ανάρτησες μου θύμισε πολύ τον Will Tudor που υποδύεται τον Όλυβαρ στο Game of Thrones.

[wall-e]

Valerio Massimo Manfredi "Μέγας Αλέξανδρος"
Είναι τριλογία.
Ε.. Δεν είναι ακριβώς φαντασίας όπως λέει το τόπικ αλλά είναι γραμμένο σαν να έιναι και όχι σαν ιστορικό βιβλίο που παραθέτει γεγονότα..

Παραθέτω ένα απόσπασμα.. Αν δεν επιτρέπεται ενημερώστε με να το σβήσω. 

Show Content

Spoiler
    Οι τέσσερεις μάγοι ανηφόριζαν με αργά βήματα τα μονοπάτια που οδηγούσαν στην κορυφή του Βουνού του Φωτός. Έρχονταν από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα και ο καθένας τους κουβαλούσε ένα δισάκι με τα αρωματικά ξύλα που προορίζονταν για την τελετουργία της φωτιας.
    ....
    Κοιτούσαν εκστασιασμένοι την ιερή φλόγα να παίρνει μορφή από τον απλό σωρό των κλαδιών που ήταν βαλμένα με τέχνη στον πέτρινο βωμό, κάρφωναν τα μάτια σε κείνο το ολοκάθαρο φως, σε κείνο το θαυμαστό χορό φωτός, υψώνοντας την προσευχή τους για το λαό του Βασιλιά. Το μεγάλο Βασιλιά, των Βασιλιά των Βασιλέων που βρισκόταν μακριά, στην αθάνατη Περσέπολη, στη λαμπρή αιθουσα των ανακτόρων του, που τα φύλαγαν φτερωτοί ταύροι και άγρια λιοντάρια.
    ....
    Μα ξαφνικά μια δυνατή πνοή φύσηξε πάνω απ' τις φλόγες και τις έσβησε. Και κάτω απ' το έκπληκτο βλέμμα των μάγων η πυρωμένη θράκα μεταβλήθηκε μονομιάς σε κατάμαυρα κάρβουνα.
    Δεν υπήρξε άλλο σημάδι, ούτε ένας ήχος, παρά μόνο η διαπεραστική κραυγή του γερακιού που ανέβαινε στον άδειο ουρανό και ούτε λόγια ειπώθηκαν. Οι τέσσερεις άντρες έμειναν σαστισμένοι δίπλα στο βωμό και έχυναν σιωπηλά δάκρυα με ενα θλιβερό προαίσθημα στην καρδιά.
    Την ίδια εκείνη στιγμή, σε μια μακρινή χώρα της Δύσης, μια κοπέλα πλησίαζε τρέμοντας τις βελανιδιές ενός αρχαίου ιερού για να ζητήσει ευλογία για το παιδί που για πρώτη φορά αισθανόταν να σκιρτάει στα σπλάχνα της. Το όνομά της ήταν Ολυμπιάδα. Το όνομα του βρέφους το αποκάλυψε ο άνεμος που φυσούσε ορμητικός ανάμεσα στα αιωνόβια κλαδιά και έκανε να σαλεύουν τα νεκρά φύλλα  στις ρίζες των πελώριων κορμών. Το όνομα ήταν ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

(bow)

[Sword of the morning]

Η σειρά τέλος για φέτος, βιβλίο καινούργιο ακόμα δεν...ε...ας διαβάσουμε και τίποτα άλλο! Είχα πει καιρός είναι να κάνω μια επανάληψη των βιβλίων αλλλά η λίστα με τα αδιάβαστα παραπονέθηκε... 8-|οπότε ξεκίνησα με το κλασικό που όμως δεν το είχα διαβάσει "Γυρίστε το γαλαξία με ωτοστοπ" του Douglas Adams και συνεχίζω με το "Ρεστωράν στο τέλος του σύμπαντος" του ίδιου. Έχει πολύ πλάκα και διαβάζεται ευχάριστα. Ότι πρέπει για  τις διακοπές. Αν σας αρέσει η επιστημονική φαντασία το συστήνω.

Αυτό όμως που συστήνω ανεπιφύλακτα με πολλά πολλά θαυμαστικά και ανήκει στο χώρο της Λογοτεχνίας του Φανταστικού, είναι το εξαιρετικό "Έπος της Γαιοθάλασσας" της Ούρσουλα Λε Γκεν. Απορώ μάλιστα που δεν το έχει αναφέρει κανείς μέχρι τώρα. Έχει δράκους, μαγεία, σκοτάδι και μια ευαίσθητη και βαθυστόχαστη λογοτεχνική ματιά. Το έχω διαβάσει και ξαναδιαβάσει και το βρίσκω κάθε φορά εξαιρετικό! Λατρεύω βέβαια και την συγραφέα της οποίας έχω διαβάσει σχεδόν ότι έχει κυκλοφορήσει τουλάχιστον στα ελληνικά. Παραθέτω τον σύνδεσμο  από τη βικιπαίδεια για περισσότερες πληροφορίες:

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CF%...E%B5%CE%BD

Επίσης προτείνω και το "Ένα Τραγούδι για την Αρμπόν" του Guy Gavriel Kay ενός συγραφέα που έχει αναφερθεί ήδη από ένα άλλο μέλος. Είναι μόνο δύο τόμοι και διαβάζεται μονορούφι. Πολυαγαπημένο και επίσης διαβασμένο ξανά και ξανά.

Τέλος για όσους αναφέρθηκαν στον Τροχό του Χρόνου του Robert Jordan μπορώ να πω ότι έχω διαβάσει και τα  11 βιβλία (επί δύο τόμοι το κάθε βιβλίο) -εδώ χειροκροτάτε παρακαλώ-που έχουν κυκλοφορήσει στα ελληνικά και μου άρεσε. Ο συγραφέας κατάφερε να στήσει ψιλοβελονιά έναν ολόκληρο κόσμο με αρκετούς διαφορετικούς πολιτισμούς, έχει χτίσει ενδιαφέρουσα πλοκή και χαρακτήρες που εξελίσονται. Είναι γεγονός ότι ως λογοτεχνία υστερεί αλλά δεν παύει να διαβάζεται πολύ ευχάριστα. Στα μείον ότι δεν έχουν μεταφραστεί ακόμα τα δύο τελευταία βιβλία που ολοκληρώνουν τη σειρά ... (doh)

[SANDOR CLEGANE]

[member=3323]Sword of the morning[/member] ,
ευχαριστούμε για τις προτάσεις σου  ακούγονται ενδιαφέρουσες  (βέβαια εγώ μάλλον θα κάνω μια παραγγελία για μερικά του Ισαάκ Ασήμωφ,  με την πρώτη οικονομική ευκαιρία)  και θα είναι στα υπόψιν.
Το

  "Γυρίστε το γαλαξία με ωτοστοπ" 

  έχω την εντύπωση ότι παίχτηκε  ταινία στον κινηματογράφο (και να πω την αλήθεια μου φάνηκε αστεία και αλλόκοτη αλλά σαχλή)  , δεν μπορώ  (αυτή τη στιγμή) να πω ότι είναι αυτή ,  αλλά σίγουρα οι αποδόσεις από σκηνοθέτη σε σκηνοθέτη είναι διαφορετικές (καμιά φορά  "μέρα με νύχτα" ).

[Feanor9]

Συμπαθητική τετραλογία είναι και οι Νάνοι, του Μάρκους Χάιτς. Όχι κάτι φοβερό απο λογοτεχνικής απόψεως, αλλά διαβάζεται πολυ ευχάριστα..

[Σιέρα]

Σκέφτομαι να ξεκινήσω τώρα το "Kingkiller Chronicles" από Patrick Rothfuss

Στη συνεχεια εχω ακουσει τα καλυτερα για το Kingkiller's chronicles του P. Rothfuss και θα το ξεκινησω συντομα.

Το ξεκινήσατε τελικά?

Εγώ αποφάσισα να το ξεκινήσω επειδή διάβασα την ιστορία The Lightning Tree στην ανθολογία Rogues και μου άρεσε αρκετά ώστε να διαβάσω και άλλες ιστορίες από τον συγγραφέα.

Ακόμη δεν έχω τελειώσει το βιβλίο αλλά μου φάνηκε κάπως αργή η πλοκή.

Show Content

Spoiler
Ο πρωταγωνιστής είναι τέλειος σε ότι και να κάνει και η δράση εξελίσσεται πολύ, πολύ αργά, ειδικά στα πρώτα κεφάλαια που βρίσκεται με την οικογένεια του είναι βαρετό. Όταν πεθαίνουν η πλοκή γίνεται ενδιαφέρουσα αλλά όμως αναλώνεται σε μικρές, πολλές λεπτομέρειες και σχεδόν ξεχνάς ότι ψάχνει τους δολοφόνους της οικογένειας του.

[SANDOR CLEGANE]

Ο λόγος που γράφω σήμερα εδώ  είναι ένα θέμα στην tv πριν λίγο.
Παρουσίαζε μια θεατρική παράσταση , που αν ήμουν στην Αθήνα  θα πήγαινα οπωσδήποτε.
Αφορά το  "1984" . Κλασικό βιβλίο,  που δεν έχει αναφερθεί εδώ , ούτε από μένα γιατί το θεωρούσα δεδομένα γνωστό.
Αλλά γενικότερα τίποτα να θεωρείται "δεδομένο". 
" 1984 " ,  έγκλημα της σκέψης,  κι όπως είπαν οι παρουσιαστές:  "Λάθος να λες επίκαιρο  κάθε φορά,  αλλά το σωστό: προηγείται παντα της εποχής του"

ΥΓ: Η δική μου προτροπή:  όχι απλώς διαβάστε το,  αλλά δείτε το στο θέατρο.  Προσοχή: δεν είναι έργο για  τέρψη

[Αριανή]

Από τα αγαπημένα μου βιβλία είναι η σειρά 'Ομιχλογέννητοι'. Από κάποια στιγμή και μετά κοιμόμουν ξυπνούσα και το μόνο που έκανα είναι να διαβάζω μέχρι να τελειώσω όλη τη σειρά. Μακάρι να το δω κάποια στιγμή και στη μεγάλη οθόνη!