Επεισόδιο 9ο - The Green Council

[nirne]

Συζήτηση για το 9ο επεισόδιο του πρώτου κύκλου της σειράς, The Green Council.

Το θρεντ αυτό είναι ασφαλές απέναντι στα σπόιλερ, αυτό σημαίνει ότι δεν επιτρέπονται οι πληροφορίες για την εξέλιξη της υπόθεσης της σειράς. Όταν είναι ανάγκη να δοθεί κάποιο σπόιλερ, παρακαλούμε πολύ να γίνει μόνο σε πλαίσιο σπόιλερ κι αφού υπάρξει προειδοποίηση έξω απ' αυτό.

[libarchiv]

Για μια ακόμα φορά η Alicent παρερμηνεύει αυτά που ακούει και καταλαβαίνει ότι θέλει, (παραβλέπει ότι μιλάει για το όνειρο του Aegon και συγκεκριμένα αυτό που είδε στον βορρά, για τραγούδι του Πάγου και της Φωτιάς, ότι πιστεύει πως η απειλή είναι αληθινή και στο τέλος, ακόμα και αν νόμιζε ότι μιλούσε για τον γιό της, δεν λέει αυτός είναι ο πρίγκηπας για να ενώσει το βασίλειο, αλλά εσύ). Όχι βέβαια πως θα είχε και καμία διαφορά, αφού όπως φάνηκε το μικρό - πράσινο συμβούλιο είχε στηθεί από τον Otto με τέτοιο τρόπο ώστε να ενθρονίσει τον εγγονό του. Πάντως, για την ιστορία, πέρα από τις αντιρρήσεις που εξέθεσε ο Lord Beesbury (ότι δηλαδή το άκουσε μόνο η μάνα του παιδιού), θα μπορούσε να αμφισβητηθεί πολύ εύκολα η διεκδίκηση και από το γεγονός ότι λίγες ώρες πριν, ο Viserys παρουσία κόσμου κατάβαλε υπεράνθρωπη προσπάθεια για να υπερασπιστεί τα συμφέροντα της κόρης του, το οποίο έκανε όπως είπαμε και στο προηγούμενο επεισόδιο αρνούμενος να δεχτεί το γάλα της παπαρούνας ώστε να έχει τα λογικά του, ενώ μετά προφανώς τελούσε υπό σύγχυση.
Επίσης βλέπουμε τον CC να έχει ξεφύγει εντελώς, καθώς όχι μόνο δολοφονεί μέλος του μικρού συμβουλίου, αλλά βγάζει και σπαθί στον Άρχοντα Διοικητή του... πολύ μπερδεμένος κώδικας τιμής και ηθικής...
Στην συνέχεια με την αναζήτηση του Aegon παρουσιάζονται νομίζω με έναν πολύ ωραίο τρόπο οι σχέσεις μεταξύ των τριών παιδιών της Alicent, ιδίως δε αυτή με τον αδερφό του Aemond, ο οποίος πιστεύει ότι είναι πιο κατάλληλος να κυβερνήσει, αλλά στηρίζει την οικογένεια του και δεν εκμεταλλεύεται την ευκαιρία να τον αφήσει να διαφύγει ώστε να πάρει την θέση του.
Οι χειρισμοί από πλευράς Otto θυμίζουν πολύ έντονα Game of Thrones με την εξολόθρευση των αντιφρονούντων, αν και τελικά αρχίζει να φαίνεται σε όλο της το ... "μεγαλείο" η προσωπικότητα του Larys Strong, την οποία έχει σχολιάσει πολύ έυστοχα σε προηγούμενα επεισόδια ο odykal...
Μια μικρή ακόμα παρατήρηση - σύγκριση με το Game of Thrones είναι που βλέπουμε εδώ το δίκτυο κατασκόπων να απαρτίζεται από μικρές αραχνούλες, σε σχέση με τα μικρά πουλάκια (αν και ο Lord Varys χαρακτηριζόταν ο ίδιος ως αράχνη)...
Άξια σχολιασμού επίσης είναι και η μεταστροφή του Aegon, ο οποίος ενώ δεν ήθελε και δεν πίστευε ότι αξίζει να κυβερνήσει, όταν άκουσε το χειροκρότημα του όχλου φάνηκε να το θέλει.
Τέλος, κορυφαία σκηνή του επεισοδίου η τελευταία, όπου το "τέρας κάτω από τις σανίδες" διαλύει το ... πανηγυράκι των πρασίνων και μας δίνει μια γεύση για το τι πρόκειται να ακολουθήσει. Θα το κάνω βέβαια το σχόλιο, ότι εδώ η Princess Rhaenys θα μπορούσε να έχει λήξει την διαμάχη με μια της λέξη, αλλά φαίνεται ότι ο δικός της κώδικας τιμής δεν της το επέτρεψε...

[odykal]

Συνολικά ένα καλό επεισόδιο, αν και θεωρώ ότι κάποια πράγματα ήταν ίσως αχρείαστα.

1. Η σκηνή με την Rhaenys στο φινάλε ήταν φυσικά το highlight του επεισοδίου, αν και είμαι κάπως σκεπτικός για το αν ήταν απαραίτητη (ενδεχομένως η σειρά θέλησε να ακολουθήσει το μοτίβο των 9ων επεισοδίων από το GoT βάζοντας όπως και δήποτε μία θεαματική σκηνή). Από τη στιγμή, βέβαια, που η Rhaenys βρισκόταν στην πρωτεύουσα όταν πέθανε ο Viserys (στο F&B δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο), έπρεπε να βρουν έναν τρόπο για να αποδράσει μαζί με την δράκαινά της, και από το να έδιναν μία σχετικά anticlimactic απόδραση είναι μάλλον καλύτερα που το έδωσαν έτσι (παρότι αμφιβάλλω αν υπήρξε κάποιος που πίστεψε πραγματικά ότι η Rhaenys θα έκαιγε ζωντανούς τους Πρασίνους τελειώνοντας τον πόλεμο πριν καν αρχίσει, γιατί πολύ απλά τότε δεν είχαμε επόμενες σεζόν). Το λιγότερο, η σκηνή ανέβασε σημαντικά τις «μετοχές» της Rhaenys.

2. Βρίσκω κάπως δύσκολο να πιστέψω ότι η Alicent δεν είχε ιδέα για το γεγονός ότι ο πατέρας της και το Μικρό Συμβούλιο σχεδίαζαν εδώ και καιρό την άνοδο του Aegon στον θρόνο αντί της Rhaenyra μετά τον θάνατο του Viserys. Από την άλλη, βέβαια, καθώς η σειρά έχει τονίσει με συνέπεια από πολύ νωρίς ότι η Alicent είναι το θύμα του όλου συστήματος, έχει λογική να έχει μείνει έξω από τα σχέδια των αντρών γύρω της για ακόμη μια φορά.

Δεν είμαι επίσης σίγουρος για το τι ωφελεί η «αντίσταση» της Alicent στον πατέρα της όσον αφορά τη στάση που θα κρατήσουν απέναντι στη Rhaenyra από πλευράς της πλοκής (αν και πάλι μπορεί να γίνει κατανοητή μέσα από την εμπειρία της παιδικής φιλίας ανάμεσα στη Rhaenyra και την Alicent), δεδομένου ότι η Rhaenyra βρίσκεται στο Dragonstone (ή καθοδόν προς αυτό). Αν βρισκόταν ακόμη στο King’s Landing θα είχε νόημα να ζητήσει από τον πατέρα της να μην πειραχτεί η Rhaenyra, τουλάχιστον σε πρώτη φάση, αλλά τώρα ούτε ο πατέρας της ούτε η ίδια έχουν τη δυνατότητα να επιβάλουν κάτι στη Rhaenyra ή να την εκτελέσουν. Και είναι εξίσου προφανές ότι σε πιθανές διαπραγματεύσεις η Rhaenyra δεν θα δεχτεί τίποτα λιγότερο από το να γίνει Βασίλισσα.

Νομίζω πως αυτό που έχει συμβεί εδώ είναι ότι δύο βασικές θεματικές του χαρακτήρα της Alicent στη σειρά (θύμα της πατριαρχίας και η παιδική της φιλία με τη Rhaenyra) έχουν τροποποιηθεί (στην περίπτωση της πρώτης θεματικής· στο F&B σίγουρα παίζει ρόλο αλλά μάλλον όχι τόσο όσο στη σειρά) ή αλλαχτεί εντελώς (στην περίπτωση της δεύτερης· στο F&B δεν υπήρξαν ποτέ παιδικές φίλες λόγω διαφοράς ηλικίας) με αποτέλεσμα η Alicent της σειράς να διαφέρει σημαντικά ως προς τον χαρακτήρα και τα κίνητρά της από την Alicent του βιβλίου, και αυτό να «ξενίζει» (ή αφήνει μία περίεργη αίσθηση) όταν κάποιος διαβάσει το F&B. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, αυτή η συζήτηση είναι μάλλον καλύτερο να γίνει αλλού σε μια γενικότερη αποτίμηση της πρώτης σεζόν γιατί οι αλλαγές αυτές δεν αφορούν μόνο το 9ο επεισόδιο.

3. Η απαίτηση της Mysaria να ζητήσει από τον Otto να σταματήσουν την εκμετάλλευση των παιδιών στο Flea Bottom τη στιγμή που η ίδια χρησιμοποιεί παιδιά ως κατασκόπους για το δίκτυο της είναι τουλάχιστον ειρωνική και μου φαίνεται γενικώς αχρείαστη.

4. Ένα μικρό παράπονο που έχω από τη σειρά είναι ο μειωμένος ρόλος του Criston Cole στην άνοδο του Aegon στον θρόνο. Στα βιβλία, εάν υπάρχει ένα πράγμα για το οποίο ο CC έμεινε γνωστός στην ιστορία του Westeros είναι ότι έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο υπέρ του Aegon στο Μικρό Συμβούλιο αμέσως μετά τον θάνατο του Viserys (όντας ήδη Άρχοντας Διοικητής της Βασιλικής Φρουράς για χρόνια πριν τον θάνατο του Viserys) στέφοντάς τον Βασιλιά αργότερα στο Dragonpit, κάτι που του έδωσε το προσωνύμιο ο «Ανακτοποιός»:

(Διάλογος μεταξύ του Loras και του Jaime από το 4ο βιβλίο του Asoiaf)

Loras: The heroes will always be remembered. The best.
Jaime: The best and the worst. And a few who were a bit of both. Like him.
Loras: Who? Ten black pellets on a scarlet field. I do not know those arms.
Jaime: They belonged to Criston Cole, who served the first Viserys and the second Aegon. They called him Kingmaker.

Και η εκδοχή της σειράς είναι φυσικά μια χαρά (κράτησαν άλλωστε το σημείο της στέψης), απλώς θα είχε ενδιαφέρον να βλέπαμε κάποια στιγμή τον CC να έχει μία πιο ενεργή συμμετοχή στη στήριξη του Aegon. Ελπίζω να το δούμε τουλάχιστον στο υπόλοιπο της σειράς.

5. Παρότι τα επίπεδα creepiness του Larys ήταν ήδη υψηλά, με το φετίχ που φαίνεται ότι έχει με τα πόδια της Alicent αυτά εκτοξεύονται ακόμη παραπάνω.

[Raiden]

Άρχισα να ξαναδιαβάζω το βιβλίο. Πραγματικά, δεν περίμενα να δω τέτοια απόκλιση με τη σειρά. Ειδικά στη διαδοχή του Αίγκον του 'Β.
Η Ραινύς στο βιβλίο βρίσκεται στο πλευρό της Ραινύρα, όπως και ο σερ Έρρικ Κάρτζιλ της Βασιλικής Φρουράς. Δεν περίμενα να τη δω να εμφανίζεται ξαφνικά με τη Μιλέϋς στο τέλος του επεισοδίου. Ο Μάρτιν πρέπει να 'χει βάλει το χεράκι του στο σενάριο και να τα έχει αλλάξει όλα.