Η Απαγωγή της Λυάννα Σταρκ

[nirne]

Σέβομαι την άποψή σου για το ότι τα βρίσκεις όλα αυτά υπερβολικά, άσχετα αν συμφωνώ ή διαφωνώ μ' αυτό.

Όσο για τα υπόλοιπα, θα ήθελα απλά να σε ρωτήσω αν διάβασες το World of Ice and Fire και την αντίδραση του Αίρυς στην παρουσία του Ιππότη του Γελαστού Δέντρου. Ο Αίρυς είχε πιστέψει αρχικά ότι ο Ιππότης ήταν ο Τζέιμι Λάννιστερ, ένας γόνος εξίσου μεγάλης οικογένειας. Ο Τζέιμι μόλις είχε γίνει ιππότης της Βασιλικής Φρουράς και ο Αίρυς τον έτρεμε επειδή ήταν γιος του Τάιγουιν τον οποίον επίσης είχε αρχίσει να φοβάται, και τώρα θα τον είχε μέρα νύχτα κοντά του οπλισμένο. Φοβόταν τόσο πολύ που είχε πάψει καλά καλά να τρώει. Γενικά ο Αίρυς τότε είχε μανία καταδίωξης, είχε αρχίσει να το χάνει για τα καλά. Διέταξε λοιπόν τον Τζέιμι να φύγει από το Χάρρενχαλ και εκείνος, απρόθυμα μεν επειδή ήθελε να διαπρέψει στους αγώνες, παρέμεινε δε πιστός στους όρκους του και υπάκουσε φεύγοντας για το Κινγκς Λάντινγκ. Όταν όμως εμφανίστηκε ο Μυστηριώδης Ιππότης, ο Αίρυς πίστεψε κατευθείαν ότι ήταν ο Τζέιμι που είχε αψηφήσει τις εντολές του και είχε γυρίσει πάλι για να τον γελοιοποιήσει. Και είχε σκοπό να τον ξεσκεπάσει και να τον καταδείξει ως δόλιο χωρίς να λογαριάσει από ποια οικογένεια προερχόταν. Και όταν ο γιος του Ραίγκαρ κέρδισε τους αγώνες, εκείνος δεν ζητωκραύγασε μαζί με το υπόλοιπο πλήθος γιατί το είδε κι αυτό ως απειλή.
Δε θα μου φαινόταν λοιπόν καθόλου παράξενο, αν είχε μάθει πως ένας Σταρκ ήταν ο Ιππότης του Γελαστού Δέντρου να το έβλεπε κι αυτό ως απειλή ή ως απόπειρα γελοιοποίησής του όπως έβλεπε και όλα τα άλλα που συνέβαιναν γύρω του εκείνη την εποχή. Και ο Ιππότης του Γελαστού Δέντρου ήταν ήδη κόκκινο πανί γι' αυτόν.

Όσο για το ότι είπες πως ο Ραίγκαρ δε θα τα έκανε έτσι απλά αυτά, δεν κατάλαβα τι ακριβώς εννοείς, αν θέλεις εξήγησέ μου, γιατί προσωπική μου άποψη είναι ότι ο Ραίγκαρ κινήθηκε για το καλό του βασιλείου (με σκοπό να αποσοβήσει τις εχθροπραξίες ανάμεσα στους Σταρκ και τους Ταργκάρυεν που θα ξεσπούσαν αναπόφευκτα μετά την ενδεχόμενη σύλληψη της Λυάννα) και επίσης, για να σώσει ίσως μια γυναίκα που ήταν αθώα, γενναία και είχε το αίσθημα της τιμής. Αν ο Ραίγκαρ ήταν πραγματικός ιππότης, τότε οι όρκοι που είχε δώσει όταν είχε πάρει το χρίσμα ήταν πολύ συγκεκριμένοι και περιλάμβαναν την υπεράσπιση των αδυνάτων και των γυναικών ανάμεσα σε άλλα. Εγώ αυτό (τον πολιτικό και τον ιπποτικό σκοπό της πράξης του) το βρίσκω πολύ πιο επικό από το να την έκλεψε επειδή την ερωτεύτηκε παρατώντας γυναίκα και παιδιά. Και κυρίως το βρίσκω πιο σύμφωνο με το χαρακτήρα του Ραίγκαρ, όπως παρουσιάζεται από τους ανθρώπους που τον γνώριζαν. Αλλά αυτή είναι η άποψή μου και μόνο. Δεν είστε υποχρεωμένοι να συμφωνήσετε.