Κάτλυν Τάλλυ - Συμπαθής ή Αντιπαθής;

[nirne]

Nirne πώς προσπάθησε να πείσει τον Νεντ να πάει ως Χέρι στην πρωτεύουσα; Θυμάμαι ότι ίσα-ίσα του έλεγε το αντίθετο, ότι η θέση του είναι στο Γουίντερφελ κλπ. 'Οχι;

Όχι. Φοβάμαι ότι το μπερδεύεις με την τηλεοπτική σειρά όπου είχαν αντιστρέψει εντελώς τους ρόλους της Κάτλυν και του Νεντ. Στην πραγματικότητα η Κατ είχε πραγματικά λυσσάξει για να δεχτεί ο Νεντ τη θέση του Χεριού. Διάβασε το δεύτερο κεφάλαιο της Κάτλυν στο Παιχνίδι του Στέμματος.

Σχετικά με τη συμπεριφορά της απέναντι στον Τζον έχω να πω ότι πραγματικά δε γίνεται να κατηγορείται κάποια επειδή δε θέλει το νόθο παιδί του συντρόφου της.

Κανείς ως τώρα απ' ό, τι διάβασα δεν κατηγόρησε την Κατ επειδή δεν ήθελε το νόθο παιδί του συντρόφου της. Είναι απόλυτα φυσιολογικό να μην είναι ευχάριστο γι' αυτήν κάτι τέτοιο. Αυτό για το οποίο δέχτηκε τον ψόγο ήταν για τη συμπεριφορά της απέναντι στο παιδί. Υπάρχει μια τεράστια διαφορά ανάμεσα στα δυο. Το παιδί της το φόρτωσε ο άντρας της, και αυτόν θα έπρεπε να αντιμετωπίσει. Αν δεν μπορούσε επειδή ο άντρας της ήταν άρχοντας ή επειδή τον αγαπούσε, δεν αποτελεί καμιά δικαιολογία για να στραφεί εναντίον του παιδιού. Θα το ονόμαζα μικροπρέπεια κάτι τέτοιο αλλά θα ήταν πολύ επιεικής χαρακτηρισμός. Εδώ έχουμε μια κλασική περίπτωση ανθρώπου που επειδή δεν είναι ικανός αναμετρηθεί με τον δυνατό, ξεσπάει και κακομεταχειρίζεται τον αδύναμο και απροστάτευτο.

Εκτός αυτού, μπορεί να είχε κάποια (λανθασμένη, κατευθυνόμενη από αλλού) πληροφορία για τον Τζον που να την έκανε να τον αντιμετωπίζει όπως η Σοράγια τη Μαρία της γειτονιάς Περισσότερο ύποπτες μου φαίνονται οι αντιδράσεις της παρά αδικαιολόγητες.

Αυτό είναι καθαρή εικασία. Πουθενά στο κείμενο δεν υπονοείται κάτι τέτοιο. Ούτε καν στις σκέψεις της ίδιας της Κατ.

Η απελευθέρωση του Τζέιμι ήταν ένα λάθος αλλά μάλλον προσδοκούσε στην απελευθέρωση της Σάνσα οπότε ας πω ότι ήταν... καλοπροαίρετο.
Σαφώς και ήταν η εμπειρία της αυτή που υπαγόρευε τις πολιτικές της σκέψεις και ακριβώς γι'αυτό δε θα έπρεπε να είναι αμελητέα η άποψή της.

Η απελευθέρωση του Τζέιμι και η σύλληψη του Τύριον ήταν δύο τεράστια πολιτικά λάθη που απλά μας δείχνουν ότι η Κατ δεν ήταν πολιτικό μυαλό. Τουλάχιστον εγώ ποτέ δεν ισχυρίστηκα πως η άποψή της ήταν αμελητέα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οι αποφάσεις της ήταν έξυπνες. Τόσο η μία όσο κι η άλλη δείχνουν ξεκάθαρα ότι η Κατ δεν μπορούσε να σκεφτεί καθαρά και να αναλογιστεί τις συνέπειες όταν η ανάγκη το απαιτούσε και οι συνθήκες ήταν περίπλοκες.

Αναγκάστηκε να αφήσει το Γουίντερφελ 1. γιατί δεν εμπιστευόταν κανέναν άλλον να μεταφέρει το στιλέτο του επίδοξου δολοφόνου του Μπραν (λογικό) και 2. έπρεπε να συνοδεύσει τον Ρομπ γιατί εκείνη είχε τον τρόπο και τις διασυνδέσεις με τους άρχοντες των γύρω περιοχών, τους γνώριζε χρόνια απ΄τον πατέρα της και σιγά μην εμπιστευόταν τους παρατρεχάμενους στρατηγούς για να καθοδηγήσουν τον άπειρο γιο της. Εξάλλου οι εχρθικοί στρατοί ήταν μακριά απ΄το Γουίντερφελ τότε οπότε ο Ρίκον κ ο Μπραν ήταν όντως ασφαλείς εκεί.

Θα συμφωνούσα σε κάποια από αυτά τα σημεία που αναφέρεις, αλλά ποτέ στο "σιγά μην εμπιστευόταν τους παρατρεχάμενους στρατηγούς". Δεν επρόκειτο για "παρατρεχάμενους" στρατηγούς, και το να υποβιβάζονται τόσο εύκολα οι Άρχοντες του Βορρά, θεωρώ ότι δεν είναι σωστό. Επρόκειτο για προμάχους του άντρα της με εμπειρία στον πόλεμο και διαπιστωμένη πίστη στους Σταρκ. Ήταν εξίσου αν όχι περισσότερο χρήσιμοι στον Ρομπ απ' ό, τι η ίδια που ήταν απλώς η γυναίκα ενός έμπειρου στον πόλεμο άρχοντα και τίποτα παραπάνω.

Γενικά θεωρώ τη συμπεριφορά της καθ'όλα λογική συν ότι υπεισέρχεται το κλισέ της υπερβολικά συναισθηματικής γυναίκας που τα βλέπει όλα υπό το πρίσμα της οικογένειας κάτι το οποίο δε μου προκαλεί εκνευρισμό για την Κάτλυν αλλά για τον ίδιο τον Μάρτιν γιατί κ την Νταινέρυς την παρουσιάζει νευρόσπαστη, εγωίστρια κ ηλίθια

Πιστεύω ότι και πάλι συγχέεις την τηλεοπτική σειρά με τα βιβλία. Αν για κάτι επαινείται ο Μάρτιν παγκοσμίως είναι για τους μη κλισέ χαρακτήρες του. Όλοι οι χαρακτήρες του είναι σύνθετοι και πολύπλοκοι και αυτό είναι που κατά πολύ τον ξεχωρίζει από άλλους συγγραφείς του είδους. Και ειδικά οι γυναίκες του κάθε άλλο παρά κλισέ είναι. Η Κατ δεν παρουσιάζεται στο βιβλίο ως "υπερβολικά συναισθηματική γυναίκα". Παρουσιάζεται απλά ως πραγματικός άνθρωπος με προτερήματα και ελαττώματα όπως είμαστε όλοι μας. Αν οι χαρακτήρες ήταν κλισέ, τότε αυτή η συζήτηση και άλλες παρόμοιες, ποτέ δεν θα λάμβαναν χώρα, γιατί θα είχαμε όλοι την ίδια άποψη γι' αυτούς (ο τάδε είναι ο καλός, ο τάδε είναι ο κακός, η τάδε είναι η αδύναμη, συναισθηματική γυναίκα κλπ κλπ). Για παράδειγμα, οι χαρακτηρισμοί που απέδωσες στην Ντάνυ του βιβλίου δεν θα μπορούσαν να απέχουν περισσότερο από την πραγματικότητα κατά τη δική μου άποψη.