31-05-2015, 10:23 AM
Ακολουθεί το τρίτο και τελευταίο μέρος της παρουσίασης με αντικείμενο την ψυχοσύνθεση της Catelyn, όπως αυτή γίνεται φανερή μέσα από τις αλληλεπιδράσεις της με άλλους χαρακτήρες.
Σίγουρα είναι επιλογή του καθενός να δείξει κατανόηση στη συμπεριφορά της απέναντι στο Jon, δεν πιστεύω όμως σε καμία περίπτωση ότι ο χαρακτηρισμός "ψυχρή" αρμόζει στην Catelyn, όταν έδειξε τόση στοργή στη Brienne στο δεύτερο βιβλίο. Η σχέση ανάμεσα στις δυο γυναίκες είναι πραγματικά το μοναδικό παράδειγμα - εκτός από εκείνη μεταξύ της Sansa και της Arya, που εντούτοις εμφιλοχωρείται από αψυμαχίες και παδικά καμώματα - που εφαρμόζει το μοντέλο της ανάπτυξης διαπροσωπικών σχέσων μεταξύ εκπροσώπων του γυναικείου φύλου, καθώς ακολουθεί το πρότυπο μητέρας-κόρης, αν όχι τουλάχιστον αυτό της δημιουργίας μιας φιλίας. Για παράδειγμα, όταν η Catelyn επαινεί τη Brienne για το θάρρος της στη μάχη, εκείνη εκφράζει το θαυμασμό της για την Catelyn:
Η ίδια η Brienne αναφέρει στα κεφάλαιά της στο τέταρτο βιβλίο ότι η Catelyn ήταν μια από τις ελάχιστες γυναίκες που ήταν τόσο ευγενικές μαζί της.
Και στο πρώτο όμως βιβλίο τη στενοχωρεί το γεγονός ότι ένα εξώγαμο κορίτσι, η Mya Stone, τρέφει ελπίδες να παντρευτεί ενα αγόρι ευγενικής καταγωγής με το οποίο είναι ερωτευμένη, καθώς γνωρίζει ότι αυτό δεν μπορεί να συμβεί. Αξίζει να προσέξουμε ότι η προκατάληψή της απέναντι σε ένα εξώγαμο παιδί, που πηγάζει από την παρουσία του Jon στη ζωή της, υποχωρεί εδώ για να δώσει προτεραιότητα σε μια έκφραση σχεδόν μητρικής ανησυχίας για την τύχη της κοπέλας.
Ούτε και το Robb θέλω να κατηγορήσω, γιατί εκτιμώ την τραγικότητα της ιστορίας του: ο Robb παντρεύτηκε τη Jeyne επειδή ήθελε να φανεί γιος του πατέρα του, και η τιμή του δεν του επέτρεπε να ατιμάσει μια κοπέλα και να αποκτήσει εξώγαμο παιδί.
Ίσως λοιπόν ο Ned να έπρεπε να δείξει μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στη σύζυγό του και τα παδιά του, και να τους αποκάλυπτε την πραγματική καταγωγή του Jon. Είναι πολύ σημαντικό νομίζω ότι εδώ ήταν η μόνη φορά - πέρα από την κατάσταση με τη Sansa στο τέλος του πρώτου βιβλίου - που όχι η τιμή του Ned, αλλά η αγάπη του για κάποιο μέλος της οικογένειάς του ήταν που τον οδήγησε να κρατήσει ένα μυστικό για 15 χρόνια. Επέλεξε δηλαδή να κρατήσει την υπόσχεση που κατά πάσα πιθανότητα έδωσε στην αδελφή του από το να αποτρέψει τη δημιουργία ενός εχθρικού κλίματος ανάμεσα στην Catelyn και το Jon. Προφανώς το αντίθετο δε θα ήταν δυνατόν, για τον απλό λόγο ότι τότε θα είχαμε μια άλλη ιστορία, ομολογουμένως όχι το ίδιο ενδιαφέρουσα
Η Catelyn ήταν πάντα καχύποπτη και απόμακρη απέναντι στο Jon, αλλά δε θα πρέπει να παραβλέπουμε το γεγονός ότι δικαιολογημένα ένιωθε προσβεβλημένη από την ανατροφή του Jon στο Winterfell, κι όχι από την ίδια την ύπαρξη του Jon. Εμείς μπορεί να επαινούμε σήμερα την επιλογή ενός άνδρα να αναλάβει προσωπικά την ανατροφή του παιδιού, πάντως αυτό δεν ήταν το σύνηθες για τον κόσμο του Martin - και δε νομίζω ότι ο Oberyn Martell θα πρέπει να ληφθεί εδώ υπόψη, καθώς το Dorne είναι εξαίρεση στα θέματα αυτά - και βέβαια ο Ned αρνήθηκε να δώσει στη σύζυγό του την παραμικρή πληροφορία για τη μητέρα του Jon όταν εκείνη μετά από χρόνια επιχείρησε να το ρωτήσει.
Σίγουρα όμως δεν είναι λογική η παρατήρηση ότι η Catelyn δεν εξελίχθηκε ως χαρακτήρας κι ότι οι πράξεις της ήταν μυωπικές και αυτάρεσκες, από τη στιγμή που κάτι τέτοιο δεν προκύπτει με βάση το κείμενο. Και σε κάθε περίπτωση είναι επιλογή του συγγραφέα ο ρόλος που θα έχει ένας χαρακτήρας στην εξέλιξη της ιστορίας. Ναι, η Catelyn πέθανε και νομίσαμε προς στιγμήν ότι βρήκε γαλήνη,
Συμπερασματικά, δεν προσπαθώ να αλλάξω τη γνώμη κάποιου που μπορεί να μη συμπαθεί την Catelyn. Οι ήρωες σε αυτά τα βιβλία είναι πάρα πολλοί και είναι αδύνατον να τους συμπαθούμε όλους. Ανέκαθεν όμως θεωρούσα ότι αν υπάρχουν αναγνώστες που δείχνουν κατανόηση για τη Cersei, που διέταξε τη δολοφονία 16 παιδιών για να κρατηθούν στο θρόνο αυτή κι ο γιός της, νομίζω πως θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε την Catelyn με μεγαλύτερη επιείκεια, καθώς εκείνη τουλάχιστον αντιλαμβάνεται τη ματαιότητα της εξουσίας.
Σίγουρα είναι επιλογή του καθενός να δείξει κατανόηση στη συμπεριφορά της απέναντι στο Jon, δεν πιστεύω όμως σε καμία περίπτωση ότι ο χαρακτηρισμός "ψυχρή" αρμόζει στην Catelyn, όταν έδειξε τόση στοργή στη Brienne στο δεύτερο βιβλίο. Η σχέση ανάμεσα στις δυο γυναίκες είναι πραγματικά το μοναδικό παράδειγμα - εκτός από εκείνη μεταξύ της Sansa και της Arya, που εντούτοις εμφιλοχωρείται από αψυμαχίες και παδικά καμώματα - που εφαρμόζει το μοντέλο της ανάπτυξης διαπροσωπικών σχέσων μεταξύ εκπροσώπων του γυναικείου φύλου, καθώς ακολουθεί το πρότυπο μητέρας-κόρης, αν όχι τουλάχιστον αυτό της δημιουργίας μιας φιλίας. Για παράδειγμα, όταν η Catelyn επαινεί τη Brienne για το θάρρος της στη μάχη, εκείνη εκφράζει το θαυμασμό της για την Catelyn:
Quote:“No, but you have courage. Not battle courage perhaps but . . . I don't know . . . a kind of woman's courage.”
Η ίδια η Brienne αναφέρει στα κεφάλαιά της στο τέταρτο βιβλίο ότι η Catelyn ήταν μια από τις ελάχιστες γυναίκες που ήταν τόσο ευγενικές μαζί της.
Και στο πρώτο όμως βιβλίο τη στενοχωρεί το γεγονός ότι ένα εξώγαμο κορίτσι, η Mya Stone, τρέφει ελπίδες να παντρευτεί ενα αγόρι ευγενικής καταγωγής με το οποίο είναι ερωτευμένη, καθώς γνωρίζει ότι αυτό δεν μπορεί να συμβεί. Αξίζει να προσέξουμε ότι η προκατάληψή της απέναντι σε ένα εξώγαμο παιδί, που πηγάζει από την παρουσία του Jon στη ζωή της, υποχωρεί εδώ για να δώσει προτεραιότητα σε μια έκφραση σχεδόν μητρικής ανησυχίας για την τύχη της κοπέλας.
Ούτε και το Robb θέλω να κατηγορήσω, γιατί εκτιμώ την τραγικότητα της ιστορίας του: ο Robb παντρεύτηκε τη Jeyne επειδή ήθελε να φανεί γιος του πατέρα του, και η τιμή του δεν του επέτρεπε να ατιμάσει μια κοπέλα και να αποκτήσει εξώγαμο παιδί.
Ίσως λοιπόν ο Ned να έπρεπε να δείξει μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στη σύζυγό του και τα παδιά του, και να τους αποκάλυπτε την πραγματική καταγωγή του Jon. Είναι πολύ σημαντικό νομίζω ότι εδώ ήταν η μόνη φορά - πέρα από την κατάσταση με τη Sansa στο τέλος του πρώτου βιβλίου - που όχι η τιμή του Ned, αλλά η αγάπη του για κάποιο μέλος της οικογένειάς του ήταν που τον οδήγησε να κρατήσει ένα μυστικό για 15 χρόνια. Επέλεξε δηλαδή να κρατήσει την υπόσχεση που κατά πάσα πιθανότητα έδωσε στην αδελφή του από το να αποτρέψει τη δημιουργία ενός εχθρικού κλίματος ανάμεσα στην Catelyn και το Jon. Προφανώς το αντίθετο δε θα ήταν δυνατόν, για τον απλό λόγο ότι τότε θα είχαμε μια άλλη ιστορία, ομολογουμένως όχι το ίδιο ενδιαφέρουσα
Η Catelyn ήταν πάντα καχύποπτη και απόμακρη απέναντι στο Jon, αλλά δε θα πρέπει να παραβλέπουμε το γεγονός ότι δικαιολογημένα ένιωθε προσβεβλημένη από την ανατροφή του Jon στο Winterfell, κι όχι από την ίδια την ύπαρξη του Jon. Εμείς μπορεί να επαινούμε σήμερα την επιλογή ενός άνδρα να αναλάβει προσωπικά την ανατροφή του παιδιού, πάντως αυτό δεν ήταν το σύνηθες για τον κόσμο του Martin - και δε νομίζω ότι ο Oberyn Martell θα πρέπει να ληφθεί εδώ υπόψη, καθώς το Dorne είναι εξαίρεση στα θέματα αυτά - και βέβαια ο Ned αρνήθηκε να δώσει στη σύζυγό του την παραμικρή πληροφορία για τη μητέρα του Jon όταν εκείνη μετά από χρόνια επιχείρησε να το ρωτήσει.
Σίγουρα όμως δεν είναι λογική η παρατήρηση ότι η Catelyn δεν εξελίχθηκε ως χαρακτήρας κι ότι οι πράξεις της ήταν μυωπικές και αυτάρεσκες, από τη στιγμή που κάτι τέτοιο δεν προκύπτει με βάση το κείμενο. Και σε κάθε περίπτωση είναι επιλογή του συγγραφέα ο ρόλος που θα έχει ένας χαρακτήρας στην εξέλιξη της ιστορίας. Ναι, η Catelyn πέθανε και νομίσαμε προς στιγμήν ότι βρήκε γαλήνη,
Συμπερασματικά, δεν προσπαθώ να αλλάξω τη γνώμη κάποιου που μπορεί να μη συμπαθεί την Catelyn. Οι ήρωες σε αυτά τα βιβλία είναι πάρα πολλοί και είναι αδύνατον να τους συμπαθούμε όλους. Ανέκαθεν όμως θεωρούσα ότι αν υπάρχουν αναγνώστες που δείχνουν κατανόηση για τη Cersei, που διέταξε τη δολοφονία 16 παιδιών για να κρατηθούν στο θρόνο αυτή κι ο γιός της, νομίζω πως θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε την Catelyn με μεγαλύτερη επιείκεια, καθώς εκείνη τουλάχιστον αντιλαμβάνεται τη ματαιότητα της εξουσίας.
"Most have been forgotten. Most deserve to be forgotten. The heroes will always be remembered. The best. The best and the worst. And a few who were a bit of both. Like him."