Σκηνές από τα βιβλία που θα θέλατε να είναι στην σειρά SPOILER

[nirne]

Μέσα σε πέντε τεράστια βιβλία σίγουρα υπάρχουν πολλές σκηνές που δεν κατάφεραν να βρουν το δρόμο τους για την τηλεοπτική σειρά, αλλά μόλις διάβασα την αρχική ανάρτηση, το μυαλό μου πήγε κατευθείαν σε ένα όνειρο. Σε ένα όνειρο που διαβάσαμε στο πρώτο κιόλας βιβλίο και είναι αυτό που βλέπει ο Νεντ μετά τον τραυματισμό του στο πόδι από την επίθεση των αντρών του Τζέιμι έξω από το πορνείο του Μικροδάχτυλου. Αφορά την συνάντηση του ίδιου και των ανδρών του με τους τρεις άντρες της Βασιλικής Φρουράς που φρουρούσαν την Λυάννα Σταρκ έξω από τον Πύργο της Χαράς.

Ο Νεντ είδε ξανά το ίδιο παλιό όνειρο. Τρεις ιππότες με λευκούς μανδύες, έναν πύργο εδώ και χρόνια γκρεμισμένο, τη Λυάννα να κείτεται σ' ένα αιματοβαμμένο κρεβάτι.

Ταξίδευε έφιππος με τους φίλους του στο πλευρό του. Στο όνειρο, όπως και στη ζωή. Ο περήφανος Μάρτυν Κασσέλ, πατέρας του Τζόρυ, ο πιστός Θήο Γουάλ, ο Ήθαν Γκλόβερ, ακόλουθος του Μπράντον, ο Σερ Μαρκ Ράυσγουελ, γλυκομίλητος και καλόκαρδος, ο Χάουλαντ Ρηντ, που κατοικούσε στο κράνογκ στη λίμνη, ο Άρχοντας Ντάστιν πάνω στο μεγάλο καστανοκόκκινο άτι του. Ο Νεντ ήξερε κάποτε τα πρόσωπά τους τόσο καλά όσο και το δικό του. Τα χρόνια όμως κατατρώγουν τις αναμνήσεις των ανθρώπων, ακόμη κι εκείνες που κάποτε δόθηκε όρκος να μη λησμονηθούν ποτέ. Στο όνειρο οι σύντροφοί του ήταν σκιές μονάχα, γκρίζα φαντάσματα καβάλα σε άλογα καμωμένα από ομίχλη.

Επτά εναντίον τριών. Στο όνειρο, όπως και στη ζωή. Δεν ήταν όμως άντρες συνηθισμένοι αυτοί οι τρεις. Περίμεναν μπροστά στο στρογγυλό πύργο έχοντας πίσω τους τα κόκκινα βουνά του Ντορν και οι λευκοί μανδύες τους ανέμιζαν. Δεν ήταν σκιές. Τα πρόσωπά τους έκαιγαν σαν τη φωτιά και διακρίνονταν ολοκάθαρα ακόμη και τώρα. Ο Σερ Άρθουρ Ντέυν, το Σπαθί του Πρωινού, είχε χαραγμένο στα χείλη ένα θλιμμένο χαμόγελο. Η λαβή της Αυγής ξεπρόβαλλε πάνω από το δεξί του ώμο. Ο Σερ Όσγουελ Γουέντ ήταν γονατισμένος και τρόχιζε τη λεπίδα του με μια ακονόπετρα. Πάνω στη λευκή περικεφαλαία του άπλωνε τις φτερούγες της η μαύρη νυχτερίδα του οίκου του. Ανάμεσά τους στεκόταν ο τρομερός Σερ Γκέρολντ Χάιταουερ, ο Λευκός Ταύρος, ο Άρχοντας Επικεφαλής της Βασιλικής Φρουράς.

«Σας έψαχνα στην Τρίαινα» τους είπε ο Νεντ.
«Δεν ήμασταν εκεί» αποκρίθηκε ο Σερ Γκέρολντ.
«Αλίμονο στο Σφετεριστή, αν ήμασταν» συμπλήρωσε ο Σερ Όσγουελ.
«Όταν έπεσε το Κινγκς Λάντινγκ, ο Σερ Τζέιμι έσφαξε το βασιλιά σας με ένα χρυσό σπαθί, κι εγώ αναρωτήθηκα πού βρισκόσασταν.»
«Μακριά, πολύ μακριά» είπε ο Σερ Γκέρολντ. «Ειδάλλως ο Αίρυς θα καθόταν ακόμη στο Σιδερένιο Θρόνο κι ο προδότης αδελφός μας θα καιγόταν στις επτά κολάσεις.»
«Ήρθα στο Στορμς Εντ να λύσω την πολιορκία» είπε ο Νεντ «Και οι Άρχοντες Ταϊρέλ και Ρέντγουαϊν χαμήλωσαν τα λάβαρά τους κι όλοι οι ιππότες τους γονάτισαν και μας ορκίστηκαν πίστη και αφοσίωση. Ήμουν σίγουρος πως ήσαστε κι εσείς ανάμεσά τους.»
«Τα δικά μας τα γόνατα δε λυγίζουν εύκολα» αποκρίθηκε ο Σερ Άρθουρ Ντέυν.
«Ο Σερ Γουίλλεμ Ντάρρυ κατέφυγε στο Ντράγκονστοουν με τη βασίλισσά σας και τον Πρίγκιπα Βισέρυς. Νόμισα πως φύγατε κι εσείς μαζί τους.»
«Ο Σερ Γουίλλεμ είναι άξιος και έντιμος άντρας» είπε ο Σερ Όσγουελ.
«Δεν ανήκει όμως στη Βασιλική Φρουρά» αποκρίθηκε ο Σερ Γκέρολντ. «Η Βασιλική Φρουρά δεν το βάζει στα πόδια.»
«Ούτε τότε ούτε και τώρα» πρόσθεσε ο Σερ Άρθουρ και φόρεσε την περικεφαλαία του.
«Δώσαμε έναν όρκο» συμπλήρωσε ο γέροντας Σερ Γκέρολντ.

Τα φαντάσματα του Νεντ στάθηκαν στο πλευρό του κρατώντας σπαθιά καμωμένα από σκιές. Επτά εναντίον τριών.

«Ας αρχίσουμε λοιπόν» είπε ο Σερ Άρθουρ Ντέυν. Ξεθηκάρωσε την Αυγή και την κράτησε και με τα δυο χέρια. Η λεπίδα ήταν χλωμή σαν λευκό γυαλί και το φως έμοιαζε να χορεύει πάνω της.
«Όχι» τον διόρθωσε θλιμμένα ο Νεντ. «Ας τελειώνουμε.» Οι άντρες κι από τις δυο πλευρές όρμησαν, ένας χορός από ατσάλι και σκιές, κι εκείνος άκουσε τη Λυάννα να ουρλιάζει. «Ένταρντ!» φώναξε. Ο ματωμένος ουρανός πλημμύρισε ροδοπέταλα, γαλάζια σαν τα μάτια του θανάτου.
«Άρχοντα Ένταρντ» φώναξε ξανά η Λυάννα.
«Το υπόσχομαι» ψιθύρισε εκείνος. «Λύα, σ' το υπόσχομαι ... »

Το όνειρο αυτό, πιστεύω, είναι το πιο πολυαναλυμένο, το πιο πολυερμηνευμένο χωρίο μέσα από τα βιβλία (ίσως μαζί με τα οράματα της Ντάνυ στον Οίκο των Αθανάτων). Η σκηνή/όνειρο υποβάλει στον αναγνώστη ερωτήματα όπως: Γιατί ήταν η βασιλική φρουρά εκεί; Γιατί δεν βρισκόταν κανείς βασιλικός φρουρός μαζί με τον Βισέρυς που ήταν ο βασιλιάς της εκείνη τη στιγμή; Τι εννοεί ο Σερ Γκέρολντ ότι η Βασιλική Φρουρά δεν το βάζει στα πόδια; Ποια είναι η σχέση του "τότε" που αναφέρει ο Σερ Άρθουρ με το "τώρα"; Ποιος είναι ο όρκος που τους κρατάει εκεί, ο όρκος της Βασιλικής Φρουράς ή η υπακοή στον πρίγκιπα; Φώναξε πραγματικά τον Νεντ η Λυάννα από τον Πύργο ή όχι; Και πολλά πολλά άλλα.

Μια επική, βαρυσήμαντη σκηνή που δεν την είδαμε ποτέ. Ευτυχώς που υπάρχουν και τα βιντεάκια στο YouTube, βέβαια. 

https://www.youtube.com/watch?v=v9Mp8MzAjAY

Υ.Γ. Μπορεί να επανέλθω με νέες σκηνές σύντομα.