19-06-2015, 03:04 PM
(μην κουφαθείς απ' την εισαγωγή μου)
Αν ρωτήσεις σήμερα ένα νεαρό φίλαθλο του μπάσκετ και τον ρωτήσεις:
" Γκάλης ή Διαμαντίδης/Σπανούλης ; " η απάντηση θα'ναι: " Διαμαντίδης/Σπανούλης " (αλφαβητικά τα βάζω).
Γιατί; Γιατί ζούνε αυτούς, ξέρουν αυτούς "live". Θα απαντούσαν το αντίθετο αν δεν ήταν ευχαριστημένοι με το παρόν.
Τώρα γυρνάω στο GoT. Απ' τους προαναφερθέντες εγώ "γνωρίζω" μόνο την Νταϊνέρις. Για τον Άιρυς και Ραίγκαρ δεν γνωρίζω άμεσα.
Ο Άιρυς ήταν γνωστός «τρελάρας» , αλλά όπως έγραψα κι αλλού, ίσως να μην ήταν τόσο τρελός όσο πιστεύουμε. Ήταν όμως ο απόλυτος δικτάτωρ που άρχισε η πτώση του , απ’ τη στιγμή που έκανε κι επίδειξη της δύναμης του.
Ο Ραίγκαρ ήταν ο «κακός» πρίγκιπας. Με τα πολλά όμως κατάλαβα ότι άκουγα τη μία μόνο πλευρά, αυτή του Ρόμπερτ. Τελικά κατάλαβα ότι δεν ήταν και τόσο κακός (εδώ άλλαξα 100% γνώμη για τον Τζέιμι) κι ότι πρέπει να ακούμε και την άλλη πλευρά.
Γι' αυτούς τους 2 δε θα κάτσω να "σκάσω", κοιτάζω το τώρα. Με τη Ντάνυ δεν είμαι σίγουρος, όπως κι αυτή με τον εαυτό της.
Προσωπικά θα 'θελα να "κάνουμε κουβέντα" για τους "παρόντες" (ας είναι και πλέον μακαρίτες, αρκεί να τους "έχω ζήσει" - είτε στα βιβλία είτε στη σειρά) .
Αυτό που με παρακίνησε να γράψω ήταν :
α) πολλά άσχημα, τραγικά κ.α. στον κόσμο , ξεκίμησαν με αγαθές προθέσεις ...
και β) δεν αξίζει τον κόπο να φανατιζόμαστε ...
Αν ρωτήσεις σήμερα ένα νεαρό φίλαθλο του μπάσκετ και τον ρωτήσεις:
" Γκάλης ή Διαμαντίδης/Σπανούλης ; " η απάντηση θα'ναι: " Διαμαντίδης/Σπανούλης " (αλφαβητικά τα βάζω).
Γιατί; Γιατί ζούνε αυτούς, ξέρουν αυτούς "live". Θα απαντούσαν το αντίθετο αν δεν ήταν ευχαριστημένοι με το παρόν.
Τώρα γυρνάω στο GoT. Απ' τους προαναφερθέντες εγώ "γνωρίζω" μόνο την Νταϊνέρις. Για τον Άιρυς και Ραίγκαρ δεν γνωρίζω άμεσα.
Ο Άιρυς ήταν γνωστός «τρελάρας» , αλλά όπως έγραψα κι αλλού, ίσως να μην ήταν τόσο τρελός όσο πιστεύουμε. Ήταν όμως ο απόλυτος δικτάτωρ που άρχισε η πτώση του , απ’ τη στιγμή που έκανε κι επίδειξη της δύναμης του.
Ο Ραίγκαρ ήταν ο «κακός» πρίγκιπας. Με τα πολλά όμως κατάλαβα ότι άκουγα τη μία μόνο πλευρά, αυτή του Ρόμπερτ. Τελικά κατάλαβα ότι δεν ήταν και τόσο κακός (εδώ άλλαξα 100% γνώμη για τον Τζέιμι) κι ότι πρέπει να ακούμε και την άλλη πλευρά.
Γι' αυτούς τους 2 δε θα κάτσω να "σκάσω", κοιτάζω το τώρα. Με τη Ντάνυ δεν είμαι σίγουρος, όπως κι αυτή με τον εαυτό της.
Προσωπικά θα 'θελα να "κάνουμε κουβέντα" για τους "παρόντες" (ας είναι και πλέον μακαρίτες, αρκεί να τους "έχω ζήσει" - είτε στα βιβλία είτε στη σειρά) .
Αυτό που με παρακίνησε να γράψω ήταν :
α) πολλά άσχημα, τραγικά κ.α. στον κόσμο , ξεκίμησαν με αγαθές προθέσεις ...
και β) δεν αξίζει τον κόπο να φανατιζόμαστε ...
A hound will die for you
but never lie to you
but never lie to you